Megan Rapinoe: ‘Blanke mensen waren boos, wow, wat waren ze boos!’

De eerste keer dat Megan Rapinoe besloot om te knielen bij het horen van het Amerikaanse volkslied, werd haar dat allerminst in dank afgenomen. De stervoetbalster van de Verenigde Staten blikt in haar boek USA World Cup winner terug op gebeurtenissen uit 2016, toen ze voor het eerst in opstand kwam tegen de onderdrukking van zwarte mensen in haar land. "Blanke mensen waren boos, wow, wat waren ze boos", zegt Rapinoe nu.

In 2016 maakte Colin Kaepernick, een topspeler uit het American Football, een politiek statement door te knielen bij het volkslied, dat voorafgaand aan een wedstrijd werd afgespeeld. Daarmee protesteerde Kaepernick tegen politiegeweld en raciale ongelijkheid in de Verenigde Staten. "Ik ben niet van plan om trots te zijn op een vlag voor een land dat zwarte mensen en gekleurde mensen onderdrukt", zei de American Footballer destijds.

Het statement van Kaepernick werd daarna overgenomen door andere spelers uit het American Football. Ook in andere sporten, waaronder het Amerikaanse basketbal, knielden veel spelers vanaf dat moment bij het horen van het volkslied. Rapinoe was de eerste speler uit het vrouwenvoetbal die gevolg gaf aan het protest. De aanvalster, die vorig jaar wereldkampioen werd, ging in september 2016 op haar knieën voorafgaand aan de wedstrijd tussen haar club Seattle Reign en de Chicago Red Stars.

"Nadat ik geknield had in Chicago, deed ik dat een paar dagen later in Maryland opnieuw", vertelt Rapinoe in haar boek. "De ophef was enorm en kwam onmiddellijk", herinnert ze. "Blanke mensen waren boos, wow, wat waren ze boos! Conservatieve commentatoren in de media begonnen onmiddellijk te schreeuwen dat knielen tijdens het volkslied respectloos zou zijn richting het Amerikaanse leger."

Rapinoe voelde zich onbegrepen. "Toen ik de journalisten vertelde dat ik op mijn knieën zat om de aandacht te vestigen op blanke suprematie en politiegeweld, vatten veel blanken het ongelooflijk persoonlijk op. Ik vond dit bizar. Het was niet hun individuele schuld dat slavernij plaats heeft gevonden, maar het was de verantwoordelijkheid van ons allemaal om het aan te pakken. Ik had die enorme verontwaardiging nooit verwacht. Toen ik campagne voerde voor LGBTQ-rechten of voor gelijke beloningen tussen man en vrouw, werd ik altijd hartelijk ontvangen."