'Meedoen aan een WK is nog mooier dan de Champions League'

VENLO - Glen De Boeck is momenteel coach van VVV-Venlo. De 39-jarige Belg staat nog aan het begin van zijn trainerscarriere, maar kan terugkijken op een imposante loopbaan als speler op het allerhoogste niveau, met zowel wedstrijden in de Champions League als duels op het WK achter zijn naam. “Dit wil ik delen met mijn spelers zodat ze er beter van worden”, zegt De Boeck.

Interview door QASIM HAKIM

VVV is als nummer zeventien van de Eredivisie niet ver verwijderd van de rode lantaarn. Nog altijd ploetert de Venlose BVO moeizaam door het seizoen heen: het is niet anders dan de afgelopen jaargang. Met De Boeck als nieuwe eindverantwoordelijke presenteerde technisch directeur Mario Captein ‘een frisse wind’, maar tot dusver waait zo’n beetje alles de verkeerde kant op en stormt het regelmatig boven stadion De Koel. Afgelopen weekend werd er echter voor het eerst gewonnen op eigen bodem, van RKC Waalwijk: 4-1. De wind ligt momenteel: de vraag is voor hoelang.

Een kanttekening is zeker op zijn plaats. Ajax, FC Twente, PSV, AZ, Feyenoord en Vitesse. VVV heeft ze allemaal al voorbij zien komen en deze sterke opponenten zijn zeker debet aan de positie op de ranglijst die de Noord-Limburgers momenteel bekleden. Spelen in stadions als de Gelredome, de Grolsch Veste en De Kuip kan intimiderend zijn voor de jonge honden van De Boeck, die er zelf niet meer warm of koud van wordt. Old Trafford, Stade de France en Santiago de Bernabéu. De in Reet geboren coach stond er als speler en kent het klappen van de zweep.

Op zesjarige leeftijd begon De Boeck in clubverband te voetballen bij de amateurs van FC Boom, waar hij dertien jaar later debuteerde in de hoofdmacht. Al snel werd hij opgemerkt door de talentenjagers van KV Mechelen: “Dat was destijds nog een topclub. Ik verhuisde naar Mechelen in het jaar nadat ze de Europa Cup II hadden gewonnen. Ik trainde onder Georges Leekens en was ploeggenoot van jongens als Michel Preud’homme, Klas Ingesson en René Eijkelkamp. In de twee seizoenen dat ik er heb gespeeld wisten we ons beide keren te plaatsen voor Europees voetbal.”

Vijftien jaar op rij speelde De Boeck in Europees clubverband. De laatste dertien seizoenen was dat in het shirt van Anderlecht. “De transfer van Mechelen naar Anderlecht was een droom die voor mij uitkwam. Anderlecht is het Ajax van België. Immens populair, zowel bij de Frans- als Nederlandstaligen, met fanclubs door het hele land.” De Boeck werd als verdediger vier keer landskampioen met Paarswit. Waar de ploeg nu doorgaans een anonieme rol in de Europa League speelt, maakte de huidige VVV-coach nog mee dat hij met de recordkampioen van onze zuiderburen menig Europese grootmacht de stuipen op het lijf joeg. Vooral 2000/01 staat bij De Boeck in het geheugen gegrift als de dag van gisteren.

“We moesten twee voorrondes spelen. Eerst versloegen we Anorthosis Famagusta. Niet zo bijzonder, maar daarna schakelden we FC Porto uit zonder een doelpunt tegen te krijgen in twee wedstrijden. Wij konden vooral buigen op een zeer stabiele verdediging.” In de eerste groepsfase pakte de topclub uit Brussel twaalf punten in zes wedstrijden, door PSV (twee keer), Dinamo Kiev en Manchester United te verslaan. “Destijds was het nog zo dat je bij de laatste zestien opnieuw vier groepen van vier clubs kreeg. We kwamen toen bij Real Madrid, Lazio en Leeds United in de poule. We wonnen thuis van Lazio en Real, maar de andere vier wedstrijden verloren we. Maar voor een club als Anderlecht hadden we met het bereiken van de tweede groepsronde een geweldige prestatie neergezet. Zeker door instituten als Manchester United en Real Madrid te verslaan.”

Samen met Bayern München vormden de Engelsen en de Spanjaarden aan het begin van deze eeuw de absolute top drie van Europa. “Real speelde destijds met het spitsenkoppel Raúl-Morientes. Ze waren geweldig op elkaar ingespeeld. Voor mij is Fernando Morientes als voetballer de lastigste tegenstander aller tijden geweest.” Naast de avonturen in de Champions League was De Boeck met de nationale ploeg actief op de WK´s in 1998 en 2002, respectievelijk in Frankrijk en Japan/Zuid Korea. “Ik heb in totaal 36 interlands gespeeld voor België. Meedoen aan een WK is nog mooier dan spelen in de Champions League. Wekenlang ben je samen, op elkaar aangewezen en werk je toe naar succes.” Het WK in Frankrijk liep echter op een teleurstelling uit. België begon goed met een gelijkspel tegen Nederland in Parijs, maar daarna gaven De Boeck en co de overwinning weg tegen zowel Mexico als Zuid-Korea. Allebei de wedstrijden eindigden in een gelijkspel.

Het eindtoernooi in Zuid-Oost Azië zal de Belgen sportief zeker langer heugen, maar De Boeck zelf heeft er een zeer wrange nasmaak aan overgehouden. “We wisten in de groepsfase tweede te worden door Rusland en Tunesië achter ons te laten”, zegt De Boeck, voordat hij naar een moment in zijn geheugen graaft dat hij liever diep zijn achterhoofd verborgen had gehouden: “Ik raakte tijdens een rondo op de training geblesseerd. Ik was gefocust op de bal toen een andere bal de achterkant van mijn been raakte.” De Boeck strekte zich naar de zijkant om met zijn rechterarm de bal weg te tikken. “Op dat moment kwam ik niet meer overeind en liet ik me op de grond vallen. Ik kon niks anders.”

Een spuit was echter voldoende om te herstellen en de verdediger kreeg van bondscoach Robert Waseige dan ook de garantie dat hij tijdens de achtste finale zou spelen tegen het grote Brazilië van de drie R´s: Ronaldo-Ronaldinho-Rivaldo. “Waseige zei dat ik het verdiend had om te spelen. Maar toen we na onze siësta op de dag van de wedstrijd naar beneden gingen voor het eten kwam Timmy Simons naar me toe. Timmy zei dat hij op mijn plaats speelde. Daar wist ik niks van, maar het klopte wel. Ik ben toen naar Waseige gegaan om verhaal te halen. Het had allemaal geen zin meer. Ik was woedend en heb mijn hotelkamer compleet afgebroken.” Zonder De Boeck gingen de Belgen met 2-0 onderuit tegen de latere wereldkampioen. De Boeck: “Even los van mijn situatie: we waren de betere ploeg en er werd een doelpunt van Marc Wilmots onterecht afgekeurd. Wij hadden in de kwartfinale tegen Engeland moeten spelen, niet Brazilië.”

Na het WK besloten tien internationals, waaronder De Boeck, om de Rode Duivels voorgoed vaarwel te zeggen. “Sinds die tijd zijn ze aan het bouwen aan een nieuwe ploeg en ze zijn nog steeds niet uitgebouwd. We hebben weliswaar met Vincent Kompany, Daniel Van Buyten, Marouane Feillaini, Steven Defour, Axel Witsel, Eden Hazard en Romelu Lukaku hele goede spelers in huis, maar het is nog altijd geen team. Dat heeft ook te maken het ego van verschillende spelers. Nu moet ik wel zeggen dat Leekens vooruitgang heeft weten te boeken tijdens de laatste kwalificatieronde, maar er is nog veel werk aan de winkel.”

Hetzelfde geldt voor De Boeck bij VVV. De coach leeft als een topsporter, maar dat ziet hij niet altijd terug bij zijn spelers. Zeven dagen per week en 24 uur per dag klopt zijn hart voor het voetbal en produceren zijn hersenen lo