Mark Clattenburg noemt vijf irritantste spelers: ‘Hij kneep me in mijn ballen’

Mark Clattenburg was de afgelopen jaren een van de bekendste scheidsrechters in het internationale voetbal. De 45-jarige Engelsman maakte in 2004 zijn debuut in de Premier League, floot twee jaar later zijn eerste internationale wedstrijd en was tot 2017 actief op het hoogste podium. Op verzoek van de Daily Mail heeft Clattenburg een lijst samengesteld met de vijf irritantste spelers die hij onder zijn hoede had als scheidsrechter.

Na dertien jaar in de Premier League te hebben gefloten, vertrok Clattenburg in 2017 naar Saudi-Arabië om daar hoofd van de scheidsrechters te worden. Twee jaar later maakte de Engelsman de overstap naar China en door deze lucratieve avonturen is er tevens een einde gekomen aan zijn internationale carrière. Clattenburg floot onder meer de finales van de Europese Supercup (2014), de Champions League (2016), het EK (2016) en de FA Cup (2016). Na 292 wedstrijden in de Premier League wijst Clattenburg de in zijn ogen vijf irritantste spelers aan.

Craig Bellamy (speelde voor onder meer Newcastle United, Liverpool, West Ham United en Manchester City)
“Hij kneep me ooit in mijn ballen, en dan bedoel ik niet de wedstrijdbal, in de spelerstunnel van het Etihad Stadium. Toen wist ik wel dat we een moeizame relatie hadden. Het was een grapje en zo heb ik het ook opgevat, maar we hadden wel een geschiedenis. Dat gaat waarschijnlijk terug naar de wedstrijd van Manchester City bij Bolton Wanderers in december 2009, waarin ik hem van het veld stuurde. De eerste gele kaart kreeg hij voor aanmerkingen op de leiding, die dusdanig grof waren dat ik direct rood had kunnen geven. Zijn tweede gele kaart kreeg hij voor een schwalbe, al bleek later uit de beelden dat het een penalty had moeten zijn. Hij was woedend, dat kan je je wel voorstellen.

Maar zijn reputatie ging tegen hem werken. Ik zei in de rust tegen de staf van Manchester City: ‘Hoe kan je hem er iedere week inzetten?’ Ze hebben daar een aanklacht voor ingediend, dat was teleurstellend. Ik vind dat wat je in een wedstrijd zegt, in de wedstrijd moet blijven. Bellamy was een nachtmerrie voor een scheidsrechter, hij maakte constant misbaar en zijn taalgebruik was vreselijk. Omdat ik fan ben van Newcastle United, had ik in mijn eerste jaren de luxe dat ik hem nooit hoefde te fluiten. Was hij maar wat langer bij Newcastle gebleven!”

Roy Keane (speelde voor Nottinham Forest, Manchester United en Celtic)
“Als speler was hij heel moeilijk te managen. Ik herinner me een incident met een collega, die recht in zijn gezicht werd geschreeuwd in een poging hem te pesten. Je kon Roy niet vertrouwen. Je wist nooit wanneer hij zou exploderen of iets smerigs zou doen, zoals de tackle op Alf-Inge Haaland. Dat was een schande, het gebeurde met voorbedachte rade. Hij wilde altijd de harde man zijn en dat veroorzaakte problemen, omdat het weleens uitdraaide op opstootjes.”

Jens Lehmann (speelde voor Schalke 04, AC Milan, Borussia Dortmund, Arsenal en VfB Stuttgart)
“Hij was zó irritant en stopte nooit, een van die treurige mannetjes die overal over konden zeuren. Als de bal rond was, zou hij daar over zeuren. Als de bal wit was, zou hij daarover zeuren. Je zou denken: laat het rusten. Hij was een geweldige keeper, maar dit was zijn zwakte en iedere tegenstander wist dat. Ze gingen dan bij hoekschoppen op zijn tenen staan, waarop hij dan met een duw reageerde. Ik weet dat spelers hem uitdaagden, maar hij had waarschijnlijk geluk dat er toen nog niet zoveel rode kaarten en strafschoppen als nu worden uitgedeeld. Hij deed geniepige, kleine dingen en dat maakte het niet leuk om hem te moeten fluiten.”

Pepe (speelt tegenwoordig voor FC Porto, in het verleden voor onder meer Real Madrid en Besiktas)
“Iedereen vraagt me naar het incident uit de Champions League-finale van 2016, waarin hij zijn tong uitstak terwijl hij op de grond rolde en toneel speelde. Ik dacht: hoe soft ben jij voor een volwassen man? Hij deed het die wedstrijd twee keer, om een speler van Atlético Madrid een rode kaart aan te smeren. Een andere scheidsrechter was er misschien ingetrapt, maar ik had mijn huiswerk gedaan. Je moet geen vooroordelen hebben, alleen kende ik wel zijn mentaliteit en wist ik hoe ik met hem moest omgaan. Hij was een speler die je gewoon niet kon vertrouwen.

In die finale kwam Real Madrid met 1-0 voor, uit een doelpunt dat werd gemaakt in buitenspelpositie. Daar kwamen we in de rust achter. In de tweede helft gaf ik Atlético een strafschop en Pepe zei ik perfect Engels: ‘Dat was nooit een strafschop’. Ik reageerde: ‘Jullie eerste doelpunt had niet mogen tellen’. Hij hield daardoor zijn mond. Mensen vinden dat misschien raar, omdat twee fouten elkaar niet goedmaken. Scheidsrechters zien dat ook niet zo, maar spelers wel. Ik wist dat hij op deze manier de situatie zou accepteren.”

John Obi Mikel
“Ik heb Mikel gekozen vanwege een incident rond de wedstrijd tussen Chelsea en Manchester United in 2012, waar hij me beschuldigde van een racistische opmerking. Dat was niet waar en is later ook rechtgezet door de FA. Hij heeft zich nooit verontschuldigd en dat was teleurstellend, omdat het mijn leven had kunnen ruïneren. Ik was een tijdje niet meer verliefd op het vak van scheidsrechter, maar ik kon niet zomaar stoppen omdat ik een gezin had te onderhouden en ik geen andere carrière had. Het heeft een beetje een slecht gevoel achtergelaten, dat ik nog altijd heb. Mikel hoorde alleen de beschuldigingen van zijn ploeggenoot Ramires, die geen Engels sprak. De andere Chelsea-spelers hebben hun excuses aangeboden, maar Mikel heeft dat niet gedaan. Hij heeft de kans gehad tijdens een vriendschappelijke interland tussen Nigeria en de Verenigde Staten in 2014, maar helaas zei hij niets.”