Kippenvel na EK-debuut met Oranje: ‘Dat was waanzinnig, een jongensdroom’
Micky van de Ven is dit EK voor het eerst sinds zijn toptransfer naar Tottenham Hotspur van vorig jaar zomer terug in Wolfsburg. Het Nederlands elftal gebruikt de stad met ruim 125.000 inwoners, waar de 23-jarige verdediger twee jaar woonde, als thuisbasis en reist op en neer naar de speelsteden in Duitsland. Van de Ven moest afgelopen augustus halsoverkop vanuit Oostenrijk, waar die Wölfe op trainingskamp waren, met tussenstops in Wolfsburg en Nederland naar Londen reizen om met Tottenham aan het Premier League-seizoen te beginnen. Nu is de linkspoot dus terug. “Het voelt wel echt als thuiskomen.”
Door Noël Korteweg en Jelle Kusters
“Ik heb het hier echt naar mijn zin gehad”, zegt Van de Ven over de stad waar hij naar eigen zeggen ‘groot is geworden’. “Ik ging als een jongen van Volendam – ik was net twintig jaar – naar Wolfsburg, waar je op jezelf moet gaan wonen. Alles wordt heel anders. Het eerste jaar heb ik niet gespeeld, wat ook best wel zwaar was. Ik ben hier echt volwassen geworden.”
Je mag best zeggen dat Van de Ven in de zomer van 2021 ‘als broekie’ naar VfL Wolfsburg vertrekt, aldus de mandekker zelf. De Duitsers betalen ruim negen miljoen euro voor de dan nog onervaren verdediger. “Ik had denk ik ongeveer dertig wedstrijden (45, red.) in de Keuken Kampioen Divisie gespeeld, twee seizoenen lang. Ja, je mag dan wel zeggen dat je ‘als broekie’ naar Wolfsburg gaat.” Van de Ven voelt op het moment van zijn transfer naar Duitsland wel dat hij klaar is voor een stap naar een topcompetitie. “Anders zou je de stap natuurlijk niet maken.”
Dat ‘broekie’ heeft op het moment van zijn transfer twee seizoenen in de hoofdmacht van FC Volendam achter de rug. Van de Ven komt op zijn achttiende bij het eerste elftal van de Palingboeren. “Daarvóór werd het nooit echt in mij gezien. Ze zagen het gewoon niet echt in mij zitten. Dat was lastig. Op je achttiende ben je natuurlijk nog een beetje slordig in alles. Je maakt foutjes en alles is een beetje wennen. Op een gegeven moment rol je er gewoon in. Bij Volendam ging het echt goed en toen kwam Wolfsburg.”
Lastig begin in Wolfsburg
“Je bent zó jong en ik vond het al zo moeilijk dat ik mijn thuisfront moest achterlaten. Ik woonde gewoon nog thuis. Je gaat je ouders en vrienden veel minder zien en toen kwam COVID ook nog. Dat werd ook echt een gezeik hier in Duitsland. Je hebt hier in Wolfsburg bijvoorbeeld geen vluchthaven in de buurt. Als je hierheen wilde komen, moest je dus met de trein. Maar daar had je een vaccin voor nodig. Vrienden van mij zeiden gewoon: ‘Dat ga ik niet doen.’ Hen kon ik dus niet zien. Dat was wel echt een lastige periode. Ik voelde me geen ‘broekie’, maar misschien was ik het wel nog.”
Van de Ven zit in zijn eerste jaar vooral op de bank bij die Wölfe en maakt slechts vijf keer zijn opwachting. “Op een gegeven moment dacht ik: ik heb wel het gevoel dat ik kan spelen. Ik had dus niet aan het begin dat ik dacht: dit gaat hem niet worden. Het niveau is gewoon echt te hoog voor me. Alleen kreeg ik toen de kans niet echt.” Onder Niko Kovac, die in juli 2022 door Wolfsburg wordt aangesteld, verandert het perspectief van Van de Ven volledig. “Ik kreeg van hem de kans en toen dacht ik: nu moet ik hem pakken ook. Toen greep ik die kans ook. Daarna ging het allemaal heel snel.”
Toptransfer naar Tottenham
“Ik begon steeds sneller aan het tempo en ritme te wennen. Fysiek wordt er natuurlijk ook heel veel van je gevraagd. Ik had dat jaar alles gespeeld. Toen Tottenham kwam, dacht ik: ik ben klaar voor deze stap. Maar dan moet je natuurlijk ook nog maar zien hoe het gaat uitpakken om in de Premier League te spelen. Dat heeft wel goed uitgepakt.” En of dat goed heeft uitgepakt. Van de Ven speelt deze campagne 29 duels namens the Spurs en wordt in mei uitgeroepen tot Speler van het Seizoen bij de club uit Noord-Londen.
Het is manager Ange Postecoglou die Van de Ven vorig jaar zomer overtuigt om voor Tottenham te kiezen. De Australiër geeft de linkspoot veel vertrouwen in hun eerste gesprekken. “Ik ben toen naar Londen gevlogen met mijn vader en zaakwaarnemer. Toen zei Postecoglou: ‘Als jij naar ons komt, dan halen we je echt om te gaan spelen. Je moet echt een belangrijke speler voor ons gaan worden en je gaat ook gewoon spelen. We halen je niet om de selectie op te vullen, maar om een basisspeler te worden.’ Dat gaf mij best veel vertrouwen, omdat ik ook veel gesprekken met teams heb gehad die zeiden: ‘We hebben zoveel wedstrijden, dus je komt toch wel aan je speelminuten.’”
“Ik heb op die dag een gesprek gehad met zowel Postecoglou als Daniel Levy (de voorzitter, red.). Voor mij is de coach uiteraard wel het belangrijkste, omdat ik onder hem moet gaan spelen. Als hij mij niet ziet zitten, dan wordt het natuurlijk een lastig verhaal. Toen kreeg ik vanaf dag één ook het vertrouwen. Ik was er twee dagen en toen startte ik al tegen Brentford. Ik heb één of twee dagen getraind en toen zei de trainer: ‘Je gaat morgen starten.’ Toen dacht ik: wow, wel snel.”
‘Ik had nog niet van je gehoord voordat je naar ons kwam’
“Dat je direct speelt helpt ook voor je positie in de groep. Als je meteen gaat spelen, dan val je ook sneller in de groep. Bij Wolfsburg speelde ik aan het begin niet en dan is het toch lastiger om je draai te vinden. Nu viel ik echt direct in de groep.” Hoewel Van de Ven die zomer voor veertig miljoen euro is overgenomen en al naam heeft gemaakt in de Bundesliga, weet bij zijn komst nog niet iedereen in de spelersgroep wie hij is.
“Ik heb toen met James Maddison gesproken en hij zei: ‘Ik had nog niet van je gehoord voordat je naar ons kwam. Toen ik je video’s had gezien dacht ik: zo, hij heeft wel kwaliteit.’ Dan moet je het daarna nog wel laten zien. Van Guglielmo Vicario had hij ook nog nooit gehoord. Je merkt dat veel gasten uit de Premier League ook alleen naar de Premier League kijken. Andere competities volgen ze nauwelijks, dus dan snap ik wel dat ik voor hem nog onbekend was”, vervolgt Van de Ven.
Aanpoten, vechten voor elk punt en eerste goal
Hoewel de vijfvoudig Oranje-international direct een onbetwiste basisspeler is, moet hij in het begin naar eigen zeggen soms wel aanpoten. “Het tempo van de wedstrijden lag zó hoog en dan moet je bijbenen. Dan zijn er wel een aantal momentjes dat het even snel gaat, sneller dan je gewend bent. Dat zijn wel momenten geweest waarbij ik dacht: zo, dit is wel pittig. Toen bleef ik het vertrouwen van de trainer houden en rolde ik er wel snel in.”
Het niveau ligt hoog in de Premier League, merkt de linkspoot al snel. Heel hoog. “Bij Wolfsburg hadden we nog weleens een wedstrijd dat je dacht: deze pakken we wel. Thuis tegen VfL Bochum, of zo. Dan weet je dat je gaat winnen. In de Premier League is er gewoon geen enkele wedstrijd waarbij je denkt: lekker man, vandaag drie puntjes. Geen één. Ik heb dit seizoen niet één keer gehad waarbij ik het veld ben afgestapt met het gevoel van: vandaag heb ik een makkelijke dag gehad. Elke wedstrijd was het: tering, we hebben er vandaag wel weer voor moeten vechten, hoor.”
De Nederlander maakt op 7 oktober, uit bij Luton Town, zijn eerste goal namens the Spurs. “Dat was echt een waanzinnig gevoel. Het uitvak zat natuurlijk vol, maar het is niet te vergelijken met wanneer je in je eigen stadion scoort. Het is een en al emotie wat er in je omgaat als je een doelpunt maakt. Je weet ook echt niet wat je doet op zo’n moment, hoor. Of ik mijn goals vaak teruggekeken heb? Ja, ik heb ze wel teruggekeken. Ik kijk ook altijd naar hoe de fans achter het doel reageren. Dat vind ik mooi om te zien.”
'Dat was echt een issue, de rivaliteit is zó groot'
Jurriën Timber, die bij aartsrivaal Arsenal speelt, woont in de buurt van Van de Ven in Londen. “Ik heb hem alleen niet heel veel gesproken dit jaar, omdat hij natuurlijk met zijn zware blessure heeft gezeten.” Van de Ven merkt al snel hoe groot de rivaliteit tussen Arsenal en Tottenham is als hij onder een Instagram-post van Timber reageert.
“Dat was echt een issue. De rivaliteit is zó groot. Hij scheurde zijn kruisband en volgens mij reageerde ik met een hartje onder zijn post. Of bijvoorbeeld één keer een vlammetje toen Arsenal de Community Shield won. Dat was echt een groot ding. Sindsdien heb ik niet meer onder zijn foto’s gereageerd”, lacht de linkspoot. “Ik zag artikelen voorbijkomen met: ‘Van de Ven reageert bij concurrent.’ Toen dacht ik echt: is dit zo groot? Toen heb ik het wel gelaten, hoor.”
Snelste Premier League-speler ooit
Van de Ven raakt begin november geblesseerd aan zijn hamstring in het thuisduel met Chelsea en moet vervolgens ruim twee maanden toekijken. Op 14 januari, op bezoek bij Manchester United, maakt hij zijn rentree. Daarna mist hij wegens een andere hamstringblessure nog slechts twee competitiewedstrijden. “Het is echt heel goed gegaan. We hebben als team ook echt veel neergezet dit seizoen. We hebben ook zeker onze mindere periodes gehad, maar persoonlijk heb ik denk ik echt een goed seizoen gedraaid.”
De linkspoot maakt indruk met zijn verdedigende kwaliteiten en zijn spel aan de bal, maar vooral ook met zijn snelheid. In januari wordt Van de Ven de snelste speler ooit in de Premier League, als hij in het thuisduel met Brentford een snelheid van 37,38 km/u haalt. “Hoe je zo snel kan worden? Deze vraag krijg ik echt vaak. Ik weet het echt niet. Ik denk dat het de genen zijn. Ik was vroeger echt snel, maar toen kreeg ik groeiproblemen. Daarna heb ik met behulp van loopscholing wel gewerkt om alles weer terug te krijgen. Dat is toen ook gebeurd. Nu is het een kwestie van onderhouden. Het is dus niet dat ik echt aan het trainen ben van: ik wil nóg sneller worden. Dat zou natuurlijk fantastisch zijn, maar het is niet mijn aandachtspunt. Ik focus me nu meer op andere dingen.”
EK
Van de Ven kijkt alweer uit naar de volgende Premier League-campagne met Tottenham. “Ik krijg waarschijnlijk drie weken vakantie vanaf het moment dat het EK voor ons klaar is. We gaan er natuurlijk van uit dat dat op 15 juli (een dag na de finale, red.) is. Ik weet niet precies hoe het dan zit, omdat letterlijk een maand later de Premier League alweer begint. Ze gaan me dan waarschijnlijk geen drie weken vakantie geven, dat lijkt me niet. Ik moet een beetje zien hoe het gaat lopen. Ik hoop natuurlijk dat ik na het EK nog even vrij krijg, maar ik moet zeggen dat ik ook wel weer zin heb om volgend seizoen te gaan spelen.”
“We komen hier in Wolfsburg wel aan onze rust toe. Het is wel echt elke dag trainen, er zitten geen vrije dagen tussen. Je hebt in de middag wel tijd om even te slapen en lekker te herstellen.” De sfeer is bovendien goed in de groep. Van een vervelend moment met Steven Bergwijn tijdens de training van zaterdag is ook geen sprake geweest, vertelt Van de Ven. Zaterdagavond kwam naar buiten dat de captain van Ajax ‘vol door zou zijn gegaan’ op de enkel van Van de Ven, die daar naar verluidt niet blij mee was.
“Daar klopt helemaal niets van. Het was gewoon een sliding van Stevie. Hij raakte me niet of zo, ik was gewoon boos omdat het een zure training was. Je hebt van die trainingen dat het niet zo lekker loopt. Dat had ik zaterdag. Daar was ik een beetje zuur over”, aldus Van de Ven, die genoot van zijn EK-debuut tegen Polen. “Dat was waanzinnig, een jongensdroom. Een EK-wedstrijd op je naam hebben staan, dat is natuurlijk wel iets waar je sinds kleins af aan van droomt. Vier jaar geleden speelde ik nog bij Volendam en dan droom je daar alleen maar van. Dan hoop je dat het ooit werkelijkheid kan worden. Dat dat het nu is, is natuurlijk iets waanzinnigs.”
Kippenvel
Van de Ven krijgt kippenvel tijdens zulke momenten. “Ja, honderd procent. Als je al die Oranje-fans ziet... Als Wout Weghorst op zo’n moment scoort (tegen Polen, red,), dan krijg ik ook kippenvel. Dat je al die fans gek ziet worden... Vroeger ging je met je ouders en de rest van de familie op de bank zitten of sprak je met vrienden af om met vijftig man naar het Nederlands elftal te kijken. Nu ben je een onderdeel van dat team. Dat is iets heel raars om te beseffen.”
.png?quality=60&auto=webp&format=pjpg&width=317)
