Jozefzoon gaat voor Premier League: 'Zou gek zijn als ik al tevreden was’

LONDEN - Aan de rand van het strafschopgebied wordt Florian Jozefzoon bediend door Neal Maupay. Ploeggenoot Kamohelo Mokotjo loopt mee, maar hoeft niet in actie te komen. Jozefzoon neemt aan, kapt kort naar binnen en kegelt raak in de bovenhoek. Opluchting maakt zich meester van elfduizend fans op Griffin Park: de zege is veilig in de laatste wedstrijd van 2017. Brentford wint met 2-0 van Sheffield Wednesday.

Door Dominic Mostert

Nadat Jozefzoon in het seizoen 2016/17 slechts vijf keer was ingevallen bij PSV, maakte hij eind januari 2017 de overstap naar Brentford. Bij the Bees kreeg de rechtsbuiten waarnaar hij snakte: speeltijd. Jozefzoon signeerde een contract tot het eind van het seizoen en ontwikkelde zich tot belangrijke speler, waardoor zijn verbintenis werd verlengd tot medio 2019. Dit seizoen kwam hij tot 24 wedstrijden en 3 doelpunten voor de huidige nummer elf van de Championship. Bijna een jaar na zijn transfer blikt de 26-jarige Jozefzoon in gesprek met Voetbalzone terug op zijn tijd bij PSV en zijn eerste jaar in Engeland.

Was het een goede keuze om naar Brentford te gaan?
"Ja, daar sta ik nog steeds achter. Ik kwam uit een lastige situatie bij PSV. Ik kreeg weinig speeltijd en kwam terug van een blessure. Vooral na een blessure is het belangrijk dat je veel speelminuten maakt. Brentford bood me die kans aan. Ik zag ook een uitdaging omdat het Engeland is, in een sterke competitie."

Van de Championship wordt vaak gezegd dat het een fysieke competitie is, pas jij daar met je snelheid in?
"Tot nu toe gaat het goed. Ik moet het natuurlijk niet alleen van mijn snelheid hebben, want ik kan ook gewoon voetballen. Gelukkig wil Brentford graag voetballen. We hebben niet veel fysiek in het elftal. We hebben meer echte voetballers, zoals Kamohelo Mokotjo. Dat is gewoon goed voor mij. Ze lezen het spel en ze willen mij een steekpass geven achter de verdediging of in de voeten spelen. Het is niet alsof we alleen maar lange ballen naar de spits spelen en voor de tweede bal gaan."

Is dat dan een vooroordeel over de Championship dat niet klopt?
"Ja, dat denk ik heel erg. Er zijn zoveel teams die hier proberen te voetballen. De mindere ploegen gaan natuurlijk voor de tweede bal, maar er zijn veel clubs die willen voetballen. Ik denk ook dat deze competitie wordt onderschat. De resultaten in deze competitie veranderen misschien vaak, maar het is gewoon een goede competitie."

Is er wat dat betreft een vergelijking te maken met de Eredivisie?
"Zeker, het is niet minder dan de Eredivisie. Ik durf niet precies te zeggen rond welke plekken we zouden meedraaien in de Eredivisie. Met Brentford zouden we wel hoog kunnen eindigen. De resultaten tot nu toe wijzen dat nog niet uit, maar we hebben echt een goede groep die kan meedoen om een plek in de top vijf. Zowel in de Eredivisie als hier in de Championship."

Zou je Brentford kunnen vergelijken met een club in Nederland?
"Nee, want het zijn echt verschillende culturen. Het voetbal is heel anders. In Nederland word je opgeleid met 4-3-3 en is de opbouw heel belangrijk, maar hier is de tactiek vooral om te winnen. Wij hebben dan een Engelse trainer die wil voetballen, maar veel Engelse trainers willen vooral uit standaardsituaties iets creëren. Die situaties zijn hier heel belangrijk."

Is het in 2017 gegaan zoals je had verwacht?
"Ik had natuurlijk de tijd nodig om me aan te passen. Het is een andere competitie, een andere taal, een andere speelstijl en ook een andere voeding. Je bent ook weg van je familie. Het is niet meer een uurtje rijden naar Amsterdam, maar je moet met het vliegtuig. Mijn dochtertje woont in Nederland, maar ze komt gelukkig wel vaak langs. In het begin zit je in een hotel, zoek je een huis en dan moet je weer van alles regelen. Er komt veel bij kijken. Al met al heb ik het goed opgepakt en het beste ervan gemaakt. Een hoogtepunt van 2017 is moeilijk te noemen, want ik ben nog niet klaar. Ik scoor nu uit vrije trappen en ik ben belangrijk voor de groep. Nu is het zaak om op deze voet verder te gaan. Ik voel veel vertrouwen van de trainer en ik heb het gevoel dat ik een belangrijke speler ben. Dat hoor ik hier iedere dag."

Promotie via de play-offs is nog mogelijk voor Brentford, droom je van de Premier League?
"Daar droom ik van sinds ik hierheen ben gekomen. Althans, dromen: het is meer een doel om daar te spelen. Het zou gek zijn als ik zeg dat ik nu al tevreden ben. Je wilt altijd hogerop en je wilt altijd het beste uit jezelf halen. Alles is mogelijk: ik zou met Brentford of met een andere club in de Premier League kunnen spelen. In Engeland gaat het heel snel. Een trainer van een andere club hoeft het maar in je te zien zitten en je kunt al weg zijn. Of er nu interesse in mij is? Daar kan ik niks over zeggen. Het zou raar zijn als ik de club in die positie breng."

Als Jozefzoon fit is, heeft hij doorgaans een basisplaats in het team van trainer Dean Smith. Door een hamstring- en enkelblessure speelde hij niet alles in de afgelopen zes weken, maar de buitenspeler heeft weleens erger meegemaakt. In januari 2015, nadat hij vijftien wedstrijden voor PSV had gespeeld in het seizoen, liep Jozefzoon een zware kruisbandblessure op. De kwetsuur hield de voormalig jeugdinternational elf maanden aan de kant. "Het is lastig te zeggen of ik zonder die blessure wel een vaste basisspeler was geworden bij PSV. Dat weet je niet."

Hoe kijk je terug op je periode bij PSV?
"Een beetje met gemengde gevoelens. Ik heb natuurlijk twee kampioenschappen meegemaakt, maar ik kreeg ook steeds minder speeltijd. Ik voelde me een soort twaalfde man die wel belangrijk was, maar niet genoeg speeltijd kreeg. Het is niet geworden wat ik ervan hoopte."

Had je het idee dat je te weinig vertrouwen kreeg in je laatste seizoen bij PSV?
"Dat gevoel had ik zeker. Het is gewoon zo dat ik niet het vertrouwen kreeg. Dat is jammer, maar we zijn wel twee keer kampioen geworden. Dan mag je eigenlijk niet klagen over de trainer. Uiteindelijk doet hij het dan toch goed. Die blessure heeft mijn carrière natuurlijk stopgezet. Je staat niet op het veld en je ontwikkelt je niet, want je bent bezig met het herstel van je knie. Ik weet niet hoe het eruit had gezien als het niet was gebeurd, maar het is als speler en als mens het belangrijkste om je te blijven ontwikkelen. Waar dat is, maakt dan niet uit. Het is lastig om precies uit te leggen hoe ik me heb ontwikkeld als mens, maar je kijkt anders tegen dingen aan. In Nederland zit je in een veilige omgeving. Je weet hoe alles werkt, alles is geregeld, maar hier kom je in een heel andere omgeving. Andere regels, andere wetten. Je ziet dingen vanuit een ander perspectief en daar ben ik als mens van gegroeid."