‘Jonk begon over het spelletje te praten en ik dacht gelijk: dit wordt wat'

Iedere ploeg in de Keuken Kampioen Divisie heeft zijn eigen routiniers, de ervaren mannen die het elftal op sleeptouw nemen. In de rubriek Routiniers licht Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, een van deze ervaren spelers uit. Met deze keer aandacht voor Kevin Visser, de man met de aanvoerdersband bij FC Volendam.

Door Chris Meijer

In de koffiekamer van FC Volendam staat Wim Jonk tegenover twee oudere supporters. De nieuwe trainer van het Andere Oranje probeert, met een kop koffie in de hand, uit te leggen hoe hij denkt over het nemen van hoekschoppen, terwijl zijn publiek vooral zwijgzaam en knikkend luistert. Het schijnt de afgelopen weken vaker te zijn gebeurd dat er ergens in de catacomben van het KRAS Stadion spontaan een gesprek over specifieke spelsituaties is ontstaan. Met de komst van Jonk en technisch directeur Jasper van Leeuwen is er een hernieuwd enthousiasme rond Volendam ontstaan. Kevin Visser, die even later de koffiekamer binnenstapt, knikt direct als de woorden ‘frisse wind’ vallen. “Ik weet nog dat ik de avond na het eerste gesprek met Jonk tegen mijn vrouw zei: ik heb echt een leuk gesprek gehad, we hebben gewoon even lekker over voetbal zitten praten. De manier hoe hij over voetbal denkt, kwam best wel overeen met mijn plaatje. Wim begon over het spelletje te praten en toen dacht ik gelijk: dit gaat wat worden. Heel veel jonge jongens waren nog niet eens geboren toen Wim voetbalde. Ik ken hem in principe van televisie, toen hij bij PSV en Oranje speelde. Van tevoren had ik zoiets van: dat lijkt me wel wat. Zeker nadat ik met hem had gesproken, was ik heel erg nieuwsgierig naar zijn werkwijze. Hij heeft de visie van Johan Cruijff hoog in het vaandel staan en een enorme staat van dienst, dus ik denk dat hij ons heel veel kan leren.”

Visser begint komende vrijdag, als voor Volendam de uitwedstrijd tegen Helmond Sport op het programma staat, aan zijn vierde seizoen in het vissersdorp. Het was echter geen uitgemaakte zaak dat de 31-jarige middenvelder deze zomer in Volendam bleef. Visser was in het bezit van een aflopende verbintenis, maar wilde niet onder dezelfde voorwaarden voor één seizoen verlengen. De clubleiding van Volendam gaf al vroeg aan dat men met hem verder wilde, alleen bleef een nieuw aanbod na verschillende gesprekken een tijd uit door de bestuurlijke wisselingen. Inmiddels heeft FC Volendam ook op bestuurlijk niveau een frisse wind laten waaien en nieuwe bestuursleden aan zich weten te binden. “Ik vind dat er weinig vertrouwen spreekt uit een jaar verlengen onder dezelfde voorwaarden. Op basis daarvan heb ik de keuze gemaakt om mijn ontslagbrief aan te bieden. Niet met de intentie om daadwerkelijk te vertrekken, maar om duidelijk te maken dat ik iets anders verwachtte en ik ervoor open stond om te blijven”, legt Visser uit. In de media werd vervolgens breed uitgemeten dat hij ontslag had genomen. “Ik vind dat het heel erg opgeblazen is. Het werd een issue en dat vind ik bijzonder, want alle mensen hier en in mijn omgeving begrepen wat ik bedoelde. Ik sta nog altijd achter die keuze en uiteindelijk is het goed gekomen, daar ben ik ontzettend blij mee. Ik ben iemand die een bepaald plaatje in zijn hoofd heeft.”

Er bestond de nodige belangstelling voor Visser en hij voerde gesprekken met verschillende clubs, ook uit de Tweede Divisie. De geboren Delftenaar beschouwde een stapje terug naar de amateurs en het voetbal combineren met een maatschappelijke carrière als een serieuze optie. “In de Keuken Kampioen Divisie word je niet rijk, dus dat is dan interessant. Je ziet steeds meer spelers van rond de dertig die deze keuze maken. Ik heb het nog niet gedaan, omdat ik verliefd ben op het spelletje”, glimlacht de middenvelder, die sinds vorig seizoen de aanvoerdersband bij Volendam draagt en exact honderd wedstrijden voor de club speelde. Na het positieve gesprek met Jonk kwamen beide partijen al snel tot een akkoord over een nieuw tweejarig contract, met een optie voor nog een seizoen. Het betekent dat Visser voor zijn zevende seizoen op rij in de Keuken Kampioen Divisie staat, nadat hij eerder drie jaar in het shirt van Helmond Sport actief was. In die zes jaar was hij altijd basisspeler, maar hij keerde vooralsnog niet terug in de Eredivisie waarin hij namens ADO Den Haag debuteerde.

“Een beetje in de luwte, dat is een beetje het verhaal van mijn carrière. Dat ligt misschien ook wel een beetje aan mezelf, ik kan er niet echt mijn vinger op leggen. Ik zou in de Eredivisie niet misstaan, maar dat heeft na mijn stap van ADO naar Helmond Sport niet meer op de juiste momenten gespeeld. Soms moeten dingen zijn zoals ze zijn. Het is niet zo dat ik het doel heb laten varen, ik wil nog steeds in de Eredivisie spelen. Als je geen doel meer hebt als voetballer, kun je er misschien beter mee stoppen.” Visser maakte in 2010 op 22-jarige leeftijd zijn debuut in de hoofdmacht van ADO en speelde verspreid over drie seizoenen 63 officiële wedstrijden. In de zomer van 2013 besloot hij zijn doorlopende contract in te leveren, om de overstap naar Helmond Sport te maken. “Achteraf gezien had ik misschien een andere beslissing moeten maken. Ik wilde aan spelen toekomen en dacht: ik zet een stap terug om er later twee vooruit te doen. Dat heeft uiteindelijk niet zo uitgepakt.” Met een glimlach: “Shit happens.”

“Als ik jongens nu moet adviseren, zeg ik dat je op een bepaalde leeftijd geen stap meer terug moet zetten naar de Keuken Kampioen Divisie. Zeker niet op een bepaalde positie, want ik werd destijds gehaald als controlerende middenvelder. Dan moet je wel heel goed je best doen om weer terug te gaan naar de Eredivisie. Er worden altijd jongens weggehaald die scoren of assists geven. Dat begrijp ik wel, want dat is waar het spelletje om draait. Als controlerende middenvelder komt je niet zo vaak in de positie dat je even lekker kan rammen op de goal. Als je je rol goed invult, val je niet zo op. Dat zie je bij alle clubs. Neem bijvoorbeeld Manchester City, waar Fernandinho niet vaak scoort. Hij valt niet op, maar is wel heel belangrijk. Toch hebben we het altijd over Kevin De Bruyne en Sergio Agüero, dat soort spelers”, vervolgt Visser. Bij Volendam is hij samen met Boy Deul de enige dertiger in de selectie. Met Cas Peters en Mitchel Michaelis bevat het keurkorps van Jonk verder slechts nog twee spelers die ouder zijn dan 25. Volgens Visser is het een tendens in de Keuken Kampioen Divisie dat de selecties steeds jonger worden.

“Het is maar net hoe je je als oudere speler ertussen manifesteert. De jongens hier weten dondersgoed dat als er wat gebeurt, ze van mij kunnen verwachten dat ik vertel wat ik ervan vind. Je hoeft geen vriend van mij te zijn, het gaat om een prestatie die je met z'n allen moet leveren en daar hoort een bepaalde houding en discipline bij. Dat probeer ik ook wel te bewaken. Op de manier zoals we nu bezig zijn, hoef je niet altijd het beste team te hebben. Als alle puzzelstukjes in elkaar vallen, kan je tot een goede prestatie komen. Dat denk ik tenminste. We hebben een goede, jonge selectie, met veel talentvolle spelers. Met bijvoorbeeld de voeding en een andere manier van krachttraining kunnen we een heel hoop bereiken”, zo klinkt het optimistisch. Voorlopig is Visser nog voor twee seizoenen aan Volendam verbonden, waardoor een buitenlands avontuur momenteel niet aan de orde is. Hij bekent dat het wel degelijk door zijn hoofd gespookt heeft.

“Maar er moet op gegeven moment wel iets komen wat betrouwbaar is. Een land als Indonesië had ik hartstikke mooi gevonden, maar dan wil ik wel een garantie hebben dat ik mijn geld krijg. Ik ga geen stap maken om na twee of drie maanden terug te komen en te zeggen: ik heb mijn centjes niet gehad. Als ik een afspraak met iemand maak, moet je die nakomen. In het buitenland werkt dat niet altijd zo. Dat heeft ook met het niveau te maken. In de derde divisie van Spanje weet je ook niet altijd zeker of je betaald krijgt, dat zijn de competities waar ik naar moet kijken”, verklaart Visser. De afgelopen jaren hield hij zich niet alleen bezig met zijn voetbalcarrière, maar ook met het opzetten en uitbouwen van een bedrijf in zonnepanelen. “Voorheen trainde ik één keer op een dag en dan kwam ik 's middags thuis met het idee: wat ga ik nu doen? Op gegeven moment kom je op een leeftijd dat de PlayStation ook niet meer zo interessant is en al je vrienden aan het werk zijn. Ik ben mezelf gaan verdiepen in andere dingen en daar is dit bedrijfje uitgekomen.”

“Dit jaar gaan we meer en gerichter trainen, dus dan heb ik er wat minder tijd voor. Ik heb de luxe om nu te zeggen: daar heb ik wel tijd voor en daar heb ik geen tijd voor. Voetbal is mijn hoofdmoot, mijn leven. Na mijn carrière zijn de kaarten anders geschud en dan weet ik honderdduizend procent zeker dat ik iets moois kan opbouwen. In de periode bij Helmond Sport had ik ook wel iets nodig om even niet met voetbal bezig te zijn. Het is alleen maar leuker geworden, omdat je stapjes maakt met je bedrijfje”, stelt hij. Voorlopig rijdt hij echter nog met het grootste plezier op en neer tussen woonplaats Rotterdam en Volendam. “Dat heeft puur met het spelletje te maken. Je staat iedere dag op het veld en dat moet je zien als een zegen. Er zijn ook mensen die dagelijks om half zes in de auto of een werkbusje stappen om aan de slag te gaan op de bouw of in een plantenkwekerij, lange dagen moeten maken. Dan is dit het mooiste wat er is, het is een droom van heel veel jonge én oudere mensen.”