‘Jongens uit onze competitie noemen onze prestatie een ‘mission impossible’’

Orlando Giovanni van Wort speelde tot vorig jaar zijn hele voetballeven in de amateurs, van achtereenvolgens Pancratius, Legmeervogels en RODA’23. De 22-jarige middenvelder woont momenteel ruim een jaar op Cyprus. In de zomer van 2020 dwong hij een eenjarig contract af bij Elia Lythrodontas, dat op het derde niveau actief is. In augustus van dit jaar maakte hij een vrije transfer naar AEZ Zakakiou. Voetbalzone sprak met de in Amsterdam geboren voetballer, die vanwege zijn transfer verhuisde van een gehucht aan de voet van berggebied Machairas naar de bruisende havenstad Limassol.

Door Jordi Tomasowa

Van Wort heeft er net een training op zitten wanneer hij de telefoon opneemt. “Ik zit nu in een groot winkelcentrum op loopafstand van mijn appartement in Limassol. Kijk, daar woon ik”, zegt de middenvelder, terwijl hij zijn camera draait en er een groot appartementencomplex in beeld verschijnt. Het winkelcentrum is een plek waar Van Wort zeker in de eerste weken sinds zijn komst naar AEZ Zakakiou regelmatig was te vinden. “De laatste tijd is dit iets minder. De mensen hebben me hier te vaak gezien”, zegt hij lachend. “Je hebt hier bijvoorbeeld zo’n toko zitten. Daar hebben ze verschillende gerechten met onder andere kip en vis. Zo’n pan kost acht euro, maar je krijgt enorm veel, dus je hoeft voor een paar dagen niet te koken. Ze denken waarschijnlijk: die jongen heeft geen zin om te koken of hij kan het niet, laten wij het maar gewoon voor hem doen. Je hebt veel eettenten hier, dus op zich bevalt het wel.”

Limassol is met zo’n honderdvijftigduizend inwoners de op een na grootste stad van Cyprus en behoort ook tot de populairste toeristenplaatsen van het eiland. Van Wort is echter opvallend genoeg niet vaak op een van de zandstranden te vinden. “Mijn moeder verklaart me altijd voor gek. Ze komt uit Colombia, dus zij is het gewend om elke week naar het strand te gaan. Ik ben wel een paar keer geweest, maar niet te vaak. Ik ben ook niet op vakantie, snap je? Maar het is hier heel mooi. In de zomer is Limassol enorm toeristisch en de jachthaven is er heel populair.” De kuststad is volgens Van Wort in niets te vergelijken met zijn vorige woonplaats Lythrodontas. “Dat was gewoon een dorp. Ik moest daar twintig minuten rijden om op de snelweg te komen. Voor mij maakt het ook niet heel veel uit waar ik woon.” De middenvelder heeft naar eigen zeggen niet heel veel nodig. Een supermarkt, prima eten en een goede kapper zijn voor hem voldoende. “Ik ben zelf sowieso niet van het feesten. Ik wil niet over een paar jaar op deze tijd terugkijken en denken: waarom heb ik als een idioot geleefd? Je moet jezelf geen verwijten kunnen maken.”

Op zijn laatste half jaar bij Elia Lythrodontas kijkt Van Wort dan ook tevreden terug. “We kregen zes punten in mindering vanwege een betalingsachterstand van het jaar ervoor. Op dat moment stonden we bijna onderaan en we wisten dat er zes ploegen rechtstreeks zouden degraderen. Het was vrijwel onmogelijk, maar vanaf toen hebben we bijna alles gewonnen en zijn uiteindelijk tiende geëindigd. Dat was precies de plek waarmee we veilig waren. Uiteindelijk zijn we er zelfs op doelsaldo in gebleven. Het voelde niet als een kampioenschap, maar het gaf ons wel veel voldoening dat we de positieve resultaten niet voor niets hadden geboekt. Andere jongens uit onze competitie noemen onze prestatie altijd een mission impossible.”

Bij Elia Lythrodontas kreeg van Wort te maken met drie verschillende trainers. Een van hen vertrok naar een club uit de hoogste divisie op Cyprus en nodigde hem via zijn zaakwaarnemer Thanasi Ntinoudis afgelopen zomer uit voor een stageperiode bij Ermis Aradippou. “Ze degradeerden en mijn oude trainer wilde kijken of ik het niveau aankon. Dit was een kans om mezelf te laten zien. Ik kwam daar, heb even meegetraind en dat ging eigenlijk wel lekker. We speelden een oefenwedstrijd tegen een team dat al drie weken in training was. We verloren 1-0, wat denk je? Ze ontslaan gewoon die trainer. Zelfs voor Cyprus is dat wel bizar. In de voorbereiding, dat kan toch niet? Toen hoefde ik ook niet meer te blijven, want hij was juist degene die mij had uitgenodigd. Maar er waren ook spelers met een contract, dan heb ik het over tien, vijftien jongens die ook allemaal weg zijn gestuurd. Het was een leuke groep. Ik had een teamgenoot uit België, met wie ik gewoon Nederlands kon praten, en wat jongens uit Frankrijk, maar ook zij zijn allemaal vertrokken.”

Van Wort wilde nadat hij uit zijn contract liep bij Elia Lythrodontas graag een stap hogerop maken. Interessante opties bleven echter uit en de tijd voor de middenvelder begon te dringen. “Ik kon wel blijven wachten, maar wat als clubs op het tweede niveau niet zouden komen? Dan moest ik clubloos het nieuwe seizoen ingaan.” Uiteindelijk besloot Van Wort om in augustus op aanraden van zijn zaakwaarnemer Ntinoudis te kiezen voor AEZ Zakakiou, dat net als Elia Lythrodontas op het derde niveau van Cyprus actief is. “Ik had met hen in januari van dit jaar al contact over een eventuele winterse overstap. Ik heb toen zelfs al even meegetraind. Dat is destijds niet doorgegaan vanwege corona. De competitie heeft hier toen anderhalve maand stilgelegen.” Net als bij zijn vorige club heeft hij bij AEZ Zakakiou een eenjarig contract, al kan hij bij promotie rekenen op automatische verlenging. “Promoveren wordt echter wel een lastige opgave, want we spelen bijna alles gelijk. Het schiet helemaal niet op. We hebben al vier keer gelijkgespeeld, terwijl het seizoen nu zeven wedstrijden onderweg is.”

AEZ Zakakiou speelde in het seizoen 2016/17 voor het eerst in de hoogste voetbaldivisie op Cyprus. Volgens Van Wort kon de club zich vanwege wanbeleid destijds niet handhaven. “Het afgelopen seizoen zijn ze gedegradeerd naar het derde niveau. Het doel is uiteindelijk om terug te keren naar de hoogste divisie, daar hebben ze ook wel de financiële mogelijkheden voor. Het is een hele ambitieuze club, eigenlijk iets té ambitieus.”

Waar merk je dat aan?
“Onze eerste competitiewedstrijd speelden we gelijk, maar ons tweede duel wonnen we wel. Toen kregen we gelijk een dag in de spa, alles erop en eraan. Geen gekke dingen, maar als je hier wint is er veel mogelijk. Je merkt ook het verschil tussen onze ploeg en andere teams. Wij trainen ook in de ochtend of in de middag en de meeste andere teams trainen pas in de avond. Ik vind het wel relaxed. In de zomer train je tijdens de voorbereiding wel om zes uur ‘s avonds of om zes uur ‘s ochtends, want overdag is het gewoon te warm. Je plant ook je dag en als je dan telkens moet wachten om te trainen in de avond.. Wanneer je thuiskomt is het ook al laat, dus in de ochtend of ‘s middags rond drie uur trainen, is voor mij persoonlijk het fijnst.”

Ben je inmiddels al wel gewend aan de temperaturen op Cyprus?
“Ja dat wel. Wat ik zei: het is hier in de zomer niet normaal warm. De eerste wedstrijden speel je dan tegen het eind van de middag, wanneer het wat afkoelt. In de huidige periode beginnen onze wedstrijden vroeger. De temperaturen zijn nu echt top. Voor de Cyprioten is het hier geen zomer meer, maar voor mij nog wel. Het is hier nu 26 graden, maar jongens trainen ‘s ochtends met handschoenen. Ik dacht alleen: je moet eens weten hoe koud het in Nederland in de winter is. Hier kunnen ze zich daar niks bij voorstellen.”

Bij je vorige club speelde je bijna alles, is dat bij AEZ Zakakiou ook het geval?
“Ik speelde eigenlijk de gehele voorbereiding en kon goed overweg met mijn trainer. Ik had zoveel gespeeld, ik wil niet zeggen dat ik overbelast raakte, maar ik speelde drie of vier wedstrijden in tien dagen en maakte de negentig minuten vol. Ik kon gewoon niet meer en was echt op. De competitie begon en toen zat ik opeens op de bank. Ik heb geen uitleg gekregen. Hier heb ik ook niet om gevraagd, want ik respecteer altijd de keuze van de trainer. Andere jongens vonden het ook vreemd. Die trainer is inmiddels ook ontslagen, dus nu hebben we sinds drie weken iemand anders voor de groep staan. Onder de huidige trainer ben ik inmiddels weer basisspeler. Hij komt uit Cyprus, het is een hele ervaren trainer. Het is een man die erg meeleeft tijdens de wedstrijden. Soms gaat hij wel een beetje ver, maar ik kan zijn passie wel begrijpen. Na de wedstrijd is hij een stuk rustiger.”

Van Wort knikt instemmend als hem wordt gevraagd of het seizoen bij Elia Lythrodontas hem heeft geholpen in de eerste maanden bij zijn nieuwe club. Hij woont samen met zijn landgenoot Michael Mante op tien minuten lopen van de club uit Zakaki, een buitenwijk van Limassol. “Michael kwam afgelopen zomer over van Zeeburgia. Ik kende hem al een beetje via via. Hij heeft me gecontact voordat hij hier tekende. We trekken automatisch veel met elkaar op, omdat we gewoon Nederlands met elkaar kunnen praten.” Voor Van Wort is het fijn dat hij op de training af en toe samen met zijn ploeggenoot in het Nederlands kan overleggen, maar in de kleedkamer probeert hij dit tot een minimum te beperken. “Je wilt ook niet dat ze zeggen: ‘Zij praten alleen maar in het Nederlands’. Maar mijn Franse teamgenoten hebben daar dus echt schijt aan. Het komt misschien ook doordat hun Engels minder is. Ik kan me eigenlijk ook beter in het Nederlands uiten. Ik spreek geen Grieks, dus als ik geen Engels kan praten dan houdt het op. Ik heb het hier inmiddels beter opgepakt dan op school”, laat hij lachend weten.

Waar Van Wort zijn salaris bij zijn vorige club geen enkele keer op tijd kreeg, is alles bij AEZ Zakakiou netjes geregeld. “Hier is het gelukkig nog niet voorgevallen. Normaal betalen ze altijd aan het einde van de maand, maar deze maand kregen we ons salaris zelfs tien dagen van tevoren.” De reden is volgens de middenvelder makkelijk te verklaren. “Ze wilden ons pushen om de aankomende wedstrijden te winnen.” Deze manier van motiveren hoefde Van Wort vorig seizoen niet te verwachten. “Bij Elia Lythrodontas heb ik natuurlijk wel problemen met betalingen gehad. Vooral vanwege corona, dan zeiden ze: ‘Jullie hebben niet gespeeld, dus we kunnen jullie ook pas later betalen.’ Toen hebben we een trainer gehad die zei: ‘Als jullie de spelers niet betalen, dan komen ze ook niet trainen.’ Hij is wel op zijn strepen voor ons gaan staan, waardoor de club uiteindelijk overstag ging. Ik weet nog dat er een keer werd gezegd: ‘We do everything for you, we pay you’, maar het is toch normaal dat je ons betaald? Hier in dit soort landen; Cyprus, Griekenland, Turkije et cetera, daar word je betaald en is het net alsof het iets ongebruikelijks is.”

De middenvelder hoopte afgelopen zomer eigenlijk al een stap omhoog te maken. Het doel van Van Wort is om binnen twee jaar op het hoogste niveau te spelen. “Voor mij maakt het niet echt uit of dat hier op Cyprus is of in een ander land. Je moet sowieso ergens naar streven. Ook al zijn je ambities zo hoog, het belangrijkste is dat je er zelf in gelooft.” Van Wort geniet van zijn tijd op het eiland, maar op latere leeftijd heeft een vergelijkbaar buitenlands avontuur niet langer de voorkeur. “Als ik 28 of 29 ben, wil ik wel wat stabiliteit vinden.” De middenvelder wil nu vooral het beste uit zichzelf halen. “Ik geloof ook heel erg in mezelf en vind voetbal gewoon het leukste wat er is. Ik zie het niet eens als werk. Ik ga gewoon elke dag trainen. Ik kijk nog het meeste uit naar partijvormen of een positiespel.” Morgenochtend staat er om tien uur weer een training op het programma, dan kan Van Wort zich opnieuw uitleven.