Je weet pas wat je hebt, als het weg is

Op een verloren donderdagmiddag ben ik wat aan het opruimen in mijn kelder. In een hoek op de grond vind ik een oud exemplaar van De Trompetter, een Regioblad in Limburg. Het is de editie van 3 augustus 2011. Als ik mijn blik even over de voorpagina laat gaan, trekt een kleine kop onderaan de pagina mijn interesse. ‘Roda JC klaar voor nieuw seizoen’, staat er. De tekst vertelt me dat Roda haar laatste oefenwedstrijd voor aanvang van het nieuwe seizoen gespeeld had (Malaga, 1-2 verlies), en dat het seizoen drie dagen later zou beginnen met een thuiswedstrijd tegen FC Groningen. Een wedstrijd waarvan ik opmerk dat ik hem me nog prima voor de geest kan halen. En zo gaan, terwijl ik met het krantje nog in mijn handen tussen de rommel in mijn kelder sta, mijn gedachten even terug naar 6 augustus 2011.

De verwachtingen aan het begin van het seizoen 2011/2012 mochten er zijn. Roda was het seizoen ervoor als zesde geëindigd, en hoewel er met Davy de Fauw, Pa Modou Kah, Willem Janssen, Anouar Hadouir en Morten Skoubo belangrijke spelers waren vertrokken, werden er met namen als Rob Wielaert, Bart Biemans, Mark-Jan Fledderus en Mitchell Donald enkele gerenommeerde Eredivisiespelers binnengehaald. De openingswedstrijd tegen FC Groningen verliep echter niet geheel volgens plan: al na tien minuten stond Roda met een man minder en keek het tegen een 0-1 achterstand aan. Het was het startsein voor een langdurig Gronings offensief, maar de genadeklap bleef wonder boven wonder uit. Een kwartier voor tijd scoorde Roda zelfs de 1-1 via een van richting veranderde vrije trap van Fledderus. In de 87ste minuut werd het nog gekker. Al glijdend scoorde invaller Sanharib Malki met zijn knie de 2-1. Het stadion ontplofte, en Malki’s naam werd massaal gescandeerd, en dat zou niet voor het laatst zijn.

De Syriër werd in de zomer van 2011 als grote onbekende op advies van Harm van Veldhoven binnengehaald. Malki speelde eerder al onder van Veldhoven bij Germinal Beerschot, waar hij in het seizoen 2007/2008 met 16 doelpunten uit 33 wedstrijden tweede werd op de Belgische topscorerslijst. Daarna gaat het echter bergafwaarts met de carrière van Malki. Het daaropvolgende seizoen is Malki een stuk minder productief en in de zomer van 2009 vertrekt hij naar Sportclub Lokeren, waar hij in totaal twee seizoenen verblijft. Roda waagde toen ook al een poging om hem te halen, maar schrok terug van de vraagprijs van één miljoen euro. Een gelukkig huwelijk zou het niet worden. In zijn eerste seizoen weet Malki slechts twee keer te scoren. In zijn tweede seizoen wordt hij uitgeleend aan Panthrakikos, dat uitkomt in de Beta Ethniki, de Griekse tweede klasse. Zelfs daar kan Malki de verwachtingen niet waarmaken. Na zijn verhuur wil Malki vertrekken uit Lokeren. Zijn contract wordt met wederzijds goedvinden ontbonden en hij tekent voor één jaar, met een optie voor nog twee jaar, bij het nog steeds geïnteresseerde Roda. Later haalt hij nog hard uit naar Lokeren, dat nog moeilijk deed bij zijn vertrek.

In Kerkrade manifesteert Malki zich als een spits die onverzettelijk strijdt voor elke bal. Hij gunt verdedigers geen moment rust, maakt oorlog in de zestien en scoort met al zijn ledematen. ‘Ik heb ook al gescoord met mijn rug, mijn hand en via een koprol', vertelt hij. Met zijn werkethiek en neusje voor de goal groeit Malki uit tot een daverend succes in Kerkrade. In zijn eerste seizoen scoort hij liefst 25 keer, waarmee hij het clubrecord van doelpunten in één seizoen overneemt van Dick Nanninga. In zijn tweede seizoen pakt hij zelfs een Eredivisierecord af van onder andere Johan Cruijff: Malki is de eerste speler die in één seizoen driemaal in de eerste minuut weet te scoren.

Na twee jaar Roda JC, waarin hij 45 keer het net wist te vinden, is het tijd voor een nieuwe uitdaging. Malki vertrekt naar het Kasimpasa van Shota Arveladze. Roda vangt nog anderhalf miljoen euro voor de spits, die nog één jaar contract had. Sindsdien ontbreekt het Roda aan een echte spits, iemand die kansen afmaakt en wedstrijden voor je kan beslissen. Het eerste seizoen na het vertrek van Malki werd dat pijnlijk duidelijk. Frank Demouge en Anco Jansen waren een groot deel van het seizoen geblesseerd, Krisztián Németh kon na zijn goede periode bij RKC nimmer overtuigen bij Roda en grossierde vooral in het verprutsen van kansen. Vasil Shkurtaj en Berry Powel (die uit nood transfervrij werd aangetrokken) kwamen simpelweg kwaliteit tekort. Een van de weinigen die zich aan de sportieve malaise wist te onttrekken was Guus Hupperts, die met negen doelpunten clubtopscorer werd. Echter kon ook hij niet voorkomen dat Roda na 41 jaar Eredivisie degradeerde naar de Jupiler League.

Ook in de Jupiler League is het ontbreken van een doelpuntenmaker een van de grootste gebreken van een veel te wisselvallig Roda. Daar waar NEC een Sjoerd Ars kon aantrekken, moesten wij het doen met spelers als Johan Plat, Rigino Cicilia en Danny Schreurs. Demouge, Plat en Cicilia zijn alle drie statische spitsen die zich moeten vertoeven aan aanvoer van de buitenkanten, maar Roda beschikt dit seizoen niet over buitenspelers die de spitsen in die aanvoer kunnen voorzien. Met Anco Jansen beschikt Roda op papier over een uitstekende speler voor Jupiler League begrippen, maar ook Jansen heeft nog nimmer kunnen overtuigen sinds zijn komst. Hij loopt met vedette-neigingen over het veld, wil vaak teveel hooi op zijn vork nemen aan de bal en is meerdere keren negatief in het nieuws gekomen de laatste weken. Zijn krediet lijkt snel op te raken.

De kansen zijn er wel, maar de afmaker ontbreekt. Roda snakt weer naar een spits als Malki, en dat zou voor volgend seizoen een van de hoogste prioriteiten moeten zijn, Jupiler League of Eredivisie. Met Santiago Palacios van De Treffers is de eerste naam de revue al gepasseerd, maar tot die tijd moeten we roeien met de riemen die we hebben. Ondertussen droom ik graag terug naar Malki en zijn doelpunten die schitterden door lelijkheid, in de Eredivisie.