Italië naar EK-finale na bloedstollende strafschoppenserie

Italië heeft zich geplaatst voor de EK-finale. De Italianen kwamen dinsdagavond op voorsprong door een fraaie treffer van Federico Chiesa. Lang leek het erop dat hij zijn land naar de EK-finale schoot, maar in de slotfase dwong invaller Álvaro Morata met de gelijkmaker een verlenging af. Omdat het na 120 minuten nog altijd 1-1 stond, moest er een strafschoppenserie aan te pas komen. Uiteindelijk was het Morata die miste, waarna Jorginho de beslissende penalty benutte. In de finale neemt Italië het op tegen de winnaar van de andere halve finale tussen Engeland en Denemarken.

De verhoudingen waren duidelijk in de openingsfase: Spanje had de bal, Italië werd teruggedrongen. Het team van Luis Enrique liet de bal met een hoog tempo rondgaan. Tot grote kansen leidde dit niet. In de openingsfase was het even schrikken voor Spanje toen Nicolò Barella vanuit een moeilijke hoek de paal raakte, maar na zijn schot ging de vlag terecht omhoog voor buitenspel. Aan de andere kant van het veld had de sterk spelende Pedri een fantastische steekpass op Mikel Oyarzabal in huis. Laatstgenoemde kreeg de bal echter niet goed mee en kon derhalve niet dreigend worden. Na een klein halfuur spelen was de grootste kans voor Dani Olmo nadat Gianluigi Donnarumma de bal verspeelde met een slordige uittrap. De doelman herstelde zijn fout door knap redding te brengen op de doelpoging van Olmo.

De wedstrijd ontwikkelde zich in een hoog tempo, waarbij Spanje de lakens uitdeelde. Met name op het middenveld werd het verschil gemaakt door het team van Luis Enrique. Italië kon slechts speldenprikjes uitdelen. Op slag van rust probeerde Emerson Palmieri, het vanuit een lastige hoek. De vervanger van de geblesseerde Leonardo Spinazzola schoot over het doel van Unai Símon. Zijn schot was pas de eerste doelpoging van Italië in de eerste helft. Het spelbeeld in de tweede helft was onveranderd. Spanje zocht direct de aanval en was vier minuten na de thee dicht bij de 0-1. Na een scherpe voorzet van Olmo voorkwam Giovanni Di Lorenzo dat Ferrán Torres bij de tweede paal kon scoren.

Spanje voerde de druk op. Luttele minuten na de gevaarlijke voorzet van Olmo liet Sergio Busquets het na om zijn derde doelpunt in Spaanse dienst te maken. Vanaf de rand van het strafschopgebied schoot de Barcelona-middenvelder net over het doel van Donnarumma. Vanuit de tegenaanval die daarop volgde kon Simón eenvoudig redding brengen op een schot van Chiesa. Na een uur spelen had de Spaanse keeper geen antwoord op een schot van Chiesa. Waar la Roja dacht aan aanvallen, was het Italië dat razendsnel omschakelde. Chiesa pikte de bal op na knullig uitverdedigen van de Spaanse achterhoede, ging het strafschopgebied in en krulde de bal in de verre hoek: 1-0. Het doelpunt brak de wedstrijd volledig open.

Luis Enrique greep na de tegentreffer direct in en haalde Torres naar de kant ten faveure van Morata, die door de bondscoach gepasseerd werd voor de halve finale. Het spel golfde op en neer: Spanje zocht naar de gelijkmaker, Italië aasde op de counter. Met nog ruim twintig minuten op de klok voorkwam Simón de 2-0. Chiesa zette Domenico Berardi vrij voor de keeper, maar de kans was niet aan de invaller besteed. Spanje, dat over de gehele wedstrijd de bovenliggende partij was, ontsnapte aan een grotere achterstand en voerde tegelijk de druk zelf verder op. Dat resulteerde uiteindelijk tien minuten voor tijd in de gelijkmaker. Morata ging de combinatie aan met Olmo, drong het strafschopgebied in en kon dankzij een uitstekende aanname van dichtbij afronden: 1-1. Spanje probeerde door te drukken en de wedstrijd binnen de reguliere speeltijd te beslissen. Dat lukte echter niet; een verlenging bleek noodzakelijk.

Het betekende de derde verlenging voor Spanje. In de achtste finales wonnen de Spanjaarden na verlenging van Kroatië en in de kwartfinale na strafschoppen van Zwitserland. De wereldkampioen van 2010 kreeg in de eerste helft van de verlenging een grote kans. Na een strakke voorzet van Olmo kreeg Morata de bal voor zijn voeten. Hij haalde uit en via een scrimmage ontsnapte Italië. Het team van Mancini kreeg het steeds lastiger met Spanje en had veel overtredingen nodig. Spanje deed er alles aan om een strafschoppenserie te voorkomen, terwijl Italië op het tandvlees leek te lopen en probeerde te overleven. In de tweede helft van de verlenging golfde het spel op en neer. Berardi scoorde vanuit een moeilijke hoek, maar deed dat in buitenspelpositie en dus werd zijn treffer afgekeurd. Beide ploegen slaagden er niet in om te scoren en dus moest er een strafschoppenserie aan te pas komen om de EK-finalist te bepalen.

Simón, die tegen Zwitserland al twee strafschoppen keerde, startte sterk. Hij keerde namelijk de eerste strafschop van Manuel Locatelli. Dani Olmo faalde vervolgens direct daarna door de bal over het doel van Donnarumma te schieten. Andrea Belotti, Gerard Moreno, Leonardo Bonucci, Thiago Alcántara en Federico Bernardeschi faalden niet, waarna het de beurt was aan Morata. Zijn inzet werd gekeerd door Donnarumma, waarna Jorghinho Italië op koelbloedige wijze naar de EK-finale schoot.