Iniesta: ‘Ik weet zeker dat velen het niet zouden redden in de voetballerij’

Andrés Iniesta was in 2010 in Johannesburg verantwoordelijk voor het doelpunt dat heel Nederland in rouw dompelde. Het had echter weinig gescheeld, of de Spanjaard had daar helemaal niet gestaan in de finale van het WK 2010. De middenvelder kreeg in 2009 te maken met het overlijden van vriend en Espanyol-aanvoerder Dani Jarque en speelde de Champions League-finale van dat jaar met een blessure.

Wat hij daar precies aan overhield is moeilijk onder woorden te brengen: “Niet echt een depressie, ook geen ziekte, niet echt, maar een ongemakkelijk gevoel. Het voelde alsof niets klopte.” Hij wendde zich bij Barcelona tot de clubartsen en verdere psychologische ondersteuning: “Als je hulp nodig hebt, moet je er ook naar op zoek, soms is dat nodig. Er zijn specialisten, dat is waarom ze er zijn. Je moet ze gebruiken. Er zijn momenten dat je veel twijfel voelt. Iedere persoon is anders, wat ik duidelijk probeer te maken is dat je heel snel van een goed gevoel naar een heel slecht gevoel kan gaan.”

“Ik heb nooit het punt bereikt waarop ik dacht: ‘Ik stop ermee’. Ik wist dat er een dag zou komen waarop het beter zou gaan, een stap vooruit, het is een proces en zo kom je er overheen”, doet Iniesta uit de doeken tegenover The Guardian. “Mensen zien voetballers als andere wezens, alsof we onaantastbaar zijn, alsof ons nooit iets gebeurt. Maar we zijn ook mensen, natuurlijk zijn we bevoorrecht, maar diep van binnen zijn we allemaal hetzelfde. De voetballer weet: hij groeit op met druk, kritiek, het sterk moeten zijn. Ik weet zeker dat veel mensen het niet zouden redden.”