‘Ineens stond ik tegenover Kluivert of De Ligt, dat had je bij de amateurs niet’

De Keuken Kampioen Divisie geldt al decennialang als kraamkamer voor binnen- en buitenlandse talenten en ook dit seizoen lopen er op het tweede niveau weer veel voetballers met potentie rond. Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, licht wekelijks een van deze talenten uit, met deze keer aandacht voor Derry John Murkin, de tot linksback omgeturnde sensatie van FC Volendam.

Door Chris Meijer

Derry. John. Murkin. Het liefst spreekt Hans Kraay junior de naam van de 21-jarige vleugelverdediger woord voor woord uit. Met een korte pauze tussen de woorden, om het net met kracht uitgesproken deel even te laten rusten. Meer dan geregeld liet Kraay zich dit seizoen als analist van ESPN al lovend uit over Murkin. “Dat heb ik ook doorgehad”, lacht Murkin als hij geconfronteerd wordt met de lovende woorden van Kraay. “Het is wel leuk om genoemd te worden op televisie. Ik doe mijn best en het is fijn dat het herkend wordt, dat is leuk om te horen. Ik hoop dat die woorden aan mijn spel liggen en niet alleen aan mijn naam. Hij denkt: aparte naam. Iedere keer zegt hij ook dat ik een echte Volendammer ben, maar dat is absoluut niet het geval.”

Iemand die Murkin hoort praten, zijn naam kent en verder niets weet over zijn achtergrond, zal in verwarring achterblijven. Zijn onvervalste Noord-Hollandse tongval strookt niet bepaald met zijn Engelse naam. ‘Waar kom je nu eigenlijk vandaan? Je naam is al apart, maar je lijkt niet echt buitenlands’, kreeg Murkin zo nu en dan te horen. “Mijn ouders zijn Engels, thuis spreken we Engels, ik heb een Engels paspoort: ik voel me echt een Engelsman en geen Nederlander. Omdat ik al lang in Nederland woon, heb ik een verblijfsvergunning kunnen aanvragen”, verduidelijkt hij. Murkin kwam op vierjarige leeftijd met zijn ouders naar Nederland en groeide daardoor op in Zaandijk.

Zijn wieg stond in Colchester, een stad nabij de kust ten oosten van de Engelse hoofdstad Londen. Het betekent overigens niet dat Murkin grootgebracht is als een fan van Colchester United, momenteel een laagvlieger uit de League Two. Nee, zijn vader is een scouser. Hij kreeg de liefde voor Liverpool met de paplepel ingegoten. “Nee, iets blauws komt er bij ons thuis niet in”, grijnst Murkin, verwijzend naar stadgenoot Everton. “We kijken altijd naar de wedstrijden van Liverpool, behalve als ik zelf moet voetballen. Op zondag zitten mijn vader en ik klaar voor Match of the Day. De Premier League kwam bij ons thuis boven de Eredivisie. Ik ben altijd een harde werker geweest, dat zie je misschien wel een beetje terug in het Engelse voetbal. Niet bang zijn, de duels aangaan en pit erin gooien: dat is er door altijd Engels voetbal te kijken misschien wel ingekomen bij mij.”

Het mag geen verrassing zijn dat op zijn positie Liverpool-back Andy Robertson een groot voorbeeld is. “Maar ik kijk ook graag naar Alphonso Davies of Owen Wijndal. Ik pik daar leermomenten uit en spreek daarover met de trainers”, zegt Murkin. Maar als je hem dit exact een jaar geleden had gevraagd, had hij op dezelfde vraag waarschijnlijk Sadio Mané of Leroy Sané geantwoord. Murkin speelde tot afgelopen zomer altijd als linksbuiten, in de jeugd van ZVV Zaandijk, KFC uit Koog aan de Zaan, Purmersteijn en Fortuna Wormerveer en in zijn eerste vijf jaar bij FC Volendam. Pas relatief laat - op zijn zestiende - kwam hij in de jeugdopleiding van het Nieuwe Oranje terecht. “Ik had vrienden die bij Ajax of AZ speelden, dus op een gegeven moment ging ik denken: wanneer word ik opgepikt? Ik vond mezelf niet heel veel slechter. Je moet gewoon geduld hebben en de kans grijpen als die zich eenmaal aandient. Toen dat gebeurde, was het wel even aanpoten. Door het niveau, de conditie en de kracht. Ineens stond ik tegenover Ché Nunnely, Justin Kluivert of Matthijs de Ligt, dat had je bij de amateurs niet. Ik ging van twee naar vijf keer per week trainen.”

Aanvankelijk stroomde Murkin als linksbuiten door naar het eerste elftal, mede dankzij zijn uitmuntende seizoen 2018/19, waarin hij namens Jong FC Volendam in 33 wedstrijden in de Derde Divisie goed was voor 20 doelpunten. “Ik had dat seizoen eigenlijk wel op meer kansen gehoopt, ook omdat het voor de komst van Wim Jonk niet zo goed ging met Volendam. Ik scoorde iedere wedstrijd bij Jong Volendam en pas op het einde van het seizoen kreeg ik paar wedstrijden bij het eerste”, erkent Murkin. De komst van Jonk heeft uiteindelijk veel voor hem veranderd. Toch moest zijn vader, die Jonk nog goed kende van zijn tijd als speler bij Sheffield Wednesday, hem er aanvankelijk van doordringen wie er voor de groep kwam te staan bij FC Volendam. “Hij speelde daar toen mijn vader al echt voetbal keek, dat was voor mijn tijd. Ik kende hem van naam, maar mijn vader vertelde wat hij allemaal bereikt had als voetballer. Dan krijg je er toch zin in.”

“Jonk en zijn team hebben geïntroduceerd hoe je met het leven als voetballer moet omgaan: hoeveel rust je moet pakken, je voeding, hoe je over het spel nadenkt, hoe hard je traint, hoe vaak je je laat behandelen. Daar wijzen ze je op en daar moet je als speler heel anders naar kijken. Het is een pluspunt geweest dat zij zijn gekomen”, gaat Murkin verder. Jonk deed vorig seizoen vaker een beroep op hem, al had hij niet altijd een basisplaats. Met drie doelpunten en zeven assists in twintig wedstrijden kon hij prima statistieken overleggen, maar toch had Jonk voor dit seizoen een ander plan met Murkin. De trainer van Volendam zag met linksback Gijs Smal, in de vorige jaargang goed voor zes doelpunten en tien assists, een belangrijke pion uit zijn elftal worden weggekaapt door FC Twente.

In Volendam is vrijwel iedereen Smal inmiddels vergeten, aangezien Murkin zijn rol moeiteloos heeft overgenomen. Toch was hij nog niet direct helemaal overtuigd toen hij afgelopen zomer van Jonk te horen kreeg dat hij de nieuwe linksback moest worden. “Ik was aanvaller, wilde goals maken. Als iemand zegt dat je linksback wordt, denk je meteen aan verdedigen. Ik zag het niet echt zitten.” Jonk wist Murkin er echter van te overtuigen dat hij alles in zich heeft om een ‘moderne linksback' te worden. Het vertrouwen van de club werd nog voor de seizoensstart onderschreven met een nieuw, tot 2023 lopend contract. Murkin kwam er ook snel achter dat een rol als zogenaamde wingback uitstekend bij hem paste.

“Ik krijg een vrije rol van de trainer, waarin ik mijn ding kan doen en in aanvallend opzicht mijn steentje kan bijdragen. We spelen heel aanvallend voetbal, met veel balbezit. Van de trainer mag ik veel opkomen, als een soort extra middenvelder. Deze positie past wel bij het type speler dat ik ben: in de ruimtes komen, veel power, explosief. Het scheelt natuurlijk ook dat ik aanvaller ben geweest.” Met vier doelpunten en vier assists in zeventien wedstrijden ontpopt Murkin zich dit seizoen voorlopig tot een van de revelaties bij FC Volendam. Dat hij zo goed rendeert, heeft volgens hem mede te maken met een andere revelatie: Micky van de Ven. “Micky loopt achter me, dus die kan veel oplossen. Door zijn snelheid kan ik verdedigend soms wat extra risico nemen, om in aanvallend opzicht meer te brengen. Al loop ik af en toe ook zijn gaatjes dicht, want hij houdt er ook wel van om op te komen. Het is wel lekker dat hij achter me staat. Als de centrumverdedigers iets trager zijn, zal je iets meer afwachtend moeten spelen.”

Als er een ploeggenoot is met wie Murkin kan praten over alles wat er komt kijken als je als een komeet omhoog schiet, is het Van de Ven wel. “Toen ik ging scoren, kwamen er allerlei mensen naar me toe die mijn zaakwaarnemer wilden zijn en beloofden dat ze me ergens naartoe konden brengen. Dat er aandacht komt, is natuurlijk wel leuk. Maar verder moet je er niet echt op letten. Ik heb het er met Micky veel over gehad. Hij liet in eerste instantie zijn zaken doen door zijn vader, maar zit nu bij Mino Raiola en heeft het goed voor elkaar. Hij zei dat ik rustig moest blijven, Micky is net als ik heel nuchter. Ik heb niks van Raiola gehoord, nee”, lacht Murkin. Zijn belangen worden sinds kort behartigd door het Players United Management van Guido Albers, dat ook onder meer Donny van de Beek, Steven Berghuis en Frank de Boer vertegenwoordigt. “Vanaf het eerste contract tot dan had ik het altijd met mijn vader gedaan. Nu is het toch handiger dat een zaakwaarnemer het gaat regelen. Die weet zulke dingen beter, dus ik heb iemand gezocht met wie ik een goede band en klik heb. Je wil jezelf niet laten dollen.”

In wat hij zelf ook het seizoen van zijn definitieve doorbraak noemt, vormde een knieblessure tussen november en januari een hinderlijke onderbreking. Vanuit de gym, die uitzicht heeft op het veld van het Kras Stadion, moest Murkin toezien hoe zijn ploeggenoten wel op het veld konden staan. “De blessure kwam op een lastig moment. Toen ik de eerste dagen van de fysio te horen kreeg dat het twee maanden ging duren, had ik het er wel even moeilijk mee. Daarna ben ik begonnen met mijn herstel, om alles weer sterker te maken. Ik heb mijn lichaam wat meer leren kennen en mij kunnen focussen op mijn fysieke ontwikkelpunten. Mede door mijn blessure kan mijn conditie nog iets beter. Ik moet mijn tempo iets verhogen, sneller handelen en eerder herkennen waar ik kan komen of wanneer ik beter achterin kan blijven. Dat komt vanzelf weer, denk ik.”

Met Murkin weer terug in de gelederen jaagt FC Volendam komend halfjaar op promotie naar de Eredivisie. Doordat de ploeg van Jonk een bij vlagen wisselvallige eerste seizoenshelft achter de rug heeft, bedraagt de achterstand op een directe promotieplaats nu dertien punten. “Het wordt lastig om direct te promoveren, maar dan moet het maar via de play-offs gebeuren”, zegt Murkin vastberaden. “Het doel is om mee te strijden om promotie, ik denk dat we daar goed genoeg voor zijn. Daarna zien we wel weer verder wat er komt. Als er wat komt, moet je kijken wat het beste voor jou is.”

Naam: Derry John Murkin
Geboortedatum: 27 juli 1999
Club: FC Volendam
Positie: linksback
Sterke punten: aanvallende kwaliteiten, explosiviteit, flair