‘Ik zie Hakim Ziyech eerlijk gezegd liever niet terugkeren bij Ajax’

Marokko opende het WK woensdag met een doelpuntloos gelijkspel tegen Kroatië. In het programma Leeuwen bekijkt en bespreekt Voetbalzone samen met twee oud-voetballers de WK-wedstrijden van de Oranje Leeuwen en de Marokkaanse Leeuwen van de Atlas. Voor Marokko - Kroatië namen Ali Boussaboun en Dries Boussatta plaats in de analistenstoel. Na de wedstrijd tafelden zij met gastheer Justus Dingemanse nog eens na over alle zaken rond de eerste wedstrijd van Marokko.

Al met al zijn de gasten tevreden. Zij hadden vooraf getekend voor een punt tegen de finalist van het WK 2018. “En je bent niet kansloos geweest. Af en toe was het slordig, maar als je wat betere keuzes maakt creëer je ook kansen”, analyseert Boussaboun, die doelman Yassine Bounou nagenoeg foutloos zag keepen. “Hij kon bij een voorzet misschien uit zijn doel komen. Nou ja, als dat het enige is… Ook het centrale duo vond ik heel goed gepositioneerd.”

Sofyan Amrabat functioneerde voor de verdediging als extra slot op de deur en deed dat naar behoren. “De beste man van Marokko. Van het veld zelfs”, vindt Boussaboun, die steun krijgt van zijn collega. “Hij verovert niet alleen ballen, in balbezit heeft hij zo veel stappen gemaakt. Hij speelt simpel, waar hij vroeger nog wel eens fouten maakte daarin. Hij speelt veel functioneler. Alleen jammer dat hij dan weinig steun kreeg van die andere twee middenvelders.”

Selim Amallah en Azzedine Ounahi vielen volgens het analistenduo duidelijk uit de toon. Amallah kreeg tijdens de tweede helft al het oordeel van Boussatta dat hij ‘er geen fucking reet van kan’. Over Ounahi is hij iets genuanceerder. “Dit niveau ligt voor hem gewoon te hoog. De tegenstander zet sneller druk. Het lukt hem niet om de situatie snel genoeg te zien. Ik zou El Khannouss erin zetten, dat is een geweldenaar.” De achttienjarige middenvelder is dit seizoen steevast basisspeler bij zijn club Genk. Voor Marokko moet hij zijn eerste interland nog spelen.

Marokko kent nog twee anderen met de status ‘geweldenaar’. Hakim Ziyech en Noussair Mazraoui gelden als twee belangrijke pilaren van de ploeg. Laatstgenoemde viel tegen Kroatië geblesseerd uit. “Ik heb het gevoel dat Mazraoui geen pijn kan lijden. Soms denk ik: even doorbijten”, klinkt Boussatta. Ziyech kon zijn kenmerkende stempel niet drukken. “Maar, hij is vooral goed in de kantwissel”, verklaart Boussaboun. “Vandaag bleef Marokko te veel op dezelfde kant spelen, dan heeft hij die ruimte niet.”

De linksbenige middenvelder annex aanvaller wordt de laatste weken steeds meer in verband gebracht met een terugkeer naar zijn voormalige werkgever Ajax. “Ik zie hem eerlijk gezegd liever niet terugkeren bij Ajax”, zegt Boussatta. “Daar heeft hij het al laten zien. Ik gun hem een mooie club, zoals Napoli, Juventus of Sevilla.” Ondanks zijn mindere optreden zou het duo de Tovernaar er echter nooit uithalen. “Hij is de architect van dit elftal, alleen kwam Marokko vandaag niet genoeg aan voetballen toe”, legt Boussaboun uit.

Ziyech krijgt eveneens een belangrijke rol toegedicht bij de huidige staat van het Marokkaanse voetbal. “Iemand die met zijn status voor Marokko kiest… Ook het WK in Rusland is hier belangrijk in geweest”, legt Boussaboun uit. Boussatta was zelf ooit een Marokkaanse Nederlander die voor Oranje speelde. Het werd hem niet in dank afgenomen, bleek tijdens een oefenwedstrijd tegen Marokko, op 29 april 1999. Daar werd de rappe rechtsbuiten massaal uitgefloten door de Marokkaanse aanhang.

De laatste decennia maakten spelers als Otman Bakkal, Ibrahim Afellay en Anwar El Ghazi dezelfde keuze. “Ik had geen keuze. Nederland kwam, Marokko niet. In die tijd was er bij het Marokkaanse elftal veel meer vriendjespolitiek. Nu is het voetbal geprofessionaliseerd. Ze hebben veel beter in kaart wie waar speelt. Er zijn meer voorselecties van jonge spelers”, licht de drievoudig Oranje-international toe. Ook Boussaboun ziet de jeugd meer voor het ‘eigen’ Marokko kiezen. “Ze hebben het de laatste jaren ook gezien. Je wordt één keer opgeroepen voor Nederland. Daarna nooit meer. Daar gaat dan je interlandcarrière.”

Het voetbal leeft in Marokko, al heeft het dat altijd gedaan. “Daar wordt het beleefd als in Zuid-Amerika”, zegt Boussatta. Voorzichtig durft de bevolking meer te verwachten van de groep, om bijvoorbeeld voor het eerst sinds 1986 verder te reiken dan de groepsfase van het mondiale toernooi. “Er spelen nu meer jongens in topcompetities”, weet Boussatta. “Of we ook top zijn? Nee, maar als we de poule overleven en stunten. Misschien de kwartfinale bereiken. Dan gaat het dak eraf.”