‘Ik zat met Klaassen, Van Ginkel en Maher en die konden ook wel aardig ballen!’

In zomer van 2015 maakten Jesper Drost en Bryan Linssen de overstap naar FC Groningen. Beiden hadden succesvolle periodes gekend bij hun vorige clubs waar zij bepalende spelers waren. In het hoge noorden liet het succes aanvankelijk op zich wachten en Voetbalzone zocht beide heren op om samen terug te blikken op de afgelopen twee seizoen en vooruit te kijken naar de toekomst. Eerder verscheen deel een en vandaag het laatste stuk van het tweedelige dubbelinterview.

Zijn de nieuwe spelsystemen mede de oorzaak geweest van jullie moeilijke periodes?
Bryan: “Doordat ik meer moest meeverdedigen miste ik soms de precisie in de eindpass omdat ik al zestig meter had gelopen. Bij Heracles stond ik steeds op de helft van de tegenstander, zoals ik dat nu ook weer kan doen. Ik geef pressie naar voren en zet druk op de keeper. Die schiet vervolgens de bal, wij winnen het kopduel doordat wij de tweede bal winnen en dan staan we weer op twintig meter van hun goal. Dan heb ik genoeg creativiteit en gogme om te weten waar ik moet staan om te scoren en als je maar vijf of tien meter hoeft te lopen, dan gaat schieten vanzelf.”

Jesper: “Natuurlijk heb ik liever een systeem met een nummer tien, maar ik bepaal dat niet. Op dit moment gaat het goed, maar mijn voorkeur heeft de rol van aanvallende middenvelder. Ik speel nu en wil er echt wat van maken. In di periode dat ik niet speelde dacht ik wel; misschien is het tijd om eens ergens anders te gaan kijken. Toen het zo slecht ging, was ik echt bereid weer een stap terug te doen omdat het zo vervelend en frustrerend is. Je hebt er geen plezier meer in en dat is wel heel belangrijk, maar een stap naar een B-competitie in het buitenland zag ik ook weer niet zitten.”

Bryan: Je wordt dan ook sneller geïrriteerd in het veld. Je hebt weinig goals op je naam staan en je moet door voor je gevoel. Als je dan een keer voorin staat en de bal niet krijgt omdat iemand zelf schiet of een andere keuze maakt, raak je geërgerd omdat dat is wat je nodig hebt. Verder gingen we ons niet anders gedragen hoor. We bleven met elkaar kaarten en ouwehoeren en dan zeiden we: ‘dit is het leukste dat we hier nog hebben’, haha. Kansen om naar het buitenland te gaan en meer geld te verdienen heb ik eerder ook gehad, maar ik heb bewust de weg der geleidelijkheid gekozen.”

Als het niet lekker loopt en je staat ernaast, waar ga je het dan in zoeken?
Jesper: “Het is heel cliché, maar je moet gewoon doorgaan, want je kunt geen kant op. Je moet elke dag op de club zijn en je moet iedere dag trainen. Dus je gaat het zoeken in extra dingen, meer krachttraining, dat soort dingen. Het slaat natuurlijk nergens op, maar je moet wat. Het enige dat je kunt doen is het op trainingen laten zien en hopen dat de coach op een moment dat het elftal niet zo lekker draait, denkt: ‘Laten we hem er maar een keer ingooien!’. Dan kun je je kans grijpen, maar soms krijg je wel het gevoel dat de situatie uitzichtloos is.”

Bryan: “Ja, als je twee wedstrijden niet speelt, voelt het echt als een eeuwigheid.”

Jesper: “Nou, ik speelde wel wat langer niet, haha. Je traint alleen maar en iedere speler wil wedstrijden spelen; dat is waar je het allemaal voor doet.”

Bryan: “Het is ook niet zo erg als niemand erover lult. Als jij het drie weken moeilijk hebt op de zaak; dan is er niemand die erover praat of zeurt buiten je werk. Maar ik heb wel gehad dat het tegenzat en dacht: ik ga even lekker naar Limburg toe naar mijn vrouwtje. Vervolgens ga je een boodschap doen of bij je amateurteam kijken en hoor je: ‘Waarom speel je niet jong?’. Dan denk ik echt: ‘Laat me toch met rust man!’. Je wordt er steeds aan herinnerd, dat is zó vervelend. Je wordt er gewoon depressief van. Op zo’n moment ben je echt in staat je trainer af te schieten, haha!”

Hebben jullie het idee dat jullie zelf ook minder spelen dan bij je oude club?
Jesper: “Ik had er gewoon meer ballen in moeten schieten. Wat dat betreft was het eerste jaar gewoon zwaar tegenvallend. Het gaat nu langzamerhand beter en het is mooi dat ik nu aan het eind van het seizoen wedstrijden achter elkaar mag spelen, maar als je de doelpunten en assists niet maakt, wordt het niet echt opgemerkt. Neem dat duel tegen Zwolle, daar ben ik drie keer bij een goal betrokken, maar er staat maar één assist achter mijn naam. Daarom voelde mijn doelpunt tegen Go Ahead Eagles als een echte bevrijding. Bryan is daar inmiddels doorheen en goed op weg. Bij mij is nog wel wat werk aan de winkel; het moet stabieler en constanter.”

Bryan: “Bij Heracles werd ik al redelijk snel bepalend door goals en assists. Dat was hier toch wel anders en daar heb ik me eerlijk gezegd toch een beetje op verkeken. Ik dacht als ik er in Almelo tien à elf kan maken, dan moet hier een stuk of vijftien wel lukken. Je denkt al snel we winnen wel een keer met 5-0 van Excelsior en verslaan Go Ahead Eagles met 6-0, maar dat heb ik echt onderschat. Het wordt eigenlijk nog moeilijker om te voetballen als je bij een betere club komt. Het is voor mij ook niet geworden wat ik ervan tevoren van gehoopt en verwacht had, maar ik kan het seizoen nog mooi afsluiten en dan gaat het toch de boeken in als een goed jaar. Ik had de hoop de eerste twee jaar twee keer boven de tien goals uit te komen, dat was mijn doel.”

Jesper: “Dat was ook mijn doel. Ik had bij Zwolle acht goals, dus ik dacht dat dat moest kunnen.”

Jullie lijken weer een plek onder je oude club Heracles te eindigen Bryan, wat was het makken?
Bryan: “We zijn niet stabiel. We spelen gelijk bij PSV en winnen bij PEC Zwolle, maar verliezen ook van Excelsior en spelen thuis gelijk tegen Go Ahead Eagles. Dat contrast is zo verschrikkelijk groot. We kunnen in principe van iedereen winnen en spelen vaak beter tegen aanvallende ploegen als we niet zelf het spel hoeven te maken. Op de counter zijn we enorm gevaarlijk.”

Jesper, jij zat jaren bij de jeugdelftallen van de KNVB, had je meer van jezelf verwacht?
Jesper: “Bij de KNVB zat ik in een lichting met Davy Klaassen, Marco van Ginkel en Adam Maher en die konden ook wel aardig ballen. Ik zat vaak op de bank en heb me nooit illusies gemaakt. De manier waarop het de afgelopen twee jaar is gegaan in Groningen stemt me natuurlijk niet tevreden. Ik sta nog tot 2019 onder contract en zal keihard blijven werken om mezelf hier waar te maken.”

Bryan, jij staat nog maar één jaar onder contract, wat zijn jouw plannen?
Bryan: “De club hoeft niet van me af, maar als er een mooi bod kom, zeggen ze vast geen nee. FC Groningen zal vast blij zijn als ze nog iets terug kunnen krijgen van wat ze aan mij hebben besteed. Van de winter was het al bijna zover met Zulte Waregem. We hadden afgesproken dat ik daar zou komen praten, maar ze zouden de volgende dag eerst een voorstel doen waarna een gesprek met de trainer zou volgen. Dat hadden ze ook tegen Groningen gezegd en de club gaf daarvoor akkoord. Voor de winterstop was ik niet veel aan spelen toegekomen, dus dan denk je al snel even kijken wat voor club het is. Ze stonden toen eerste in België, waren ver in de beker en hebben die uiteindelijk gewonnen. Dat betekende sowieso Europees voetbal en je gaat wel naar een topploeg in België.”

Maar?
Bryan: “Vanaf dat moment heb ik nooit meer iets gehoord! Ik zat thuis in spanning te wachten op een telefoontje en mijn zaakwaarnemer heeft nog een paar keer gebeld, maar ze namen niet meer op. Bij Groningen vroegen ze nog: hoe is het gesprek gegaan? Maar dat heeft nooit plaatsgevonden. Uiteindelijk hebben ze Robert Mühren gehaald, maar die speelde niet eens op dezelfde positie. Voor mezelf had ik nog geen definitief besluit genomen, maar interesse was er wel natuurlijk. Ik kan hier nog steeds veel leren, maar zou nog steeds heel graag een keer naar het buitenland willen gaan.”