’Ik zag die helikoptercrash bij Leicester City van dichtbij gebeuren, vreselijk’

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Justen Kranthove, die deze zomer met Slovan Liberec een nieuwe club vond in Tsjechië en daarvoor twee jaar op de loonlijst stond bij Leicester City. Daar beleefde hij naar eigen zeggen een toptijd, maar maakte ook van heel dichtbij het absolute dieptepunt in de clubgeschiedenis mee.

Door Thijs Verhaar

Hoor je het als Slovan Li-be-rek uit te spreken of klinkt het in het Tsjechisch toch meer als Li-be-retsj? “Ik zeg altijd maar op zijn Nederlands Li-be-rek en niemand verbetert me, dus dat zal het wel ongeveer zijn”, glimlacht de twintigjarige centrumverdediger. “Of Slovan. Dan zit ik zeker weten goed, haha.” En goed zit hij inderdaad in Tsjechië, waar hij sinds april actief is bij de drievoudig kampioen. “Toen begon ik er met trainen en nu mag ik ook wedstrijden spelen. Destijds kon ik nog niet ingeschreven worden, dus dat is per 1 juli geregeld. Nu mag ik mij officieel speler van Slovan noemen en dat bevalt uitstekend. Het is wel heel anders dan in Engeland allemaal, maar op een goede manier. Ik heb het enorm naar mijn zin.”

De geboren Amsterdammer verraste in de zomer van 2018 vriend en vijand door van amateurclub AFC '34 naar het grote Leicester City te gaan, terwijl hij geen enkele ervaring had bij een profclub. “Ik had helemaal niets te verliezen. Nederlandse profclubs toonden geen interesse, dus natuurlijk ga je dan. De eerste weken waren supermoeilijk omdat ik heel hard moest werken om aan te haken, maar uiteindelijk veroverde ik mijn plekje. Ik heb zelfs een keer of dertig, veertig met het eerste elftal meegetraind”, klinkt het trots. “Ik kreeg gewoon specialistentraining van Kolo Touré en maakte toptrainers als Brendan Rodgers en Claude Puel van dichtbij mee. Dat zijn wel mannen waar je ontzettend veel van kan leren. En ik wil ook assistent Steve Kirby en hoofdtrainer Trevor Peake noemen van de Onder-18. Zij hebben veel vertrouwen in me getoond en me als eerste de kans gegeven.”

Kranthove werkte zich op tot basisspeler van de Onder-18, en later ook de Onder-23. Hij draaide als een van de jongste selectiespelers van het oudste jeugdteam mee,, maar liep daar in het voorjaar van 2020 naar eigen zeggen tegen een soort muur op. “De trainer van de Onder-23, Steve Beaglehole, koos ineens voor de oudere jongens in het team. Ik heb nooit gehoord waarom, maar het viel me op dat ik en de andere vroegtijdig doorgeschoven jongens opeens niet meer aan de bak kwamen toen we een paar keer verloren. We kregen geen enkele kans meer van hem, dus dat is heel erg jammer. Maar ja, ook dat is voetbal”, verzucht hij.

Voor de Amsterdammer was het extra wrang dat hij juist op dat moment buiten de boot viel omdat hij in de laatste maanden van zijn contract zat. “Ik had nog hoop dat ik me met een serie wedstrijden bij de Onder-23 kon bewijzen, maar net toen brak de coronacrisis uit en werd de competitie voor de jeugd afgebroken”, memoreert Kranthove, die ondanks zijn gebrek aan kansen bij het hoogste jeugdelftal op dat moment wel geregeld meetrainde met het eerste team. “Dat dan weer wel, ja. Soms heeft de trainer extra spelers nodig om de selectie op te vullen bij blessures enzo. Ik kreeg dus op een dag de kans en overtuigde bij Brendan Rodgers en zijn staf. Hij kwam na de eerste training naar me toe en zei dat ik er wel zou komen als ik zo bleef werken. Daarna mocht ik elke week wel een keer meedoen.”

Zodoende stond de twintigjarige Nederlander dus geregeld op de training met topspelers als Jamie Vardy, Ben Chilwell, Youri Tielemans en James Maddison. “En ik kreeg veel training van the legend Kolo Touré. Dat heeft me mentaal sterk gemaakt. Ik weet nog dat Andy King als veteraan van het elftal gelijk naar me toe kwam en dat Jonny Evans ook zei dat ik gewoon mijn ding moest doen. Kasper Schmeichel maakte grapjes met me en iedereen deed gewoon relax. Ze nemen je op in de groep alsof je een van hen bent. Die spirit is ook wat de ploeg zo goed maakt. En dat geldt voor heel de club. Ik spreek nog wekelijks met mijn teamgenoten van de Onder-18, Onder-23 en het eerste elftal van toen.”

Voormalig ploeggenoten, want ondanks de lovende woorden van Rodgers zat een nieuw contract er niet in voor Kranthove. Daar had hij wel op gehoopt en stiekem zelfs misschien wel een klein beetje gerekend. “Natuurlijk hoop je erop. Misschien was het ook wel gelukt als ik in mijn laatste seizoen meer mocht spelen bij de Onder-23, maar het is niet zo gegaan. Maakt ook niet uit. Ik heb twee geweldige jaren gehad”, klinkt het dankbaar. Ik heb veel geleerd, véél gezien. Dat ik dacht: woooow, dus dit is Premier League-niveau. Die ervaring neemt niemand mij meer af en daar kan ik nu alleen maar mijn voordeel doen in Tsjechië.

Kort na zijn vertrek zag het er echter niet naar uit dat Kranthove Engeland zou verlaten. Hij werd na een stage bij Birmingham City goed genoeg bevonden en zou daar een contract tekenen, tot de directeur hem op de laatste dag van zijn proefweek meldde dat het toch niet ging lukken. “Ze moesten eerst spelers op mijn positie verhuren en clubs uit de lagere divisies hadden door corona geen geld, dus moesten ze die andere jongens wel aan boord houden. Dan is het slimmer om mij niet ook erbij te nemen omdat je anders te veel verdedigers hebt die allemaal te weinig speeltijd krijgen”, stelt de Amsterdammer begripvol. Omdat hem hetzelfde vervolgens nog eens overkwam bij Watford FC en een contractaanbod bij het Spaanse AD Alcorcon door gebrekkig papierwerk voor hem niet goed aanvoelde, lukte het de verdediger in de zomerse transfermarkt niet om een nieuwe club te vinden.

Hij toog terug naar Nederland, werkte daar lang aan zijn fysiek en besloot uiteindelijk toe te happen toen Slovan Liberec hem in april aanbood om mee te komen trainen met de intentie een contract af te dwingen. “Zij aasden in de zomer al op me, dus ik ging er direct met vertrouwen heen”, blikt hij terug. Kranthove wilde graag weer aan de slag en baalde dat hij in de winter niet een kansje had gekregen bij een Nederlandse club. “Natuurlijk had ik daar zelf wel oren naar gehad. Elke Nederlandse jongen wil graag in de Eredivisie of in de Keuken Kampioen Divisie gespeeld hebben, maar voor mij kwam niets op gang. Ik had eerlijk gezegd wel gedacht dat er wel meer vraag zou zijn voor een verdediger die veel heeft gespeeld in de jeugd van Leicester, maar misschien dachten ze dat ik met mijn salaris te duur zou zijn”, zoekt hij naar een verklaring. "Ik was echter gewoon gratis op te pikken."

Bij Slovan Liberec was er in april echter geen enkele twijfel. Hij kreeg al na een paar dagen meetrainen te horen dat hij een contract zou krijgen en met ingang van het huidige seizoen vast bij het eerste elftal zou gaan horen. “Dat is voor het eerst voor mij. Ik trainde lekker mee en merkte direct dat ik stappen zette. Het is hier heel fysiek, heel veel lopen. In zekere zin is dat niet anders dan in Engeland, maar het is toch goed om te zien dat iedereen écht tot het gaatje gaat. Zeker de topclubs als Slavia Praag en Sparta Praag knallen negentig minuten door. Daarom heb ik in aanloop naar het seizoen ook veel extra krachttraining gedaan, zodat ik nu zo goed mogelijk mee kan doen nu ik eindelijk speelgerechtigd ben.”

Dat deed hij op individuele basis, naast de groepstrainingen. “Het team is top. Allemaal aardige gasten, maar het is wel wennen. Bij Leicester speelde ik in de Onder-23 natuurlijk met allemaal gasten van mijn leeftijd, terwijl het nu alleen maar grote mannen zijn. Dat is anders op het veld en in de kleedkamer. Veel professioneler, andere onderwerpen. Gelukkig heeft Michal Sadilek me goed geholpen.” De nu door PSV aan FC Twente verhuurde middenvelder speelde afgelopen seizoen op huurbasis bij Slovan en nam de jonge Nederlander daar op sleeptouw. “Hij zei me gelijk dat ik maar hoefde te appen als ik iets nodig had, dus dat was fijn. Hij spreekt ook behoorlijk goed Nederlands en was in mijn eerste maanden hier een echte steun voor mij. Ik ben heel trots op hem dat hij naar het EK mocht en hoop dat hij het nu ook in de Eredivisie weer goed gaat doen.”

Zelf heeft Kranthove inmiddels zijn eerste officiële speelminuten in Tsjechische dienst achter de rug. In de tweede speelronde mocht hij invallen tegen Sparta Praag en daarmee loopt hij voor op zijn eigen schema. “Mijn doel voor dit seizoen is natuurlijk om zo veel mogelijk kansen af te dwingen, maar dat moet stap voor stap gaan. Geen haast hebben. Ik moet eerst wennen aan het Tsjechische voetbal en mezelf daarin zo goed mogelijk ontwikkelen. De basis is nu niet direct realistisch, maar hopelijk later in het seizoen wel. Ik heb in ieder geval vast mijn eerste minuten gemaakt, dus daar ben ik heel blij mee”, aldus de twintigjarige verdediger, die zichzelf ‘voetballend sterk’ noemt, ‘kopsterk en meedogenloos’ is, ‘aardig wat snelheid voor mijn lengte’ heeft, ook op het middenveld uit de voeten kan en met zijn ploeg moet gaan strijden om plaatsing voor Europees voetbal.

Dat lukte afgelopen seizoen net niet, want Slovan kwam één puntje tekort voor een Europees ticket. “Vaak is dat wel weggelegd voor deze club, maar nu dus een keer net niet. Het is jammer dat ik dat nog niet mee mag maken, maar voor mij is het misschien juist wel goed om volledig te kunnen focussen op de competitie en de beker”, klinkt het doelbewust. “Die kans in Europa komt hopelijk later wel. Ik heb hier een contract voor twee jaar en zit bij een club waar ik me goed kan ontwikkelen.” Kranthove weet dat de beste spelers van zijn team veelvuldig worden weggekocht door Sparta Praag en Slavia Praag en ziet zo’n scenario voor zichzelf in de toekomst ook wel zitten. “Dan heb je het ineens over de Europese subtop, dus wie weet wat er mogelijk is. Ik ga gewoon keihard werken om mijn dromen waar te maken.”

En waar droomt Kranthove van als hij zijn fantasie de vrije loop mag laten gaan? Ten eerste wil hij graag ooit spelen in de Eredivisie en hij zou het ook geweldig vinden om tegen zijn oude club Leicester City te mogen aantreden in Europees verband. “Of met Leicester natuurlijk, haha. Ik was zo blij voor ze toen ze afgelopen seizoen de FA Cup wonnen. Ik juichte keihard toen Tielemans die kanonskogel binnenschoot. Dit keer niet Chelsea of Manchester City als bekerwinnaar, maar voor het eerst in 137 jaar was de prijs voor Leicester. Mijn Leicester. Die club zit echt voor altijd in mijn hart omdat het zo’n mooie, hechte ploeg is. Ik vond het ook heel mooi dat ze het hebben opgedragen aan de overleden eigenaar. Hij heeft ontzettend veel voor de club gedaan en ik kende zijn zoon - die nu de voorzitter is - ook een beetje omdat hij vaak bij de jeugd kwam kijken. Het was een heel bijzondere man.”

Vichai Srivaddhanaprabha verongelukte op 27 oktober 2018 met zijn helikopter, die de Thaise miljardair zoals na elke thuiswedstrijd thuis moest brengen. Ditmaal ging het echter vreselijk mis. “Ik zag het van dichtbij live gebeuren. Ik moest jobs doen bij het eerste elftal, de kleedkamer opruimen enzo. Dus ik zat net met een stapel vuile kleren in de taxi, toen er opeens allemaal rook van de helikopter kwam. Hij draaide rondjes en toen jaaaa, pfff. Hij ontplofte vlak buiten het stadion. Echt heel naar om te zien”, fluistert Kranthove. “Iedereen wist gelijk dat het foute boel was en ik was ook in shock. Ik heb hem nooit zelf gesproken, maar hij is wel degene die Leicester groot heeft gemaakt. Zijn filosofie wordt nog steeds gevolgd en je ziet niet vaak dat een eigenaar zo betrokken is. Met zijn visie heeft hij een geweldige club gevormd waar ik twee jaar deel van uit mocht maken. Ik draag dat voor altijd met mij mee en prijs me gelukkig dat ik met Slovan nu weer een club heb waar ik me goed voel. Ik heb veel zin om er een heel mooi seizoen van te maken.”