‘Ik wil laten zien dat ik als Nederlander in het buitenland kan doorbreken'

Na ruim tachtig minuten spelen ging tijdens de vriendschappelijke wedstrijd tussen Kariobangi Sharks en Everton aan de zijkant van het veld het bord van de vierde official omhoog. De zestigduizend toeschouwers in het uitverkochte Moi International Sports Centre in de Keniaanse hoofdstad Nairobi klapten de handen stuk toen met nummer 29 Nathangelo Markelo het veld betrad. Voor de twintigjarige middenvelder betekenden het de eerste officieuze minuten in het eerste elftal van Everton. “Die zijn binnen, ik vond het heel bijzonder. Ik zie het als een beloning, een teken dat ik het goed heb gedaan”, glimlacht Markelo in gesprek met Voetbalzone.

Door Chris Meijer

Vorig seizoen was Markelo basisspeler in de Onder-23 van Everton, dat zich tot kampioen kroonde in de Premier League 2. De middenvelder, die tevens als verdediger uit de voeten kan, trainde in de voorbije jaargang ook al geregeld met de eerste selectie van manager Marco Silva mee. Het kwam dan ook niet als een complete verrassing dat hij werd opgenomen in het keurkorps voor de trip naar Kenia. “Ik had in de vakantie al gehoord dat ik mee zou gaan, dus ik had me er wel op voorbereid en extra getraind”, vertelt hij. De trainingsstage van Everton in Kenia stond in het teken van een oefenwedstrijd tegen de winnaar van de zogenaamde SportPesa Cup, een door de hoofdsponsor van the Toffees georganiseerd toernooi in Oost-Afrika. Kariobangi Sharks won het toernooi in 2019 en werd zodoende beloond met een oefenwedstrijd tegen Everton. Silva stelde voor de trip een overwegend jonge selectie samen, aangevuld met grotere namen als Maarten Stekelenburg, André Gomes, Theo Walcott en Morgan Schneiderlin. “In Kenia gaat het er wel even wat anders aan toe dan ik gewend was. Het leefde enorm daar. Je merkte echt dat wij daar sterren waren, mensen stonden naar de bus te zwaaien en klopten aan. Ik voelde me echt iemand groots, dat was even onwerkelijk.”

Markelo was een van de acht spelers uit de Onder-23 die door Silva werd meegenomen naar Kenia. Voor de jongeling vormde de uitverkiezing voor de trip een beloning voor de ijzersterke ontwikkeling die hij bij Everton heeft doorgemaakt. Het is inmiddels twee jaar geleden dat Markelo destijds enigszins verrassend in de jeugdopleiding van de Engelse club terecht kwam. Sinds 2012 speelde hij voor FC Volendam, dat hem op dertienjarige leeftijd weghaalde bij de amateurs van Purmersteijn. Met de Onder-19 van het Andere Oranje werkte hij in het voorjaar van 2017 een internationaal jeugdtoernooi af, waarop ook Everton met David Unsworth (de huidige trainer van de Onder-23) en verschillende scouts aanwezig was. Direct na het toernooi hing zijn zaakwaarnemer aan de telefoon met een even verrassende als mooie mededeling: Everton wilde hem kopen. “Ze waren er al uit, ze wilden me direct hebben. Eerst dacht ik: hè, hoe kan dat? Meestal zijn het jongens van Ajax, Feyenoord of PSV die dat soort stappen maken. Ik heb er daarom niet over getwijfeld, want tegen zo’n kans kan je geen ‘nee’ zeggen. Zeker als je van Volendam komt. Ik heb al snel met mijn moeder de beslissing gemaakt dat ik naar Everton zou gaan.”

Drie dagen na het telefoontje van zijn zaakwaarnemer bracht Everton een officieel bod uit bij FC Volendam. Binnen een paar uur waren beide partijen eruit en was de overstap van Markelo naar Engeland in kannen en kruiken. Tegelijkertijd was er wel belangstelling van onder meer Southampton, PSV en FC Utrecht, maar Everton pakte direct door. Voor Markelo het wist, arriveerde hij op trainingscomplex Finch Farm voor een rondleiding. “Dat was wel even wat anders dan Volendam. Ik zag daar fitnessapparatuur die ik mijn leven nooit had gezien. Een zwembad, jacuzzi's, een enorme gym, een ijsbad, zo’n apparaat waar je in min 180 graden kan zitten: alles erop en eraan”, lacht Markelo. Hij kreeg in eerste instantie te horen dat hij was gehaald voor de Onder-23, zonder dat er over een eventuele stap richting het eerste elftal werd gesproken. Maar Markelo wist ook dat er in de afgelopen jaren verschillende jonge spelers, onder wie Tom Davies, Beni Baningime, Jonjoe Kenny (verhuurd aan Schalke 04), Mason Holgate, Dominic Calvert-Lewin en Ademola Lookman (verkocht aan RB Leipzig) bij Everton een kans in het eerste elftal hebben gekregen.

“Ze geven de jeugd echt een kans, dat is een van de redenen dat ik voor Everton gekozen heb. Het ligt er natuurlijk ook aan hoe je zelf presteert.” In zijn eerste seizoen in dienst van the Toffees duurde het even voordat Markelo zijn plaats had gevonden. Hij moest tot na de winter wachten tot hij als rechtsback een vaste plaats veroverde in het beloftenteam van Everton. “Het begin was lastig, omdat het mijn eerste jaar in een vreemde omgeving was. Ik moest wennen aan het Engelse voetbal en de taal, bijvoorbeeld. In het tweede jaar heb ik eigenlijk alles gespeeld, waardoor ik nog meer heb kunnen leren”, legt hij uit. Waar Markelo in zijn eerste jaar nog als rechtsback speelde, kwam hij in het afgelopen seizoen in een rol als defensieve middenvelder terecht. Hij groeide niet alleen uit tot basisspeler in de Onder-23, maar speelde zich tevens in de kijker bij manager Silva. In het afgelopen seizoen trainde Markelo geregeld mee met de eerste selectie van Everton.

Markelo kan zich de eerste training met de hoofdmacht nog scherp voor de geest halen. Van zenuwen had hij weinig last toen hij zich in de kleedkamer bij spelers als Gylfi Sigurdsson, Idrissa Gueye, Richarlison, Bernard en Yerry Mina meldde. “Ik voelde niet echt druk, ik had meer zoiets van: ik kan niks fout doen, ik ben een van de jongste spelers. Het enige dat je kunt doen, is lekker voetballen en zo positief mogelijk blijven. Ik wilde er eigenlijk vooral van genieten. Op het moment dat ik mocht gaan meetrainen met de eerste selectie, was ik daar voor mijn gevoel ook wel aan toe. Ik wilde meer leren en ik dacht dat dat het beste kon met jongens die wat beter zijn, daarvan zou ik ook sneller beter worden. Dat heeft ook zo uitgepakt, ik heb me enorm ontwikkeld sinds de eerste training met het eerste. Als ik het vergelijk met een jaar geleden, merk ik dat ik enorme stappen heb gemaakt.”

De tijd bij het eerste zorgt niet alleen voor stappen op voetbalgebied, maar levert ook de nodige lessen van ervaren spelers op. “Ik praat best veel met Maarten Stekelenburg en nu is Cuco Martina teruggekomen. Het is lekker dat je af en toe een beetje Nederlands kan praten, dat voelt ook vertrouwd. Die twee hebben ook al een behoorlijke carrière achter zich, dus het is mooi om met hen te praten. Ze geven me soms advies, hebben er meer verstand van en ze kunnen me de kneepjes van het vak wel meegeven”, vertelt Markelo. Op de training kijkt hij met speciale aandacht naar Gueye. De Senegalees, die deze zomer de overstap naar Paris Saint-Germain maakt, speelt evenals Markelo als defensieve middenvelder. “Ik kan mezelf het meest vergelijken met Gueye, dus dan ga je automatisch kijken hoe hij inspeelt, welke bewegingen hij maakt en wat hij naast het veld doet. Je gaat kijken in hoeverre je hetzelfde kan brengen en het iets kan toevoegen aan jouw spel, in de hoop dat de trainer je op termijn als zijn opvolger ziet.”

In november volgde voor Markelo tot dusver de fraaiste beloning voor zijn ontwikkeling met een eerste uitnodiging voor Jong Oranje. De verdediger annex middenvelder speelde mee in de met 3-0 verloren interland tegen Duitsland en werd in maart andermaal door bondscoach Erwin van de Looi uitgenodigd voor een trainingsstage in Spanje. “Het zat in mijn achterhoofd dat er een kans was dat ik opgeroepen zou kunnen worden voor Jong Oranje. Ze zagen dat ik bovenaan stond met Everton en ik speelde alles, dus ze waren waarschijnlijk benieuwd naar wat ik kan. Ze kunnen niet even overvliegen om in Engeland te komen kijken, dus ik had zoiets: misschien word ik wel een keer uitgenodigd om te laten zien wat ik kan”, zegt hij. Markelo speelde eerder ook in Oranje Onder-18, Onder-19 en Onder-20. “Ik heb het gevoel dat ik me meer moet bewijzen dan jongens die in Nederland spelen, dat is wel zo. De weg naar het eerste is hier wat zwaarder. Mensen hebben misschien zoiets van: oh, hij speelt nog in de Onder-23. Dan gaan ze het vergelijken met Nederland, maar ik heb echt gemerkt dat het niveau in de competitie niet niks is.”

“Afgelopen seizoen stond ik bijvoorbeeld nog tegenover Eden Hazard, terwijl ik in de Onder-23 ook samenspeelde met Davy Klaassen. Hij eindigde een jaar eerder in de Eredivisie als derde in de Speler van het Jaar-verkiezing, dus het was ook wel even apart om dan met hem in het beloftenteam te spelen. Van daaruit heeft hij nog een transfer naar Werder Bremen gemaakt, veel spelers gaan vanuit de Onder-23 naar grote clubs in Europa”, vervolgt Markelo. Komend seizoen moet het jaar van zijn officiële debuut in het eerste elftal van Everton worden. “Dat is mijn doel, absoluut. Ik heb het gevoel dat ik dicht tegen het eerste aanzit en het feit dat ik mee mocht op trainingskamp, is een teken dat ik zo moet doorgaan. Nu moet ik hopen op nog meer minuten, mijn Premier League-debuut en hard blijven werken op de training. Komend seizoen hoop ik alles uit te pakken en een mooi jaar te beleven, om te verrassen. Ik wil Nederland laten zien dat ik als Nederlandse speler in het buitenland kan doorbreken. Als je minuten maakt, toont dat aan dat ze vertrouwen in je hebben. Van daaruit moet ik blijven werken, op gegeven moment moet je de volgende stap maken of hopen dat je basisspeler wordt.”

De huidige verbintenis van Markelo loopt nog tot medio 2020. Op dit moment houdt hij zich nog niet bezig met het feit dat hij in zijn laatste contractjaar terechtkomt. De eventuele onderhandelingen over een langer verblijf zullen worden gevoerd met een landgenoot, daar Marcel Brands bij Everton de functie van director of football bekleedt. “Ik heb al meerdere keren met hem gesproken, het maakt het ook makkelijker dat hij een Nederlander is. We begrijpen elkaar beter, je voelt een soort band. Als je in het buitenland bent, is het prettig om landgenoten te treffen. Ik durf niet te zeggen of hij bovengemiddeld vertrouwen in mij heeft, ik hoop het wel”, zegt Markelo met een voorzichtige glimlach. In twee jaar heeft zich ontpopt van een betrekkelijk anonieme jeugdspeler van FC Volendam tot Nederlands toptalent, voor wie een toekomst in de Premier League wordt voorspeld. “Ik ben niet bezig met het stempel van grote belofte. Het is mooi om dat te horen, maar ik houd me er verder niet mee bezig. Oranje is mijn uiteindelijke doel, ik hoop het echt. Het is super snel gegaan de laatste drie jaar. Ik ben niet de persoon die zomaar opgeeft, ik blijf positief. Als ik ooit mag doorbreken, zou dat mooi zijn en dan is dat een beloning. Zo niet, zijn er heel veel clubs waar ik het ook kan proberen.”