‘Ik was niet zozeer klaar met Nederland, maar dit was wel een mooi moment’

Dennis van der Heijden moet even lachen als hij terugdenkt aan zijn eerste voorbereiding als speler van Carpi. “Ik was al blij als ik een bal op het veld zag liggen, want dat was lang niet altijd het geval”, vertelt de 22-jarige aanvaller, die momenteel op huurbasis voor Fermana speelt, aan Voetbalzone. Hij heeft inmiddels bijna zijn eerste, naar eigen zeggen hectische, seizoen in Italiaanse dienst achter de rug en dat jaar stond voornamelijk in het teken van wennen. Volgend seizoen moet Van der Heijden definitief zijn plaats veroveren in het elftal van i Biancorossi.

Door Chris Meijer

Weinig spelers zullen een beter debuut in het betaald voetbal gekend hebben dan Van der Heijden. De geboren Schiedammer speelde op 14 februari 2016 op achttienjarige leeftijd zijn eerste minuten in de hoofdmacht van ADO Den Haag, nadat trainer Henk Fraser hem in de uitwedstrijd tegen Excelsior dertien minuten voor tijd in het veld bracht. Koud een minuut in het veld, tekende Van der Heijden direct voor zijn eerste doelpunt in het profvoetbal. Mede dankzij twee treffers van de debutant won ADO die middag met 2-4 in Kralingen, terwijl er voor zijn invalbeurt nog werd aangekeken tegen een 2-1 achterstand. Een publiekslieveling werd die middag geboren, maar Van der Heijden wist daarna nooit een basisplaats te veroveren bij ADO. “Ik was tweede spits achter Mike Havenaar, ik moest het van mijn invalbeurten hebben en kon ook niet verwachten dat ze hem eruit zouden halen voor mij. In het tweede seizoen had ik misschien op meer minuten gehoopt, maar die kwamen uiteindelijk niet”, zegt Van der Heijden, die sinds 2012 in de jeugdopleiding van ADO speelde. Na een huurperiode bij FC Volendam vertrok de aanvaller in de zomer van 2017 definitief uit Den Haag om bij Almere City aan de slag te gaan. Na een redelijk sterk seizoen in Flevoland, met 7 doelpunten in 29 wedstrijden en de finale van de play-offs, dook de naam van Van der Heijden afgelopen zomer plotseling op in Italië.

Waarom Van der Heijden plots in trek bleek in Zuid-Europa, is voor hem een volslagen raadsel. Er kwamen verschillende aanbiedingen van zaakwaarnemers binnen, terwijl ook zijn eigen belangenbehartiger telefoontjes uit Italië ontving. Uiteindelijk bleven er drie clubs over, van wie Carpi de voorkeur kreeg. “Mijn gevoel bij deze club was het beste, na uitgebreid research te hebben gedaan. Uit de contractaanbieding die de club deed, sprak heel veel vertrouwen.” Van der Heijden zette in het noorden van Italië zijn handtekening onder een driejarig contract, met een optie voor nog een seizoen. “Ik heb altijd wel zoiets gehad van: ik zou wel zo’n avontuur willen aangaan, want wie kan het nu zeggen? Ik was niet zozeer klaar met het voetbal in Nederland, maar het was wel een mooi moment om zo’n avontuur aan te gaan. Ooit zou ik wel weer in Nederland willen voetballen, maar dit avontuur kwam op mijn pad en ik had zoiets van: wie weet komt het nooit meer, ik ga er gewoon voor. Ik was oud genoeg om dit met beide handen aan te pakken. Italië staat bekend om een hoop mooie dingen, het voetbal leeft en ik hoorde alleen maar goede dingen.”

Van der Heijden moest afgelopen zomer in meerdere opzichten wennen aan het leven in Italië. Allereerst was er de pittige voorbereiding op het seizoen. Omdat het kwik in Carpi richting de veertig graden opliep, werd deze grotendeels afgewerkt in de Italiaanse Alpen. “Daar is het een graad of tien koeler, dus dat scheelt wel. De eerste weken waren het zwaarst, eigenlijk had ik iedere dag wel spierpijn. Daarnaast moet je eraan wennen hoe het er op het veld aan toegaat. Op gegeven moment kreeg ik een huisje, dan vind je je plek en begint de competitie. Je leven gaat een bepaalde weg in, alles gaat vanzelf”, zo legt Van der Heijden uit. Ook de taal vormde in de eerste weken een struikelblok, daar de voertaal op de club louter Italiaans is. “De trainingen gaan allemaal in het Italiaans, er wordt nauwelijks Engels gesproken. Direct na mijn komst ben ik een cursus begonnen om de taal te leren en daardoor gaat het steeds makkelijker. Het is ook fijner om soms ergens over te kunnen praten. In de eerste periode sprak ik alleen met mijn buitenlandse ploeggenoten, omdat zij Engels kunnen. Ik wist van tevoren ook wel dat het lastig zou worden, ik had goed over deze keuze nagedacht.”

Carpi schetste voor Van der Heijden bij zijn komst een duidelijk plan. De club, in seizoen 2015/16 nog een jaar actief in de Serie A, zag voor de voormalig jeugdinternational op de lange termijn een basisplaats en wilde hem niet te snel in het diepe gooien. Mede daardoor deed trainer Fabrizio Castori, die in september het stokje overnam van Marcello Chezzi, in de eerste seizoenshelft geen beroep op de jonge aanvaller. “Ik wist van tevoren niet echt wat ik moest verwachten, ik stapte er een beetje blanco in. Op sportief gebied had ik gehoopt om in het eerste jaar kansen te krijgen bij Carpi en dat is niet het geval, maar het is niet per se negatief dat ze rustig aan met me doen.” Beide partijen bereikten in januari een overeenstemming over een huurperiode, zodat Van der Heijden aan spelen kon toekomen. Zijn keuze viel op Fermana, de nummer tien van Groep B van de Serie C.

“Ik heb bewust gekozen voor een club die een beetje bovenin meedoet, want dat betekent dat je aanvallend voetbal gaat spelen. Ik had al een hele grote stap gemaakt door naar het buitenland te vertrekken en ik had mijn plek nog niet eens gevonden, of ik ging weer een stap maken. Dat was niet gemakkelijk, maar als je erover nadenkt, is dit wel een stap die ik moest maken. Het is een logische manier van denken: als je ergens minder speelt dan verwacht, ga je kijken waar je die minuten wel kan maken. Als dat ergens anders wel aangeboden wordt, moet je dat gewoon doen. Het is het beste voor je”, verklaart de aanvaller. Hij speelde in de tweede seizoenshelft tot dusver tien wedstrijden voor Fermana, dat zich gekwalificeerd heeft voor de play-offs om promotie naar de Serie B. Tegelijkertijd is Carpi reeds gedegradeerd naar het derde niveau van het Italiaanse voetbal. “Dat is toch wel even anders voetballen, het is iets makkelijker. Je kan vrijuit voetballen en speelt zonder stress, de sfeer is wat fijner. Vooraf had ik gehoopt alles te spelen, dat is misschien niet gelukt. Ik speel wel een stuk meer dan bij Carpi, dus dat is wel beter.”

Bij Fermana doet Van der Heijden zo zijn eerste ervaringen op in het Italiaans voetbal. “Wedstrijden spelen is eigenlijk nooit nieuw. Op trainingen wen je ook wel redelijk aan het Italiaanse voetbal. Het was gewoon lekker om weer te voetballen, niet heel erg aanpoten ofzo. Ik heb al aardig wat tikken te verwerken gehad, de voorbereiding was al behoorlijk pittig. Dat is goed voor je ontwikkeling, je wordt er hard van. Als je een tik krijgt, kan je ook weer wat uitdelen. Het gaat allemaal met respect, dus het hoort er ook een beetje bij. Ik raak er een beetje aan gewend. In Nederland ga je er vanuit dat er sneller gefloten wordt, hier is dat allemaal wat minder. Dan pas je jezelf daar ook op aan, want in Nederland speel je toch misschien wat voorzichtiger. Daar word je ook niet vrolijk van.” Van der Heijden brengt zijn tijd in Fermo, een kustplaats ten zuiden van Ancona, door in een hotel. “Alles zit in de buurt: eten, de club, het strand. Wat dat betreft heb ik niks te klagen, dit zijn prima maanden zo. Het is de ideale situatie om mezelf te ontwikkelen, dat was juist de bedoeling.”

“Als je talent heb, krijg je een kans. Het is niet zo dat je heel makkelijk doorstroomt als jonge jongen, wat dat betreft is het wel wat harder. Je moet fysiek ook wat sterker zijn om het voetbal hier te kunnen bijbenen”, concludeert Van der Heijden. Na het seizoenstoetje met Fermana keert de aanvaller komende zomer weer terug bij Carpi, waarmee hij volgend jaar dus actief is in de Serie C. Van der Heijden weet in ieder geval wat hij in de loodzware voorbereiding op het nieuwe seizoen kan verwachten. “Ik denk wel dat ik als een andere speler terugkeer, sterker en meer volwassen. In dit halfjaar heb ik mezelf kunnen ontwikkelen. Komende zomer zit ik er alweer een jaar, dus dan spreek ik de taal, is het voetbal op mijn lijf geschreven en dan moet het mijn seizoen gaan worden.”