‘Ik realiseerde me dat het pepperspray was, ik dacht dat ik dood ging’

Spartak Trnava legde afgelopen seizoen voor het eerst in 21 jaar beslag op de Slowaakse beker. Myenty Abena verzorgde in dit langgekoesterde succes de Nederlandse inbreng, door in de finale tegen MSK Zilina (3-3) een assist én de beslissende strafschop voor zijn rekening te nemen. De 24-jarige verdediger verruilde De Graafschap een halfjaar geleden voor Spartak Trnava en maakt nu de overstap naar Slovan Bratislava, afgelopen seizoen de kampioen van Slowakije. “In Nederland speelde ik amper en nu ga ik voorronde Champions League spelen, voetbal blijft toch een hele gekke en onvoorspelbare sport”, lacht Abena in gesprek met Voetbalzone.

Door Chris Meijer

Vorig seizoen kroonde Spartak Trnava zich voor het eerst sinds het zelfstandig worden van Slowakije tot kampioen van het land. De club drong dit jaar door tot de derde voorronde van de Champions League, waarin Rode Ster Belgrado na verlenging te sterk was. Uiteindelijk bereikte Spartak Trnava wel voor het eerst in de clubgeschiedenis de groepsfase van de Europa League, terwijl het in de competitie aanzienlijk moeizamer verliep. Toen Bíli Andeli halverwege het seizoen buiten de kampioenronde van de Fortuna Liga dreigde te vallen, besloot men afscheid te nemen van de in de zomer aangestelde trainer Radoslav Latal. In zijn kielzog vertrokken in de winter maar liefst achttien spelers, terwijl diens opvolger Michal Scasny de beschikking kreeg over elf nieuwe namen. Eén van hen was Abena, die bij De Graafschap op een dood spoor zat. “Het was net alsof je het begin van het seizoen startte, alleen dan in de winterstop”, legt hij uit. Doordat Spartak Trnava er onder Scasny niet in slaagde om alsnog de play-off om het kampioenschap te bereiken, was de beker nog de enige manier om het seizoen van glans te voorzien. Abena schakelde met zijn werkgever derdedivisionist Kosice (0-0, 3-4 na strafschoppen) en Senica (1-0 en 0-0) uit, alvorens Zilina in de finale verslagen werd.

Abena denkt terug aan de dolle vreugde die ontstond in Štadión pod Zoborom, de thuishaven van FC Nitra. “Het was bomvol, iedereen kwam het veld op rennen. Toen de supporters het veld opkwamen, begon de politie met pepperspray te spuiten. Voor ik het wist brandden mijn ogen heel erg, dus ik dacht dat het door het vuurwerk kwam. Op gegeven moment realiseerde ik me dat het pepperspray was, ik dacht dat ik dood ging. Gelukkig heb ik het overleefd. Het gekkenhuis in het stadion leek me nog maar het begin van het feest, maar dat was niet het geval.” De bekerwinst zorgde in Trnava, een stad zo'n zestig kilometer ten oosten van Bratislava, niet bepaald voor doldwaze taferelen. “We hadden verwacht dat er bij terugkomst veel mensen zouden zijn, maar dat was niet het geval. Iedereen dronk nog even een biertje en ging naar huis, want de volgende dag moesten we vroeg weer op het veld staan. De trainer wilde echt dat we de focus op de competitie behielden, omdat we nog niet zeker waren van lijfsbehoud. Daardoor hebben we het niet echt gevierd zoals we het zouden moeten vieren. Toen we eenmaal veilig waren, viel er wel een last van onze schouders. Iedereen was direct wat meer relaxed, toen begon de leuke sfeer te komen in de kleedkamer.”

Publiekslieveling in Doetinchem
Desondanks vormt de bekerwinst de kroon op het betrekkelijk succesvolle eerste halfjaar van Abena in Slowakije. De verdediger promoveerde vorig jaar met De Graafschap naar de Eredivisie, maar verdween halverwege de eerste seizoenshelft uit de basiself. Om die reden besloot de publiekslieveling na anderhalf jaar in Doetinchem te kiezen voor een vertrek. “Als ik bij De Graafschap was gebleven, had ik als rechtsback moeten fungeren en niet veel gespeeld. Mooie wedstrijden, bijvoorbeeld tegen mijn oude club FC Utrecht, heb ik aan me voorbij moeten laten gaan. Dat heeft allemaal pijn gedaan, maar je kan de tijd niet terugdraaien. Met de supporters heb ik altijd een goede band gehad, ik zal nooit vergeten hoe ze mijn naam scandeerden. Ja, topfans. Dat geeft heel veel energie”, vertelt Abena, wiens status van publiekslieveling alleen maar versterkt werd na de promotie van De Graafschap. Hij moet lachen als hij geconfronteerd wordt met het filmpje, waarin te zien is dat hij tijdens de huldiging geen stem meer over heeft. “Zo zie je maar, dat ben ik als persoon. Als ik een prijs win, wil ik dat uitbundig vieren. Een heel seizoen werk je heel hard, dus dan moet je het vieren als je iets weet te winnen. Dat heb ik uitbundig gedaan, die herinneringen die ik daaraan heb overgehouden kan niemand me afpakken.”

Tweets by DeGraafschap

Na een trainingskamp met De Graafschap in Spanje sloot Abena in januari direct aan bij zijn club, die een oefenstage in Turkije belegde. “Pas toen ik hoorde van de belangstelling, ging ik even kijken en kwam ik erachter dat ze het seizoen hiervoor kampioen zijn geworden. De eerste indrukken van het stadion waren heel goed. Dat ik later ook goed werd ontvangen in de kleedkamer, gaf me nog meer zekerheid dat dit een goede keuze was. Ik belde daarna met mijn moeder en zei direct: ‘Dit wordt het, ik ga een halfjaar alles proberen eruit te halen hier’.” Op het trainingskamp speelde Abena direct alle oefenwedstrijden voor Spartak Trnava, waarna trainer Scasny ook in de competitie en de beker aan hem vasthield. Hij miste in zijn eerste halfjaar in Slowaakse dienst geen minuut. Waar Abena op voetbalgebied razendsnel zijn plaats vond, was het buiten het veld iets lastiger om te acclimatiseren in Trnava.

“Toen ik hier de eerste dagen kwam, had ik zoiets van: wat doe ik hier? Je komt op een plek waar niemand Engels spreekt, dus je moet je maar verstaanbaar zien te maken. De eerste paar weken ben ik amper naar buiten geweest, want ik had geen idee wat ik daar moest doen. Ik vind het prettig als mensen om me heen zijn met wie ik kan communiceren en dat was niet zo, waardoor ik voornamelijk thuis bleef. Als je alles speelt, loopt het leven veel soepeler. Op gegeven moment wil je de stad gaan verkennen of leuke dingen gaan doen, omdat je lekker in je vel zit”, vervolgt Abena, wiens contract bij Spartak Trnava afliep. Hij koos voor een transfervrije overstap naar Slovan Bratislava, waar hij zijn handtekening zette onder een vierjarig contract. Met de kampioen van Slowakije gaat Abena volgend seizoen deelnemen aan de voorronde van de Champions League, wat hij een ‘jongensdroom’ noemt. Toch ziet hij het avontuur in Slowakije als tussenstap voor zijn ultieme droom: voetballen in Engeland. “Er leiden meerdere wegen naar Rome, dus dit is een tussenstation om twee of drie stappen vooruit te maken. Dit heb ik nodig, want ik kom vanuit een positie waarin ik bij De Graafschap weinig speelde. Daardoor kon ik niet zeggen: ‘Ik ga nu naar Engeland en naam maken’. Het Engels voetbal is altijd een doel geweest, het past bij mijn spel en ik zie mezelf daar helemaal spelen.”

Suriname
Abena woonde tot zijn tiende in Suriname en die periode van zijn leven vormt voor hem een belangrijke inspiratiebron. “In mijn eerste jaren woonden we in een huis zonder elektriciteit, waar we met kaarsen rondliepen. Dat neem ik altijd mee in het veld, de strijd in mij komt daar vandaan. Ik weet waar ik vandaan kom en ik besef dat het niet makkelijk is om iets te bereiken, dat zie ik aan mijn ouders en mijn familie. Iedereen werkt keihard voor wat hij wilt, dus ik kan wat dat betreft niet achterblijven. Daarmee zou ik mijn familie tekort doen.” In de jeugd bij FC Utrecht kampte Abena met de nodige blessures, maar van opgeven wilde hij niks weten. “Ik had allang kunnen opgeven, want ik heb al heel wat blessures achter de rug. Daardoor heb ik aan de rand van de afgrond gestaan, maar door alles wat ik heb meegemaakt, heb ik mezelf er weer bovenop gekregen. Mijn tijd in Suriname kan ik als positief ervaren, want het heeft mij tot de persoon gemaakt die ik vandaag ben.”

Het is de reden dat Abena zal blijven dromen over zijn toekomst in het voetbal. “Waarom niet? Ik ben nog een jonge gast, dus wie weet komen de dromen nog uit. Deze keuze heeft in ieder geval goed uitgepakt. Aan alle mensen die de droom hebben om profvoetballer te worden, wil ik meegeven dat ze nooit moeten opgeven. De tegenslagen bereiden je juist voor op jouw grote succes, dat is de reden dat ik nooit opgaf. Ik wil een voorbeeld zijn voor mensen die kampen met motivatieproblemen, om wat voor redenen dan ook.” Waar zijn toekomst ook zal liggen, er bestaat in ieder geval één zekerheid: dat hond Lilo zijn voetsporen zal volgen. Abena is even stil als het over zijn maatje gaat. “Lilo is een van mijn beste vrienden, ik heb haar al sinds ze zes of zeven weken was. Ze is afgelopen halfjaar bij mijn vriendin gebleven, zij zorgt goed voor haar. Nu ik in Nederland ben, zit ze weer lekker naast me. Lilo zal er altijd bij blijven, waar ik ook naartoe zal gaan.”