‘Ik kon niet stoppen met schreeuwen, het was een achtbaan van emoties’

Enner Valencia was vrijdagavond zijn gewicht in goud waard voor Ecuador. De 24-jarige aanvallende middenvelder nam allebei de doelpunten voor zijn rekening in de 1-2 overwinning op Honduras, die de kansen van zijn vaderland op de achtste finales intact hield. In de eerste wedstrijd tegen Zwitserland scoorde Valencia ook al en nu is hij gedeeld topscorer van het toernooi in Brazilië.

Valencia blijft heel bescheiden onder de complimenten die hij nu ontvangt. De topclubs zullen hem zeker in de gaten blijven houden en wie weet lonkt er na het WK wel een mooie transfer. Nu speelt hij nog voor Pachuca in Mexico, maar de vraag is wat hij nog meer in huis heeft. “Ik zie mezelf nu zeker niet ineens als een redder, ofzo. Het resultaat dat we boekten was het gevolg van de collectieve inspanningen, onze betrokkenheid en vechtlust.”

“We wisten we dat we de volle buit moesten halen om de droom in stand te houden”, zegt Valencia. De weg naar succes was voor hem lang en hobbelig, legt hij uit in een interview op de FIFA-website. Als kind had hij het niet altijd makkelijk. “Ik droom al van kleins af aan van dit succes. Mijn vader was vroeger boer en ik verkocht de melk die we produceerden, zodat ik kon sparen om voetbalschoenen te kopen.”

“Ik heb het geluk gehad dat mijn droom nu uitkomt. Welke van mijn twee doelpunten meer betekende? Ik was dolblij met allebei, maar de tweede was natuurlijk van meer waarde. De wedstrijd werd echt op het scherp van de snede gespeeld en mijn treffer kwam precies op het goede moment. Ik kan niet in woorden uitleggen hoe ik me voelde, toen ik doorhad dat-ie erin zat. Ik kon niet stoppen met schreeuwen, het was echt een achtbaan van emoties.”