‘Ik kon Ajax verlaten voor Chelsea, maar dat was een onrealistische optie’

Van de Nederlandse spelers die momenteel deel uitmaken van de jeugdopleiding van een Engelse club, zal Anouar El Mhassani misschien relatief gezien tot de onbekendere namen behoren. De negentienjarige vleugelaanvaller kwam drie jaar geleden na zijn vertrek bij Ajax in de academie van West Ham United terecht en ontwikkelde zich aan de andere kant van Het Kanaal naar eigen zeggen tot een ‘completere voetballer’. Komende zomer wacht voor El Mhassani een volgende stap in zijn loopbaan, aangezien zijn contract bij the Hammers afloopt.

Door Chris Meijer

Iedere keer dat El Mhassani de perfect gemaaide velden van Rush Green, het trainingscomplex waar het eerste van West Ham United huist, opstapte, keek hij weer zijn ogen uit. “Felipe Anderson, Manuel Lanzini, Jack Wilshere, Marko Arnautovic”, zo somt El Mhassani in gesprek met Voetbalzone de namen op met wie hij op het trainingsveld stond. “Ik heb al meerdere keren met het eerste elftal meegetraind, dat is en blijft een hele mooie ervaring. Het niveau ligt daar toch het hoogst en je staat op het veld met spelers tegen wie je opkijkt.” Op Rush Green keek El Mhassani nog iets meer zijn ogen uit dan op Chadwell Heath, waar de Onder-23 en Onder-18 spelen en trainen. “Het is een hele mooie en prettige omgeving om je door te ontwikkelen als speler en als persoon. In mijn drie jaar daar ben ik ook heel close geworden met heel veel stafleden en vooral de spelers. Het is één grote familie.”

De ervaringen bij het eerste elftal zullen voor El Mhassani een doel zijn geweest toen hij drie jaar geleden voor West Ham United koos. De geboren Amsterdammer bracht zijn eerste voetbaljaren door bij amateurclubs Blauw-Wit en Zeeburgia, tot Ajax hem in 2009 oppikte. Mede door een slepende blessure kwam er na acht jaar een einde aan zijn tijd bij de Amsterdammers. “Dat ik moest vertrekken bij Ajax was zeker een grote teleurstelling”, bekent El Mhassani. “Ik wist op dat moment niet beter dan om elke dag daar te zijn. Ik zat al jarenlang in die omgeving en ik voelde me heel erg thuis bij Ajax, die jongens waren al acht acht jaar mijn ploeggenoten. Als klein kind was het een droom om ooit in het eerste van Ajax te spelen. Maar als je dan met de jaren steeds meer het gevoel krijgt dat je periode bij de club ten einde loopt, dan is het verstandig om weer een volgende stap te maken naar een andere omgeving die meer perspectief biedt. Dus uiteindelijk ben ik blij met hoe het allemaal is gelopen.”

El Mhassani speelde in de jeugdopleiding van Ajax samen met onder meer Ryan Gravenberch en Sergiño Dest, die momenteel hun definitieve doorbraak beleven in Amsterdam. “Er zijn inmiddels een hoop voormalig teamgenoten die nu zijn doorgebroken, of dat bij Ajax of elders is. Voor velen worden ze nu gezien als bekend persoon, maar voor mij blijven het altijd dezelfde ‘normale’ boys die ik al jaren ken en met wie ik altijd een hechte band heb gehouden. Het is voor mij alleen maar motiverend om te zien dat jongens met wie ik zo close ben en zo lang mee heb samengespeeld nu de top hebben behaald”, zegt El Mhassani. Voor hem dienden zich na zijn vertrek bij Ajax de nodige mogelijkheden aan, in Nederland én het buitenland. De opties buiten de landsgrenzen trokken El Mhassani het meest aan en uiteindelijk bleven er drie Engelse gegadigden over: Stoke City, West Ham United en Chelsea. Alledrie de clubs wilden hem graag hebben na een succesvolle stageperiode.

“Dan vraag je je misschien af waarom ik niet naar Chelsea ben gegaan. Zij wilden me aannemen zonder een profcontract te bieden. Pas na mijn eerste seizoen zou ik eventueel een contract krijgen, mits ik goed presteerde. Dat vond ik een groot risico, want je verhuist niet naar het buitenland als de kans bestaat dat je na één jaar moet terugkeren en alles voor niets kan zijn geweest. Dus Chelsea was een onrealistische optie, maar Stoke City en West Ham United kwamen wél met goede aanbiedingen. Uiteindelijk is de keuze op West Ham United gevallen, omdat zij een beter toekomstplan schetsten. Dat ik in Londen zou gaan wonen, speelde ook wel een rol. Het leven is natuurlijk veel meer dan alleen voetbal, dus als je dan in je eentje naar een ander land verhuist, wil je wel in een omgeving terechtkomen waarin het vol te houden én het nodige te doen is.” El Mhassani zette bij West Ham United zijn handtekening onder een driejarig contract en sloot aan bij de Onder-18.

Hij omschrijft lachend zijn eerste maanden in Engeland als een ‘soort lange vakantie’. “Maar na die paar maanden ontstaat er gewenning en begint alles langzamerhand normaal te worden. Je krijgt steeds meer het besef hoe je leven er in de komende jaren uit gaat zien, waardoor je steeds meer dingen gaat missen. Je familie, maar ook kleine dingen zoals het eten van je moeder of je eigen bed”, zo klinkt er direct een kanttekening. Niet alleen buiten het veld, maar ook binnen de lijnen moest de destijds nog zestienjarige El Mhassani behoorlijk wennen aan de gang van zaken in Engeland. “Het is heel anders. Een veel hoger tempo, een stuk directer qua speelstijl en daardoor vraagt het in fysiek opzicht veel meer van je. Er worden veel meer meters gemaakt en de intensiteit ligt veel hoger. Je komt ook meer in duels terecht. Dit zijn allemaal dingen waar ik me aan moest aanpassen.”

Een in zijn tweede seizoen opgelopen enkelblessure, waarvoor El Mhassani onder het mes moest, veranderde hem definitief als speler. Hij moest praktisch het hele seizoen aan zich voorbij laten gaan, maar gebruikte de tijd om aan de hand van een plan van de zogenaamde sportscience-afdeling, krachttrainers en de voedingsspecialisten aan zijn fysieke gesteldheid te werken. “Want het is niet zo als je geblesseerd bent en je niet kunt voetballen, dat je helemaal niets meer kunt doen om jezelf te verbeteren. Veel mensen denken dat het met een blessure vooral een kwestie is van rusten tot de pijn over is. Maar voor mij was het een periode waarin ik keihard gewerkt heb om in fysiek en mentaal opzicht sterker terug te komen.” El Mhassani was tijdens zijn revalidatie dagelijks in de sportschool te vinden en kwam acht kilo in spiermassa aan. “Als ik me niet vergis, is dat nog altijd een record binnen de jeugdopleiding van West Ham”, voegt hij met trots toe. El Mhassani stelt dat hij mede daardoor een ‘completere voetballer’ is geworden, maar zegt ook in het dagelijks leven ‘zelfstandiger en meer volwassen’ te zijn geworden.

“Ik sprak bijvoorbeeld al wel Engels, maar dat is in de afgelopen drie jaar zó enorm vooruitgegaan. Het is voor Engelsen bijna niet meer terug te horen dat ik een buitenlander ben. Ze schrikken als ik zeg dat ik een weekendje terug ga naar Amsterdam. Dan zeggen ze: ‘Hoezo terug? Waarvoor? Weekendje op vakantie?’ Dan moet ik vertellen dat ik uit Nederland kom en dat geloven ze niet altijd”, lacht El Mhassani. Bij West Ham United speelde hij zijn wedstrijden de afgelopen jaren in de Onder-18 en Onder-23. Met het hoogste jeugdelftal van the Hammers trof El Mhassani onder meer het Chelsea van voormalig ploeggenoten Daishawn Redan (tegenwoordig onder contract bij Hertha BSC) en Juan Familia-Castillo (verhuurd aan Ajax met een optie tot koop). “In de dagen ervoor had ik nog even contact gehad met Daishawn, Juan heb ik alleen even kunnen groeten voor de wedstrijd. Maar verder hebben we het in ons dagelijkse leven allemaal druk en is ieder bezig aan zijn eigen journey, waardoor je elkaar niet zo vaak spreekt.”

Evenals Familia-Castillo en Redan lijkt El Mhassani Londen komende zomer te gaan verlaten. Zijn contract bij West Ham loopt af en er is inmiddels besloten om dat niet meer te gaan verlengen. “Ik sta momenteel open voor alle opties, zoals ik dat destijds ook stond, dus een terugkeer naar de Nederlandse velden is zeker een optie”, zegt hij over zijn nabije toekomst. Hoe zit het dan met Besiktas? Onder zijn Instagram-posts wordt door fans van de Turkse topclub veelvuldig ‘Come to Besiktas!’ geschreven. Een lach klinkt. “Volgens mij zijn een paar van mijn compilaties ooit terechtgekomen bij fanaccounts van Besiktas, dus daardoor heb ik heel veel comments en berichten ontvangen. Maar behalve dat is er nooit contact geweest met de club zelf.”