‘Ik heb zo het beste uit de Nederlandse én Duitse manier van opleiden gehaald’

DUISBURG - “Bundesliga jagt Duisburgs Flekken”, kopte BILD in september. Mark Flekken maakt dit seizoen de nodige indruk bij MSV Duisburg in de 2.Bundesliga en dat blijft een niveau hoger kennelijk niet onopgemerkt. Zelf blijft de Nederlandse sluitpost nuchter onder de interesse vanuit de Bundesliga, zo vertelt hij in een interview met Voetbalzone.

Door Chris Meijer

Volgens de Duitse boulevardkrant zouden Hertha BSC, Eintracht Frankfurt en VfB Stuttgart de 24-jarige Flekken op de radar hebben. Het contract van de sluitpost bij MSV Duisburg loopt nog tot medio 2019 door. Flekken speelt sinds de zomer van 2016 in het shirt van die Zebras en werd vorig seizoen met de club kampioen van de 3.Liga, waardoor hij dit seizoen wekelijks onder de lat staat in de 2.Bundesliga. In Duisburg maakt Flekken dus de nodige indruk, want Reviersport riep hem vorig seizoen ook uit tot beste speler van MSV Duisburg. “Ik houd me niet zo bezig met die interesse”, zegt de sluitpost.

Voel je die vermeende interesse als waardering?
“Het is altijd mooi als je dat soort dingen leest, maar het zijn dingen voor mijn zaakwaarnemer en daar probeer ik me niet zoveel mee bezig te houden. Ik probeer me op het voetbal te concentreren. Het is zeker een stukje waardering voor de prestaties die je levert op het veld. Ik probeer dat door te zetten en mijn prestaties nog meer te verbeteren. Dan hoop ik ooit nog een leuke stap te kunnen maken.”

Je laat je niet van je stuk brengen door dit soort verhalen?
“Ik heb me in het laatste jaar bij Greuther Fürth door dingen in de media een beetje laten afleiden, mezelf een beetje gek laten maken. Daar heb ik van geleerd, dus ik probeer me daar een beetje van af te sluiten. Voor zover het mogelijk is. Ik geniet er wel van, dat wil ik ook blijven doen. Ik probeer er het beste uit te halen wat er voor mij in zit.”

Bij het Nederlandse publiek is Flekken nog niet zo’n bekende naam. Op zijn zestiende verliet de sluitpost de jeugdopleiding van Roda JC Kerkrade voor die van Alemannia Aachen. In Aken stroomde Flekken vanuit de jeugd door naar het eerste elftal, waar hij een halfjaar onder de lat stond. Uiteindelijk pikte Greuther Fürth hem in de zomer van 2013 op. “Ik vind het niet raar dat niet zoveel mensen mij in Nederland kennen. Ik ben op mijn zestiende uit Nederland vertrokken. Wie kent je als je zestien jaar bent en in de jeugd van Roda speelt? Hooguit wat bekenden en mensen van de club, maar verder niemand”, vertelt de Limburgse doelman. “In Fürth heb ik niet veel gespeeld en ben ik lang geblesseerd geweest. Dan haal je de media niet, dus ik vind het niet gek dat niet veel mensen mij kennen. Maar dat maakt me ook niet zoveel uit.”

Heb je bewust de keuze gemaakt om in de jeugd naar Duitsland te vertrekken?
“Er deed zich een mogelijkheid voor, bij Alemannia Aachen zaten verschillende Nederlandse trainers. Die waren op zoek naar een keeper voor de Onder-17. Ze hebben een aantal wedstrijden van mij bekeken, we hebben gesprekken gehad met beide clubs en ik heb toen een keuze gemaakt op basis van mijn onderbuikgevoel. Bij Alemannia Aachen had ik een beter gevoel en dat heeft zich ook uitbetaald.”

Zijn er grote verschillen tussen de Nederlandse en de Duitse manier van opleiden?
“In Duitsland is het meer fysiek, gericht op de wil, instelling en mentaliteit. Er is een andere voetbalcultuur, al is die langzaam aan het veranderen. De combinatie van allebei was voor mij ontzettend goed, zo heb ik van alle twee een beetje kunnen proeven en het beste uit de opleidingen kunnen halen. De manier van opleiden in Duitsland is gewoon anders, niet per se beter.”

Flekken haalde in Aken het eerste elftal, mede doordat de club in ernstige financiële problemen verkeerde. In de winterstop van seizoen 2012/13 moest er daardoor afscheid genomen worden van diverse dure spelers, waardoor de talenten van Alemannia voor de leeuwen werden geworpen. Flekken keepte vijftien wedstrijden voor de club, maar kon niet voorkomen dat Alemannia Aachen als laatste eindigde en degradeerde uit de 3.Liga. “Het was een zware tijd voor de club, maar voor mij was dit het beste wat kon gebeuren. Ik kon mezelf op goed niveau in de 3.Liga laten zien, ook al stonden we onderaan. Doordat we onderaan stonden, kreeg ik veel te doen. Ik kon me laten zien en dat heeft zich uitbetaald met de mogelijkheid om naar Fürth te verkassen.”

Was het niet als jonge speler juist heel moeilijk om in zo’n situatie te zitten?
“Het is de vraag hoe je als team met zo’n situatie omgaat. Ik was niet de jongste speler, er waren er nog twee of drie jonger. In dat laatste halfjaar hebben we met verschillende jeugdspelers en jongens uit het tweede elftal gespeeld. Er was behoorlijk wat druk, maar ik ben er goed mee omgegaan. In zo’n periode leer je natuurlijk veel, zowel mentaal als fysiek.”

Toen meldde Greuther Fürth zich, was dat een moeilijke stap voor jou?
“Het was een grote stap, ik kon op een hoger niveau meetrainen en in het tweede elftal mijn wedstrijden spelen. Maar ik ging ook voor het eerst uit huis, wat een grote stap was voor mij. Daar word je ook sneller volwassen van. Ik heb ontzettend veel geleerd van keeperstrainer Frederik Gößling, hij zit nu bij RB Leipzig. Hij wilde mij per se hebben en dat heeft de keuze voor mij makkelijker gemaakt. Ik heb het eerste jaar echt nodig gehad om aan het niveau te wennen, het ging me allemaal iets te snel.”

Je hebt in Fürth slechts vier wedstrijden gespeeld. Waar had dat mee te maken?
“In de voorbereiding op mijn tweede seizoen scheurde ik mijn voorste kruisband af, waardoor ik maanden moest revalideren. Tegen het einde van het seizoen speelde ik nog een aantal wedstrijden, maar het team streed toen tegen degradatie. Als je in een neerwaartse spiraal zit, vallen er geregeld ballen niet goed. In het derde jaar kreeg ik een concurrent, waarmee ik moest strijden om de positie van eerste doelman. Ik heb me toen door de media een beetje gek laten maken en me niet meer geconcentreerd op datgene wat belangrijk was. Die stap heb ik gemist en vervolgens heb ik het hele jaar op de bank gezeten. In het slot van het seizoen zat ik helemaal niet meer in de selectie en fungeerde ik als derde keeper.”

MSV Duisburg was dus een perfecte uitweg voor jou?
“Ik had nog een contract bij Greuther Fürth, maar zij besloten me uiteindelijk te laten gaan. Daardoor kon ik deze hele belangrijke stap zetten in mijn loopbaan. Ik kreeg te horen dat MSV Duisburg me als eerste doelman wilde halen. Natuurlijk moest ik me wel bewijzen in de voorbereiding, geen domme fouten maken of wat dan ook. Zij gaven mij het vertrouwen en dat is zo’n goed gevoel als je bij een nieuwe club komt. Dat is niet te beschrijven. Ik voel me prettig bij de club, word gewaardeerd en heb het respect van de club en de fans. Ik krijg vertrouwen van de spelers en de trainers en dat is een beetje wat ik gemist heb ik in die drie jaar bij Fürth. Dat is een heel lekker gevoel, als keeper. Ik speel mijn wedstrijdjes en heb speelritme op een hoog niveau. Dit is een goede stap voor mij geweest.”

Nu sta je wekelijks onder de lat in de 2.Bundesliga. Wordt dat niveau onderschat in Nederland?
“Veel vrienden en familie vragen of Nederland met Duitsland te vergelijken is. Dat is ontzettend lastig om te zeggen. In de 2. en 3.Liga wordt gewoon enorm fysiek gespeeld. Een groot verschil met de Bundesliga, waar heel tactisch gespeeld wordt en het minder fysiek is. Wat ambiance betreft, is het ook heel anders. Ik vind persoonlijk dat in Duitsland het voetbal nog meer geleefd wordt dan in Nederland. Als je hier ziet hoe de mensen in de grote steden met shirtjes van de club lopen en alles proberen mee te nemen wat ook maar een klein beetje met de club te maken heeft. Als ik een keer in Nederland ben om voetbal te kijken, merk ik dat het op een andere manier leeft.”

“Een aantal weken geleden speelden we de derby tegen Fortuna Düsseldorf gespeeld. Daar zaten 45.000 mensen op de tribune, dat is gewoon bizar. Een lawaai komt dan van de tribunes, dat is onvoorstelbaar in de Jupiler League of in de onderkant van de Eredivisie. Dat is dan wel een derby, het is niet iedere wedstrijd zo. Maar we mogen echt niet klagen als er zestien- of zeventienduizend mensen komen kijken.”

Waar droom je dan in de toekomst van?
“Natuurlijk droom je van de Bundesliga of van een andere topcompetitie in Europa. Ik heb ook weleens nagedacht over het Nederlands elftal. Maar dat zijn nu nog stappen die te groot zijn voor mij, daar moet ik geduld voor hebben. Ik probeer me op het hier en nu te focussen, daardoor kan ik me misschien voorbereiden en prestaties leveren om ooit zo’n stap mogelijk te maken. Het zou een droom zijn als ik ooit zover zou mogen komen. Wat ik mee kan geven aan jonge spelers is dat het niet altijd hoeft te gaan zoals het ernaar uitziet of zoals je denkt dat het moet gaan. Er zijn meerdere wegen die naar het profvoetbal leiden.”