‘Ik heb niet het gevoel dat alle jonkies mij op mijn 35e al voorbij rennen’

Almere City ligt na iets meer dan de helft van de competitie op koers om te promoveren naar de Eredivisie. De ploeg zit al jaren in de lift en is er nu op knappe wijze in geslaagd om zich tussen de torenhoge favorieten SC Cambuur en De Graafschap te nestelen. Captain Ryan Koolwijk benadrukt in gesprek met Voetbalzone dat de weg nog lang is, maar geeft zijn team een goede kans om de race vol te houden. “En ik denk zelfs dat Almere een blijvertje kan worden in de Eredivisie.”

Door Thijs Verhaar

Een ontspannen grijns verschijnt op het gelaat van Koolwijk als zijn opvallende rol als assistkoning van Almere City ter sprake komt. Dit seizoen fungeerde hij al zeven keer als aangever. “Leuk natuurlijk, maar ik ga er op mijn leeftijd geen transfer meer mee verdienen, haha. Ik vind het vooral mooi dat ik zo mijn waarde laat zien voor het team en de jongens verder kan helpen. Dat geeft me tegenwoordig veel meer voldoening.” Het is tekenend voor de 35-jarige aanvoerder. Hij heeft de rust gevonden in de nadagen van zijn carrière, maar is nog altijd gretig genoeg om hogere doelen na te streven.

Nadat zijn lange loopbaan hem langs Excelsior, NEC, FC Dordrecht, AS Trencin, opnieuw Excelsior en weer Trencin voerde, wil hij nu zijn laatste jaren als prof slijten bij het ambitieuze Almere City. De club speelde nog nooit op het hoogste niveau en gaf in gesprekken met Koolwijk aan daar binnen twee seizoenen verandering in te willen brengen. De verdedigende middenvelder krijgt dus de kans om een stukje geschiedenis te schrijven. “Dat speelde zeker mee in mijn keuze. De ambitie van de club sprak me sowieso heel erg aan, dus daar wil ik graag mijn steentje aan bijdragen.”

Trainer Ole Tobiasen bombardeerde zijn meest ervaren speler meteen tot aanvoerder en werd positief verrast door de fitheid van Koolwijk. “Ik kan gelukkig alles spelen en ben ook wel tevreden met mijn eigen inbreng”, knikt de middenvelder. “Het was mijn doel om dit seizoen bij minimaal tien goals betrokken te zijn, dus met zeven assists en een goal lig ik goed op schema. Het scheelt ook dat ik alle corners en vrije trappen mag nemen. Als je die goed neerlegt en je hebt zoals wij goede koppers, kan het hard gaan. Zo had ik vroeger bij Excelsior ook zo’n connectie met Daan Bovenberg en nu gaat het hetzelfde.”

De luchtmacht is inderdaad een van de wapens van Almere City, dat na 22 wedstrijden op 50 punten staat. Dat zijn er drie minder dan koploper SC Cambuur en evenveel als De Graafschap, dat als nummer drie wel een duel meer speelde dan de twee ploegen die nu op de plaatsen van rechtstreekse promotie staan. “Het wordt dus spannend, maar ik geloof zeker dat we het vol kunnen houden. We staan er goed voor en zijn redelijk stabiel”, vindt Koolwijk. Hij noemt de breedte van de selectie als een van de grootste pluspunten en zorgt er op zijn manier voor dat iedereen scherp blijft.

Verwacht van de geboren Rotterdammer echter geen vurige speeches of overdreven handgebaren, want dat zit niet in zijn aard. Hij houdt het bij een rustig woordje over de kracht van het team en geeft eerder een schouderklopje dan dat hij iemand publiekelijk aanpakt. “Ik ben inderdaad een vrij relaxte aanvoerder. Natuurlijk kan ik recht voor zijn raap zijn als het moet, maar ben zeker geen haantje de voorste. Ik zit niet zo in elkaar dat ik voor aanvang van een wedstrijd hard ga schreeuwen of iets. Ik laat liever mijn voeten spreken, zoals ze dat zo mooi zeggen.”

En dus werkt hij zich week in, week uit een slag in de rondte voor de Flevolanders. Hij heeft jarenlang lang niet anders gedaan, al merkte hij naar eigen zeggen op latere leeftijd dat hij beter tot zijn recht komt bij ploegen die dominant voetbal op de mat willen leggen. “Ik heb natuurlijk heel lang bij clubs gespeeld die onderin meedraaiden. NEC was de eerste anderhalf jaar nog middenmoot, maar zakte daarna weg en ook met Excelsior heb ik vaak gestreden tegen degradatie. Ik wilde heel graag eens ervaren hoe ik in een bovenliggende partij zou functioneren, dus koos ik er in 2015 voor om naar Trencin te gaan."

De club van voorzitter Tscheu La Ling draaide destijds bovenin mee in de Slowaakse Fortuna Liga, maar won het kampioenschap nog nooit. Tot Koolwijk er arriveerde, want toen pakte men direct de dubbel en deed dat in het seizoen daarna nog eens dunnetjes over. “Tscheu had al tegen mijn zaakwaarnemer gezegd dat hij alleen nog een speler zoals ik nodig had om kampioen te worden, dus het is heel gaaf dat het ook echt is gelukt”, concludeert de middenvelder, die dus een aandeel had in alle vier de gewonnen hoofdprijzen van Trencin en vorig seizoen terugkeerde in Slowakije tot corona roet in het eten gooide.

Toch ziet hij zichzelf eerder als ‘Mr Excelsior’ dan als ‘Mr Trencin’. Koolwijk brak door vanuit de jeugdopleiding van de Kralingers, speelde er meer dan tweehonderd duels en maakte in 2010 de promotie naar de Eredivisie mee. “Dat zijn wel de grootste hoogtepunten uit mijn carrière en ik hoop daar dit seizoen nog wat moois aan toe te voegen.” Hij wil hoe dan ook promoveren en voor wat extra glans mikt hij dan maar gelijk op de titel. “Dat zou wel heel mooi zijn om in de nadagen van mijn carrière nog mee te maken”, stelt de middenvelder, die na een korte denkpauze concludeert dat hij tot nu toe het maximale uit zijn carrière heeft gehaald.

“Ja, dat denk ik wel. Ik weet niet wat ik anders had kunnen doen. Voetbal is een teamsport, dus je bent altijd afhankelijk van veel factoren. Een tennisser kan zeggen als ik die bal in had geslagen, dan dit of dat. Maar een voetballer heeft het veel minder in eigen hand. Ik weet in ieder geval dat ik altijd alles heb gegeven en ook mijn hoofd omhoog heb gehouden bij clubs waar het minder ging. Daar ben ik trots op en ik heb ook geen spijt van de clubkeuzes die ik heb gemaakt. Die clubs hebben me uiteindelijk gevormd tot wie ik nu ben.”

Een laatste transfer om de cirkel bij Excelsior rond te maken, ziet hij echter niet meer gebeuren. “Nee, daar ben ik niet meer mee bezig. Het blijft een speciale club voor me, maar ik ga er vanuit dat ik hier bij Almere ga afsluiten. In mijn contract zit nog een optie om met een jaar te verlengen. Het zou dus fantastisch zijn als ik dan nog een seizoen in de Eredivisie kan voetballen met deze jongens. Dat zou echt top zijn. Ik voel me nog fit zat en heb niet het gevoel dat alle jonkies me al voorbij rennen, dus ik wil nog heel graag even lekker voetballen.”

Een eventuele promotie zou voor Koolwijk vermoedelijk wel betekenen dat hij als vanouds moet vechten voor de puntjes, maar dat heeft hij graag voor zijn nieuwe werkgever over. “Het ligt ook aan de selectie die we dan krijgen. Je weet dat er een financiële impuls kan komen bij promotie en ik denk dat hier sowieso veel mogelijk is. Alle jongens werken hard en de club is heel professioneel”, oordeelt Koolwijk. “Natuurlijk zijn er dingen die beter kunnen, maar iedereen staat ervoor open om verder te ontwikkelen en het beter te doen. Ik denk echt dat Almere een blijvertje kan worden als we eenmaal in de Eredivisie zitten.”

De club beschikt over een nieuwe accommodatie, heeft nieuwe kleedkamers en een nieuwe krachtruimte, somt Koolwijk op. “Echt alles is top geregeld. Dat heb ik niet eerder zo meegemaakt en als ik iets zie wat wel beter kan, luisteren ze daar ook naar. Dat gaat bij lang niet alle clubs zo, dus dat is echt een groot pluspunt.” Zo zou Almere er volgens hem goed aan doen om nog meer mensen aan te nemen die de selectie verder kunnen begeleiden. “Zeker een mental coach is heel belangrijk voor de jonge jongens. Ze werken nu al heel hard, maar soms kan een gesprek met een expert je net weer een stapje verder brengen.”

Heeft Koolwijk ook ambitie om zo’n functie te bekleden na zijn actieve spelerscarrière? “Het zijn wel dingen waar ik steeds vaker over nadenk. Ik loop bijvoorbeeld af en toe met onze bestuursleden. Gewoon om te kijken wat zij doen en of ik dat leuk zou vinden. Vooral dat laatste vind ik heel belangrijk, maar voorlopig ben ik nog gewoon voetballer. Ik kan daarom nog niet met zekerheid zeggen wat ik in de toekomst wil gaan doen. Ik heb in ieder geval een eigen stichting om me op te storten, dus ik hoef me sowieso niet te vervelen."

Met de NNF Sports Stichting organiseren Koolwijk, Luigi Bruins en andere voetbalvrienden allerlei evenementen. “Ons motto is dat voetbal verbroedert en dat willen we voor iedereen toegankelijk maken. Voor volwassenen en jeugd. Ook kinderen die het niet zo breed hebben kunnen bijvoorbeeld met ons mee op voetbalkamp, zodat ze vriendjes kunnen maken en lekker ontspannen. Daarnaast maken we nu plannen voor bedrijventoernooien, evenementen voor mensen met een handicap en noem allemaal maar op. Het is heel fijn om iets terug te doen. Iedereen kan even ontspannen en vooral bij de kinderen staat plezier nog echt voorop. Dat is uiteindelijk het belangrijkste, want ik geniet na al die jaren nog steeds van het spelletje.”