‘Ik heb Mitchell Dijks gesloopt, maar later had ik het toch moeilijk met hem’

Ruben Schaken stond tussen 2010 en 2015 onder contract bij Feyenoord. In Rotterdam groeide de geboren Amsterdammer uit tot vaste waarde, koning van de assists en publiekslieveling. Toch had hij het in zijn eerste jaar als Feyenoorder niet makkelijk, zo geeft hij toe in gesprek met Voetbalzone.

Door Chris Meijer

In 2010 maakte Schaken de overstap van VVV-Venlo naar De Kuip. Hij kwam in zijn eerste seizoen tot slechts veertien wedstrijden, waarin hij niet betrokken was bij doelpunten. “Ik moest even wennen aan De Kuip, aan de druk en ik raakte ook nog eens geblesseerd. Maar ik ben een vechter en heb me terug geknokt. Ronald Koeman zag het in me zitten en ik ben daardoor jarenlang basisspeler geweest.”

Had je last van Kuipvrees?
“Ik weet niet of je het Kuipvrees moet noemen. Maar ik vond het verschrikkelijk dat ik weleens uitgescholden werd in mijn eerste jaar. Ik ben altijd een bluffer geweest, maar ik vond het vervelend dat je eigen supporters op gegeven moment tegen me gingen roepen dat ik weer moest gaan zitten als ik aan het warmlopen was. Van supporters van de tegenstanders kon ik dat wel hebben, maar van mijn eigen supporters niet. Dan dacht ik: verdomme, ik heb nog niet eens de kans gekregen om wat fout te doen. Op gegeven moment ging dat wel in mijn hoofd zitten, zo van: jeetje, moet dat nou? Het kan invloed hebben gehad, maar ik kan niet helemaal de vinger op de zere plek leggen.”

Hoe heb je dat overwonnen?
“Ik moest ook nog respect afdwingen bij mijn teamgenoten. Dat ze je inspelen als je vrijstaat, dat soort dingen. Ik had het moeilijk in mijn eerste jaar, maar toen Ronald Koeman kwam had ik zoiets: lekker knallen en als Feyenoord het niet in me ziet zitten, ga ik weg. Ik heb die omschakeling gemaakt en sindsdien ging het als een tierelier.”

“Voor elke speler bij Feyenoord is dat iets wat je moet overwinnen als je niet gewend bent om in grote stadions te spelen. Ik kwam van VVV. Als je van Vitesse komt, ben je toch wat meer gewend. Je hebt ineens met druk te maken en ik ben blij dat ik die overwinning gemaakt heb. Elke speler moet dat overwinnen bij Feyenoord en ik zie het nog steeds bij bijna iedere speler gebeuren. Je moet ook respect afdwingen bij de supporters. Maar als je daar doorheen bent, ga je prachtige dingen beleven in een fantastisch stadion met onvoorwaardelijke steun van de fans. Daarna was ik geliefd en ook in mindere wedstrijden werd ik toegejuicht.”

Het eerste seizoen van Schaken viel ook sportief tegen. Feyenoord eindigde als tiende, maar met de komst van Koeman veranderde er het nodige in De Kuip. De Rotterdammers eindigde het seizoen erna als tweede en Schaken had met zes doelpunten en zeven assists een groot aandeel in het succes. Het vaakst bediende de vleugelaanvaller John Guidetti in dat seizoen. “Ik heb nog altijd nauw contact met hem. Een leuke, bijzondere gozer. Ik heb met hem veel tijd doorgebracht en hem heel goed leren kennen. Hij zou er wel voor openstaan om terug te keren bij Feyenoord en het is ook een keer bijna gebeurd. Maar misschien komt het er in de toekomst wel van. Al moet hij het misschien juist niet doen.”

Hoe was je band met de spits die erna kwam, Graziano Pellè?
“Hij is samen met Guidetti de bijzonderste ploeggenoot die ik heb gehad. Ze hebben zich onsterfelijk gemaakt bij Feyenoord. Daar heb ik wel een bijdrage aan geleverd, want ik heb heel veel assists gegeven. Mensen beseffen niet hoeveel dat er zijn. Pellè is me nog steeds dankbaar, als ik hem spreek, zegt hij: Ik heb nog nooit een speler gehad die zoveel ballen op mijn kop heeft gelegd. Dat is een mooi compliment.”

Heb je het gevoel dat jullie destijds aan de basis hebben gestaan van het kampioenschap van afgelopen seizoen?
“Als je kijkt naar waar we vandaan kwamen, hebben we wel met het team de basis gelegd om de schulden weg te werken. Vorig seizoen is daar eindelijk de beloning voor gekomen in de vorm van het kampioenschap. We hebben een tikkeltje bijgedragen en ik ben blij dat ze kampioen zijn geworden. Ik had het graag zelf mee willen maken. Ik ben trots op de club, dat ze nu gezond zijn en naar boven kunnen kijken.”

Als geboren Amsterdammer ben je zo een Feyenoorder geworden.
“Iedereen die me kent, weet dat ik Feyenoorder ben. Als je er jaren gespeeld hebt, kan dat ook haast niet anders. Op gegeven moment was ik vaker in De Kuip dan in mijn eigen huis. Het voelde ook echt als thuis en mijn ploeggenoten waren meer dan collega’s. Ik heb nog steeds contact met veel van die jongens, het was een warm bad. Je bent Feyenoorder voor altijd, dat gaat er niet meer uit. Het klinkt cliché, maar het is echt zo.”

Vind je het erg dat je door de achterdeur vertrokken bent bij Feyenoord?
“Mijn laatste jaar bij Feyenoord was wel een dieptepunt, ik ben door de achteruitgang vertrokken. De manier hoe dat verliep vond ik jammer, maar daar wil ik niet over uitwijden. Dat was niet chique, maar dingen lopen zoals ze lopen en ik heb geen wraakgevoelens. Ik ben een andere weg ingegaan en ik kom er nog steeds met plezier.”

Schaken besloot nog een buitenlands avontuur aan te gaan bij Inter Baku. Zijn verblijf in Azerbeidzjan werd geen succes en binnen een halfjaar was Schaken weer terug in Nederland. Slechts vier wedstrijden speelde hij voor Inter Baku, maar hij heeft toch geen spijt van de stap naar Azerbeidzjan.

Hoe heb je de tijd in Azerbeidzjan ervaren?
“Ik heb een fantastisch halfjaar daar gehad, buiten het voetbal om. Ik heb daar mogen leven als een sjeik, met een eigen chauffeur en een prachtig appartement. Ik heb genoten van de stad, een super luxe stad. Dat zou je niet denken, maar het was top. Alleen het voetbal was niet goed, maar dat wist ik van tevoren. Ik had mijn huiswerk gedaan en wist dat het niveau laag was. Er zaten 400 man op de tribune, maar dat wist ik. Dan kan je niet ineens verwachten dat er 50.000 man komen. Ik heb wel genoten van de uitdaging en de stad. En ik heb daar in een korte tijd heel veel geld verdiend, dat kan ik ook eerlijk zeggen.”

Heb je niet spijt dat je eerder de stap naar het buitenland hebt gemaakt?
“Ik heb een keer een aanbieding gehad uit Dubai, een miljoenencontract. Dat heb ik toen afgewezen, ik zat hartstikke goed bij Feyenoord. Ik was toen in beeld bij Oranje, ik verdiende hier ook goed geld. Wel minder dan dat ik daar zou verdienen. Ik had ook nog naar Kasimpasa in Turkije kunnen gaan, maar ik heb geen spijt dat ik het afgewezen heb. Ik heb erna interlands gespeeld en mooie dingen meegemaakt bij Feyenoord.”

Wat was het hoogtepunt van je carrière?
“Mijn periode bij Feyenoord was een hoogtepunt in mijn carrière. De uitwedstrijd tegen Dynamo Kiev in de voorronde van de Champions League was fantastisch, toen maakte ik een doelpunt. Ik was gefocust op scoren, een uitdoelpunt was belangrijk en ik zei dat ik hem zou gaan maken. Ik had net mijn contract verlengd, maar de club twijfelde daar een beetje over. Ik bewees daar dat het terecht was dat ze mijn contract verlengden. Maar ook het debuut in het Nederlands elftal, in De Kuip. In mijn eigen kleedkamer, op mijn eigen plekje. Dat waren details die voor mij belangrijk waren. En daarna ook nog scoren.”

Had je toen je bij VVV zat nog gedacht dat je Oranje nog zou halen?
“Op het moment dat ik bij VVV zat dacht ik niet dat ik Oranje nog zou halen. Ik sprak er wel over met mijn zaakwaarnemer, hij zei altijd dat ik het zou kunnen halen met mijn specifieke kwaliteiten. Het zat wel in mijn kop, maar ik wist heus wel dat het moeilijk werd. Uiteindelijk merkte ik dat bij Feyenoord mijn niveau omhoog ging, dan houd je er rekening mee.”

“Koeman is geen koekenbakker, dus dan moet je wat kunnen. Veel mensen roepen dat ik geluk heb gehad. Nee, dat was geen geluk. Als je jarenlang iedere week bij Feyenoord speelt en je contract een aantal keer wordt opengebroken, heb je het goed gedaan. Dat maakt me trots. En dat je vervolgens ook nog eens international wordt onder Louis van Gaal, ook geen koekenbakker. Dan weet je dat je tevreden kan zijn.”

Wie is dan de beste trainer die je in je carrière gehad hebt?
“Iedere trainer heeft zijn kwaliteiten, Fred Rutten is een fantastische veldtrainer. Iets minder een peoplesmanager. Koeman is echt het complete plaatje, Van Gaal heb ik kort meegemaakt bij Oranje. Als ik iemand moet noemen, is het Koeman. Hij is belangrijk voor mij geweest, maar ook de beste trainer die ik heb meegemaakt. Je ziet zijn successen, het is geen toeval. Hij is een fantastische trainer en een fantastisch mens.”

Als je een beste medespeler moet nemen, wie zou dat dan zijn?
“Honda was beestachtig goed, maar ik zat toen bij VVV. Dan kijk je iets anders. Bij Feyenoord was iedereen van het niveau Honda. Maar als ik iemand moet noemen, is het Wesley Sneijder. Het ging zo makkelijk bij hem. Bij Robin van Persie en Arjen Robben ook, daarvan dacht ik echt: wat zijn die focking goed.”

En de beste tegenstander?
“Dan moet ik toch Mitchell Dijks noemen, in mijn laatste jaren. Misschien kwam dat ook wel doordat ik wat ouder was. In mijn topjaren bij Feyenoord, toen brak hij net door, heb ik hem gesloopt. Maar later had ik het moeilijk met hem, hij was fysiek sterker geworden. Zijn bereik met zijn benen was uitstekend, hij kon overal tussen komen.

Ben je tevreden als je terugkijkt op je carrière?
“Ik heb heel laat het licht gezien. Ik ben echt een levensgenieter, nu ook. Ik weet dat er meer is dan voetbal. Als ik terugkijk op mijn carrière, heb ik enorm genoten van allle mooie dingen. De mooie hotels, de mooie wedstrijden, Europees voetbal, interlands gespeeld en gescoord voor Oranje, een buitenlands avontuur. Er is niks dat ik gemist heb in mijn carrière. Als een straatschoffie uit Amsterdam, die zonder vader is opgegroeid, ben ik toch heel goed terechtgekomen. Ik ben heel tevreden.”