‘Ik heb de bodem van de voetballerij gezien, dus dat neem je altijd mee’

Het is nog geen twee jaar geleden dat de carrière van Huseyin Dogan als een nachtkaars leek uit te gaan. Zelf omschrijft de 25-jarige aanvaller het seizoen waarin hij zonder club zat als de ‘bodem van de voetballerij’. Met zijn vader als inspiratiebron en zijn geloof als houvast knokte Dogan zich terug en dit seizoen vormt voor hem de ultieme revanche. Als smaakmaker én clubtopscorer gidste hij TOP Oss naar een historische zesde plaats in de Keuken Kampioen Divisie en daarmee de halve finale van de play-offs om promotie, waarin zijn oude club Sparta Rotterdam de tegenstander is.

Door Chris Meijer

Waar eerder dit seizoen bij de grote clubs misschien nog enigszins neerbuigend werd gedaan over TOP Oss, zal inmiddels niemand de Brabanders meer onderschatten. De formatie van trainer Klaas Wels won in de reguliere competitie op bezoek bij onder meer FC Twente (1-2), NEC (1-5), Go Ahead Eagles (0-1) en Sparta (1-4). Nog nooit eindigde TOP Oss hoger dan de negende plaats in de Eerste Divisie, waardoor dit seizoen geldt als het beste jaar in de clubgeschiedenis. Met een van de laagste begrotingen van de Keuken Kampioen Divisie werden de Ossenaren zesde, iets dat Wels eerder dit seizoen al als een ‘prijs’ voor de club bestempelde. “Dat is een prestatie, vooral als je naar de competitie van dit seizoen kijkt. Wat de trainer zei, klopt helemaal. Dit is voor ons een prijs, alleen staan we hier in twee hele mooie wedstrijden en daarin wil je het beste in jezelf naar boven halen”, geeft Dogan te kennen in gesprek met Voetbalzone. Hij had in de voorbereiding op het nieuwe seizoen al het gevoel dat TOP Oss weleens kon gaan verrassen. “Ik heb in de voorbereiding met de trainer gesproken en hij vroeg me: ‘Hoe zie jij het?’ Toen heb ik geroepen dat we in de top vijf konden eindigen. Ik heb vanaf het begin vertrouwen gehad in het team en dat heb ik uitgesproken. Als je ziet waar we zijn geëindigd, heb ik geen ongelijk gekregen. De technische staf zag dezelfde kwaliteiten als ik zag, je zag in de eerste trainingen en wedstrijden al een hoog niveau.”

Heb je een verklaring voor dit succesvolle seizoen?
“We zijn echt een team, dat zie je in de wedstrijden: we knokken van minuut één tot negentig, ongeacht wat er in een wedstrijd gebeurt. Zelfs toen we er dit seizoen tegen Roda JC Kerkrade met 0-5 afgingen, bleven we knokken. Je neemt daardoor na elke overwinning of nederlaag het gevoel mee dat je het met z’n allen doet.”

Jullie spelen als een van de weinige teams in Nederland in een 5-3-2-formatie. In hoeverre is dat systeem een kracht gebleken?
“Je ziet dat heel veel ploegen die moeite hebben met onze speelstijl. Er zijn jongens bij die hier al jaren spelen, zij kennen elkaar door en door en zijn inmiddels bekend met dit systeem. Je merkt in het veld dat tegenstanders het irritant vinden om tegen ons te spelen.”

Is die perceptie gaandeweg het seizoen veranderd? Merk je dat ploegen jullie in eerste instantie een beetje onderschat hebben?
“Vooral in het begin merkte ik wel dat er sprake was van onderschatting. Naarmate de competitie vorderde, was dat anders. Dat hebben we ook zelf afgedwongen, met de resultaten die we hebben neergezet. Inmiddels weten ze wat de valkuilen zijn als je tegen ons systeem speelt. We hebben een beetje het gevoel dat het de rest tegen ons is. Als je dat soort dingen hoort, sterkt dat het collectief. We zijn heel volwassen, weten wat we kunnen en zullen daardoor niet heel snel uitspraken gaan doen over andere teams. Wij weten hoe hard we moeten knokken om hier te komen en er zijn mensen die het wel waarderen en mensen die het niet waarderen. Het is wel mooi, het gevoel dat mensen tegen je zijn. Dat geeft power, er komen extra krachten los. Dan is het niet de insteek om anderen wat te bewijzen, want ik stap altijd het veld op met de intentie om te genieten van het spel, het publiek te vermaken en het beste in mezelf naar boven te halen. Meer van: we hebben het al bewezen en we gaan lekker door met waar we mee bezig zijn.”

Dogan is zonder twijfel een van de grote smaakmakers in het huidige elftal van TOP Oss. De geboren Hagenaar speelde het gros van de wedstrijden in zijn profcarrière als defensief ingestelde middenvelder, maar trainer Wels had voorafgaand aan dit seizoen een andere rol in gedachten. De oefenmeester voorzag voor Dogan een rol als diepste spits in zijn 5-3-2-formatie en dat bleek een schot in de roos. In 36 competitiewedstrijden was hij dit seizoen goed voor 21 doelpunten en 5 assists, wat een vierde plaats op de topscorerslijst van de Keuken Kampioen Divisie opleverde. Dogan had zelf ook niet verwacht dat hij als diepste spits op deze manier zou fungeren. “Mijn favoriete positie is nog steeds ‘op tien’, achter de spits of als tweede spits. Het was geen verrassing dat ik op deze positie kwam te spelen, want ik had tegenover de trainer wel uitgesproken dat ik deze rol zag zitten. De manier hoe ik het mag invullen, is best wel vrij. Ik mag zoeken, kijken waar de ruimtes liggen en van daaruit mijn acties maken. Ik had misschien niet gedacht dat deze rol direct zo goed hij me zou passen, maar ik heb vorig seizoen mijn ambities uitgesproken en dat was om achttien goals te maken.”

Dit ijzersterke seizoen vormt voor Dogan de ultieme revanche, nadat hij twee jaar geleden nog nagenoeg aan de grond zat als profvoetballer. Hij groeide op in de Haagse Schilderswijk en kwam al op twaalfjarige leeftijd in de jeugdopleiding van Sparta terecht. Na de academie van de Rotterdammers te hebben doorlopen, maakte hij in 2012 op achttienjarige leeftijd zijn debuut in de hoofdmacht. Dogan, die uitkwam voor Oranje Onder-18, Onder-19 en Onder-20, kwam uiteindelijk tot 55 officiële wedstrijden voor Sparta, maar moest in de zomer van 2016 vertrekken. Er waren vervolgens wel enkele mogelijkheden, maar nergens zag hij juiste plaatje. Dogan besloot niet zomaar ergens in te stappen, wat resulteerde in een seizoen zonder club. “Mijn geloof heeft me op de been gehouden, ik heb in die periode heel veel over mezelf geleerd. Ik heb keihard gewerkt aan mezelf, heel veel trainingen gepakt. In zo’n periode praat je tegen jezelf, dan vraag je jezelf af of je wel door wil. Ik heb ervoor gekozen om door te gaan en iedere dag alles te geven met steun van mijn familie. Ik ben de schepper dankbaar dat de wereld er nu anders uitziet, ik ben blij dat ik voetballer mag zijn. Dat is voor mij nu het gevoel dat overheerst, ik heb van mijn hobby mijn werk kunnen maken en ben een bevoorrecht mens”, legt Dogan uit. In de zomer van 2017 tekende hij een tweejarig contract bij TOP Oss.

Is het dienstverband bij TOP Oss dan gelopen zoals je had verwacht?
“Uiteindelijk wel. Ik heb een podium gekregen om mezelf te laten zien en dat is gelukt, anders had jij me nu bijvoorbeeld niet benaderd. Ik zeg eerlijk: ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten. Voordat ik bij TOP kwam, ben ik een jaar eruit geweest en heb ik heel veel aan mezelf moeten werken. Daarin was ik gefocust op mezelf, zowel in fysiek als in mentaal opzicht. Nu kwam ik weer in teamverband en dat was eventjes wennen. Als je ziet hoe warm de mensen bij deze club zijn, heb ik het wel getroffen. Ik voel me verantwoordelijk voor de mensen die iedere dag klaarstaan om de club in goede banen te leiden.”

Hoe zie je dat als een verantwoordelijkheid?
“Als je ziet met wat voor budget we het moeten doen bij TOP Oss, dan is dat gewoon knap dat je dit kan bereiken. Je wilt de mensen wat teruggeven, er zijn binnen de club heel veel vrijwilligers die dingen regelen zodat wij kunnen presteren zoals we presteren. Je leert de minimale dingen te waarderen en ik vind het mooi dat ik dit soort dingen mag meemaken, want het zet je met beide benen op de grond. Ik neem het mee in het dagelijks leven, met het minimale het maximale eruit proberen te halen ligt me ook wel als persoon. Ik heb daardoor enorm genoten van de afgelopen twee jaar. Nacompetitie op zich is al speciaal als je ziet waar wij vandaan komen met TOP Oss, dat voert de boventoon. Als je praat over gevoel, ben ik blij dat ik onderdeel mag uitmaken van het team dat dit heeft gepresteerd.”

Dat jullie dan nu in de nacompetitie op Sparta stuiten, is voor jou persoonlijk misschien nog eens extra speciaal?
“In de competitie vond ik de ontmoetingen met Sparta speciaal, ook omdat het de eerste keer was dat ik terugkeerde op Het Kasteel met een andere club. Nu zijn er ook andere emoties aanwezig. Ik koester geen wrok richting Sparta. Je hoopt bij elke club door de voordeur weg te kunnen gaan. Maar ja, dingen ontwikkelen zich zoals ze zich ontwikkelen, er spelen zich dingen af. Ik ben dan een persoon die zichzelf een spiegel voorhoudt. Als er iets of iemand is op wie ik revanche wil nemen, dan is het op mezelf. Ik heb mezelf alles te bewijzen, meer dan aan iemand anders. Dat is niet per se in een wedstrijd tegen Sparta, al vind ik het een uitdaging om tegen grote clubs te spelen.”

Het is nog de vraag waar Dogan volgend seizoen zal spelen. Zijn contract bij TOP Oss loopt af en na een ijzersterk seizoen is er logischerwijs de nodige interesse. Zo werd zijn naam een halfjaar geleden door John de Wolf al eens gelinkt aan FC Groningen. Dogan steekt zelf niet onder stoelen of banken dat hij een stap hogerop wil maken, al is hij nu nog niet al te veel bezig met volgend seizoen. “Ik heb in mijn hoofd totaal geen idee waar ik straks voetbal, zo ga ik de komende periode ook benaderen. Ik wil met een leeg koppie die play-offs gaan spelen. De Eredivisie is een fantastisch doel voor iedereen in deze competitie, alleen moet het gevoel goed zijn. Het plaatje moet kloppen. Daardoor is het moeilijk om te zeggen waar mijn toekomst ligt, omdat het zal afhangen van de gesprekken op dat moment”, vertelt de aanvaller. In 2014 kreeg hij al eens de mogelijkheid op een buitenlands avontuur, toen Rubin Kazan concreet geïnteresseerd was. Dogan zag een dienstverband in het Russische Tatarstan destijds echter niet zitten. “Het is moeilijk om te zeggen of ik nu sneller een dergelijk avontuur zou aangaan. Ik ben een liefhebber van het spelletje, dus mijn keuze hangt ook af van in welk team ik terechtkom en de manier van voetballen. Je weet nooit wat er voorbijkomt, je zou bijna gek zijn als je iets aantrekkelijks afwijst. Ik heb de bodem van de voetballerij gezien, dus dat neem je altijd mee.”

“Ik overleg veel met mensen om me heen, mijn broer, mijn ouders en mijn zussen. Ik probeer ook informatie in te winnen bij andere voetballers. Mimoun Mahi is bijvoorbeeld een maatje van me, net als Nasser El Khayati. Met hen praat ik over wat een goede vervolgstap zou zijn. Ik ben een gevoelsmens, dus uiteindelijk zal mijn gevoel beslissen waar ik volgend seizoen ga voetballen”, vervolgt Dogan. De persoon die wellicht de meest invloed op zijn keuze zal hebben, is Dogan senior. Zijn vader vormde voor Dogan de inspiratiebron om de moeilijkste periode van zijn carrière te doorstaan. “Meestal heb je wel een held of idool. Kijk, mijn vader is hier op zijn zestiende naartoe gekomen met vrijwel niets. Hij heeft zes kinderen opgevoed, die allemaal goed terecht zijn gekomen. Het is een inspiratie geweest om me in dat jaar staande te houden. Het maakt niet uit wat je meemaakt, je moet blijven knokken. Dat heeft mijn vader ook gedaan. Hij heeft het niet zozeer uitgesproken, maar wel laten zien.”

Welke invloed heeft hij op jouw carrière?
“Ik heb dit seizoen best vaak na wedstrijden dat ik denk: wat gebeurt er allemaal dit jaar? Dat komt doordat ik zie wat ik met prestaties teweeg kan brengen bij de mensen om me heen. Als ik scoor, probeer ik altijd even naar mijn vader te kijken. Dat ik hem dan zie juichen, geeft me een onbeschrijfelijk gevoel. Het is misschien gek, maar bij ieder doelpunt dit jaar heb ik geprobeerd om te kijken hoe hij aan het juichen was. Dat doet echt veel met mij, dat blijft speciaal. Al helemaal als je kijkt waar ik vandaan kom. Dit is niet alleen mijn droom, maar ook de droom van mijn vader. Hij staat al vanaf mijn vijfde langs de zijlijn en heeft sindsdien misschien tien of vijftien wedstrijden gemist. Dat betekent dat hij me altijd heeft gesteund, hij gaf me het gevoel dat hij er voor me was als ik over mijn schouder keek. Hij houdt me met beide benen op de grond, voor zover het nodig is.”

In welk opzicht?
“We speelden bij Twente uit, een van de eerste grote wedstrijden van het jaar. We wonnen met 1-2, dat was een fantastische prestatie. Ik was betrokken bij het eerste doelpunt en maakte de tweede, dus we waren door het dolle heen. Toen ik thuis kwam, was een van de eerste dingen die mijn vader zei: ‘Was niet zo best hè vandaag’. Ik was het wel gewend, maar dacht: zelfs als ik tegen Twente scoor en win?! Ik vind het mooi, het houdt me scherp en het helpt me. Je hebt iemand achter je die oprecht meent wat hij zegt.”

Hoeveel voldoening geeft dit seizoen jou?
“Heel veel, dat kan ik eigenlijk moeilijk onder woorden brengen omdat ik dat voel. Ik probeer nu echt te genieten van hoe het loopt, van de druk en de entourage die bij deze wedstrijden komt kijken. Achteraf ben ik blij dat ik zo’n periode heb mogen meemaken, omdat ik heel veel over mezelf heb geleerd. Ik ben er ook achter gekomen dat familieliefde onvoorwaardelijk is. Ik zal het altijd meenemen, het zijn goede levenslessen geweest.”