‘Ik droomde bij Ajax van Barcelona en nu ben ik een jaar clubloos, ongelooflijk’

Mauro Savastano speelde namens Jong Ajax en Jong AZ bijna honderd wedstrijden in de Keuken Kampioen Divisie, mocht met de hoofdmacht van de Amsterdammers mee op trainingskamp naar Oostenrijk en zat in Alkmaar zelfs geregeld op de bank bij het eerste elftal, maar is nu al meer dan een jaar clubloos. De 24-jarige linksback laat aan Voetbalzone echter weten dat hij vastberaden is om deze zomer terug te keren in het betaalde voetbal. “Mijn lijf is er klaar voor. Ik ben er klaar voor. Het enige wat ik nodig heb is een nieuwe kans.”

Door Thijs Verhaar

Je zou maar een alledaagse kantoorbaan hebben en bijna wekelijks berichtjes van topvoetballers als Donny van de Beek, Noa Lang en Noussair Mazraoui krijgen via Instagram. Ergens vindt Savastano het grappig dat het op die manier wordt geschetst, maar tegelijkertijd doet het hem iedere dag opnieuw pijn. Hij wil helemaal niet achter een bureau zitten. Hij hoort op het veld te staan, net als zijn bekende oud-ploeggenoten. Aanvallers uitschakelen en waar mogelijk zelf mee naar voren sprinten. Dat is hoe hij als belofte van Jong Ajax dacht dat de wereld er voor hem de komende tien tot vijftien jaar uit zou zien. Door allerlei omstandigheden liep het echter allemaal anders en nu zit de voormalig jeugdinternational op het kantoor van zijn neef, hopend dat er deze zomer een club komt die hem een nieuwe kans biedt.

“Een echte kantoorbaan wil ik het trouwens niet noemen hoor. Mijn neef heeft met MyBrand een goedlopende kledinglijn en ik kijk wel eens mee wat hij doet. Er werken nog wat meer familieleden en af en toe help ik een beetje mee”, nuanceert Savastano, die mode naast voetbal een van zijn grootste interesses noemt. Toch is het voor hem vooral bezigheidstherapie. Naast zijn dagelijkse privétrainingen met een performance coach heeft hij namelijk genoeg tijd over en als hij niets doet, begint het in zijn hoofd te malen. Wat had hij anders kunnen doen? Waarom speelt hij nu niet bij een profclub, terwijl hij er genoeg talent voor heeft? “Het is soms wel lastig om positief te blijven”, geeft hij toe. “Natuurlijk ben ik er wel eens een dag helemaal klaar mee en zeg ik dat ik ermee wil kappen, maar gelukkig heb ik goede mensen om mij heen. Mijn vriendin, mijn ouders en mijn coach helpen me enorm door veel met me te praten en te zorgen dat ik er klaar voor ben als er iets op mijn pad komt.”

De voormalig jeugdinternational van Oranje Onder-20 geeft aan dat hij acht of negen keer per week traint. Zo is hij elke dag bezig om fit te blijven, maar het is volgens hem toch heel anders dan een voetbaltraining. “Als je me nu vraagt of ik het juiste niveau heb om in het betaalde voetbal terug te keren, zeg ik ‘ja’ en ‘nee’. Op trainingsniveau kan ik prima mee, maar na een jaar zonder voetbal mis ik natuurlijk wedstrijdritme”, aldus Savastano, die in de zomer van 2020 hoorde dat zijn aflopende contract bij Jong AZ niet werd verlengd. “Gelukkig voor mij hoeft het op mijn leeftijd geen maanden te duren voordat je dat ritme weer opbouwt, dus ik hoop enorm dat ik straks ergens mee kan draaien in de voorbereiding. Het liefst in Nederland, maar ik sluit mijn ogen ook niet voor het buitenland. Eind vorig jaar heb ik bijvoorbeeld stage gelopen bij een Zweedse club, maar dat liep uiteindelijk op niets uit.”

Savastano verhaalt hoe hij twee keer naar het Scandinavische land vloog om mee te trainen bij IK Sirius. “De eerste keer konden ze me geen contract aanbieden vanwege de onzekerheid met corona en de tweede keer kozen ze toch voor een ander type speler. Helaas. Dan zit er niets anders op dan verder zoeken”, stelt de linksback, die het desondanks als een opsteker ziet. Hij staat nog op de radar bij profclubs en weet dat hij ondanks zijn ongewilde sabbatical nog altijd kan terugvallen op een alleraardigst cv. “Met Ajax, Go Ahead Eagles en AZ heb ik drie mooie clubs gehad. Ik ben pas 24 jaar, was jeugdinternational en heb bijna honderd wedstrijden op het tweede niveau van Nederland gespeeld. Dat zou voor veel clubs wel interessant moeten zijn toch?” klinkt het hoopvol. “Als ik voetbal, voel ik ook nog steeds dat het goed zit. Ik weet dus zeker dat er nog meer mogelijk is voor mij. Dat moet gewoon.”

Het zijn woorden waarvan hij drie jaar geleden nooit had gedacht dat hij ze uit zou spreken. Op dat moment was hij als twintigjarige een gewaardeerde kracht bij Jong Ajax en mocht hij zo nu en dan meetrainen met het eerste elftal. De beloftenploeg zou dat jaar kampioen worden in de Keuken Kampioen Divisie en Savastano speelde elf keer mee in de eerste seizoenshelft. “Dat was een mooie tijd omdat iedereen voor elkaar door het vuur ging. Ik had ook mijn waarde, maar was toch niet helemaal tevreden”, blikt hij terug. “Het liefst wil je alles spelen op die leeftijd, dus wilde ik graag verhuurd worden. Hetzelfde verzoek had ik een seizoen eerder ook al ingediend en toen wilde PEC Zwolle me graag overnemen, maar Ajax ging daar niet in mee. Ze wilden toen dat ik mee op trainingskamp zou gaan en dat is ook gebeurd, maar ik kon helaas niet de stap maken om definitief aan te sluiten blij de hoofdmacht.”

In januari 2018 werkte Ajax uiteindelijk wel mee met een tijdelijke overgang naar Go Ahead Eagles, waardoor Savastano het restant van het kampioensjaar bewust aan zich voorbij liet gaan. “Dat wist ik toen ook niet natuurlijk en bij de Eagles waren de vooruitzichten goed om veel te spelen.” Dat hij in vijf maanden tijd uiteindelijk slechts vijf duels zou meedoen, is dan ook vooral aan pech te wijten. Een scheurtje in zijn bovenbeen remde hem lange tijd af, zoals hij bij de Onder-19 van Ajax al eens een half jaar moest revalideren van kraakbeenschade in zijn enkel. “Het heeft me dus op een paar cruciale momenten niet meegezeten”, zoekt hij naar een verklaring. “Misschien had ik me achteraf ook niet moeten laten verhuren in het kampioensjaar en misschien had Ajax me een seizoen eerder de overstap naar PEC moeten gunnen, maar uiteindelijk neem ik Ajax niets kwalijk. Ik heb er een toptijd gehad, mocht ruiken aan het eerste elftal en ze hebben me daar gevormd tot de speler en de mens die ik vandaag de dag ben.”

Savastano sloot zich al op zijn achtste aan bij de Amsterdammers, die hem oppikten bij Haarlem. Zodoende speelde de linksback jaren en jaren met jongens als Carel Eiting en Noussair Mazraoui, die hij nog steeds zo nu en dan spreekt. “Via Instagram heb ik vooral met Nous en Donny nog contact. Ook Noa Lang stuurt bijvoorbeeld wel eens een berichtje om te vragen hoe het gaat. Natuurlijk zijn zij druk met hun carrière, maar ik vind het toch leuk om af en toe te horen hoe het gaat en andersom balen ze voor mij dat ik op dit moment geen club heb. Dan zeggen ze dat ik moed moet houden en dat het goed komt”, aldus Savastano, die even nauwelijks hoorbaar zucht voor hij verder gaat. “Dat doet me wel goed, hoor. Het zijn maar kleine momentjes, maar het geeft wel steun en andersom ben ik heel trots op wat zij allemaal bereiken.”

De linksback stond dan ook hard te juichen in zijn eigen woonkamer toen Ajax afgelopen weekend de 35e landstitel in de clubgeschiedenis opeiste. Het blijft immers toch zijn cluppie, al kreeg hij er na zijn half jaar op huurbasis bij Go Ahead Eagles te horen dat men in Amsterdam niet met hem verder wilde. “Natuurlijk zit Ajax na al die jaren nog in mijn hart. Ik heb daar dertien jaar rondgelopen en probeer nog steeds zoveel mogelijk wedstrijden te zien.” Veel van zijn toenmalige ploeggenoten ziet hij er dan echter niet in actie, want de meesten zijn voortijdig uitgevlogen. “Nous zit er nog wel en veel anderen spelen nu bij andere mooie clubs. Er zijn echt veel jongens doorgebroken van onze lichting. Alleen ik ben al een jaar clubloos”, klinkt het sip. “Die blessures op verkeerde momenten hebben mij geremd en misschien was het ook gewoon niet voor mij weggelegd. Ik liep wel tussen al die jongens die nu bij mooie clubs spelen, maar misschien was ik zelf gewoon net niet goed genoeg voor het eerste.”

Na zijn gedwongen vertrek bij Ajax dook Savastano in de zomer van 2018 op bij Jong AZ, waar hij wel meteen plaats mocht nemen op de bank bij het eerste elftal. “Daar heb ik uiteindelijk ook anderhalf jaar lang bijna alles bij Jong gespeeld, dus daar ben ik zeker trots op. Dat is waar ik jarenlang elke dag hard voor gewerkt heb, dus het is mooi om te kunnen zeggen dat ik alles bij elkaar nu al 84 wedstrijden in de Keuken Kampioen Divisie op mijn naam heb”, aldus Savastano, die door zijn oplopende leeftijd niet in aanmerking kwam voor een verlenging bij Jong AZ en niet goed genoeg werd bevonden voor een permanente overstap naar de hoofdmacht van de Alkmaarders. “Ik wist dat ik geen nieuw contract zou krijgen, dus zocht ik met mijn zaakwaarnemer naar een nieuwe club. Er was genoeg interesse, maar toen brak corona uit en durfden veel clubs niet meer te investeren.”

Zodoende greep Savastano in de voorbereiding op seizoen 2020/21 mis bij clubs uit de Keuken Kampioen Divisie en ook verzoeken om ergens mee te trainen om zijn conditie op peil te houden werden meermaals afgewezen. Niet omdat clubs de 24-jarige niet wilden helpen, maar omdat hij als buitenstaander niet zomaar in de bubbel kan worden opgenomen. “De corona had dus voor mij echt niet op een slechter moment kunnen komen, maar ik heb volgehouden en ga het de komende weken gewoon weer proberen om bij een club uit de Keuken Kampioen Divisie aan te haken. Het liefste wil ik natuurlijk aan de onderkant van de Eredivisie instromen, maar ik moet ook realistisch zijn en inzien dat ik een jaar stil heb gestaan. Daarom ben ik ook al heel gelukkig als er een club van het tweede niveau komt waar ik mee kan draaien in de voorbereiding. Hopelijk is dat wel een optie voor mij en anders ga ik op amateurniveau verder.”

De strekking van zijn verhaal is duidelijk: Savastano wil hoe dan ook weer lekker gaan voetballen. “Ik denk niet meer dat ik op het podium ga komen als waar Donny, Noa en de andere jongens staan, maar ik wil er nog wel het beste van maken voor mijzelf”, klinkt het stellig. Hij mist het voetbalveld, de groepstrainingen, de kleedkamerhumor, de wedstrijden en alles wat erbij komt kijken als prof. “Dat wil ik zo graag weer ervaren. Ik blijf het ongelooflijk vinden dat ik vier jaar geleden als speler van Ajax droomde van Barcelona en nu al meer dan een jaar clubloos ben. Het zou zo zonde zijn als het hierbij blijft, dus ik hoop met heel mijn hart dat er nog een vervolg in zit voor mij”, aldus Savastano, die zijn verhaal afsluit met een belofte aan mogelijke nieuwe werkgevers. “Ik beloof nu alvast dat iedere dag opnieuw harder zal werken dan al mijn teamgenoten. Als ik maar de kans krijg om mijn loopbaan bij een mooie club voort te zetten, pak ik hem met beide handen aan.”