‘Ik begreep dat wij hier in de zomer om vijf uur ‘s ochtends trainen’

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Joey Lieshout, die tijdens de winterse transferwindow een overstap maakte van het Duitse Wormatia Worms naar Olympias Lympion, dat uitkomt op het tweede niveau van Cyprus.

Door Jordi Tomasowa

“Ik heb gewoon één doel en er zijn meerdere wegen naar Rome. Bert Esselink is ook een vriend van me, hij heeft het mooiste verhaal tot nu toe”, zegt Lieshout met een glimlach. De 22-jarige spits hoopt hetzelfde pad te bewandelen als Esselink, die anderhalf jaar geleden naar het amateurvoetbal dreigde te verdwijnen. De centrumverdediger nam een risico door het avontuur bij het Cypriotische PAEEK aan te gaan en verdiende daar een transfer naar recordkampioen APOEL Nicosia, waar hij in januari zijn handtekening zette onder een contract tot medio 2024.

Tijdens de winterse transferwindow streken er weer een handvol Nederlandse voetballers neer op Cyprus. Eén van hen is Lieshout, en net als veel jongens op het eiland heeft hij een verleden bij De Graafschap. Na een jaar in de Onder 19 stroomde Lieshout door naar de beloftenploeg. “Ik vond het wel een hele fijne tijd”, vertelt Lieshout. “Ik kon doen wat ik het liefste doe, zoveel mogelijk voetballen. Ik ging van Hollandia, waar ik drie keer in de week trainde, naar twee keer per dag bij De Graafschap. In de Onder 19 was het wel even wennen, maar toen ik eraan gewend was wilde ik niet meer anders. Je merkt dat je dan beter wordt, omdat je gewoon veel vaker traint. Het niveau is gewoon hoger.”

Na twee seizoenen Jong De Graafschap kreeg Lieshout te horen dat hij op zoek moest naar een andere club. Hij zette de knop om en draaide in de zomer van 2020 de voorbereiding mee bij IJsselmeervogels, waar zijn inbreng in het korte seizoen beperkt bleef tot slechts één invalbeurt. “Dat was heel lastig vanwege de coronapandemie. In de voorbereiding had ik wat wedstrijden gespeeld, toen waren we vier wedstrijden onderweg en werd de competitie stilgelegd. Ik moest het dus doen met die ene invalbeurt. Ik heb toen veel voor mezelf getraind zodat ik elke dag bezig bleef net als de echte profs.”

In een periode vol onzekerheid besloot Lieshout bij Wormatia Worms zijn eerste buitenlandse avontuur aan te gaan. “Eigenlijk hoorde ik via via dat ze een spits nodig hadden, dus toen dacht ik: waarom zou ik het niet gewoon proberen vanaf het vijfde niveau in Duitsland en me gewoon omhoog werken?”, zegt Lieshout als hem wordt gevraagd naar zijn keuze. “Toen ben ik daarheen gegaan voor een paar trainingen. De trainer was eigenlijk direct heel enthousiast, hij wilde me echt graag hebben. De faciliteiten waren ook gewoon goed. De verwachting was ook dat we mee zouden doen om het kampioenschap, ze staan nu ook nog steeds bovenaan. Dat sprak me wel aan, misschien kon ik veel scoren en promoveren naar het vierde niveau.”

De spits moest naar eigen zeggen wennen om alleen in het buitenland te zitten, maar werd goed opgevangen door zijn ploeggenoten. “Ik was de enige Nederlander, maar er speelden ook een Fransman en een Braziliaan waar ik heel veel mee optrok. Zij woonden ook in Worms, dus we deden vaak samen dingen samen.” Ondanks dat Lieshout het goed naar zijn zin had bij Wormatia Worms, werd het in sportief opzicht niet wat hij ervan had gehoopt. “Voordat ik kwam hadden ze een hele goede spits, die naar het vierde niveau ging. Toen lag er heel veel druk op mij, omdat ik hem moest vervangen”, legt hij uit. “De eerste wedstrijd verloren we 1-0, toen was ik natuurlijk de gebeten hond. Ze verwachtten dat ik er gelijk zou staan. De tweede wedstrijd speelde ik een helft en vanaf de derde wedstrijd zat ik meestal op de bank. Er lag een beetje te veel druk op mij.” Lieshout werd op de eerste competitieduels afgerekend en daarna begon het te lopen bij de Duitse vijfdedivisionist. “Dan is het moeilijk om weer in het elftal te komen. Als ze elke wedstrijd dik winnen en ik kom er de laatste twintig minuten in, dan is het lastig om je in de basiself te knokken. Ik heb er wel veel van geleerd hoor. De mensen daar waren ook gewoon fijn. Het is jammer dat ik niet zoveel speelde.”

Over zijn tijd en het leven in Worms, dat bekend staat als de oudste stad van Duitsland, komt er bij Lieshout geen slecht woord over de lippen. “Ik woonde op mezelf in een appartementje, alles was eigenlijk goed geregeld. Ik ging elke ochtend naar de sportschool en in de middag deed ik online een zelfstudie Makelaardij. Dan had ik elke dag gewoon een soort schema zodat ik niet niks deed, want je trainde daar vier dagen in de avond. Dan moet je wel nog die hele dag doorkomen. Ik dacht: ik ga gewoon een studie doen, houd ik mijn hoofd ook een beetje bezig en het is altijd goed om iets achter de hand te hebben.”

Omdat Lieshout het in Duitsland vooral moest doen met invalbeurten, ging hij afgelopen winter actief op zoek naar een nieuwe club. “Ik heb nu met mijn 22 jaar de leeftijd dat ik veel moet spelen. Als je dan op de bank zit is het een beetje zonde”, beseft hij zich. “Bij Wormatia begrepen mijn ploeggenoten niet dat ik niet in de basis startte. Toen ik uiteindelijk vertrok vonden bepaalde mensen het jammer. Ze spraken vertrouwen uit dat ik het zeker ging maken."

"Ik wilde wel gewoon het liefst naar een club waar ik alles zou spelen", vervolgt Lieshout. "Toen hoorde ik dit van Cyprus en ik heb veel goede verhalen gehoord van Bert Esselink, Nick Kaaijmolen, Piet Halman, Mohammed Rida Azzouz en nog meer jongens met een verleden bij De Graafschap die hier spelen. Zij vertelden dat het hier gewoon goed is en je jezelf omhoog kunt spelen." De transfer naar Olympias Lympion kwam uiteindelijk tot stand via zijn zaakwaarnemer Thanasi Ntinoudis, die blij is dat hij weer een jongen een kans heeft kunnen geven om een profcontract te tekenen.

Bij Olympias Lympion, dat vorig jaar promoveerde naar het tweede niveau op Cyprus, wacht Lieshout momenteel een strijd om lijfsbehoud. “Daarom hebben ze in de winter ook best veel spelers gehaald. Het niveau op trainingen is goed en dat zijn de faciliteiten ook. Het is misschien iets minder dan in Duitsland, maar gewoon prima.” De spits woont momenteel in Lympia, een dorp dat tussen Nicosia en Larnaca in ligt. “Ik zit nu in een huis met drie andere ploeggenoten. Ze vingen mij goed op, dus ik had ook niet echt heel veel tijd nodig om echt te wennen. Het is wel fijner dat je nu met ploeggenoten in een huis zit als ik het vergelijk met Duitsland, waar ik helemaal alleen in een appartementje zat. Elke dag doen we wel wat. Ik heb een auto en het is allemaal niet zo ver rijden.”

Waar Lieshout bij Wormatia Worms een stroeve start kende, is de druk er bij Olympias Lympion voor ambitieuze aanvaller gelijk af. “Ik kwam volgens mij op een woensdag aan en toen wilden ze gelijk dat ik de zondag al bij de selectie zat”, herinnert hij zich. “De eerste wedstrijd viel ik een half uurtje in en de tweede wedstrijd stond ik in de basis en scoorde ik ook gelijk. Ik voel hier heel veel vertrouwen van trainer en van de spelers, dan ga je gelijk beter voetballen. De trainer praat gewoon Grieks, maar een paar jongens vertalen het dan. De selectie bestaat overwegend uit Grieken en Cyprioten. Volgens mij zijn er zeven buitenlanders binnen de selectie.”

Nu Lieshout eenmaal is gesetteld in Lympia, kijkt hij uit naar een reünie met andere jongens die op Cyprus spelen en een verleden bij De Graafschap hebben. “Met Nick Kaaijmolen en Bert Esselink heb ik veel contact, dus binnenkort gaan we met alle jongens wat doen. Even elkaar weer zien, dat is wel grappig.” Of ze Lieshout al hebben gewaarschuwd voor de warme temperaturen in de zomermaanden? “Ja, dat hoorde ik wel, dat het dan heel warm is. Ik begreep dat wij hier in de zomer om vijf uur ‘s ochtends trainen.”

Ondanks dat Lieshout slechts anderhalve maand geleden een transfer naar Olympias Lympion maakte, steekt hij zijn ambitie niet onder stoelen of banken. “Het liefst wil ik na dit seizoen, of het seizoen erna op het hoogste niveau in Cyprus spelen. Dat dit een soort springplank is, maar ik wil eerst vooral lekker spelen, doelpunten maken en weer plezier hebben. Dan wil ik naar het hoogste niveau, net als Bert Esselink. Dat is wel een droomtransfer die hij heeft gemaakt. Hij was wel echt het grootste talent in de jeugd van De Graafschap en toen kreeg hij twee blessures aan zijn knie. Nu zie je maar dat hij het toch heeft gered, dat is echt een mooi verhaal.” En ziet Lieshout zichzelf ooit nog als voetballer terugkeren in Nederland? “Dat zou ik zeker wel willen ja, lekker dicht bij huis voetballen op een hoog niveau. Nu ben ik echter in het buitenland en wil me hier omhoog werken. Gewoon lekker presteren en dan zien we het wel.”