‘Hij had een dilemma: of verschrikkelijk veel geld pakken of naar Feyenoord’

Iwan Redan speelde in het eerste decennium van deze eeuw ruim honderd duels in de Eredivisie en kwam als centrumspits uit voor onder meer RKC Waalwijk, Roda JC en Willem II. Later speelde hij kortstondig in Wales, tekende hij een contract op Cyprus en trainde in zijn nadagen onder Louis van Gaal. Tegenwoordig heeft Redan als personal trainer zijn eigen fitnessschool Beyond Yourself waar hij onder meer Eljero Elia, Lerin Duarte en Derrick Luckassen onder zijn hoede nam. Voetbalzone was op bezoek in zijn Rotterdamse gym en sprak Iwan uitgebreid over zijn carrière en de staat van het hedendaagse voetbal. Eerder verschenen deel een en deel twee van het drieluik. Vandaag het slotstuk over zijn leven na het voetbal.

Door Justus Dingemanse

In je nadagen heb je nog even bij de amateurs gespeeld. Waarom zo kort?
“Ik begon bij de amateurs van SC Feyenoord; dat was eigenlijk echt mijn echte toptijd, haha. In de Zondag Hoofdklasse werd ik topscorer met 26 goals in nog geen 20 duels. We hadden een leuk team met oud-profs zoals Rachid El Khalifi die voor bijna ieder doelpunt de assist aanleverde. Op het middenveld speelden ook jongens met een goed voetbal IQ die mijn loopacties begrepen en herkenden. Daarna heb ik nog even getraind bij VV Zwaluwen in Vlaardingen, maar daar merkte ik het verschil in niveau wel. Als je medespelers het spel heel anders lezen dat jij, word je op het veld al snel geïrriteerd.”

Wat ben je na je profcarrière gaan doen?
“Na mijn carrière ben ik bij de KNVB mijn TC3 (Trainer/Coach-opleiding, JD) gaan halen, maar ik was daarnaast met mijn broer ook bezig in het spelersmanagement. Ik kon op een gegeven twee jongens naar het buitenland brengen en ben toen niet door gegaan voor mijn TC2. Uiteindelijk was die bureaucratie van een zaakwaarnemer niet echt iets voor mij. Die wereld met shady dealtjes en loze toezeggingen van spelers en clubs. Tuurlijk wordt er veel geld verdiend, maar het is niet mijn passie. Wat dat betreft had assistent-coach beter bij mij gepast; 1-op-1 connecten met voetballers. Ik wil werken met die jongens en niet een beetje koffieleuten, met de ouders kletsen en pretenderen dat je die spelers beter maakt.”

Dat klinkt leuk, maar draait het bij jou niet ook om geld?
“Vroeger wel meer, maar toen ik op 27 oktober 2007 een auto-ongeluk kreeg, ben ik echt veranderd. Op een chicaneweg in Tilburg, die ook wel de dodemansweg wordt genoemd, raakte ik tijdens een regenbui in de slip en kwam op de andere weghelft terecht. Een frontale botsing volgde en ik werd uit de auto geslingerd. Toen ik wakker werd zag ik de bestuurster met haar hoofd roerloos op het stuur liggen en dacht ik dat het helemaal mis was. De ergste scenario’s schoten door mijn hoofd. Wonderbaarlijk genoeg had zij uiteindelijk alleen een verbrijzelde knieschief en ik een gebroken nekwerveltje, maar dat was voor mij echt een moment om na te gaan denken over wat in het leven belangrijk is.”

En geld is dat niet?
“Wat boeit geld of welke schoenen je draagt? Moet je je druk maken welke auto je van de club krijg? Bullshit, het is zo weg allemaal. Iedereen met die kut Louis Vuitton-tasjes, wat moet je ermee? Morgen ben je dood en dan? Daarnaast voelen mensen met een miljoen zich ook regelmatig kut hoor. Die kijken dan echt niet even in hun portemonnee waardoor alles plots is opgelost. Het gaat om wat je voor een ander kunt betekenen. Jezelf helpen door anderen te helpen. Mijn karakter is ook echt veranderd door dat incident. Ik was vroeger heel introvert. Ik zat gelijk met mijn koptelefoon op in de bus naar soul en R&B te luisteren, terwijl ik nu veel meer naar buiten treed. Het is mijn roeping geworden mensen te helpen en dat wil ik doormiddel van personal training doen. Samen bikkelen tegen tegenslagen en zelfvertrouwen scheppen.”

Wat probeer je de cliënten mee te geven die bij jou komen trainen?
“De hoofdvraag is: Hoe goed ben je voor je lichaam? Leef je gezond en doe je er alles aan? Ik baal er van dat veel jongens voetbal voor lief nemen en er niet alles voor doen. Voetbal geeft ze zoveel, maar wat geven zij voetbal nog? Zijn ze bereid te bloeden voor de bal die ze die miljoenen geeft? Die ze laat rijden in die dikke Mercedes of Bentley? Kunnen zij zeggen dat ze er écht alles voor teruggeven? Van professionals mag je wat verwachten. Daarom probeer ik er bovenop te zitten omdat ze soms niet zien wat ze er nog meer uit kunnen halen. Ik ben er zelf geweest; ik weet waar ik het over heb. Ik wil dat die gasten het verder schoppen dan ik. Het gaat erom dat ze het niet in hun schoot geworpen krijgen, maar ze het zelf verdienen.”

Ik proef wat ergernis?
“Het is vooral een mentaliteitskwestie en de ouderwetse voetbalpassie mis ik wel eens in Nederland. Kijk, niet iedereen heeft het talent van Robben en daar kun je als speler weinig aan doen. Maar neem Cristiano Ronaldo en zijn trainingsuren, voedingsschema’s en topsportgewoontes. Als je dat kopieert en net zo gedreven bent, kom je een heel eind. Je hebt zat talentvolle jongens die worden ingehaald door spelers die fysiek sterker zijn, want goed voetballen is niets meer dan herhaaldelijk de juiste beslissing nemen en uitvoeren en dat is heel goed trainbaar. Investeer wat extra in jezelf en ga die concurrentiestrijd aan, daar is niks mis mee. Als zij rusten, moet jij werken en beter worden. Altijd dat gelul van jongens die altijd willen spelen en meteen met een vertrek dreigen bij een beetje tegenslag.”

Is het risico niet dat spelers te veel gaan doen?
“Wat is veel? Ze zijn topsporter. Ik denk dat Ronaldo ongeveer het meest doet van allemaal. Hij speelt altijd en neemt ook rust, maar geeft daarvoor wel andere momenten, met bijvoorbeeld vrienden, op. Je moet het persoonlijk aanpakken. Niet elk programma is voor iedereen geschikt. Ik zoek een functionele combinatie van kracht, conditie en snelheid uit die geschikt is voor voetbal. Daarnaast is core stability belangrijk. Veel voetballers kunnen met specifieke coretraining hun kracht vergroten en het risico op blessures verkleinen.”

Deed jij dat vroeger ook allemaal?
“Nou eerlijk gezegd ben ik nu fitter dan toen ik voetbalde. Ik trainde wel veel, maar niet gericht en wist niet wat ik deed. Ik ging bankdrukken tot ik een kast had, maar kwam dan op het veld nog amper vooruit. Ik was op een gegeven moment echt een bonkie en toen ben ik gaan afvallen en atletisch gaan werken. Ik wilde gewoon winnen, dus ik stopte niet voordat die ander stopte. Ik had ook pijn, maar liet het niet zien. Ik leerde dat ik soms de Engelsman moest spelen en geen gelaatsuitdrukking moest laten zien. Dan konden ze me niet lezen en daarop inspelen. Als je laat zien dat je stuk bent, kan de tegenstander anticiperen. Dan gaan ze juist extra geven en je uitbuiten. Bodychecks, elleboogjes, alles doen je uit die wedstrijd te spelen.”

Hoe breng je die jongens aan hun verstand dat ze nog meer moeten investeren?
“Ik doe het ze voor en zeg: ‘Ik zou een moord plegen om in jouw schoenen te mogen staan. Het is een schande dat jij niet topfit bent! Ik ben 38 en jij bent 22 en kan mijn tempo niet eens aan. Ik heb hier huisvrouwen die fitter zijn dan jij en jij speelt waar?’ Ik kan er zo boos van worden. Ik krijg dan de neiging zelf mijn voetbalschoen weer uit de auto te halen. Ze hebben de kans van hun leven, spelen voetbal met een dik contract bij een prachtclub en doen er niet alles aan. Dat gelul over Rolexen, dure auto’s en muziek. Laat zien dat je er alles voor doet en zweet je kapot om in het weekend de punten binnen te halen.”

Waar in het proces gaat het mis met een deel van die nieuwe generatie?
“Een van de problemen is dat er nu zelfs zaakwaarnemers zijn die hun jongens niet meer tot de orde durven te roepen omdat ze bang zijn dat ze zullen vertrekken waardoor zij de deals niet meer kunnen sluiten. Dat de spelers zeggen: ‘Wie the fuck ben jij dan? Ik ga loesoe!’ Kijk, ik heb die belangen niet en ga niemands billen likken, ik beul ze af. Mijn werk is het maximale eruit halen. Ik leer ze niet beter voetballen, maar maak ze fysiek in orde en pak ze mentaal aan door druk te zetten en te intimideren. Daar moeten ze tegen kunnen in een wereld vol haaiengedrag, huichelaars en stadions met jouwende fans die ze haten.”

Zitten de clubs wel te wachten op een bemoeizuchtige oud-voetballer?
“Sommige clubs hebben problemen met extra arbeid en andere laten het toe. In principe krijgen spelers daar allemaal dezelfde trainingsarbeid, rust en voeding. Maar begeleiding is ook persoonlijk; niet iedereen voelt zich op zijn gemak bij dezelfde fysio of professional. En als je intern de concurrentie aan wil gaan, wanneer kun je de inhaalslag maken als iedereen hetzelfde doet? Juist; in je vrije tijd. Veel clubs hanteren VCT (Voetbal Conditioneel Trainen, JD). Amper nog training zonder bal en alles helemaal uitgekiend. Je krijgt het bij de KNVB met de paplepel ingegoten, maar ik ben daar niet zo van. Ik hou van ouderwets mouwen opstropen en knallen.”

Maar er zijn dus wel clubs die dat prima vinden?
“Ja, Lerin Duarte heeft zich hier bijvoorbeeld in de zomer het schompes getraind nadat Frank de Boer hem niet meer nodig had. Hij kwam toen topfit terug waardoor zelfs Jaap Stam zei: ‘Wat is er met jou gebeurd?’ Hij kreeg niet meer de kans, maar mocht van zijn nieuwe club Heracles hier wel weer komen revalideren met onze fysio, zolang hij goed contact hield met de club. Dat is een kwestie van communicatie. Ook Derrick Luckassen heeft hier vorig jaar keihard gewerkt om maximaal fit te worden. Dat zijn jongens die bereid zijn extra te geven om alles uit hun carrière te halen. Hij kon ook in Eindhoven op de bank gaan liggen, maar reed naar Rotterdam en deed er nog een schepje bovenop. Daardoor gun je zo’n jongen ook alles, want alles wat hij behaalt dwingt hij zelf af.”

Waarschijnlijk is Eljero Elia je belangrijkste visitekaartje. Hoe kwam hij bij jou terecht?
“Ik zag Eljero wel eens trainen bij vrienden van hem. Dus ik zei: kom anders een keer bij mij, maar dat deed hij nooit. Tot zijn huurperiode bij Southampton afliep en zijn contract bij Werder Bremen niet werd verlengd. Hij belde en we spraken af dat hij drie, vier wekenlang twee keer per dag zou komen. Hij kwam ook daadwerkelijk iedere dag en belde netjes als er echt iets tussenkwam. Dat gaf zijn drive ook wel aan: hij was miljonair en als hij geen zin zou hebben, is er niemand die hem tegenhoudt. Tijdens de trainingen ging hij er helemaal voor en wilde koste wat kost terugkomen op niveau. Hij werd slanker, scherper, sneller en agressiever in zijn bewegingen. Op een zaterdagochtend belde hij me rond een uur of zeven. Hij zat met een dilemma: hij kon naar de zandbak en verschrikkelijk veel geld pakken of naar Feyenoord.”

En hij koos voor het voetbal...
“Daar had ik veel respect voor. In Nederland was het afbreukrisico vele malen groter, maar hij geloofde dat het ging lukken en tekende in Rotterdam. Hij heeft opnieuw het Nederlands elftal gehaald, de KNVB beker gepakt en is kampioen geworden. Het was prachtig toen hij in de bekerfinale de beslissende goal maakte. Je zag daarna die uitbarsting van emotie waarbij alles eruit kwam. Ik heb toen thuis voor de tv zitten janken. Ik voelde het helemaal. Niet omdat het door onze training kwam hoor, maar omdat ik weet wat hij er allemaal voor gedaan had. Dat vond ik zo mooi.”

Eljero Elia scoort de beslissende 2-1 in de bekerfinale van 2016.

Deel één van het interview met Iwan Redan is hier te lezen.
Deel twee van het interview met Iwan Redan is hier te lezen.