‘Hier krijg je geel, terwijl je in Nederland vijf wedstrijden geschorst wordt'

Terwijl in Nederland de mussen van het dak vallen, vertelt Kenny van der Weg over de weersomstandigheden in Schotland. “Nu schijnt toevallig even de zon, maar eigenlijk regent het al de hele week pijpenstelen. Nou ja, dat is eigenlijk ook wel beter tijdens de voorbereiding. Hier loop je je in de eerste acht of negen dagen van de voorbereiding helemaal kapot”, zegt de verdediger met een glimlach in gesprek met Voetbalzone. Van der Weg keerde een halfjaar geleden terug bij Ross County en werd met the Staggies kampioen in de Schotse Championship, waardoor hij volgend seizoen normaal gesproken in de Premiership actief is.

Door Chris Meijer

Kenny van der Weg en Schotland, het is een match made in heaven gebleken. De 28-jarige verdediger verruilde het Belgische Roeselare een halfjaar geleden voor Ross County, waar hij tussen 2016 en 2018 al actief was. Alsof hij nooit was weggeweest, stond hij twee dagen na het afronden van zijn transfer in de basiself van de formatie uit de Schotse Hooglanden. “Op donderdagavond vloog ik over en zaterdag stond ik direct weer op het veld, ik ben meteen aangesloten in het hotel voor de uitwedstrijd tegen Queen of the South (4-0 nederlaag, red.). Ik had zes weken niet gespeeld en ik moet eerlijk zeggen: na een kwartier zat ik er volledig doorheen. Maar ik heb de wedstrijd wel uitgespeeld, daar word je alleen maar sterker van”, grijnst Van der Weg, die een terugkeer bij Ross County verkoos boven enkele clubs uit de onderste helft van de Schotse Premiership. Uiteindelijk speelde hij in de afgelopen zes maanden zeventien wedstrijden. Naast het kampioenschap in de Championship veroverde Van der Weg met Ross County de zogenaamde Challenge Cup, een Schots bekertoernooi met gastteams vanuit Noord-Ierland, Wales, Ierland of Engeland. “Ik wilde weer lekker voetballen en dacht: misschien is het leuker om een paar prijzen te pakken in plaats van tegen degradatie te vechten en vaak te verliezen.”

Was het een bewuste keuze om voor het enigszins vertrouwde Schotland te kiezen? Je wist immers al wat je kon verwachten bij Ross County.
“Er waren meer opties, maar Ross sprak me het meest aan en handelde het snelst. Zelf had ik geen zin om te wachten, want ik wilde gelijk weer spelen. Natuurlijk wist ik dat het voetbal hier heel goed bij me past. In Nederland moet je ten koste van alles voetballen, dat is anders. Hier spelen ze gewoon op de lange bal, het maakt ze niet uit. Als er maar punten gepakt worden. Er mag ook meer op het veld. Soms zie je hier overtredingen waar een gele kaart voor wordt gegeven, terwijl je in Nederland vier of vijf wedstrijden geschorst wordt. Zeuren bestaat hier ook niet, we gaan gewoon door. Het is opstaan en verdergaan, ook al krijg jij of iemand anders een tik. Je blijft niet liggen. Ik schop weleens iemand en ik word weleens geschopt, zo werkt het nu eenmaal.”

Merkte je al snel dat er met het Schotse voetbal sprake was van liefde op het eerste gezicht?
“Eigenlijk wel, ik had ook wel verwacht dat het bij me zou passen. Ze willen hier fysiek sterke spelers hebben, die het duel aangaan. Vooraf had ik er wel aan gedacht dat ik ooit in Engeland of Schotland wilde spelen. In het begin moest ik er alleen wel aan wennen. Voor de bal gespeeld wordt, zijn ze al bezig met duwen en trekken. Ik was er aan gewend dat alles balgericht gebeurde. Op elke bal lopen ze door, ook al kunnen ze het niet halen. Ik kreeg hier geen tijd om op te bouwen, er wordt continu druk gezet. Daardoor wordt het voetbal ook onmogelijk gemaakt en gaat de bal heel snel heen en weer. Er ontstaan continu kansen en dat maakt het leuk om naar te kijken, ook al ziet het er soms niet uit.”

Wat vind je het mooiste aan het Schotse voetbal? Je hebt in 2018 ook nog een halfjaar voor Hamilton Academical gespeeld en inmiddels wel zo’n beetje alle stadions op de twee hoogste niveaus gezien.
“De sfeer is ongeëvenaard, de mensen zitten dicht op het veld. Als de bal uitgaat, raken ze je aan. Dat vind ik mooi aan het Britse voetbal, er is eigenlijk ook nooit sprake van agressie. Soms zijn er wel mensen die leuk willen doen of een grapje willen uithalen, maar het gaat altijd met respect. Tijdens de warming-up kan je gewoon hele gesprekken voeren met de toeschouwers, iedereen zit er zo dicht op. Natuurlijk draait het in een seizoen wel om de wedstrijden tegen Rangers en Celtic, daarin word je het meest getest. Het is een beetje te vergelijken met Feyenoord en Ajax, alleen speel je hier vier keer tegen een tegenstander in een seizoen. Dan heb je ook nog de bekertoernooien, waardoor het kan zijn dat je in een maand twee keer bij Celtic of Rangers speelt. Inmiddels heb ik al acht of negen keer tegen beide clubs gespeeld, daar zou je in Nederland vier of vijf jaar over doen. Niet dat het niet leuk is om tegen Rangers of Celtic te spelen, maar je hebt alles al gezien en dat maakt het iets minder speciaal.”

Van der Weg zit naar eigen zeggen nog goed op zijn plek in Schotland en heeft nog een contract tot medio 2020, maar sluit niet uit dat hij deze zomer nog een transfer zal maken. Indien er ‘iets moois’ voorbij komt, mag de verdediger Ross County transfervrij verlaten. Met zijn eerste kind op komst zou Van der Weg ook wel wat dichter bij de familie in Nederland willen wonen. “Als je nu in België zit, kan de familie nog gewoon langs rijden. Er komt hier één keer in de twee of drie dagen een vlucht, dus je kunt ook niet even heen en weer”, stelt Van der Weg. Een jaar geleden liet hij Schotland achter zich voor een dienstverband bij Roeselare, maar dat draaide uit op een teleurstelling. Na zes wedstrijden te hebben gespeeld, verdween hij uit de selectie en kwam hij op een zijspoor terecht. “Dat liep niet lekker, laten we het daar maar op houden. Ik was blij dat ik daar weg was. Alles was niet goed geregeld, waardoor ik me niet kon focussen op het voetbal en ik er ook niet zoveel zin meer in had.”

Heeft de periode bij Roeselare je voorzichtiger gemaakt om een stabiele omgeving achter je te laten?
“Ik heb in ieder geval geen spijt van die keuze, want ik heb daar ook veel geleerd en ben daardoor meer volwassen geworden. Misschien is het goed geweest dat ik zoiets heb meegemaakt, om me verder te ontwikkelen. Ik wil niet zeggen dat het mislukt is, maar het is wel anders gelopen dan ik had verwacht. Niet alleen op voetbalgebied, maar ook met de omstandigheden. Er waren dingen niet geregeld zoals het geregeld had moeten zijn, daar irriteer ik me aan. Bij mij moet alles gewoon goed zijn: de kleren netjes bij elkaar, bijvoorbeeld. Als dat niet zo is, heb ik het al een beetje gehad. Als je overal zelf achteraan moet, is het minder.”

Je zal dus niet zo snel een exotisch avontuur aangaan?
“Ik sta niet open voor ieder land. Er is best wat interesse van clubs als je transfervrij bent, ze willen dan dat je overkomt. Maar ik ben iemand die alles op een rijtje wil hebben. Als ik ergens naartoe ga met mijn familie, wil ik niet achter het geld moeten aangaan. Daar heb ik geen zin in. Als je elke keer dingen moeten regelen of er achteraan moet, ben je continu met andere dingen bezig. Daar wil je eigenlijk niet mee bezig zijn. In sommige landen moet je zelf je kleren regelen. Dat is niet erg. Maar elke keer is er dan wat anders. Ik hoor weleens verhalen van spelers daarover en dan vraag ik me af: heb je daar zin in? Liever niet, nee. Het is een kleine moeite, begrijp me niet verkeerd. Maar het zijn allemaal dingen waar je mee bezig moet zijn. De Verenigde Staten of Australië, dat zijn wel landen waar ik graag naartoe zou willen. Ook al is het maar voor een jaartje, om te kijken hoe het is. Maar ik hoef daar niet speciaal naartoe, als het niet lukt of er geen interesse is, lig ik er niet wakker van.”

De naam van Van der Weg blijft onlosmakelijk verbonden aan NAC Breda, de club waar hij de jeugdopleiding doorliep en 102 wedstrijden in de hoofdmacht speelde. De afgelopen jaren werd hij meer dan eens in verband gebracht met een terugkeer in het Rat Verlegh Stadion en een halfjaar geleden gaf de verdediger te kennen dat hij openstond voor een rentree. “NAC blijft altijd een optie van mijn kant, ik ben daar grootgebracht en ik sta altijd open voor gesprekken. Het moet alleen van twee kanten komen, er is veel veranderd. Op gegeven moment is het ergens een risico om terug te keren, want je kan ook afgaan. Laten we eerlijk zijn: in januari stonden ze er niet al te best voor. Als ik daadwerkelijk de keuze tussen Ross County en NAC had gehad, had ik misschien wel voor NAC gekozen. Als de keuze er niet is, kun je jezelf ook niks verwijten”, geeft Van der Weg toe. NAC eindigde afgelopen seizoen als laatste in de Eredivisie en is daardoor in de komende jaargang een niveau lager actief. “Het is niet zo dat ik van tevoren zeg dat ik de Keuken Kampioen Divisie niet zie zitten, want er komen meer dingen bij kijken. Overal waar je komt en dingen leest, merk je positiviteit. Dat supporters me graag terug zouden willen zien, geeft me een goed gevoel. Er is blijkbaar toch een bepaalde waardering gecreëerd in de jaren dat er speelde. In Schotland is die waardering er ook, dus daarom zit ik hier ook goed. Het is eigenlijk een ideale situatie: als er niks moois voorbij komt, geen stress.”