‘Het zou mooi zijn als ik een carrière zou kunnen krijgen als Hyun-Jun Suk’

NIJMEGEN - “Mister Martin!” Hyun-Jun Suk stond in 2007 aan het hek te rammelen van het trainingsveld van Ajax. De Zuid-Koreaan wilde maar één ding: toestemming krijgen van Martin Jol om zich bij de trainer te kunnen bewijzen. Hij kreeg zijn zin, verdiende een contract en deed zes keer mee in de hoofdmacht. Michael den Heijer maakte iets soortgelijks mee, maar dan bij NEC. Hij moet glimlachen als de verslaggever de vergelijking tussen Suk en Den Heijer maakt.

Door Gijs Freriks

“Ja, dat is een ongelooflijk verhaal. Ajax is toch een van de grootste clubs van Nederland. Ik heb zijn verhaal gehoord, want meerdere spelers hebben aan hem gerefereerd toen ik bij NEC kwam. Ik moet nog een flinke ontwikkeling doormaken, maar als ik net zo’n carrière zou kunnen krijgen als hij, dan zou dat heel mooi zijn", zegt Den Heijer tegen Voetbalzone, officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie. Den Heijer besloot in de zomer van 2016 om een rondreis te maken door Europa. Dat die reis zou leiden tot een tweejarig contract bij NEC, dat had de Nieuw-Zeelander zelf waarschijnlijk ook niet kunnen denken.

“Ik speelde op het hoogste niveau van Nieuw-Zeeland, maar die competitie is semiprofessioneel en erg zwak. Iedere voetballer in Nieuw-Zeeland droomt van Europa, of misschien een competitie in Azië of de Verenigde Staten. Ik dacht: ik heb een Nederlands paspoort en voor mij is het dus geen probleem om daar te leven. Die zomer wilde ik vrienden gaan opzoeken in Londen, maar eerst wilde ik mijzelf nog even bij wat clubs uitproberen. In Duitsland ging ik op proef bij een club uit de vierde of vijfde divisie, in Brandenburg. Ik wilde kijken of dat het niveau was waarop ik wilde voetballen.”

“Ik beoordeelde de stad en het leven en dacht: dit is niets voor mij”, aldus de 22-jarige Den Heijer. De verdedigende middenvelder trok verder westwaarts, naar Nederland. “Mijn opa komt uit Nederland en drie achterneven van mij wonen in Nederland. Ze zijn een jaar of 30, 35 en 40. Ik had ze al eens leren kennen toen ze op working holiday naar Nieuw-Zeeland waren gekomen. Toen ik naar Nederland wilde, heb ik een van die achterneven een Facebook-bericht gestuurd met de vraag of hij een slaapplek kon regelen. Hij woont in Nijmegen en ik kon daar slapen, zo lang als ik wilde.”

“Ik pakte de trein van Duitsland naar Nijmegen en dacht meteen: misschien kan ik rondkijken bij wat clubs in de regio. Ik had in eerste instantie géén verwachtingen. Ik leende de fiets van mijn achterneef, zocht waar het trainingsveld van NEC lag en ging een training bekijken. Peter Hyballa was toen nog de coach. Toen ik hem zag trainen, dacht ik: dit is een interessante trainer. Luid, energiek. Ik wist meteen dat het niveau hier goed zou zijn. Ik vroeg rond wie de coaches waren van het tweede team en dat waren Ron de Groot en Patrick Pothuizen. ‘Als je met ze wil praten, daar zijn ze’. Het tweede team trainde toevallig op een ander veld.”

“Ik stapte op hen af en zei: ‘ik kom uit Nieuw-Zeeland en zou graag een paar trainingen willen meedoen om te kijken of ik het niveau aankan’. Ze zeiden: ‘dat doen we normaal gesproken niet, maar we zitten momenteel niet dik in de spelers. Je kunt morgen om negen uur beginnen’. Ik fietste als een kind zo blij weer naar het huis van mijn achterneef. Ik vond het heel spannend. Ik had natuurlijk wel wat ervaring, maar wist toch niet wat ik bij NEC kon verwachten. Ik deed mijn best en Ron en Patrick waren onder de indruk. Na een week of zes, zeven zeiden ze: ‘we willen jou bij het tweede team hebben’.” Den Heijer kende een succesvol debuutjaar, want hij en Jong NEC wonnen de reserveklasse B.

De inmiddels 22-jarige Den Heijer speelde nagenoeg alles bij Jong NEC en mocht ook een aantal keer meetrainen met het eerste van Hyballa. “Ik vond de trainingen niet altijd leuk, maar heb wel veel geleerd. Maar vanaf dat moment ging het bergafwaarts. Hyballa werd ontslagen, de technisch directeur vertrok en daardoor kon de club mij geen professioneel contract aanbieden, zo kreeg ik te horen. Weg zekerheid. Ik was bezorgd. Ik woonde ook al niet meer bij mijn achterneef in, want na zes weken was ik bij ploeggenoten ingetrokken. Pothuizen zei: ‘doe mee aan de voorbereiding op het nieuwe seizoen. We krijgen een nieuwe trainer en dan zullen we wel zien hoe het gaat’. Het was een risico, want ik had geen garantie dat ik na die voorbereiding kon blijven. Ze hadden me tenslotte al een jaar zien voetballen en niets gegeven. Maar ik dacht: ik neem het risico en kom terug, ook al heb ik geen contract.”

“Adrie Bogers werd de nieuwe trainer. Het ging goed in de voorbereiding en ik speelde vrijwel alles. Toen kreeg ik een tweejarig contract, dus was ik erg blij. Het zag er allemaal heel goed uit.” Toch speelde Den Heijer ook vorig seizoen geen minuut in De Goffert. “NEC deed om het kampioenschap mee en in de laatste zes wedstrijden bezweken we onder de druk. De coach (Pepijn Lijnders had Bogers in januari 2018 als hoofdcoach vervangen, GF.) durfde in die periode geen onervaren speler als ik het vertrouwen te geven. Hij koos voor spelers met veel meer ervaring: Gregor Breinburg, Janio Bikel, Kevin Jansen en Mart Dijkstra.” NEC eindigde met 74 punten op de derde plaats in de Keuken Kampioen Divisie, onder Fortuna Sittard en Jong Ajax. In de play-offs bleek FC Emmen te sterk.

Lijnders maakte het seizoen nog wel af, maar keerde daarna terug naar Liverpool. Jack de Gier nam het stokje van hem over en Den Heijer hoopte indruk te maken op El Buitre, maar raakte in de voorbereiding geblesseerd aan de rug. Die kwetsuur hield hem ongeveer zes wedstrijden aan de kant. “Ik stond er daardoor niet goed voor. Er waren ondertussen veel spelers gehaald, een stuk of vijftien, met allemaal meer ervaring. Daardoor heb ik ook daarna geen kans meer gekregen. Maar ik blijf hard werken, dat is het enige wat ik kan doen. Ik weet zeker dat ik wat kan geven aan NEC als ik de kans krijg. Ik hoop dat die kans ook komt.”

Jouw contract loopt na dit seizoen af. Voel je daardoor extra druk?
“Ja, het is een cruciale tijd voor mij. Als ik het dit seizoen niet laat zien, wordt het ook voor de club moeilijker om mij kansen te geven. Ik moet dit seizoen laten zien dat ik een positieve impact kan hebben op het elftal en als dat niet lukt, dan zal ik waarschijnlijk niet mogen blijven. Ik moet mezelf bewijzen op de trainingen. Daar moet ik het laten zien. Ik houd van NEC, Nederland en Nijmegen. Het is een mooie stad om te wonen en de club is geweldig, ik kan niet anders zeggen. Iedereen is erg vriendelijk en dat geldt ook voor de supporters. Ik wil ze laten zien wat ik kan. Ik wil basisspeler worden en met NEC promoveren naar de Eredivisie, waar de club ook thuishoort. Ik wil goals maken, een belangrijke speler zijn. Nee, de echte Michael den Heijer hebben ze nog niet gezien.”

Je wil ook spelen omdat je dan kans maakt op de nationale ploeg, neem ik aan?
“Als ik bij NEC basisspeler ben, weet ik dat ik zal worden opgeroepen voor Nieuw-Zeeland. Wan, in alle eerlijkheid, die ploeg is momenteel niet zo goed. Een uitnodiging zou echt een bonus zijn. Ryan Thomas is de beste speler van Nieuw-Zeeland. Hij doet het fantastisch goed, al is hij helaas geblesseerd geraakt. Hij is een goede vriend van mij en soms zoeken we elkaar op. Hij heeft zijn transfer naar PSV ook echt verdiend. Het is leuk om niet de enige Kiwi te zijn in Nederland. Bij sc Heerenveen speelt ook nog Marco Rojas en Willem II heeft er ook twee: Michael Woud en James McGarry."

In hoeverre voel je je Nederlands?
“Behoorlijk. Ik zie er Nederlands uit, ben een nuchtere jongen en ben lang. Verder heb ik misschien ook wat Nederlandse kenmerken. Je hoort vaak dat Nederlanders gierig zijn. Misschien herken ik dat wel een beetje bij mezelf, haha. In het begin was het wel moeilijk in Nederland, want ik kende nagenoeg niemand en woonde ver van huis, maar op het voetbalveld ging het goed, bij NEC was iedereen erg vriendelijk en verder ben ik ook niet slecht in het maken van nieuwe vrienden. Ik volg een taalcursus en ken ook al aardig wat Nederlandse woorden. Iedere week heb ik les, het is niet heel intensief. Het is een moeilijke, maar zeker geen onmogelijke taal. Ik begrijp vaak wat mensen zeggen, maar het is wel een gevecht om de taal zelf goed te kunnen spreken.”

Wat kun je vertellen over je Nederlandse achtergrond?
“Mijn opa is in Scheveningen geboren en in de twintiger jaren ging hij als arbeider op een schip te werken. Hij was toen veertien jaar oud. Hij reisde zo de wereld rond en kwam eens in Nieuw-Zeeland terecht. Hij ontmoette daar zijn latere vrouw, bleef vijf jaar in Nieuw-Zeeland wonen en verhuisde terug naar Nederland. Maar dat werkte niet en dus keerden ze terug naar Nieuw-Zeeland. Mijn opa is dus een volbloed Nederlander, mijn vader is een halfbloed.”

“Toen ik een jaar of vier was, heeft mijn vader een aanvraag gedaan voor een Nederlands paspoort voor mij. Toen was dat allemaal niet zo moeilijk geregeld als nu en net als in Nederland mag je ook in Nieuw-Zeeland twee paspoorten hebben. Ik heb dus ook een Nederlands paspoort en dat mag ik houden. Tenzij ik tien jaar lang niet in Nederland woon.”

Ondanks dat Den Heijer slechts 22 jaar oud is, heeft hij al een voetballeven achter de rug. Hij begon bij Onehunga Sports, een club in een wijk van Auckland. Hierna voetbalde hij voor Wanderers SC en Auckland City FC en met laatstgenoemde club werd Den Heijer twee keer kampioen en won hij tweemaal de Oceanische Champions League. Ook kwam Den Heijer nog circa tien maanden uit voor Kashiwa Reysol in Japan. Den Heijer omschrijft die periode als ‘interessant’: “Ik werd uitgenodigd voor een proefperiode en in die vier weken ging het heel goed.” Den Heijer verdiende een contract, maar optimaal gelukkig werd hij er nooit.

“Ik heb het niet makkelijk gehad in Japan, maar heb er wel veel geleerd. Als ik niet in Japan had gespeeld, had ik waarschijnlijk ook minder makkelijk kunnen aarden bij NEC. In Japan zijn de spelers namelijk erg technisch en Nederlandse voetballers zijn ook technisch, al hebben de voetballers in Nederland hun fysiek ook mee.” De in Auckland geboren Den Heijer is naar eigen zeggen bezig aan een ‘cruciaal’ seizoen en wellicht dat hij zich komende vrijdag weer kan bewijzen, want dan neemt NEC het op tegen TOP Oss.