Het voormalig Ajax-talent dat zijn carrière afgelopen jaar bijna zag eindigen

Ruim een jaar zag hij zijn naam nergens voorbijkomen. Niet in de kranten, niet op televisie en niet op het wedstrijdformulier. Voor de 21-jarige Navajo Bakboord stonden de afgelopen veertien maanden in het teken van herstel, nadat de verdediger van Heracles Almelo in het najaar van 2019 zijn voorste kruisband afscheurde. En dat terwijl hij op het punt stond om door te breken. Ondanks alle tegenslagen is Bakboord van mening dat hij nog altijd hetzelfde pad kan bewandelen als zijn voormalig ploeggenoten bij Ajax.

Door Mart Oude Nijeweeme

Het gaat mis voor Bakboord als hij het in november 2019 met Oranje Onder-20 opneemt tegen de beloften van Frankrijk. Op het moment dat de verdediger een tackle wil inzetten om zijn directe tegenstander af te stoppen, wordt deze door een ploeggenoot van Bakboord in rug geduwd. De jonge Fransman valt op de buitenkant van het onderbeen van Bakboord, het bovenbeen blijft staan. “Ik hoorde een knik en schreeuwde het uit als reactie”, weet Bakboord nog. “Ik wist niet gelijk dat het mis was, ik ben een speler die zich niet snel overgeeft aan de pijn. In eerste instantie leek ook alles in orde. Ik liep wel iets mank, maar ik had niet het gevoel dat mijn voorste kruisband was afgescheurd.”

Al snel werd zijn knie dikker. Ook na een week rust te hebben genomen, bleef de rechtsback dezelfde klachten houden. Zijn knie bleef stijf, het vocht nam toe. Op advies van Heracles werd besloten om een MRI-scan te maken. “Ik ging er met een positief gevoel in, maar al snel bleek dat de voorste kruisband niet meer intact was. Het moment dat de arts vertelde dat het mis was, werd het gelijk zwart voor mijn ogen. Ik wist het even niet meer”, blikt Bakboord terug. “Ik dacht gelijk aan de operatie. Mijn plek in de basis, mijn ontwikkeling, het schoot allemaal door mijn hoofd.” Alsof dat nog niet erg genoeg was, werd Bakboord tijdens zijn herstelperiode geconfronteerd met meerdere complicaties. “Een normale revalidatie duurt zes tot negen maanden. Ik behoor tot de uitzonderingen, zit nu al op veertien maanden. Ik had verwacht dat ik alweer minuten had gemaakt.”

Maar zover is het nog niet. Tot dusver blijft het beperkt tot de tien wedstrijden die hij begin vorig seizoen liet noteren. Bakboord traint inmiddels wel weer een aantal weken mee met de groep en verwacht binnen afzienbare tijd zijn rentree te maken bij Heracles. Hoe vaak hij het afgelopen jaar onder het mes is geweest, houdt de kleine mandekker liever voor zichzelf. Hij kwam met meerdere specialisten in Nederland in contact, de complicaties bleken een heftige reactie van zijn lichaam. “Als je te horen krijgt dat je meerdere keren onder het mes moet, vraag je je af of het nog wel goed komt. De dokter zei: ‘Ik weet niet of je nog op het hoogste niveau kan voetballen.’ Dan zakt de grond letterlijk onder je voeten vandaan.”

Het zijn de zwaarste momenten uit het herstelproces van Bakboord, die zowel mentaal als fysiek door een diep dal ging. “Na de zoveelste operatie dacht ik: als ik na deze operatie nog een keer geopereerd moet worden, hoeft het voor mij niet meer. Als voetballer is dit een hele nare blessure, ongeacht je positie in het elftal op dat moment. Het maakt niet uit of je basisspeler bent of op de bank zit. Ik moet eerst weer zien te genieten van de wedstrijden en trainingen.” Bakboord vond veel steun bij zijn vriendin, bij wie hij ’s avonds na een lange dag zijn verhaal kwijt kon. Zijn moeder, oma en tante spreekt hij nog bijna dagelijks via Facetime. “De eerste maanden ging ik nog vaak op en neer van Almelo naar Amsterdam, ik miste de etentjes en de gezelligheid. Maar het reizen is me de neusgaten uitgekomen. Ik heb mijn plek gevonden in Almelo.”

Het voelde zo goed, dat Bakboord er in tegenstelling tot veel lotgenoten niet voor koos om in Zeist bij de KNVB te revalideren, maar op de club. “Hier kon ik mij beter focussen. Je kan het als confrontatie zien dat je je teamgenoten elke dag ziet trainen, maar je kan het ook als stimulans zien dat je daar naartoe wilt”, vertelt Bakboord. “Ik heb vaak naar de trainingen gekeken zonder dat het confronterend voelde. Ik leef voor het voetbal, houd van het spelletje. Ik kan er ook als geblesseerde speler van genieten.” Met Robin Pröpper en Jeff Hardeveld had Bakboord bovendien twee ervaringsdeskundigen om op terug te vallen. De twee collega-verdedigers van Heracles zaten de afgelopen jaren in hetzelfde schuitje. “Ik heb veel met hen gesproken. Op een bepaald punt was ik benieuwd hoe zij iets zagen en voelden. Dat is ook een belangrijke reden geweest om in Almelo te revalideren. Ik heb veel aan hen gehad.”

Pröpper en Hardeveld waren niet de enige collega’s die omkeken naar de voormalig Ajacied. Bakboord maakte twaalf jaar deel uit van de jeugdopleiding van Ajax en hield warme contacten over aan zijn tijd in de hoofdstad. Hij heeft een goede band opgebouwd met Noa Lang en Ché Nunnely en volgt de verrichtingen van andere oud-ploegmaten op de voet. Van Sergiño Dest bijvoorbeeld, die jarenlang zijn grootste concurrent was op de rechtsbackpositie. “Met Matthijs de Ligt heb ik vier jaar samengespeeld. Dat iemand zo’n pad bewandelt, kun je vooraf niet bedenken. Ik sta er niet van te kijken dat hij zulke stappen zet. Hij ontwikkelt zich fysiek en mentaal. Justin Kluivert en Dest zijn ook voorbeelden voor mij. En Sven Botman is een goede vriend. Ik gun het iedereen met wie ik gespeeld heb in het verleden.”

Bakboord groeide als kind op met Ajax. Hij kwam als zevenjarig talent binnen en werd de kneepjes van het vak bijgebracht door menig oud-international van Oranje. “Dennis Bergkamp, John Heitinga, Michael Reiziger, ik heb ze allemaal als trainer gehad in de jeugd. De jeugdopleiding van Ajax is de beste jeugdopleiding ter wereld. Geen twijfel over mogelijk. Je krijgt naast het voetbal zoveel andere dingen mee. Techniektraining van Tahamata, looptraining van atleten. Daar heb ik dagelijks heel veel profijt van. De opleiding heeft mij gevormd tot wie ik ben.” Dat Bakboord zelf nog niet is doorgebroken bij een grote club, zoekt hij vooral bij zichzelf. “In het voetbal is het erop of eronder. Als je niet aan die eis voldoet, moet je plaatsmaken voor een ander. Ik had meer kansen moeten afdwingen voor mezelf.”

Dat betekent niet dat het jongensboek van Bakboord definitief gesloten is. De jeugdinternational heeft een duidelijke droom voor ogen. “De top haal je niet alleen met talent, daar moet je veel voor doen. Mijn droom is om ooit bij een Engelse topclub te spelen. Liverpool bijvoorbeeld, lijkt me fantastisch.” Het contract van Bakboord loopt nog een half jaar door in Almelo, met de optie voor nog een jaar. “Ik denk dat ze mij alle rust en vrijheid hebben gegeven om eerst volledig te herstellen van deze blessure. Ik hoop snel weer aan te sluiten, daarna zien we wel verder.”