voetbalzone

‘Het stond voor mij al een tijdje vast dat ik naar Nederland zou gaan’

Chris Meijer22 jun 2019, 18:40
Laatst bijgewerkt: 22 jun 2019, 18:40
Advertentie

Achter vrijwel iedere zin van Sai van Wermeskerken volgt een bescheiden, maar toch uitbundige lach. Het illustreert de uiterst vriendelijke verdediger, die de afgelopen twee jaar voor SC Cambuur speelde en komende zomer transfervrij op zoek gaat naar een nieuwe uitdaging. De 24-jarige Van Wermeskerken is inmiddels zes jaar in Nederland en die periode heeft de in eerste instantie ‘typisch Japanse verlegen jongen’ behoorlijk veranderd.

Door Chris Meijer

Ondanks dat de wieg van Van Wermeskerken in Maastricht stond, was Nederland voor hem lange tijd een onontdekte wereld. De verdediger groeide op in Japan en keerde pas op zijn twaalfde terug in het land van zijn vader. “Toen ik voor het eerst in Nederland kwam, had ik direct het gevoel dat ik wilde blijven. In die tijd trainde ik mee met NEC en FC Dordrecht, het voetbal maakte indruk op me. Ik vroeg mijn ouders of ik mocht blijven, maar dat was natuurlijk onmogelijk”, vertelt Van Wermeskerken in gesprek met Voetbalzone. Uiteindelijk keerde hij in de zomer van 2013 definitief terug in Nederland, toen hij de jeugdopleiding van Ventforet Kofu verruilde voor de academie van FC Dordrecht. “Het stond voor mij al een tijdje vast dat ik naar Nederland zou gaan en heb andere landen daardoor niet overwogen. Er is geen twijfel geweest.”

voetbalzone

Van Wermeskerken trok in Nederland in bij zijn opa, maar dat maakte de stap vanuit Japan niet per definitie makkelijker. “Als het aan hem lag, werd er altijd Nederlands gesproken. Hij probeerde me Nederlands te leren, steunde me daarin enorm. Het was voor hem ook lastig om met mij te communiceren. Buiten kon ik uiteraard met niemand Japans praten en als ik thuis kwam, kon ik dat ook niet”, vertelt de verdediger. Hij beheerst het Nederlands nu redelijk, terwijl hij vloeiend Engels spreekt. “Dat ik in het begin geen Engels of Nederlands sprak, was behoorlijk lastig. Het heeft me veranderd als persoon, omdat ik altijd een verlegen jongen was. Typisch Japans, eigenlijk. Na dat jaar ben ik meer open geworden, ik was niet langer bang om Engels te spreken. Toen ik met iedereen kon communiceren, werd ik heel goed geholpen. De Nederlandse mensen zijn daarin heel behulpzaam, ik werd echt gerespecteerd. Mijn karakter is in Nederland veranderd. Dat had ik nodig om in het profvoetbal verder te gaan, je moet op het gebied van passie en coaching ook sterk zijn. Je moet jezelf laten zien op het veld.”

In Dordrecht sloot Van Wermeskerken in eerste instantie aan bij het tweede elftal. Onder toenmalig trainer Gérard de Nooijer werd hij omgeturnd van aanvaller tot vleugelverdediger. Als back maakte Van Wermeskerken op 10 mei 2015 in de wedstrijd tegen FC Twente (3-0 nederlaag) zijn debuut in het betaald voetbal voor FC Dordrecht, dat toen nog actief was in de Eredivisie. In het seizoen na de degradatie veroverde hij een basisplaats in het elftal van de Schapenkoppen, waar hij uiteindelijk twee seizoenen een vaste waarde zou zijn. “Het Nederlands voetbal is voor jonge spelers ideaal. Kijk naar Keisuke Honda en Shinji Ono, maar ook naar Luis Suárez en Zlatan Ibrahimovic. Zij hebben in de Eredivisie gespeeld en zijn van daaruit naar de top gegaan. Iedereen zegt dat de Nederlandse competitie het beste is voor jonge spelers. Zo zie ik het nu ook. Voor andere Japanse spelers is het een goede stap geweest en dat geldt voor mij ook.”

De eerste beloning voor zijn ontwikkeling volgde in maart 2016, toen Van Wermeskerken een uitnodiging kreeg voor de Onder-23 van Japan. Bij de nationale ploeg was hij een van de weinige spelers uit Europa. “Het was aantrekkelijk om jongens uit Europa erbij te hebben, dat zorgt toch voor andere invloeden. Het was niet gemakkelijk, omdat ik op dat moment gewend was aan het Nederlandse voetbal. Het was heel speciaal om bij het nationale team te zijn. Je kan het op televisie bekijken, maar het gevoel van verantwoordelijkheid is veel groter als je op het veld staat. Het was heel spannend, maar heeft me ook sterker gemaakt. Het ultieme doel is het nationale team en het WK spelen. Dat zal nooit veranderen. Ik heb het gevoel dat ik het kan halen.”

voetbalzone

De afgelopen twee jaar speelde Van Wermeskerken voor SC Cambuur, dat afgelopen seizoen als tiende eindigde en in de halve finale van de play-offs uitgeschakeld werd door De Graafschap. Een clausule in zijn tot 2020 lopende contract maakte door het mislopen van promotie een transfervrij vertrek mogelijk. “Ik heb twee jaar bij een van de mooiste clubs van Nederland gespeeld, het was een prachtige tijd en ik ben bij Cambuur volwassen geworden. Dat ik ben gekozen in het Team van het Jaar van de Keuken Kampioen Divisie was voor mij een bevestiging van mijn inzet dit jaar”, zegt Van Wermeskerken. In Leeuwarden heeft de verdediger zich in de kijker gespeeld, want clubs uit de Eredivisie en het buitenland hebben zich reeds bij zaakwaarnemer Linton Posthumus gemeld. Van Wermeskerken bekent dat het ‘een spannende tijd’ is nu hij een transfervrije status heeft.

“Ik wacht af wat er gaat gebeuren maar wil geen overhaaste beslissingen nemen. Het is moeilijk te zeggen waar mijn toekomst ligt aangezien ik pas sinds een paar weken weet dat ik officieel transfervrij zal zijn. Ik heb in de Eerste Divisie gespeeld. Afgelopen seizoen heeft Ajax het waanzinnig goed gedaan in de Champions League, dus het is duidelijk dat de Eredivisie een hele goede competitie is. Maar een ander land is ook een mogelijkheid, want het zou me als speler ook beter maken. Italië is voor een verdediger een heel goed land, je kan daar enorm veel leren. Zo heeft ieder land zijn karakter. Ik wil in ieder geval in Europa blijven. Ik wil eerst het maximale bereiken in Europa en misschien later terugkeren naar Japan”, zo klinkt het vastberaden. Indien het een ander avontuur in Europa wordt, moet Van Wermeskerken ook afscheid nemen van zijn tweede thuisland. “Als ik terugkom in Japan, vertel ik tegen vrienden over mijn ervaringen. Ik ben me enorm thuis gaan voelen in Nederland. Allebei de landen zijn thuis voor mij, zonder een voorkeur te geven op dit moment.”