‘Het land is gewoon in oorlog, maar ik heb geen heimwee naar Nederland’

RAMAT GAN - Nadat Rick ten Voorde afgelopen seizoen te horen kreeg dat hij mocht vertrekken bij Almere City, besloot hij zijn zinnen te zetten op een buitenlands avontuur. Zijn keuze viel uiteindelijk op het Israëlische Hapoel Ramat Gan, uitkomend op het tweede niveau. De 26-jarige spits heeft naar eigen zeggen bewust gekozen voor een avontuur in Israël.

Door Chris Meijer

Hapoel Ramat Gan is actief in de Liga Leumit, het tweede niveau van Israël, en bezet daar momenteel een plaats onderin de middenmoot. Vorig seizoen speelde de club nog om promotie, maar dit seizoen verloopt aanzienlijk moeizamer. Ten Voorde heeft zijn stempel nog niet op het spel van Hapoel Ramat Gan voorlopig kunnen drukken, omdat hij rustig gebracht wordt in zijn eerste maanden bij de club. Na een aantal wedstrijden als bankzitter is hij inmiddels uitgegroeid tot basisspeler in Israël. “Ik hoop dat de doelpunten nu ook gaan komen”, zegt Ten Voorde in gesprek met Voetbalzone.

Vind je het niet erg dat je geduld hebben moeten opbrengen?
“Nee, dat is niet erg. Ik raak nu ook in vorm en ik weet dat als er eenmaal eentje in ligt, dat er meer zullen volgen. Daar daar heb ik het vertrouwen in, dat weet ik uit mijn ervaring van de afgelopen jaren. Ik heb ook behoorlijk moeten wennen hier.”

Waar heb je aan moeten wennen?
“Vooral het weer. Het was gewoon 35 tot 38 graden toen ik net aankwam, dat ben je als Nederlander niet gewend. Ik zweette me al een ongeluk voordat ik op het veld stond en moest er echt aan wennen wat er hier in de lucht hangt. Wat me opvalt, is dat de trainingen hier wat meer relaxed zijn. In Nederland heb je structuur, vaste schema’s en daar doen ze hier niet aan. Er wordt minder intensief getraind. Dat ligt niet aan de oefeningen, maar de spelers doen het wat rustiger aan. Het is apart, in het begin dacht ik ook: die trainingen stellen hier weinig voor. Daar kan je je wel aan irriteren, het lijkt soms alsof ze er met de pet naar gooien. Maar daar wen je ook wel aan, gek genoeg. In de wedstrijd gaan ze dan weer volle bak en vliegt het heen en weer.”

Verschilt het voetbal enorm met dat in Nederland?
“Ik ben fysiek sterk, maar als je het vergelijkt met de Jupiler League is het hier toch wat technischer en wat minder fysiek. Het gaat hier ook wel sneller, het vliegt wat meer heen en weer. In Nederland is het meer tactisch, wil men het balletje rond laten gaan. Hier wordt wat sneller de aanval gezocht en probeert men de bal zo snel mogelijk terug te veroveren bij balverlies om weer te gaan aanvallen.”

Ramat Gan ligt in het westen van Israël, tegen Tel Aviv aan. Ten Voorde geniet van het leven in het Midden-Oosten. “Israël is een heel verwesterd land. Ze noemen Tel Aviv het ‘New York van het Midden-Oosten’. Het bevalt echt fantastisch, het is prachtig hier”, vertelt Ten Voorde. “Het is een bijzondere stap geweest, je hoort het niet vaak. Sportief heb ik heel bewust voor Hapoel Ramat Gan gekozen. Ik kijk een beetje naar de toekomst.”

Je ziet dit avontuur als een opstapje?
“Als ik het hier goed zou doen, begrijp ik dat ik snel naar het hoogste niveau zou kunnen. In Israël wordt er vaak naar spelers gekeken waarmee ze bekend zijn, zo is mij verteld. Als ik hier in de eerste divisie terechtkom, is dat een hele leuk stap. Zowel financieel als sportief. Ik heb wat jaren gehad waarin ik achteruit ben gegaan, dat is gewoon zo. Ik probeer nu nieuw leven in mijn carrière te blazen.”

Heb je afgelopen zomer andere interessante aanbiedingen gehad?
“Financieel gezien zijn er wel hele interessante dingen voorbij gekomen, dan moet je denken aan landen als India. Dat zag ik nog niet zo zitten, dan was het een halfjaar hier en een halfjaar daar. Stel dat je het daar een jaar goed doet, heb je niet echt een vooruitzicht. Hier kan je nog een stap maken. Ik was net 26 en dacht: ik ben nog te jong om voor zoiets te gaan. Want dan is het voorbij. Ik hoop nog een sportieve stap te zetten.”

Heb je in sportief opzicht getwijfeld aan de stap naar Israël?
“Ja, ik dacht: ik heb daar nog nooit van gehoord, van die hele divisie in Israël niet. Maar ik heb niet alleen in sportief opzicht getwijfeld. Toen mijn zaakwaarnemer zei dat hij iets in Israël had, dacht ik eerst: mwa, dat weet ik niet. Mijn vriendin zei ook: Ik vind het wel griezelig. In eerste instantie denk je daar niet aan, maar het land is gewoon in oorlog. Dat is gewoon zo, alleen ik heb er nog niks van gemerkt nu ik hier ben. Nul komma nul. Het is een super veilig land, alles is goed beveiligd. Je komt niet overal zomaar in en er ook niet zomaar uit. Wat dat betreft is het wel anders dan ik in eerste instantie dacht. Ik heb nu zeker geen heimwee naar Nederland.”

Het is voor Ten Voorde zijn tweede buitenlandse avontuur, nadat hij eerder tussen 2013 en 2015 onder contract stond bij het Duitse SC Paderborn. Zijn periode in Duitsland was uiteindelijk niet al te succesvol, mede doordat hij in zijn eerste seizoen een darminfectie opliep. In zijn tweede jaar werd de spits door Paderborn verhuurd aan FC Dordrecht. In 2015 liet de Duitse club hem transfervrij naar FC Emmen vertrekken. “Vanaf het moment dat ik ziek werd in Duitsland, is het bergafwaarts gegaan. Voor die tijd ging alles prima, zat ik bij Jong Oranje en speelde ik in de Eredivisie.”

“Toen ik uit Duitsland kwam, was ik het plezier in het voetbal even kwijt”, vervolgt Ten Voorde. “Ik had verschillende opties, maar ik had bewust gekozen om terug naar FC Emmen te gaan. Zo kon ik dicht bij familie en vrienden zijn, om het plezier weer een beetje terug te halen. Ik heb dat plezier alleen bij FC Emmen niet teruggevonden. Eigenlijk heb ik dat pas teruggevonden bij Almere City vorig seizoen.”

Heb je in die periode dat je het plezier kwijt was aan stoppen gedacht?
“Nee, ik denk dat je daar achteraf spijt van zou krijgen. Je hoort van meer jongens die gestopt zijn, dat ze het jammer vinden en nog graag op het veld hadden willen staan. Je moet eigenlijk zo lang mogelijk prof blijven. Achteraf kun je makkelijk praten, maar ik heb geen spijt dat ik toen die stap naar Duitsland heb genomen. In het begin heb ik mijn wedstrijden gespeeld, op een prachtig niveau en in een prachtige sfeer. Ieder stadion zat vol en we presteerden goed.”

Je kijkt niet met spijt of teleurstelling terug?
“Daar ben ik de persoon niet voor. Ik vind dat je daar weinig mee opschiet.”

Op zijn periode bij Paderborn na speelde Ten Voorde zijn gehele loopbaan op de Nederlandse velden. Zo droeg hij in de afgelopen jaren de shirts van FC Emmen, NEC, RKC Waalwijk, NAC Breda, FC Dordrecht en Almere City. “In Nederland blijven was een optie, maar ik had op gegeven moment gezegd dat het buitenland mijn eerste keuze was. Qua randvoorwaarden zit Israël op hetzelfde niveau als Nederland. We spelen in een stadion waar 43.000 man in kunnen, maar er zitten iedere wedstrijd maar een paar duizend toeschouwers. Het veld is echt fantastisch, dat is gewoon Eredivisie-waardig. Het trainingsveld is iets minder, maar ze hebben goed voor elkaar hier.”

“Er kwamen afgelopen zomer ook wel landen voorbij waar je verhalen van hoort dat er bijvoorbeeld niet betaald wordt. Dat heeft mijn zaakwaarnemer met opzet afgewezen. Hier is het allemaal prima, er wordt netjes op tijd betaald en iedereen wil alles voor je doen. Ik ben ook van mening dat het ten koste gaat van het sportieve aspect als je je ook nog zorgen moet maken over dat soort dingen”, aldus Ten Voorde. “Ik heb altijd wel een leuk avontuur aan willen gaan, alleen weet je van tevoren niet wanneer het moment is. Het voetbal is leuk, ik heb er weer plezier in en dat vind ik heel belangrijk.”