‘Het klopt dat Ajax mij wilde, maar het is allemaal heel anders gelopen’

Hoewel Hasan Kilic als smaakmaker van FC Den Bosch ooit in verband werd gebracht met Ajax, speelt hij nu al jaren op het tweede niveau van Turkije. Twee heftige knieblessures wierpen hem na een mooie start van zijn loopbaan ver terug, maar opgeven deed hij nooit. Iets meer dan een week geleden volgde bijna de kroon op zijn imposante comeback: promotie naar de Süper Lig. Zijn club Adana Demirspor verloor echter na strafschoppen van Fatih Karagümrük, waardoor de 28-jarige middenvelder nu een transfer nodig heeft of een jaar geduld moet hebben om alsnog deel te mogen nemen aan zijn droomcompetitie.

Door Thijs Verhaar

“Heel veel snapt ze er niet van, maar ze kijkt altijd!” Kilic glimlacht liefdevol als zijn moeder ter sprake komt. Samen met de hele familie wordt iedere wedstrijd van haar zoon via een Turkse betaalzender op televisie gevolgd in de Utrechtse wijk Overvecht. Kilic is nu even een paar dagen bij hen in Nederland en moet dan weer afscheid nemen van zijn familie. “Ik heb mijn vrouw en drie kinderen door de corona vijf maanden niet in het echt kunnen zien, dus ik heb al een berichtje naar de trainer gestuurd met de vraag of ik iets later terug mag keren. Dat zal geen probleem zijn, want hij weet wat ik ervoor over moet hebben om voor deze club te spelen”, verklaart de middenvelder, die afgelopen januari als captain van het laag geklasseerde Osmanlispor de overstap waagde naar Adana. “Het is een schitterende stad en de president van de club heeft geld genoeg om een topteam bijeen te kopen. Daar wilde ik graag bij horen en spijt heb ik er ook geen moment van.”

Mediamagnaat Murat Sancak heeft een droom om de club na 26 jaar op het tweede plan terug te brengen naar de hoogste divisie. Naast Kilic werden in de winter nog eens zeven topspelers uit de 1. Lig gehaald om de strijd aan te gaan. “Dat werkte goed, want we stegen van de negende positie naar plek drie”, memoreert Kilic. “We hadden zelfs rechtstreeks kunnen promoveren, maar lieten het twee duels voor het einde onnodig liggen met een gelijkspel.” In de competitie had Adana Demirspor ook al gelijkgespeeld tegen play-offtegenstander Karagümrük en ook nu hielden de ploegen elkaar perfect in evenwicht. “Zo voelde het in het veld ook, al zeiden mensen na afloop wel dat wij licht de overhand hadden. Maar dan moet je het wel afmaken…”, aldus de middenvelder, die bij de tegenstander met Brahim Darri een landgenoot trof. Kilic benutte in de beslissende penaltyserie zijn eigen strafschop en zag tot zijn afgrijzen hoe Mehmet Uslu als zesde nemer niet tot scoren kwam en de droom van zijn ploeg daarmee uiteen liet spatten.

Het is de derde keer dat Adana zo dicht bij promotie komt en toch misgrijpt. “Ja, dan voel je je heel slecht. We hebben er met zijn allen alles aan gedaan en dan kom je net een klein beetje tekort”, fluistert Kilic, die nog altijd moeite heeft om terug te blikken op de wedstrijd. “De eerste dagen voelde ik me echt heel slecht, want we hadden het verdiend om die stap omhoog te maken. Nu ik wat meer afstand heb genomen en bij mijn kinderen ben, zakt het langzaam weg en kan het vizier weer op komend seizoen.” De middenvelder verklapt dat zijn zaakwaarnemer druk in de weer is om geïnteresseerde clubs te woord te staan, maar een duidelijke vertrekwens heeft Kilic niet. “Ik heb nog een contract voor één seizoen en dit team staat goed. Ik weet zeker dat we volgend seizoen gaan promoveren als we beter op elkaar ingespeeld zijn en er misschien nog wat versterkingen bij komen. Ook de stad is prachtig. De mensen zijn warm en ik word keurig op tijd betaald, wat natuurlijk ook niet onbelangrijk is.”

Op zijn beurt levert Kilic ook kwaliteit. In veertien duels zorgde hij voor vier goals en drie assists, terwijl hij als verdedigende middenvelder ook als extra slot op de deur opereerde voor de defensie. “Voor mijn doen zijn dat echt topcijfers en ik voel nu aan alles dat ik klaar ben om op het hoogste niveau te spelen. Het streelt me dan ook enorm als tegenstanders of fans zich afvragen wat ik op dit veld in de eerste divisie sta te doen”, grinnikt Kilic. “Met mijn geschiedenis is het echter al heel wat dat ik me op dit niveau kan handhaven.” Hij weet nog als de dag van gisteren hoe hij als jong talent van FC Den Bosch in een zaaltje stond te voetballen en iets voelde knappen toen hij een actie inzette. “Dat waren mijn voorste kruisbanden. Dat is een vrij heftige blessure waarmee je normaal gesproken zo’n zes á negen maanden mee zoet bent, maar bij mij duurde het door complicaties zestien maanden en toen ik net een maandje fit was, ging het weer mis met hetzelfde gewricht. Toen heb tegen mijn zaakwaarnemer gezegd dat hij me maar ergens heen moest brengen waar ze me niet kennen. Anders blijf je altijd die jongen met zijn blessures.”

Zodoende trok Kilic na vier jaar in de hoofdmacht van FC Den Bosch naar Samsunspor, waar hij exact honderd duels speelde in drie jaar tijd. “Jep, blessurevrij. Ik had niet het niveau wat ik voor mijn blessures aan kon tikken, maar ben wel altijd keihard blijven werken. Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik beter ben dan voor die tijd. Daar heb ik enorm voor moeten strijden en daar ben ik ook wel trots op.” Kilic vertrok na zijn tijd bij Samsunspor naar Osmanlispor, wat hem tussentijds een half jaar uitleende aan Denizlispor. “Voor die verhuurperiode heb ik vier potjes meegespeeld in de Süper Lig, maar de hele ploeg kwam eigenlijk tekort en degradeerde. Inmiddels weet ik zelf dat ik veel stabieler ben geworden en ben ik er van honderd procent van overtuigd dat ik het nu wel aankan”, aldus de middenvelder, die zijn woorden kracht bijzet met een belofte. “Ik wil met jou gerust de afspraak maken dat ik in ieder geval na komend seizoen actief ben op het hoogste niveau en me daar staande weet te houden. Daar mag je me aan houden.”

Hoewel hij zeer serieus is, moet hij toch even hard lachen om die uitspraak. Voor zijn dubbele knieblessure had hij helemaal niet de intentie om in het land van zijn voorouders te gaan voetballen. “Als jonge speler van Den Bosch had ik heel andere plannen in mijn hoofd. Het klopt dat Ajax me op een gegeven moment wilde hebben en ik dacht aan topcompetities, maar zo zie je hoe het kan lopen. Nu ben ik blij dat ik op deze manier de kost kan verdienen.” Hoewel Kilic het er duidelijk moeilijk mee heeft dat hij voor het grootste gedeelte van het jaar ver van zijn gezin verblijft, peinst hij er niet over om terug te keren naar Nederland. “Nee, daarvoor is het verschil in salaris veel te groot. Natuurlijk is het vreselijk moeilijk om hen achter te moeten laten, maar ik voetbal vooral voor mijn gezin. Na mijn carrière willen we in Nederland blijven wonen, dus vinden we het belangrijk dat mijn vrouw hier blijft met de kinderen. Zo kunnen zij nu al een mooi leven opbouwen.”

Kilic vliegt elke interlandperiode op en neer en geniet nu tijdens zijn week in Nederland enorm van de tijd die hen samen gegeven is. “Natuurlijk zitten we de rest van het jaar elke dag op FaceTime. Meerdere keren zelfs, maar dat is toch niet genoeg. Dat is het nooit, dus dan is dit weekje wel even heel welkom. De oudste is nu zes jaar en snapt niet goed waarom ik straks weer weg moet. De jongste twee zijn daar gelukkig nog niet mee bezig”, aldus Kilic, die kracht put uit de gedachte dat hij zijn kroost later kan vertellen hoe hij zijn eigen droom heeft nagejaagd. “Ik ben nu 28 jaar en zeg je heel eerlijk dat ik niet de carrière heb gehad die ik vooraf in mijn hoofd had. Maar ik ben wel altijd blijven knokken voor waar ik in geloof. Er zijn maar zat talentjes die na één tegenslag de moed opgeven”, weet de middenvelder. “Ik zit zo niet in elkaar”, verkondigt hij trots. “Gelukkig maar, want ik voetbal nu wel maar mooi in een schitterend land. Het is echt niet normaal hoe de mensen hier meeleven. Ze staan op en slapen met hun club. Het is geweldig om daar deel van uit te mogen maken en die mensen een beetje geluk te geven. Nee, met mij hoeft niemand medelijden te hebben. Ik heb een prachtig gezin en die stap naar de Süper Lig komt vanzelf wel. Beloofd!”