‘Het is mijn plan om op mijn 26e of 27e bij een topclub te spelen’

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Sander van Looy, die bij het Zweedse Falkenbergs FF zijn loopbaan nieuw leven inblies.

Door Chris Meijer

Het moet voor Sander van Looy een feest der herkenning zijn geweest toen hij eerder deze maand uit het vliegtuig stapte in Nederland. Waar het kwik hier de laatste weken behoorlijk is gedaald, was het voor hem al een tijdje bibberen in Zweden. Op de beelden van het besneeuwde straatbeeld van Falkenberg die Van Looy via Instagram deelde, was de ijzige westenwind vanaf de Noordzee bijna voelbaar. “Bij de kust zal je mij voorlopig niet vinden”, lacht de 23-jarige Van Looy, die na afloop van het Allsvenskan-seizoen voor even is teruggekeerd in Nederland. “Falkenberg ligt aan het water en in de zomer was het daar echt goed toeven. Je hebt van alles te doen, ook al was het minder door de coronacrisis. Ik raad het wel aan om hier langs te gaan: het ligt fantastisch, je hebt leuke restaurants en plekjes. Alleen nu is het koud en snel donker, dat vind ik om het zacht uit te drukken toch minder. Er waait een koude wind, er is weinig te doen. Het is geen Stockholm, laat ik het zo zeggen.”

Van Looy zal met een dubbel gevoel op het vliegtuig naar Nederland zijn gestapt. Aan de ene kant positief, want in het afgelopen jaar kreeg hij eindelijk het gevoel terug dat hij weer voetballer is. Dat was na anderhalf jaar zonder club te hebben gezeten namelijk enigszins verdwenen. Van Looy werd opgeleid door PEC Zwolle en maakte in december 2017 tegen ADO Den Haag zijn Eredivisie-debuut, maar zag zijn contract een halfjaar later niet verlengd worden. Net op het moment dat hij herstelde van een schouderoperatie, die noodzakelijk was nadat het gewricht vier keer uit de kom was gegaan. “Dat was wel een pijnlijk, teleurstellend en lastig moment, ik had meer vertrouwen verwacht”, verzucht Van Looy. “Welke club neemt een geblesseerde jongen aan? Niemand. Dat hielp mij totaal niet. Eerst moest ik zorgen dat ik fitter dan ooit was. Daarna moest ik me focussen op een kans die ik kon krijgen.”

Als Van Looy terugkijkt op de lange periode waarin hij zonder club zat, klinkt hij schuldbewust. Had hij bepaalde mensen maar niet vertrouwd. Had hij maar eerder genoegen genomen met een club buiten Nederland. Een vruchteloze proefperiode bij TOP Oss vormde in de tussentijd de enige concrete optie in Nederland. “Het was heel lang en heel donker, in die periode heb ik zwaar en lastig gehad. Waar doe ik het nog voor? Waar blijf je nog fit voor? Ja, die gedachten hebben wel door mijn hoofd gespookt. In mijn achterhoofd had ik wel dat dit het niet kon zijn, dat er meer in zat.” Dat gevoel bleek uiteindelijk te kloppen, al duurde het totdat hij zijn huidige zaakwaarnemer Geert Peeters tegenkwam voor de opties zich concreet aandienden. Aanbiedingen vanuit Canada, Duitsland, Engeland, Cyprus en Kroatië overtuigden hem nog niet echt, maar het Zweedse Falkenbergs FF trok wel zijn aandacht.

“Ik wist helemaal niks van Falkenberg, ik had nog nooit van de club gehoord”, bekent Van Looy in alle eerlijkheid. “Zweden sprong er voor mij wel bovenuit, omdat het best wel op Nederland lijkt. Je kan je goed verstaanbaar maken: Zweeds lijkt op het Nederlands en ze spreken goed Engels, de mensen zijn heel makkelijk in de omgang. Qua voetbal en de competitie is het redelijk te vergelijken met Nederland. Het was een mooie bijkomstigheid dat ze op het hoogste niveau speelden, dat bood een mooi platform om mezelf te laten zien. Bij Zwolle heb ik niet veel speelminuten gemaakt in het eerste, dus ik moest vlieguren gaan maken.” Van Looy ging in eerste instantie een week naar Zweden om kennis te maken, maar wist na een dag of drie al genoeg en zette zijn handtekening onder een tot het einde van 2021 lopend contract.

In sportief opzicht werd het een jaar van uitersten voor Van Looy. Allereerst was er de uitbraak van het coronavirus, die ook in Zweden het voetbal begin maart toen het seizoen pas drie bekerwedstrijden oud was lamlegde. Van Looy behield zijn basisplaats toen er in de Allsvenskan halverwege juni als een van de eerste competities ter wereld weer gevoetbald werd. Ruim de helft van het seizoen was hij een steunpilaar in de defensie van Falkenbergs, dat zich gedurende het hele jaar heen en weer bewoog rond de degradatiestreep. Tot hij zich in de rust van de wedstrijd tegen Östersunds FK (1-0 nederlaag) moest laten wisselen wegens een blessure. Van Looy verdween daardoor in de negen daaropvolgende wedstrijden uit het basiselftal van Falkenbergs. “Je speelt tegen degradatie, dus dan wil er nog weleens paniek in de club slaan en dat is hier niet anders geweest. Het is de keuze van de trainer geweest om in andere systemen en opstellingen te spelen, waardoor ik er minder aan te pas ben gekomen. Dat is een minpuntje. De eerste twintig wedstrijden wist ik dat ik als eerste op het formulier stond, maar de laatste weken is de opstelling nog geen enkele keer hetzelfde geweest.”

“Ik heb voor mezelf een goed seizoen gedraaid, ik heb veel wedstrijden op mijn naam staan en dat was een reden waarom ik naar Zweden gegaan ben. Op mijn leeftijd is het belangrijk om minuten te gaan maken. Ik ben er heel blij mee dat het gelukt is, van daaruit kijk ik wel verder. Vanuit een situatie waarin ik me afvroeg of het nog ging gebeuren is het voor driekwart omgeslagen en ziet het er weer rooskleurig uit”, zegt Van Looy opgetogen. In de negentien wedstrijden die hij tot september speelde, liet hij een goede indruk achter. Zo goed dat er in de afgelopen zomerse transferwindow al de nodige belangstelling was. Vanuit De Zweedse competitie, maar ook andere landen. “Samen met mijn zaakwaarnemer heb ik besloten om bij Falkenberg te blijven, ook omdat ik alles speelde en dat was het belangrijkste. De interesse was ook weer niet zo concreet, ook al is er wel gesproken. Ik kreeg nog niet direct het gevoel: oké, hier wil ik per direct naartoe.”

Dat gevoel zal nu iets anders zijn. Falkenbergs degradeerde als nummer laatst van de Allsvenskan naar de Superettan, na het twee seizoenen op het hoogste niveau te hebben volgehouden. “Het is wel mijn ambitie om op het hoogste niveau te blijven spelen. Ik heb vrij veel gespeeld en gemerkt dat dit niveau me goed ligt. Het is mijn plan om op mijn 26e of 27e bij een topclub te spelen, dus dan moet ik nu wel een stap maken. We zien wel verder hoe het volgend jaar er uitziet, de transfermarkt gaat in januari open en dan kijken we wel wat er gebeurt.” Het meest voor de hand ligt dat dit binnen Zweden zal zijn. De centrumverdediger had het uitstekend naar zijn zin in Scandinavië. “Het enige dat tegenviel, waren de verre busreizen. Zes of zeven uur is wel de standaard, soms moesten we zelfs met het vliegtuig. Dat is wel even wat anders dan de maximaal twee uurtjes die je in Nederland in de bus zit.”

“Door de uitwedstrijden kwam ik wel op verschillende plekken. Voornamelijk de grote clubs en steden zijn leuk, je speelt in grote stadions. Zelfs zonder fans is dat fantastisch. AIK, Hammarby, Malmö, Djurgardens: dat zijn verschrikkelijk mooie stadions en grote clubs. Normaal kan het daar best wel vol zitten, dat verandert ook wel een beetje de spanning”, gaat Van Looy verder. “Ik denk dat deze competitie redelijk te vergelijken is met de Eredivisie. Natuurlijk steken Ajax, PSV, Feyenoord en AZ er hier bovenuit. Maar de top vijf of top acht kan goed meedraaien in de Eredivisie. Het is wat fysieker, maar er worden weinig lange ballen gespeeld. De reden dat Falkenbergs me wilde hebben, is omdat ik een voetballende verdediger ben. Dat is de laatste tijd wel gegroeid in de Zweedse competitie. Het is een beetje een vooroordeel dat er in Scandinavië alleen maar kick and rush wordt gespeeld, zoals dat ook bij Engeland het geval is.”

Het Malmö FF van trainer Jon Dahl Tomasson en zijn Nederlandse assistent Remy Reijnierse kroonde zich in het afgelopen jaar tot kampioen van Zweden en stak er volgens Van Looy bovenuit. Of hij Tomasson stiekem even heeft aangesproken na de onderlinge ontmoeting in augustus? Met een lach: “Ik heb Tomasson niet even aangesproken, nee. Ik dacht er nog wel aan om even iets tegen hem te zeggen. We verloren (met 2-1, red.) en dan heb ik de bui hangen, dan wil ik het liefst zo snel mogelijk naar binnen. De assistent is een Nederlander en we hebben een gezamenlijke kennis bij Zwolle, dus het is grappig dat je zo elkaar tegenkomt. Als Tomasson goed heeft opgelet in de wedstrijden... Nee, zonder gekheid: dat zou mooi zijn. Het zou misschien goed zijn om een stap in de Zweedse competitie te maken.”