Het horrorverhaal van de tank

Op 31 augustus 2009 heerste er een onaangename sfeer op de trainingsvelden van Anderlecht. Iedereen kijkt elkaar aan en er volgt een pijnlijke en lange stilte. Niemand weet wat er gaat gebeuren en hoe het verder gaat aflopen. Elk woord wat gezegd lijkt te gaan worden is verkeerd. De tackle van gisteravond en het gevolg ervan zou het einde van zijn carrière kunnen betekenen. Mbark Boussoufa stond het dichtstbij en gaf later in een interview aan dat hij het bloed er zelfs zag uitspuiten. De Anderlecht-spelers hadden nog nooit zoiets verschrikkelijks gezien en de meesten hadden heel de nacht niet kunnen slapen.

In het land van herkomst van de getroffen back werd met grote verslagenheid gereageerd. Iemand heeft de “czolg” (de tank) een open dubbele beenbreuk bezorgd? Het is een sterke jongen die altijd doorgaat ondanks zijn kleine pijntjes of lichte blessures. Wat moet iemand dan doen om te beletten dat hij verder kan voetballen zonder pijn? Toen de beelden op nationale tv werden uitgezonden werd Alex Witsel bestempeld als moordenaar. En werden er straffen geëist tegen deze jongen. Hij zou naar de gevangenis moeten en ze zouden hem dezelfde straf moeten geven als het leed dat het slachtoffer ondergaat. Als de tank nooit meer kan voetballen dan mag Alex Witsel dat ook niet.

Toen later de straf bekend werd gemaakt was iedereen in rep en roer. Elf wedstrijden schorsing en een geldboete van 2500 euro? Was dat een serieuze eis? Witsel bleef ontkennen dat er opzet in het spel zat. Maar iedereen die deze tackle heeft gezien, of zelfs net als bij mij in het geheugen staat gegriefd, die weet dat er toch echt wel duidelijk sprake van opzet was. Het ergste van dit alles was dat men nog in beroep ging tegen deze straf ook. De nieuwe uitspraak was: acht wedstrijden schorsing en een geldboete van 500 euro. Het was van de gekke dat deze straf werd uitgesproken voor het verruïneren van het leven van de tank. Standard gebruikte argumenten als: maar het slachtoffer is in het veld ook geen lieverdje, dus dan kun je er op wachten dat dit gaat gebeuren.

Intussen werd duidelijk dat revalidatie acht tot twaalf maanden zou gaan bedragen, en de kans dat hij weer kon gaan spelen minimaal was. Wistel huppelde in de tussentijd vrolijk verder over de velden alsof er niks aan de hand was. Anderlecht was intussen duidelijk aangeslagen en verloor in de vijf wedstrijden erna tweemaal en speelde een keer gelijk. Net zoals bij de spelers het geval was, zaten ook de supporters met hun gedachte bij de tank. Hij kreeg vele steunbetuigingen, van zowel Anderlecht-fans als Poolse fans die zelfs een site voor hem hadden geopend. Hijzelf was hier zichtbaar door geëmotioneerd. Hij gaf in een interview aan zo snel mogelijk weer te willen spelen en te laten zien hoeveel hij ook van de fans houdt.

Het herstel liep voorspoedig en dinsdag 22 februari is een dag die bij al zijn fans zal bijblijven. De tank was begonnen met het hervatten van zijn looptraining. Hij kon een halfuurtje joggen. Na de training werd hem gevraagd of het nog erg pijn deed, gezien het enorme litteken op zijn been. De Pool verklaarde in dit interview dat als je iets wilt bereiken nooit moet opgeven. Hij heeft altijd profvoetballer willen worden en door puur werken en zijn best blijven doen is hij zo ver gekomen. Het zou zonde zijn om dit allemaal door één speler te laten verpesten. Hij is ook maar begonnen in de Poolse III Liga en moet je eens kijken waar hij nu is.

We maken een klein sprongetje naar 8 mei 2010, naar de laatste wedstrijd van de play-offs. Anderlecht speelde thuis tegen Sint-Truiden. En met nog een kleine dertien minuten te gaan kwam Marcin Wasilewski het veld in. Hij had zo lang niet gespeeld dat het even duurde voordat iedereen op zijn naam kon komen. Maar in de loop van elk verhaal wordt alles duidelijk. Het stadion gaf hem een staande ovatie voor zijn terugkomst, dit was het, datgene wat hij zo lang had moeten missen.

Na deze wedstrijd bleek hij nog ergens last van te hebben en een zesde operatie volgde, mede hierdoor zal Wasilewski altijd onthouden worden als een speler met doorzettingsvermogen en de kracht overal zo goed mogelijk voor te strijden. Het leven gaat zoals het gaat, soms zit het mee en soms zit het tegen. Op 14 augustus 2010 tegen GBA scoorde hij zijn eerste goal en had hij voor het eerst nergens last meer van. Hij verliet het veld met een glimlach, diezelfde glimlach die we zo lang hadden moeten missen, welkom terug “Wasyl”.