'Het heden telt, de treffer tegen Feyenoord was mooier dan die tegen Ajax'

VENLO - Als een volleerd spits schoot hij afgelopen zondag de bal achter Feyenoord-doelman Erwin Mulder. Balaanname met de borst op de rand van het vijfmetergebied en daaropvolgend een halve omhaal die het leer uiteindelijk in de touwen liet rusten. Het betekende de winnende treffer tijdens VVV-Venlo -Feyenoord, 2-1. Getekend: Ismo Vorstermans. Opmerkelijk: verdediger van beroep en momenteel huursoldaat van VVV.

Door QASIM HAKIM

We gaan even terug naar het vorige kalenderjaar waarin de Venlose Eredivisionist bekend stond om zijn exotische aanvallers die enkel speelden om een transfer af te dwingen, verdedigers die tezamen een gatenkaas vormden en een selectie die alles behalve een team was. Kortom, een grote puinhoop. Genoeg redenen voor trainer Glen De Boeck om 6 december 2011 de handdoek in de ring te gooien. De zoektocht naar een nieuwe eindverantwoordelijke begon bij Sef Vergoossen die meteen een ‘nee’ verkocht. Nadat Adrie Koster, Ruud Brood en René Trost hetzelfde antwoorden gaven aan technisch directeur Mario Captein kwam de Brabander met provinciegenoot Ton Lokhoff op de proppen. "Ja, het zal wel. Het vijfde wiel aan de wagen", zo luidde de reactie van de achterban kort en bondig samengevat. VVV was stuurloos en daar kon niemand meer wat aan doen. Zeker Captein niet, die toch aan het einde van het seizoen mag uitkijken naar een andere werkgever en zijn laatste maanden op zijn dooie akkertje zou uitzingen. Het tegendeel is waar. Captein: "Ik ben hier nog altijd bezig met een missie: VVV koste wat kost in de Eredivisie houden."

Na Lokhoff kwamen achtereenvolgens Jeffrey Leiwakabessy, Vorstermans, Danny Holla en Steven Berghuis uit de koker van Captein. Zijn hand was meteen zichtbaar tegen de Rotterdammers, 2-1 winst. Degradatie naar de eerste divisie hoeft voor dit VVV zeker geen kwestie van tijd te zijn. "Ik denk dat deze selectie kwalitatief niet veel onder doet voor die van FC Utrecht", meent Vorstermans zelfs. Hij zegt het zonder te lachen. De verdediger geraakte op een zijspoor in de Domstad en besloot de weg naar het zuiden te nemen. Daar waar kommer en kwel de normaalste gang van zaken waren. Inderdaad, een vorm van verleden tijd. "Ik had een negatief beeld van VVV, maar dat veranderde al snel. Ik trainde op vrijdag 6 januari mee met FC Utrecht en een dag later zat ik in het vliegtuig naar Turkije. Met VVV. Onderweg heb ik kennis gemaakt met alle spelers en de rest van de staf. In die week was Leiwakabessy er ook al bij. Het was een leerzaam en prettig trainingskamp." Drie dagen nadat de selectie terugkeerde uit Azië stond er een bekende van Vostermans op de stoep. "Met Holla heb ik nog in de jeugd van de Zwarte Schapen gespeeld. Hij is ook opgegroeid in Almere. Een jongen die we goed kunnen gebruiken." Holla werd in zijn jeugdjaren weggekaapt door de talentenjagers van Groningen, terwijl Vorstermans een droom werkelijkheid zag worden als tiener. "Op vijftienjarige leeftijd vertrok ik naar Ajax. Ik speelde samen met Siem de Jong, Toby Aldeweireld, Daley Blind en Vurnon Anita. Dat was de generatie van 1989. Vurnon was samen met Jeffrey Sarpong het grootste talent."

Het bevestigt dat het raar kan lopen in de voetballerij. Zelf moest Vorstermans Ajax na zijn periode als speler van de A1 verlaten. "Dat was wel te verwachten, omdat de meeste leeftijdsgenoten om hij heen al een contract hadden getekend. Natuurlijk was dat een fikse domper." FC Utrecht pikte hem echter op. "Daar ging ik voor Jong FC Utrecht spelen. Ik moest al snel onder het mes vanwege een meniscusblessure. Daar had ik al last van tijdens mijn periode bij Ajax. Destijds werd ik ook geopereerd, maar ik herstelde er toentertijd niet voldoende. Dat bleek achteraf pas het geval. Al die tijd speelde ik met een rotte knie bij Ajax, waardoor ik als speler van FC Utrecht opnieuw onder het mes moest gaan. Daarna was ik pas volledig hersteld. Soms denk ik er wel eens aan terug. Wat, als ik bij Ajax fit was geweest? Maar dat is achteraf gelul. Het heeft geen enkele zin meer." Op 23 september debuteerde Vostermans in het eerste elftal van FC Utrecht in het kader van het KNVB-bekertoernooi (2-4 verlies tegen FC Groningen). "Ik ben in dat seizoen wel speler van het tweede elftal gebleven. In de daaropvolgende jaargang, 2010/11, werd ik aan de A-selectie toegevoegd. Op 19 september 2010 maakte ik mijn competitiedebuut. Nota bene tegen VVV. Die wedstrijd wonnen we met 3-2. Dat blijft je altijd bij, maar mijn hoogtepunt beleefde ik drie maanden later toen we met 3-0 van Ajax wonnen. Ik scoorde het laatste doelpunt. Het hoogtepunt uit mijn carrière."

Met de komst van verdediger Marcus Nilsson naar FC Utrecht aan het begin van dit seizoen belandde Vorstermans weer op de bank. Ook na het vertrek van Erwin Koeman behoorde de centrale verdediger niet tot de eerst elf van Koemans opvolger en voormalige assistent Jan Wouters. "Ik heb toen aangegeven dat ik verhuurd wilde worden aan een Eredivisie-club. VVV toonde interesse en was ook het meest concreet." Vorstermans begon zijn geelzwarte avontuur meteen met succes: de winnende treffer scoren tegen Feyenoord. "Nieuw hoogtepunt? Ja, dat kun je wel zeggen." En als hij moet kiezen tussen deze treffer en die tegen Ajax? "Het doelpunt tegen Ajax? Nee, die tegen Feyenoord was mooier. Het heden telt. Ik ben VVV’er."