Held over datum

We schrijven 14 februari 2011. Het seizoen 2010/11 was een verschrikking voor de club en al haar fans. De afgelopen jaren was het nooit geweldig geweest sinds Der Mythos in 2008 weer terug naar de Bundesliga was gepromoveerd, maar dit jaar sloeg echt alles. Verlies na verlies stapelden zich op en het team van Michael Frontzeck bevond zich diep in de kelder van de ranglijst. Het roer moest om, en er werd schijnbaar uit het niets gekozen voor een rustige Zwitser die bij Hertha Berlin mooie dingen had laten zien. Wat velen niet wisten was dat met het aanstellen van deze Zwitser een comeback werd ingezet die velen tot op de dag van vandaag nog in het geheugen hebben gegrift, en hem voor velen ook een held maakt.

Twee dagen voor het aantreden van de trainer in kwestie verloor Borussia met 3-1 uit bij St. Pauli. Met maar zestien punten uit 22 wedstrijden waren we het lachertje van de Bundesliga, en terecht ook. Er moest iets gebeuren, een frisse wind, en die kwam ook. Lucien Favre werd aangesteld als nieuwe coach van de ooit zo roemruchte club.

In de weken erop gebeurde dingen die niemand had verwacht. Er werd gewonnen van Schalke, enkele wedstrijden gingen slechts krapjes verloren of zelfs gewonnen en na een paar weken begon het team echt te lopen. Verdedigend stond Borussia opeens als een huis. De wedstrijd waar alle Fohlen elk jaar naar uitkijken stond op speeldag 29 eindelijk op het programma. Borussia Mönchengladbach tegen 1.FC Köln. Met maar liefst 5-1 werd er gewonnen en de fans waren in extase, kon het dan toch nog? De week erna was de zoveelste domper waarbij we maar met 1-0 verloren uit bij het sterke Mainz 05 en de moed begon toch wel erg in de schoenen te zakken want met nog maar vier wedstrijden te gaan op de achttiende plek leek het uitzichtloos. Geluk bij een ongeluk was wel dat de nummers zestien en zeventien allebei ook niet vooruit kwamen en we dus nog een kleine kans maakten.

Wat toen gebeurde was een waar wonder te noemen. Thuis werd de latere kampioen Borussia Dortmund met 1-0 verslagen en uit werd bij nummer drie Hannover gewonnen met 0-1. Borussia was inmiddels naar plek 17 verhuisd met nog maar 2 punten achterstand op Eintracht Frankfurt. De week erop werd thuis met 2-0 van de nummer 7 Freiburg afgerekend en kon er al licht gejuich waargenomen worden in het kamp Mönchengladbach. Het stond namelijk inmiddels al op plaats zestien en zou daarmee niet direct degraderen. Op de laatste speeldag moest er uit tegen HSV gespeeld worden en er werd gelijkgespeeld. Had Eintracht niet verloren, maar gelijk gespeeld waren we op doelsaldo nog gedegradeerd, maar kampioen Borussia Dortmund deel haar plicht en won met een zakelijke 3-1.

In de promotie-degradatie werd uiteindelijk van Bochum afgerekend en het seizoen dat erop volgde zal iedereen die de Bundesliga volgt wel kennen van Borussia.

Borussia mocht in het seizoen 2012/13 eindelijk weer Europa in, maar kon over twee wedstrijd niet afrekenen met Dynamo Kiev en was de Europa League dus het toernooi waar aan meegedaan werd. De groepsfase overleefden we met enkele mooie overwinningen en werden later uitgeschakeld door Lazio. Voor het eerste Europese avontuur in 16 lange jaren was het zeker niet slecht. In de competitie ging het alleen niet zo goed. Er ging veel mis en wedstrijden werden verloren op een manier die je na het geweldige seizoen van het jaar ervoor niet meer verwachtte. Zeker niet na enkele goede aankopen die het verlies van Dante, Marco Reus en Roman Neustädter op zouden hebben moeten kunnen vangen. En toch gebeurde het.

Dat gevaar lag natuurlijk op de loer na zo een geweldig seizoen uit het niets, en ik ben ook wel wat gewend met Borussia, dus had ik er lang geen groot probleem mee. Zeker ook omdat duidelijk was dat van degradatie dit jaar absoluut geen sprake zou zijn en heel misschien de Europa League nog veilig gesteld kon worden. Maar de altijd positieve en onrealistische communicatie vanuit Borussia zelf stootte me tegen het borst.

Nooit was een nederlaag het gevolg van slecht spel, wat wel vaak zo was, maar was het altijd ‘leider’ en werd het vaak op pech af geschoven. Dat uiteindelijk plek acht nog gehaald werd mag je ook enigszins een klein wonder noemen maar het spel liet veel te wensen over. De visie en het mooie combinatiespel van het jaar ervoor werd nooit gevonden en veel te veel spelers speelden niet op hun toppen van hun kunnen. De chemie leek wel weg tussen spelersgroep en trainer.

Een ook nu, één dag voor de zoveelste openingswedstrijd van het Bundesliga seizoen uit tegen Bayern München, houd ik mijn hart vast. De voorbereiding mag goed genoemd worden, misschien zelfs geweldig. Zeker door het aantrekken van enkele geweldig goede spelers. Maar ook werd er verloren met 1-5 van, jawel, Bayern München en werden we direct uit de DFB Pokal geschoten door SV Darmstadt 98. En ook hierbij was het niet de schuld van het slechte spel in die twee wedstrijden.

Lucien Favre is in mijn ogen nog altijd een grote held die veel voor de club betekend heeft, en zelfs een standbeeld aan het stadion zou mogen krijgen. Maar ook ik kan niet langer ontkennen dat de magie van Favre uitgewerkt lijkt (!) te zijn. Lijkt, want na morgen weten we pas meer, en zeg ik over een paar weken wel hele andere dingen over de beste man. En misschien…heel misschien, komt het dit seizoen toch weer goed met vijfvoudig kampioen Borussia VfL 1900 Mönchengladbach.