‘Heel jammer dat Sparta Rotterdam mij geen klein contractje gunde’

ARADIPPOU - Hij speelde in de jeugd met spelers als Kevin Strootman, Georginio Wijnaldum en Garry Rodrigues, maar waar die voetballers spelen voor respectievelijk AS Roma, Liverpool en Galatasaray, daar slaagde Everton Pires Tavares er maar niet in om een profclub te vinden. Tot deze zomer, want in juli tekende de aanvallende middenvelder een contract voor tien maanden op Cyprus.

Door Gijs Freriks

Pires Tavares, 27 jaar, had zich eigenlijk voorgenomen om sportieve revanche te nemen bij Sparta. Hij werd op zijn vijftiende uit de jeugdopleiding van de Kasteelheren weggestuurd, maar keerde er in juni terug om mee te trainen met het eerste elftal van Henk Fraser. “Directeur Henk van Stee vroeg of ik een dag of tien mee wilde trainen en dat wilde ik wel. Die kans greep ik graag aan. Maar na twee weken trainen had ik nog steeds geen contract terwijl andere spelers wel aan het tekenen waren. Sparta wilde uiteindelijk dat ik de hele voorbereiding mee zou draaien, maar ik wilde niet het risico lopen dat ik aan het einde van de zomer zonder contract zou zitten. Daarom ben ik op zoek gegaan naar iets anders.”

Via LinkedIn kwam Pires Tavares in contact met Erik Matsinger, een Amsterdamse zaakwaarnemer die woonachtig is op Cyprus. “Hij had een club die geïnteresseerd was.” Die club was Omonia Aradippou, de nummer zes van het afgelopen seizoen op het tweede niveau van het eiland in de Middellandse Zee. Pires Tavares hoopt zich in Aradippou, een stadje op vijftien minuten rijden van Larnaca, in de kijker te spelen bij grotere ploegen. “Ik wil een goed seizoen draaien en wie weet komt er dan weer wat leuks langs. Er spelen mooie clubs op Cyprus: APOEL Nicosia, Apollon Limassol, AEK Larnaca… Je weet het maar nooit.”

Pires Tavares speelde van zijn zevende tot zijn vijftiende bij Sparta. Hij moest vertrekken omdat hij te ‘iel’ was. “Dat kwam heel hard aan, het was geen fijn gevoel. Of ik het zag aankomen? Ja, in de loop van het seizoen wel, want ik ging steeds minder spelen. De rest ontwikkelde zich verder en ik bleef hangen. Maar toch was het pijnlijk om te horen.” De linkspoot verloor het plezier in het voetbal en ging daarom met zijn vrienden spelen bij De Rotterdamse Leeuw. “Ik vond het plezier meteen terug. Dat was het belangrijkste op dat moment. Wel kreeg ik steeds te horen waarom ik niet op een hoger niveau speelde. De kwaliteiten had ik namelijk nog steeds. Ik dacht: ik ga er het beste van maken.”

Pires Tavares kwam terecht bij SCO’63 in Spijkenisse en speelde op zijn zestiende in het eerste elftal. Hij werd kampioen, promoveerde naar de derde klasse en promoveerde een seizoen later opnieuw, maar dan via de nacompetitie. De smaakmaker ging met trainer Martin Klomp mee naar VV Nieuwenhoorn in Hellevoetsluis en eindigde ook daar op de eerste plaats. Promotie naar de Zondag Hoofdklasse was een feit. Omdat Pires Tavares liever op zaterdag speelde omdat de tegenstand dan sterker was, koos hij voor VV Zwaluwen in Vlaardingen. Via ASWH uit Hendrik-Ido-Ambacht en RVVH uit Ridderkerk kwam hij uiteindelijk bij Kozakken Boys terecht. Daar groeide Pires uit tot een clubheld.

In drie seizoenen tijd maakte Pires Tavares 24 doelpunten in 92 wedstrijden en werd hij twee keer verkozen tot de beste speler van de club. In zijn prijzenkast staan dan ook twee Gouden Schoenen. “Ik heb het er heel erg naar mijn zin gehad. Ik had leuke teamgenoten met kwaliteiten en de club leefde in het dorp enorm. Ik was er ook geliefd.” Toch besloot Pires Tavares in maart al om zijn aflopende contract in Werkendam niet te verlengen. “Het is nu of nooit”, vertelde hij in een interview met Voetbal Rotterdam. Pires Tavares wilde zich koste wat kost bewijzen in het profvoetbal. Het voelde voor hem als ‘de laatste kans’.

“Vooral in Nederland ben je gauw ‘te oud’ voor een profvoetballer. Maar ik vond mezelf helemaal niet te oud. Ik zat er bovendien al tegenaan, want het verschil tussen de Tweede Divisie en de Jupiler League is niet héél groot. Ik dacht: nu moet ik het doen. Als je profvoetballer wil worden, dan moet je de kans nu pakken. Als je niet voor het hoogst haalbare wil gaan, dan kun je misschien beter bij Kozakken Boys blijven. Je kunt daarnaast dan een leuke baan hebben en dat verdient dan aardig. Maar als je op sportgebied echt ambities hebt, lijkt het mij logisch om naar een profclub te willen gaan.”

Welke opties had je nog meer?
“Er was wel wat interesse, maar dat werd niet concreet. Of dan moest ik eerst stagelopen, maar daar had ik geen trek meer in. Die clubs weten inmiddels toch wie ik ben? Ze hebben toch beelden gezien? Het liefst was ik in Nederland de profwereld ingegaan en had ik daar laten zien wat ik kan, maar als dat niet voor je is weggelegd, moet je het geluk elders vinden.”

Ik begreep dat Danny Buijs jouw naam bij FC Groningen heeft laten vallen…
“Buijs heeft mij heel erg geholpen. Hij gunde het mij zó erg dat ik op een zo hoog mogelijk niveau zou spelen en was er heel erg mee bezig. Ik geloof ook dat hij contact heeft gelegd met Matsinger (de agent op Cyprus, GF.) waardoor ik dus met die man in contact ben gekomen. Van FC Groningen is verder niet veel terechtgekomen. Ze zijn een paar keer komen kijken, maar ik was vorig seizoen niet zo goed als de jaren ervoor. Bovendien zit je ook met mijn leeftijd… Maar ik denk dat Danny zelf mij er wel graag bij had willen hebben.”

Hoe schat je het niveau van Omonia Aradippou in?
“Ik denk dat het wel te vergelijken valt met Kozakken Boys, alleen train je hier vaker. Soms wel twee keer op een dag en ik denk dat het voor mij ook beter is om iedere dag te trainen. Alleen op die manier kan ik beter worden. De clubs in de competitie ken ik eerlijk gezegd allemaal niet. Omonia is vorig seizoen op de zesde plaats geëindigd en ik heb ook te horen gekregen dat er betere ploegen aan de competitie meedoen dan de onze. Maar ik ben benieuwd. We hebben een trainer met ambitie die het liefst voor het kampioenschap gaat.”

Hoe vond je het dat Sparta jou onlangs liet wachten? En hoe was het om met Royston Drenthe op het trainingsveld te staan?
“Ik vond het heel jammer dat ze mij niet een klein contractje gunden en dat ik vervolgens kon laten zien wat ik in huis had. Dat viel behoorlijk tegen (...) Royston Drenthe heeft natuurlijk bij Real Madrid gespeeld en ik zat opeens met hem in de kleedkamer. Dat is wel heel bijzonder. Hij is een heel nuchtere en leuke jongen en ik denk dat Sparta op en buiten het veld veel aan hem gaat hebben. Je ziet dat hij de kwaliteiten nog heeft om te voetballen. Hij was niet fit, maar is nu geloof ik topfit. Sparta gaat veel plezier aan hem beleven.”

Bij Sparta speelde je vroeger met onder anderen Strootman en Wijnaldum. Zag jij toen al hun potentie?
“Je zag meteen dat ze kwaliteiten hadden. Strootman speelde ook altijd met de ouderen mee, sloeg daarmee een jaartje over. Ik dacht toen al dat het met hem wel goed zou komen. Wijnaldum had ook talent, maar hij vertrok al vroeg naar Feyenoord. Verder heb ik mij niet echt met hen beziggehouden. Ik heb ze natuurlijk gevolgd, maar het is hun loopbaan en hun leven.”

De carrière van Pires Tavares heeft zich duidelijk anders ontwikkeld, want hij begint nu dus pas aan een profbestaan. Hij spiegelt zich aan Nasser El Khayati, die eveneens Kozak is geweest en daarna bij Queens Park Rangers en ADO Den Haag terechtkwam. “Ik ken hem niet persoonlijk, maar weet dat hij op Cyprus heeft gespeeld. Vervolgens is het balletje gaan rollen. Wie weet loopt het ook wel zo voor mij. Of de Eredivisie mijn ultieme doelstelling is? Dat was mijn eerste doelstelling, ja, maar nu ik hier in het buitenland zit, sta ik voor alles open.” Voor ‘De Duiven’ van Omonia Aradippou begint de competitie in september en voor Pires Tavares is het te hopen dat hij de komende tien maanden naam maakt op Cyprus.