Harde leerschool voor Son: ‘Na drie uur zag de vloer rood van het bloed’

Heung-Min Son werd in 2008 door Hamburger SV naar Europa gehaald en belandde uiteindelijk via Bayer Leverkusen in 2015 bij Tottenham Hotspur. De Zuid-Koreaanse aanvaller is een dragende kracht in het elftal van manager Mauricio Pochettino en wordt alom beschouwd als een van de beste spelers in de Premier League. Son had een harde leerschool, zo laat hij dit weekeinde weten in een openhartig interview met The Guardian.

De 26-jarige linksbuiten is de zoon van Woong-Jung Son, een oud-spits met een verdienstelijke voetbalcarrière in Zuid-Korea. Samen met zijn oudere broer Heung-Yun werd Son op soms hardhandige wijze getraind door zijn vader. "Hij liet ons op tienjarige leeftijd vier uur per dag hooghouden", herinnert de ster van Tottenham Hotspur zich. "Na drie uur hooghouden zag ik drie ballen. De vloer zag rood van het bloed in mijn ogen. Ik was zo moe; mijn vader was erg boos. Dit is denk ik het meest spraakmakende moment uit mijn jeugd. We praten er nog steeds over als we samen zijn. Vier uur lang hooghouden zonder de bal te laten stuiteren: dat is lastig, nietwaar? Ik liet de bal in vier uur tijd geen enkele keer stuiteren."

Son senior hield er een harde aanpak op na. "Toen ik een jaar of twaalf was, werd hij trainer van ons schoolteam, dat bestond uit vijftien tot twintig spelers. Tijdens de training moesten we de bal veertig minuten lang hooghouden. Mijn vader zei niets als een willekeurige speler de bal liet vallen. Als het mij echter overkwam, liet hij ons allemaal opnieuw beginnen", vervolgt de aanvaller van the Spurs. "De overige jongens konden er begrip voor opbrengen, want ik was zijn zoon. Het was moeilijk, maar als je erover nadenkt, dan denk ik dat het goed voor me is geweest."

"Was hij een strenge coach? Ja. Soms zelfs beangstigend", zegt Son over zijn vader. De relatie van de twee heeft echter nooit geleden onder de gedisciplineerde aanpak Woong-Jung Son. "Mijn vader heeft altijd aan mij gedacht. Hij heeft altijd alles voor mij gedaan en zonder hem was ik niet de persoon geweest die ik nu ben. Je hebt als speler nu eenmaal wat hulp nodig. Het is belangrijk om een goede trainer tegen te komen. Daarnaast heb je wat geluk nodig. Voor mij is alles op zijn plek gevallen."

Son heeft op het veld groot respect voor zijn tegenstanders. Dat dankt hij naar eigen zeggen weer aan zijn vader. "Als ik als jonge jongen op het doel afstormde en een tegenstander blesseerde zich op dat moment, dan zei mijn vader dat ik de bal uit moest spelen. Immers, je kunt nog zo'n goede voetballer zijn: als je geen respect hebt voor anderen, dan stel je niets voor. Mijn vader vertelt me dat nog altijd. Soms is dat moeilijk, maar we zijn op de eerste plaats allemaal mensen. We moeten elkaar respecteren, zowel op als naast het veld."

Son zegt na te denken over het leven na zijn actieve spelersloopbaan. Een familie heeft hij voorlopig nog niet gesticht. Een bewuste keuze, zo geeft hij aan. "Mijn vader is het met me eens. Als je trouwt, dan staan je vrouw en kinderen op de eerste plaats. Voetbal komt dan pas op de tweede plaats. Zolang ik op het hoogste niveau kan voetballen, wil ik er zeker van zijn dat voetbal voor mij op de eerste plaats kan staan. Je weet niet hoelang je op het hoogste niveau kunt spelen. Zodra je met pensioen gaat, of als je 33 of 34 jaar oud bent, kun je alsnog een lang leven hebben met je familie."