Haagse cultspits geniet in Engeland: ‘Ze noemen ons hier ‘Dutch pussy’s‘’

CRAWLEY - Thomas Verheydt verruilde MVV afgelopen zomer voor een avontuur in de krochten van het Engelse profvoetbal. De geboren Hagenaar tekende een driejarig contract bij Crawley Town, uitkomend in de League Two. Een competitie waar het er iets anders aan toegaat dan in de Jupiler League, zo constateerde Verheydt al snel.

Door Chris Meijer

De 25-jarige spits scoorde vorig seizoen 13 keer in 43 wedstrijden voor MVV en speelde zich daarmee in de kijker bij Crawley Town, waar ook Nederlanders Enzio Boldewijn en Moussa Sanoh onder contract staan. De verbintenis van Verheydt in Maastricht liep nog een seizoen door, maar MVV kwam er snel uit met Crawley Town. Toen de clubs het eens waren, vloog Verheydt naar Engeland om de transfer af te ronden.

Heb je niet getwijfeld om het avontuur in Engeland aan te gaan?
“In het begin heb ik wel even getwijfeld, ja. We hadden best een goed seizoen gedraaid bij MVV. Ik overwoog om nog een jaar te blijven en dan transfervrij te vertrekken. Dat is ook mooi en lekker, dan kan een Eredivisie-club je oppikken als tweede spits. Maar ik voelde dat ik een stap moest zetten, je moet soms besluiten om uit je comfortzone te stappen. Ze wilden mij zo graag hebben en ik heb hier een mooi contract gekregen. Het klopt allemaal. Ik zat eerst nog te denken: moet je wel in de League Two instromen? Mensen zeiden dat ik eigenlijk de League One moest pakken, want daar zit weer iets meer voetballend vermogen. Maar ik was heel gecharmeerd van wat deze club uitsprak richting mij.”

Lagen er ook nog andere aanbiedingen afgelopen zomer?
“Er was wel wat interesse, ook vanuit Azië. Ik vond het nog iets te vroeg om daar naartoe te gaan. Ik ben 25 en als je naar Azië gaat, ben je best wel uit de picture. Financieel is dat top, maar het is misschien beter om die kant op te gaan als je rond de dertig bent. Eigenlijk wilde ik afgelopen zomer weer bij MVV beginnen, maar toen had Crawley Town zich gemeld bij de club.”

Heb je er altijd van gedroomd om in Engeland te voetballen?
“Ja, honderd procent. Ik kreeg weleens de vraag: Waarom ga je van het tweede niveau in Nederland naar het vierde niveau in Engeland? Weet je, dat is heel makkelijk. Financieel is het twee of drie keer beter. En als we hier uit tegen pak ‘m beet Luton Town spelen, zitten er ook elfduizend toeschouwers op de tribune. Mensen die mij vragen wat ik hier doe op het vierde niveau, hebben geen idee. De League Two wordt niet uitgezonden in Nederland. Iedereen kent alleen de Premier League en de Championship. Logisch, maar het is kort door de bocht om te zeggen: Wat doe je daar?”

De technische staf van Crawley Town was voor Verheydt bovendien een reden om naar Engeland te verhuizen. The Reds staan sinds afgelopen zomer onder leiding van Harry Kewell. De Australiër speelde gedurende zijn loopbaan voor clubs als Leeds United, Liverpool en Galatasaray. Kewell wordt bij Crawley Town geassisteerd door Warren Feeney, die voor onder meer Leeds United, Swansea City, Cardiff City en Sheffield Wednesday speelde. Verheydt heeft ontzag voor zijn manager. “Je merkt dat er veel publiciteit om hem heen hangt. Als wij partijvormpjes spelen, doet hij af en toe mee. Hij is gewoon nog de beste en kan echt nog heel erg goed voetballen. Kewell weet wat spelers denken en hij neemt jongens die even niet lekker in hun vel zitten in bescherming. In de media neemt hij het voor ze op en op de achtergrond is hij dan met je bezig.”

Het gaat er daar dus behoorlijk professioneel aan toe?
“Onwijs professioneel. Onder Kewell en Feeney zitten nog vier of vijf fysio’s, analisten, noem het maar op. We trainen iedere dag met hartslagmeters, onze trainingen worden elke dag gefilmd, we krijgen analyses van trainingen, alles wordt opgemeten: voor en na de training moeten we bijvoorbeeld onze hamstrings testen. Het is moeilijk uit te leggen, maar het is in Engeland iets meer gespecialiseerd op het fysieke vlak.”

Is dat het grote verschil met het voetbal in Nederland?
“Waar je in Nederland alles met de bal doet om voetballend bezig te zijn, moet je in Engeland ook lichamelijk in orde zijn. Dat verschil merk ik wel heel erg. Op zich bevalt me dat wel, ik ben ook regelmatig aan het boksen en zwemmen hier. Er komt meer bij kijken dan alleen het voetbal. De trainingen zijn hard, in de voorbereiding moet je kei- en keihard werken om fit te zijn. In Nederland heb ik nog nooit mijn benen getraind, sprongkracht had ik nog nooit wat aan gedaan. Maar hier ligt daar de nadruk op, wedstrijden worden beslist op een vrije trap of een corner. Als je net even wat hoger kan springen, dan heb je daar heel veel profijt van.”

Hoe bevalt het niveau?
“Als je bij onze trainingen kijkt, zie je dat we op een heel goed niveau kunnen voetballen. Maar wanneer de fluit gaat voor de wedstrijd, gaat er op de een of andere manier een knop om. Dan is het gewoon vol werken en wordt het voetbal soms een beetje vergeten, het gaat dan puur om resultaat. Het maakt niet uit hoe, maar er moet gewonnen worden. Iedereen heeft zijn eigen gezin en er moet brood op de plank komen, zo denken ze hier volgens mij. Als je het veld opgaat, moet je winnen, want je wil je premie hebben. Er zijn iets andere belangen dan in de Jupiler League, in ieder geval dan wat ik gewend was.”

Had je dat van tevoren verwacht?
“Ik wist wel dat het hier begon met hard werken. Ik dacht: voetballend komt het wel goed, Nederlanders kunnen altijd wel aardig voetballen. Wij hebben hier ook jongens lopen die makkelijk meekunnen in de top van de Jupiler League, maar het is niet te vergelijken. Wij zouden bovenin meedraaien in de Jupiler League, zeker qua fysieke gesteldheid. Als een Nederlands team meedraait in de League Two, redden ze het op fysiek vlak niet. Voetballend zouden ze er dan wel weer bovenuit kunnen steken. Nick Kuipers (vorig seizoen ploeggenoot bij MVV, nu speler van ADO Den Haag, red.) kwam laatst kijken. Hij zei: Tho, ik weet niet wat ik zie, man. Er is zoveel power. Ik denk dat heel veel mensen niet weten hoe er hier gespeeld wordt. Het heeft wel wat, moet ik zeggen.”

Ligt het spel jou ook wel?
“Natuurlijk ligt het mij, ik ben best groot. Maar die centrale verdedigers zijn dat hier ook allemaal. Nederlanders hebben ook een beetje een naampje in Engeland. Dutch Pussy’s, weet je. Wij zijn niks gewend, zeggen ze. Als je een klein duwtje geeft, wordt er in Nederland afgefloten. Dat is hier absoluut niet het geval. Hier worden slidings gemaakt, jongen, dat zie je in Nederland niet. Dat is een beetje het verschil, je moet omschakelen. Je krijgt ellebogen: ik ben al twee keer naar de kant gegaan met een bebloed hoofd in de eerste drie wedstrijden. Daar wordt niet eens voor gefloten. Dan kan je gaan zeuren tegen de scheidsrechter, wat je in Nederland doet. Maar dat heeft hier echt geen zin.”

Verheydt belandde pas op late leeftijd in het profvoetbal. MVV haalde de spits in 2015 weg bij Scheveningen, waar hij toen pas net een maand zat. Hij doorliep de jeugdopleiding van Feyenoord en ADO Den Haag, maar wist niet door te breken in het eerste elftal. Via Jodan Boys en IJsselmeervogels keerde Verheydt weer terug in zijn geboortestad. “Ik heb eerlijk gezegd dat er altijd wat speelde op de achtergrond en dat er wat kon gebeuren. Daar zijn ze mee akkoord gegaan, Scheveningen was een soort tussenstap.”

Heb je altijd vertrouwen gehouden dat je nog in het profvoetbal terecht zou komen?
“Ik heb altijd nog de ambitie gehad om het profvoetbal te halen. Ik heb de hele jeugdopleiding van Feyenoord en ADO Den Haag doorlopen, dus dan hoop je niet dat je eindigt in de Topklasse. Er is altijd wat contact en interesse geweest vanuit de Jupiler League, van kleinere clubs. Er is ook wat interesse uit Finland geweest, dus er hebben altijd wat dingen gespeeld op de achtergrond. Maar niet iets waarvan ik dacht: dat moet ik doen. Pas toen MVV kwam, was het een makkelijke keuze om daar te tekenen. Maastricht is een prachtige stad en MVV is een club met een mooie historie.”

Heb je nog ambities voor de toekomst?
“Mijn contract loopt nog drie jaar en ik ben dan een jaartje of 28 als ik hier klaar ben. Dan moet je kijken of je nog een stap kan maken, naar de Eredivisie of naar een club waar het financiële plaatje er goed uitziet. Dan moet je naar de landen in Azië gaan. Dat is ook een uitdaging, die durf ik wel aan.”

Je bent niet vies van het avontuur dus?
“Als je weet dat je in Azië zoveel kan verdienen, moet je daar wel aan gaan denken. Als je wat over wil houden als profvoetballer, dat je straks een leuk huisje kan kopen en het wat rustiger aan kan doen, moet je wel die kant opgaan. Dat hoor ik ook van andere jongens. Misschien is dat een optie, maar ik weet ook niet hoe het tegen die tijd met mijn gezin zit. Ik heb het zeker in mijn hoofd, ja.”

Heb je dan ook nog een droom?
“Ja, het zou een droom zijn om ooit nog voor ADO Den Haag te spelen. Dat zou hartstikke mooi zijn. Maar je weet nooit hoe het loopt. Als ik hier in het restant van het seizoen twintig goals maak, dan ben ik hier zo weer weg. Zo werkt het ook hier, want dan krijg je veel aandacht en ben je op de nationale televisie te zien. Het is gewoon zaak dat je presteert en aan de hand daarvan kan je een plan gaan maken.”

Verheydt speelde dit seizoen tot dusver vier wedstrijden, maar staat nu een aantal weken aan de kant door een knieblessure. Hij raakte in de EFL Throphy-wedstrijd tegen Charlton Athletic geblesseerd. “Ik ben alleen nog aan het wachten tot ik groen licht krijg en het veld weer op mag. Als het goed is, heb ik eind deze week een nieuwe MRI-scan en als die goed genoeg is, mag ik weer gaan trainen. Dan gaan we gewoon knallen en ik ben al veel fitter en sterker dan ik vorig jaar bij MVV was. Ik word alleen maar beter hier en ik ben benieuwd hoe het hier gaat eindigen, over tweeënhalf à drie jaar.”