‘Goede Gek’ flirt met Barcelona: ‘Luister, ik zal een geheim verklappen’

“Iedereen zal Leo, Andrés en mij herinneren, maar ze moeten hem ook herinneren.” Xavi stelde in 2017 dat Dani Alves, net als Lionel Messi en Andrés Iniesta, een enorme impact heeft gehad op de prijzenregen van Barcelona. De Braziliaan, in de voetballerij geliefd en gehaat om zijn unieke karakter, werd bij de Catalanen de beste rechtsback ter wereld en pakte met de topclub 23 prijzen, waaronder drie keer de Champions League. De transfervrije Goede Gek gaat na de winst van de Copa América door een 3-1 zege op Peru op zoek naar een nieuw avontuur, na nu al een prachtige levensloop die hij als achtjarig jochie uit Juazeiro nooit voor mogelijk had gehouden.

Door Tim Siekman

Zijn levenswandel leverde de 36-jarige Alves een uitpuilende prijzenkast op. De veteraan, met veertig trofeeën de meest gedecoreerde speler aller tijden, was in Europa actief voor Sevilla, Barcelona, Juventus en tot voor kort Paris Saint-Germain, terwijl hij tot op heden ook 107 interlands voor Brazilië achter zijn naam heeft staan. De vleugelverdediger beseft echter iedere dag dat zijn luxe leven doorspekt met succes niet alleen is ontstaan door talent. Uit een vrijwel uitzichtloze situatie in Brazilië, met soms barre leefomstandigheden, knokte hij zich met doorzettingsvermogen naar de wereldtop.

“Luister, ik zal een geheim verklappen”, aldus Alves in 2017 bij The Players' Tribune. “Voordat ik ga voetballen tegen de beste aanvallers ter wereld – Messi, Neymar, Cristiano Ronaldo – bestudeer ik obsessief hun sterke en zwakke punten. Dan pas ga ik bekijken hoe ik ga aanvallen. Mijn doel is om de wereld te laten zien dat Dani Alves van hetzelfde niveau is. Ik wil niet niet onzichtbaar zijn. Ik wil het podium. Ik wil me nog iedere keer bewijzen. Maar het ligt nog dieper. Vlak voor iedere wedstrijd heb ik hetzelfde ritueel: ik sta vijf minuten voor de spiegel en sluit me volledig af. Dan begint er een film in mijn hoofd. Een film over mijn leven.”

'Het huis stinkt naar natte grond'
“In de eerste scene ben ik tien jaar oud”, vervolgt Alves. “Ik slaap op een cementen bed in mijn kleine ouderlijk huis in Jazeiro. Het matras is net zo dik als je pink. Het huis stinkt naar natte grond. Het is nog donker buiten. Het is vijf uur in de ochtend, de zon is nog niet op, maar ik moet mijn vader helpen op onze boerderij voordat school begint. Mijn broer en ik lopen naar de akker als mijn vader al aan het werk is. (...) Urenlang strijd ik met mijn broer wie de hardste werker is, want degene die in de ogen van mijn vader het meest heeft geholpen, krijgt het recht tot onze enige fiets.”

Tweets by DaniAlvesD2

“Als ik de fiets niet win, moet ik de negentien kilometer naar school lopen. De terugweg is nog erger, want de voetbalwedstrijden bij mij in de buurt zullen dan zonder mij van start gaan. Dus ik moet maar die negentien kilometer rennen en meteen het veld ingaan als ik aankom. Maar wat als ik die fiets win? Dan kan ik ook de meiden krijgen. Ik kan een van hen oppikken langs de weg en haar naar school rijden. Negentien kilometer lang ben ik de man. Dus ik doe mijn stinkende best. Ik kijk nog een keer naar mijn vader als ik het terrein verlaat en naar school ga. Hij heeft nog een hele dag voor zich. 's Avonds runt hij ook nog een kleine bar om wat bij te verdienen.”

“Hij was een fantastische voetballer toen hij jong was, maar hij had niet het geld om naar de grote stad te komen, waar hij dan zou worden gezien door scouts. Hij wil er zeker van zijn dat ik die kans wel krijg. Ook al wordt het zijn dood”, aldus Alves, die als dertienjarige op trainingskamp wist dat hij alles in staat moest stellen om zijn vader trots te maken. “We trainen de hele dag, er is niet genoeg eten op het kamp. Iemand heeft mijn kleding gestolen. Ik mis mijn familie en ik ben zeker niet de beste speler. Van de 100 ben ik qua talent nummer 51. Maar ik zeg tegen mezelf: Je gaat niet terug naar de boerderij totdat je je vader trots hebt gemaakt. Je mag misschien nummer 51 zijn qua talent, je gaat nummer 1 of 2 zijn qua inzet. Je wordt een krijger. Je gaat hoe dan ook niet terug naar huis."

'Natuurlijk weet ik waar Sevilla is. Sev-iiiillaaaaa'
Alves vocht zich in de jeugdopleiding van EC Bahia, waar hij in 2001 debuteerde in de hoofdmacht met twee assists in de gewonnen wedstrijd tegen Paraná Clube (3-0). Alves, voorheen een buitenspeler, schitterde steeds vaker als rechtsback en dat viel ook op bij de scouts uit Europa. “Ik ben achttien jaar als ik een van de weinige keren lieg in mijn carrière. Ik speelde voor Bahia toen een grote scout me aantikte en zei: 'Sevilla heeft interesse in jou.' Ik zeg: Sevilla, fantastisch!. De scout reageert: 'Weet je waar dat is?' Ik zeg: Natuurlijk weet ik waar Sevilla is. Sev-iiiillaaaaa. Maar ik had geen flauw idee waar Sevilla was. Het had net zo goed op de maan kunnen zijn. Maar de manier waarop hij het zei klonk alsof het belangrijk was, dus ik loog.”

“Na een paar dagen begon ik rond te vragen. Toen kwam ik erachter dat Sevilla tegen Barcelona en Real Madrid speelde. In het Portugees hebben we dan een uitdrukking voor dit soort momenten. Ik zeg tegen mezelf: Agora. Zoiets als: Bang. We gaan!” Bij Sevilla kreeg de verdediging het nadrukkelijke verzoek om de middenlijn niet te passeren. Alves had echter een oncontroleerbare drang. “Ik bleef tijdens de wedstrijden maar naar die lijn kijken, als een hond die bang is om een onzichtbaar hek te passeren. Toen besloot ik in een wedstrijd zonder verklaarbare reden te gaan. Ik moest mezelf zijn. Agora. Ik ging. Aanvallen, aanvallen, aanvallen. Het werkte, net magie. Daarna zei de trainer: 'Oké, Dani. Nieuw plan. Bij Sevilla ga jij aanvallen.'”

Het zesjarig huwelijk tussen Alves en Sevilla werd een succesverhaal, een periode waarin onder meer twee keer de UEFA Cup werd gewonnen. Op een gegeven moment krijgt Alves een belletje van zijn zaakwaarnemer. Barcelona wil hem hebben. “Ik hoef dit keer niet te liegen. Ik weet waar Barcelona ligt. Hier heb ik het over. Dit is de film dat afspeelt in mijn hoofd als ik voor iedere wedstrijd voor de spiegel sta. (...) Toen ik achttien was, maakte ik de oversteek naar Europa, alleen voor een kans om te spelen bij een club dat tegen Barcelona speelt. Dus om de eer te hebben om voor Barcelona te spelen? Ongelooflijk.”

'We speelden op geheugen'
Dani Alves pakte van 2008 tot 2016 met Barcelona tig prijzen, waaronder drie keer de Champions League en zes landstitels. Onder aanvoering van onder anderen Messi, Iniesta en Xavi en met de bezielende leiding van bijvoorbeeld 'genie' Josep Guardiola imponeerde de Catalaanse grootmacht als nooit tevoren. “Die Barcelona-teams waren praktisch onverslaanbaar”, stelde Alves. “We speelden op geheugen, op de automatische piloot. We wisten allemaal wat we gingen doen. We hoefden er niet bij na te denken. Dat is waarom, tot op de dag van vandaag, Barcelona in mijn hart zit.”

Met zijn intrede op het wereldpodium kreeg het grote publiek ook te maken met de strapatsen van de excentrieke back. Onnavolgbare uitspraken en ietwat provocerende teksten volgden elkaar in rap tempo op, maar Alves bleef altijd benadrukken dat hij geen kwaad in de zin had. “Ik ben een Goede Gek. Ik haal gewoon alles uit het leven. Ik kijk nauwelijks televisie, want er is zoveel slecht nieuws. Ik ben juist het leven. Ik leef in vrijheid. Ik moet me in het voetbal wel aan bepaalde regels houden, maar ik speel wel in vrijheid. Vrijheid om te creëren. Ik leef in mijn gekheid”, aldus Alves in een interview met Globo Esporte.

“Ik houd ervan om karakter te hebben. Kijk maar naar de manier waarop ik me kleed. Normaal zijn vind ik een beetje saai. Clubs geven altijd een auto van de zaak en de mijne is altijd de auto met de meeste kleur. Ik heb mijn gebreken, maar ik ben wel eerlijk en oprecht. Soms heb ik gewoon het gevoel dat mensen niet voorbereid zijn om de waarheid te horen en bereid zijn over dingen te discussiëren.” Alves wordt soms gehaat door de buitenwereld, maar zijn teamgenoten zijn doorgaans zeer lovend over de vleugelverdediger en diens persoonlijkheid. Eric Abidal, oud-verdediger van Barcelona en vijf jaar lang teamgenoot van Alves in het Camp Nou, weet nog goed hoe de Braziliaan hem een verrassend voorstel deed.

Tweets by DaniAlvesD2

De huidig sportief directeur van de Catalaanse topclub kampte in 2011 met leverkanker en moest meerdere operaties ondergaan om er helemaal bovenop te komen. “Toen ik geopereerd moest worden, wilde Dani zijn lever doneren. Hij wilde meedoen aan mijn gevecht”, memoreerde Abidal bij Catalunya Radio. “Logischerwijs kon hij dat niet doen, want hij is een profvoetballer. Ik weigerde, maar ik wist hoe groots zijn gebaar was. Het zou zo zwaar voor hem zijn geweest om door te gaan met het leven als voetballer als ik het had toegestaan. Ik denk dat hij mijn boodschap wel begreep. Het verhaal met Dani gaat verder dan het shirt. Hij weet ik, ik ook. We zijn vrienden en praten over alles en nog wat. Hij is een goed persoon.”

'Barça is mijn thuis'
Na zijn tijd in Spanje reeg Alves ook prijzen aaneen bij Juventus en PSG. Zijn grote liefde bleef echter Barcelona, ondanks het conflict dat hij had met het bestuur in zijn laatste periode bij de club. “Barça is mijn thuis”, aldus de verdediger toen hij onder contract stond in Parijs in gesprek met Globo Esporte. “Het is voor mij onmogelijk om te zeggen dat ik nooit terug zal keren. Ik zou morgen nog terug naar Barcelona gaan als ze me zouden bellen. Ik vertrok met pijn in het hart. Ik vertrok met 23 prijzen in 8 jaar tijd. Ik heb de club veel resultaten gegeven en zij toonden geen respect. Daarna wilden ze dat ik 'vaarwel' zou zeggen. Ik weigerde, want het blijft mijn huis. Als het voelt als je huis, dan is er geen vaarwel. Het blijft je huis.”

Eind juni bevestigde Alves via Instagram dat hij zou vertrekken bij PSG. “Als je mij wil onthouden: wees iedere dag GOOD CRAZY, met een prachtige glimlach op je gezicht. Pure energie van een ziel, een professional die volledig toegewijd aan zijn doelen werkt. Ik hoop dat jullie mijn gekke dingen niet gaan missen”, zo schreef de veteraan, die nadien aan diverse clubs werd gelinkt. Ook een avontuur in de Premier League zou een optie kunnen zijn. Vorig jaar gaf Alves in gesprek met de Daily Telegraph aan dat hij nog in Engeland wilde voetballen. “Het idee dat ik stop zonder dat ik in de Premier League heb gespeeld, is onmogelijk. Het is absoluut de mooiste competitie ter wereld. Vanwege het respect van de fans voor de spelers, maar ook door de passie op het veld. Het zou perfect zijn om daar te spelen. Het maakt niet uit hoe, ik kom nog in Engeland terecht.”

In de wandelgangen wordt naast een stap naar de Premier League ook Atlético Madrid, Sevilla en een hereniging met Barcelona als optie genoemd. Naar verluidt heeft Alves zelfs vriendelijk bedankt bij een contractaanbieding van Internazionale in de hoop dat hij weer actief kan zijn bij de kampioen van Spanje. Een pensioen ligt niet voor de hand, daar de 36-jarige Braziliaan al de droom heeft uitgesproken om met de nationale ploeg deel te nemen aan het WK van 2022 in Qatar. “Als ik stop met voetballen, doe ik een backpak om en ga ik over de hele wereld reizen”, aldus de back. “Het zal onvermijdelijk zijn dat ik voetbal ga kijken, maar ik ga het niet leven.”