‘Gascoigne was de beste, maar Klinsmann heeft de club veranderd’

Tottenham Hotspur neemt het woensdagavond in derde ronde van de EFL Cup op tegen FC Gillingham. De huidige nummer dertien van de League One wordt gecoacht door Justin Edinburgh, een 46-jarige Engelsman die voor onder meer Tottenham Hotspur speelde en sinds de zomer van 2003 actief is als manager.

Edinburgh begon zijn carrière bij Billericay en stond daarna voor de groep bij Fisher Athletic, Rushden & Diamonds, Newport County en dus Gillingham. De oud-verdediger vindt het leuk om voor even terug te zijn op White Hart Lane en constateert in de Daily Mail dat the Spurs de afgelopen decennia een stuk professioneler zijn geworden. Edinburgh vindt dat Jürgen Klinsmann medeverantwoordelijk is voor het topsportklimaat dat er nu heerst bij Tottenham: “Paul Gascoigne was met afstand de beste. Hij was beter dan Klinsmann, maar Jürgen heeft de mentaliteit veranderd. Hij heeft de manier van denken veranderd.”

“Ik weet nog wel dat hij op de training vroeg waarom we niet met wedstrijdballen trainden. Dat klinkt zo simpel, maar toen dacht men er gewoon niet aan. De manier waarop we trainden, het tempo, de intensiteit en de professionaliteit veranderden ten positieve door de komst van Klinsmann”, aldus Edinburgh. “Maar, wow, Gazza was zeker de beste met wie ik gevoetbald heb. Hij had alles en daarom is het zo triest wanneer je nu de krantenkoppen over hem leest. Het is heel zonde. We hebben een geweldige tijd gehad bij Tottenham”, aldus Edinburgh, die zich in de krant ook uitlaat over Dale Roberts.

De doelman speelde voor Rushden & Diamonds toen hij vanwege een depressie op 24-jarige leeftijd zelfmoord pleegde. Edinburgh was de trainer en wist niet wat hij hoorde: “Het veranderde mijn leven. Ik was op weg naar een wedstrijd, we zouden een return spelen in de bekercompetitie. De club belde op en liet weten wat de politie ontdekt had. Er was gewoon geen juist moment om de spelers het te vertellen. We hebben elkaar uiteindelijk allemaal geholpen door erover te praten. Ik had het gevoel dat ik het bij Roberts had moeten zien.”

“De spelers en de rest van de technische staf dachten er ook zo over. Ik denk nog steeds: ‘ik had toch wel iets moeten weten?’ en ‘had ik misschien niet meer kunnen doen?’. Er is sprake van een zeker schuldgevoel. Je denkt gewoon dat je meer voor hem had kunnen betekenen. We zijn hem verloren toen hij zijn hele leven nog voor hem had liggen. Het is moeilijk. Waarom? Die vraag stel je continu. Waarom zus en waarom zo? Ik denk dat ik mij nu meer bekommer om de persoonlijke situatie van de spelers, om hun stabiliteit. We moeten ervoor zorgen dat iedereen zich prettig voelt en mee vooruit kan.”