Frenkie de Jong wekt verbazing tegen ‘preuts’ Napoli: ‘De verkeerde film’

Barcelona en Frenkie de Jong moesten dinsdagavond in de achtste finales van de Champions League tegen Napoli genoegen nemen met een gelijkspel: 1-1. De Nederlander verscheen in het Stadio San Paolo op links aan het startsignaal; het middenveld van het team van trainer Quique Setién werd verder gecompleteerd door Sergio Busquets en Ivan Rakitic. Het ontbrak, niet voor de eerste keer dit seizoen én ondanks het vele balbezit, aan dreiging in de diepte én via de zijkanten.

Net als in het competitieduel met Eibar, een 5-0 zege die vrijwel in zijn geheel op het conto van Lionel Messi kon worden geschreven, nam Arturo Vidal op papier als rechtsbuiten plaats, maar hij was uiteindelijk net als Messi en Antoine Griezmann veelal in de as te vinden. Tegen Eibar werd voor de zoveelste keer duidelijk hoe belangrijk Messi voor Barcelona is en in Napels kwam juist de problematiek van Barcelona aan het licht: er werd verdedigend te veel weggegeven en in aanvallend opzicht was er te weinig variatie. Hoewel De Jong recent in een interview met de NOS benadrukte dat het Nederlands elftal en Ajax met twee controlerende middenvelders en één diepe nummer tien speelde en Barcelona juist met één controlerende middenvelder, Busquets, én De Jong zelf aangaf dat hij zich gewoon moet aanpassen op welke positie dan ook op het middenveld, blijven de media in Spanje hameren op ‘de Frenkie de Jong van weleer’.

De Jong krijgt van Sport een vier voor zijn optreden tegen Napoli en ontvangt niet eens de allerlaagste beoordeling. “Verdwenen”, zo wordt zijn wedstrijd in het Stadio San Paolo samengevat. “Napoli gaf De Jong geen ruimte tussen de linies en hij had amper een aandeel in de opbouw van het spel. Niemand kan zeggen dat hij niet gedreven was, maar alleen gedrevenheid is in dit soort wedstrijden niet voldoende.” De allerlaatste beoordeling is voor Ivan Rakitic, een drie. “Hij kreeg een kans als basiskracht in een belangrijk duel en hij stelde compleet teleur. Hij vertraagde het spel, hij gaf niet één verticale bal en zijn aanwezigheid was uiteindelijk nietszeggend. Toen hij gewisseld werd voor Arthur, viel de gelijkmaker.” Voor Sergio Busquets een zes: “Hij speelde niet goed. Hij verborg zich in ieder geval niet, al leidde dat tot enkele fouten. Inclusief een gele kaart die hem de return kost. Juiste beslissingen of fouten, hij liet zich in ieder geval zien.”

Sport publiceert naast de gebruikelijke beoordelingen na een wedstrijd ook een artikel waarin het spel van De Jong in Napels en zijn positie in het algemeen nader wordt toegelicht. “Frenkie de Jong speelt nooit slecht. Dat is een garantie”, zo schrijft Toni Freiros. “Een voetballer die vrijwel altijd juiste beslissingen neemt. Weinig fouten maakt. Het punt is dat ze ons de verkeerde film hebben verkocht. We dachten dat hij de voetballer zou zijn waar we smoorverliefd op werden toen hij voor Ajax speelde. Een voetballer die als dirigent zou kunnen optreden. En die De Jong is niet de De Jong van Barcelona. Het is een ander.”

“Het is vrijwel zeker niet zijn schuld omdat zijn trainers, eerst Ernesto Valverde en nu Setién, blijven denken dat de ideale positie voor De Jong aan de zijkant is en niet als ‘6’”, vervolgt Freiros. “En daar, beschut, kan hij niet uitblinken. En al helemaal niet als hij geen ruimte heeft of krijgt én hij altijd moet wachten om de bal in zijn bezit te krijgen. Daardoor maakt hij geen onderdeel uit van het collectieve spel, ofschoon De Jong met passes en loopacties probeerde om linies te doorbreken. Het klopt dat hij vaak de combinatie opzocht, maar altijd in zones zonder gevaar en het waren trage en horizontale passes die Napoli geen pijn deden.”

“In de tweede helft, met hier en daar vermoeidheid in de benen, was er meer ruimte op het veld en op dat moment kon De Jong zich laten zien”, stelt de journalist. “Samenvattend: De Jong kan zich maar niet aanpassen aan de rol die hij vrijwel altijd heeft moeten vervullen sinds hij voor Barcelona speelt. Het makkelijkste zou zijn om de trainers de schuld te geven, maar er moet ook meer van De Jong worden geëist. Vooral in grote wedstrijden in de Champions League tegen goede tegenstanders zoals Napoli.” ESPN Deportes noemt de verrichtingen van De Jong zelfs ‘een drama’. “Hij probeerde de combinatie aan te gaan, maar vaak zaten er geen offensieve intenties bij. De Jong was nergens te bekennen.” Ook Rakitic moet het ontgelden. “Hij bleef maar rennen, maar vaak zonder een doel voor ogen. Hij wilde de link tussen het middenveld en de aanval zijn. Maar dat kon hij niet.” En daar ondervond Busquets het nadeel van, zo concludeert men. “Busquets werd omsingeld. Hij kon het spel van Barcelona geen snelheid geven, daar zijn teamgenoten niet voor snelheid zorgden en zich niet aanboden. Hij leed te veel.”

Bij Marca, dat nooit cijfers uitdeelt, geen spectaculaire uitspraken over het spel van De Jong, Busquets of Rakitic. “Hij probeerde rondom het strafschopgebied met Lionel Messi te combineren, maar hij slaagde er niet in om een manier te vinden om gevaarlijke ballen te geven. De Jong ging beter spelen naarmate de wedstrijd vorderde”, zo schrijft de sportkrant uit Madrid. Ook bij Mundo Deportivo denkt met weemoed terug aan de speler die De Jong was bij Ajax. “De gebruikelijke doorsneewedstrijd van De Jong, met het uitduel met Real Betis als uitzondering. Ver, heel ver, verwijderd van de actieve en vitale voetballer die hij bij Ajax was.” De Catalanen vinden Busquets ‘waarschijnlijk’ de beste middenvelder van Barcelona in Napels. “Hoewel hij met zijn balverlies bijna de 2-1 inleidde, gaf hij intelligente passes, zoals voorafgaand aan de 1-1.” Rakitic daarentegen haalde geen wit voetje bij de sportkrant. “Zijn ervaring was waarschijnlijk de reden dat hij in de basis stond. Daar was niets van te merken, integendeel. Hij werd al snel door Setién geslachtofferd. Een wissel die van mijlenver te zien was én ook noodzakelijk.”

ElDesmarque deelt van alle basiskrachten van Barcelona alleen een voldoende uit aan Marc-André ter Stegen, Antoine Griezmann (beiden een zeven), Nélson Semedo, Gerard Piqué en Lionel Messi (allen een zes). Voor De Jong niet meer en niet minder dan een vier. “Hij nam slechte beslissingen”, zo klinkt het. “Hij kreeg vrijheid van Setién, maar de Nederlander benutte de kans niet om diep te gaan en linies te doorbreken.” Rakitic krijgt een vijf. “Hij was vrijwel onzichtbaar. Hij gaf enigszins ritme aan de balcirculatie, maar was verder niet efficiënt voor het team.” Busquets ontvangt eveneens een vijf. “Ver onder zijn niveau, maar dat is al een tijdje het geval. Hij was zeer onzorgvuldig in de passing en zeer traag als de bal verplaatst moest worden.”

Bij El Pais wordt weliswaar niet de naam van De Jong in de mond genomen, maar de kwaliteitskrant zet desalniettemin vraagtekens bij de speelwijze van Setién. Het was immers geen wedstrijd voor de fijnproevers. “Barcelona was een slechte imitatie van zichzelf. Vooral omdat Setién zichzelf tegensprak en het duel liever fysiek dan voetballend wilde aangaan. Hij koos voor de kracht, voor spieren en dat was geen succes omdat Napoli uiteindelijk preuts was, verblind door de opdracht om op eigen helft te verdedigen en in de counter toe te slaan. Het gelijke spel is het meest positieve voor Barcelona, een elftal dat dinsdagavond een grijze en ruwe wedstrijd speelde, zonder creativiteit en gedrevenheid. Setién, tot nu toe leider van het Cruijffismo, verbaasde met een verrassende opstelling, met eerder Arturo Vidal en Rakitic dan Ansu Fati en Arthur. Hoe ondubbelzinnig, maar wellicht in de wetenschap dat het over 180 minuten beslist gaat worden. Het was echter ook een beslissing die ertoe leidde dat Barcelona niet zijn gebruikelijke voetbal kon spelen. Het kostte de ploeg ontzettend veel moeite om voor gevaar te zorgen, vooral in de laatste meters. Het leek wel of deze wedstrijd in chloroform was gedoopt, het was slaapverwekkend.”