Fiorentina: van Tranendal tot Legendeparadijs

Fiorentina. De kracht van de naam brengt alleen al mooie herinneringen met zich mee. Een club die veel sympathie kent en weinig publiekelijke vijanden heeft. De club van alle prachtige namen die het mondiale voetbal rijk is. Spelers waarvan je de naam scandeerde als iemand, op een regenachtige zondagmiddag op een amateurveldje, een doelpunt maakte. Idolen, voorbeelden en bovenal kenmerkende spelers die Fiorentina een kleurrijk verleden hebben gegeven.

Denk alleen al aan die Argentijn waarover altijd twijfels bestonden, maar toch altijd en op elk moment scoorde. De man die negen seizoenen het boegbeeld was van een attractief spelend Fiorentina. Ik heb het natuurlijk over Gabriel Omar Batistuta, alias 'Batigol'. De all-time topscorer van Argentinië, de man die het gezegde 'zo scherp als een mes' in mijn ogen zelfs nog overtrof.

Een legende waarbij iedereen tot op de dag van vandaag met respect over praat. Clubs kunnen oog hebben voor talent, maar gevoel hebben voor toekomstige legendes is onmogelijk, beter gezegd: haast onmogelijk. Zou het toeval zijn? Of is ligt het gewoon aan een uitstekend beleid?

Ik heb het inderdaad over Fiorentina. Sla de geschiedenisboeken erop na en lees alleen al de namen die in het prachtige paarse shirt hebben gespeeld: Roberto Baggio, Enrico Chiesa, Stefan Effenberg, Pregdad Mijatovic, Manuel 'Rui Costa' en Luca Toni. Toeval?

Anno 2009: Kijkende naar een wedstrijd in de Europa League van Fiorentina viel me iets op. Een flegmatieke negentienjarige speler met enorm veel balgevoel. Een jongen waarvan het woord groeibrilliant eindelijk eens geen misplaatst woord is. Ik heb het over Stefan Jovetic. Een speler dat de potentie heeft om Gabriel Omar Batistuta te doen vergeten of juist te doen herleven, dat is Fiorentina.

Maar Fiorentina is veel meer. De club dat groter is dan het lot. De club die degradeerde in 2002 wegens een omkoopschandaal en financiële problemen, kwam toch weer bovendrijven. Op onverklaarbare wijze promoveerde de club binnen 3 jaar weer terug op het hoogste niveau. Onder leiding van Luca Toni stond de club plotseling weer in de subtop van Italië.

De huidige start van de competitie is veelbelovend. Er staat een goed ingespeeld team en de prestaties in Europa zijn uitstekend. Ondanks alle kritieken dat de club te weinig heeft klaargespeeld op de transfermarkt, verbazen ze wederom vriend en...nee, vijanden hebben ze niet.

De club wordt weer gezien als subtoppers en zelfs als een outsider voor de titel. De ambities van de club zijn ongekend. Europa is gewaarschuwd: ''De club is terug, maar de club komt er ook aan.''

Dit is dus het Fiorentina-gevoel.