Feest in het Kathedraal

5 mei 1984. De finale van de Copa del Rey wordt beslist tussen Athletic Bilbao en Barcelona. De gemoederen laaien op. Diego Maradona maakt in die wedstrijd zijn rentree, nadat hij tijdens zijn tweede seizoen bij Barça amper heeft gespeeld. Andoni Olaskoaga, de slager van Bilbao, brak met een wilde tackle de enkel van Maradona tijdens een duel in de competitie. Bilbao scoorde na een kwartier het enige doelpunt van de wedstrijd, in een gespannen wedstrijd met 90.000 toeschouwers. Na het fluitsignaal kon het feest beginnen. Supporters liepen het veld op en spelers raakten slaags met elkaar met in de hoofdrol, een woeste “Pluisje”. Kortom: een memorabele avond omdat Barça na twee seizoenen al afscheid moest nemen van misschien wel de beste speler ooit en ook omdat Bilbao haar 24ste en laatste Copa del Rey wint tegen rivaal Barcelona.

Na Real Madrid en Barcelona is Athletic de enige club, die sinds de oprichting van de Primera División in 1928 nooit degradeerde. Dit toont enkel aan hoe constant deze club wel niet is. Ook financieel vertaalt deze stabiliteit zich op een positieve manier. Met een saldo bij de bank van een kleine achttien miljoen euro kan de club gezond genoemd worden. Het bestuur stelt per seizoen een budget voor, dat gepaard gaat met de doelstellingen die men voor ogen heeft. Ga je voor het linkerrijtje, dan stelt men drie miljoen euro ter beschikking voor de nodige transfers en 350.000 euro per week als loonkosten. Wil men een ticket voor Europees voetbal bemachtigen, dan stelt het bestuur drieënhalf miljoen euro aan transferbudget ter beschikking en een loonbudget van 375.000 euro per week. Omdat de club geen uitstaande leningen heeft, kan het ook geen schulden opbouwen.

Het enige minpuntje is het geringe transferbudget. Ook hier heeft het bestuur een goede constructie op gevonden. Tachtig procent van de inkomsten aan transfers, gaan rechtstreeks naar je transferbudget. Dus met de verkoop van enkele kwaliteitsvolle spelers, die de club genoeg heeft, kan het transferbudget drastisch toenemen. Je kan dus zeker stellen dat de bestuursleden het daar aardig voor elkaar hebben. En met de financiële fairplay in het vooruitzicht, denk ik dat je kunt zeggen dat het alleen maar bergopwaarts met de club kan gaan. Ook is sinds 1 januari van dit jaar het “Nuevo San Mamés” de thuishaven van Athletic Club. Het nieuwe stadion biedt plaats aan 53.000 toeschouwers, waardoor ook de inkomsten weer zullen stijgen.

Als hierbij ook nog eens de tv-gelden eerlijker worden verdeeld, dan kan de toekomst er erg rooskleurig gaan uitzien voor los Leones op zowel nationaal als internationaal vlak. Dat het dan wil zeggen dat het met mijn club Barcelona iets minder zal gaan, neem ik er dan maar bij. De club kende zijn succesvolste periode tussen 1928 en 1943. Acht keer eindigde men op de eerste plaats in de competitie en liefst 24 maal moesten ze plaats maken in de trofeeënkast voor de Copa del Rey. In 1976 werd de wereldbeker gewonnen. Ook grepen ze een UEFA Cup net mis, door in een finale het onderspit te delven tegen Juventus. Tegenwoordig doet de club het ook goed met de middelen die ze hebben. Ze staan garant als een erg sterke middenmoter die het de traditionele topclubs erg moeilijk kan maken. Als je daarbij optelt dat de club, al sinds de oprichting, enkel met zelf opgeleide Baskische spelers werkt, op enkele uitzonderingen na, verdienen ze echt meer waardering.

Maar de ploeg stond de afgelopen seizoenen eerder bekend om hun ijzersterke verdediging, die zeer moeilijk te penetreren is, niet zozeer om het verzorgd voetbal. Met de komst van Marcelo Bielsa dit seizoen, is de ploeg een ware transformatie aangegaan. Ze snoepen punten af van Barcelona en andere topclubs in de competitie, staan op een vijfde plek in de competitie, spelen de finale van de Copa Del Rey tegen Barcelona en ze stoten wellicht ook door in de Europa League door overtuigend te winnen op Old Trafford van het Manchester United van Sir Alex Ferguson. En dit alles met voetbal, dat we niet gewend zijn van Bilbao.

De ondoordringbare muur achterin, met een ongenaakbare Javi Martínez , staat er nog steeds. Iraizoz, een kwaliteitsvolle en ervaren keeper die de schaarse kansen van de tegenpartij zowaar nog schaarser maakt, ontpopt zich dit seizoen ook tot een echte topkeeper. Maar het middenveld en de voorhoede spelers spelen nu ook veel maar naar voren in plaats van steeds verdedigend ingesteld te zijn. Ze creëren talloze uitgespeelde kansen met Iker Muniain, Ander Herrera, De Marcos, Itturaspe die dan door aanspeelpunten Llorente of Toquero kunnen worden afgemaakt. De hand van Bielsa is zowaar duidelijk zichtbaar in dit geweldig elftal.

Maar het succes van dit elftal en Bielsa kan ook meteen de ondergang van dit Bilbao betekenen. Bijna dagelijks verschijnen namen zoals Llorente, Martinez en nu ook 19-jarig toptalent Muniain in de wandelgangen. Het zal dan ook niet zo lang duren voor deze spelers effectief de overstap gaan maken naar een andere club, al hoop ik dat het nog even duurt vooraleer dat gebeurt zodat de club kan reageren op het verlies.

Hoe zullen het bestuur , de club en de spelers dan reageren op het feit dat de ene na de andere topspeler vertrekt? Kan men op tijd waardige vervangers aantrekken of opleiden op een redelijk korte tijdspanne? Hoe zal men reageren als de succescoach himself ingaat op één van de aanbiedingen die hij ongetwijfeld heeft… zoveel vragen die in mij opkomen nu ik deze fantastische club beter en beter leer kennen.

Ik persoonlijk hoop dat de topspelers en de coach nog minimaal twee seizoenen doorgaan bij deze geweldige club en dat het bestuur tegen dan oplossingen heeft gevonden op het mogelijk vertrek van deze mensen. Met deze Club Expert wil ik echt mensen proberen te overtuigen zich te verdiepen in de club Athletic Bilbao, want je zult versteld staan van de rijke geschiedenis van deze schitterende club.