15 en 22 februari: cruciale dagen voor Memphis Depay en consorten

LYON - Olympique Lyon leed zondagavond de derde opeenvolgende nederlaag in de Ligue 1, in eigen huis tegen Stade Rennes (0-2). Het team van trainer Bruno Génésio, dat vierde staat in de Franse competitie, verkeert in een kleine maar gevaarlijke vormcrisis. Alleen de eerste drie plekken zijn immers goed voor een Champions League-ticket en de achterstand op de derde stek bedraagt inmiddels vier punten. Het toernooi om de Europa League, waarbij de winnaar een toegangsbewijs voor de volgende editie van de Champions League krijgt, is dan ook van levensbelang voor les Gones. Een verhaal over het huismerk, een vedette met een gouden linker en de zwakke punten.

Door Daniel Cabot Kerkdijk

Olympique Lyon staat in de zestiende finales van de Europa League, op 15 en 22 februari, tegenover Villarreal, dat de groepsfase als winnaar van Groep A afsloot en in eigen land alleen Barcelona, Atlético Madrid, Valencia en Real Madrid voorrang moet verlenen. L'OL zal derhalve een krachttoer moeten leveren om zich voor de achtste finales te kwalificeren. Ook niet onbelangrijk: het eigen Parc Olympique Lyonnais is op 16 mei het decor van de finale van de Europa League en dat zorgt alleen maar voor een grotere druk van buitenaf. De Coupe de France, waarin Lyon het over twee weken in de kwartfinales opneemt tegen Caen (uit), wordt hooguit als een troostprijs gezien.

Huismerk
Onder leiding van Génésio krijgen de fans van Olympique Lyon het huismerk voorgeschoteld: offensief voetbal met razendsnelle transities en het vertrouwen van de club én technische staf in jonge voetballers met potentie. De Oost-Fransen treden in een 4-2-3-1-systeem aan, met een 4-3-3-formatie als alternatief. In het doel geniet de ervaren Europees kampioen Anthony Lopes al sinds medio 2013 het vertrouwen. Op de positie van rechtsback krijgt Kenny Tete doorgaans de voorkeur boven Rafael en op links wisselen Ferland Mendy en Fernando Marçal, beiden zeer offensief ingesteld, elkaar af. Het viertal zorgde dit seizoen vaak voor twee-tegen-één-situaties, door zich te associëren met Memphis Depay en Bertrand Traoré, of drie-tegen-twee-situaties, met de hulp van sterspeler Nabil Fekir. Toch probeert Génésio dit seizoen meer afwachtend voetbal te introduceren, zeker in vergelijking met de twee voorgaande voetbaljaargangen.

In het centrum van de defensie opteert Génésio ook voor de voor 7,5 miljoen euro van Besiktas overgekomen Marcelo. De voormalig PSV'er wordt in het hart van de verdediging vergezeld door de 33-jarige Jérémy Morel, die eerder linksback was en ondanks zijn 1 meter 72 toch centraal achterin wordt opgesteld. De centrale middenvelders combineren spierkracht met jeugdigheid, met Lucas Tousart als rolmodel. Alleen Lopes en Marcelo stonden dit seizoen in competitieverband meer minuten op het veld dan de jeugdinternational die sterk in de lucht is, om elke bal strijdt en met zijn box to box-kwaliteiten nu al door diverse Engelse clubs wordt begeerd. Tousart heeft geen vaste partner in crime; de meer technisch aangelegde Hassem Aouar en de eveneens fysiek sterke Tanguy Ndombèlé, beiden slechts een jaar ouder dan Tousart, wisselen elkaar af op het middenrif. Laatstgenoemde, gehuurd van Amiens, vult vaak de ruimtes in die de opkomende backs achter zich laten.

Vedette met Algerijnse roots
In aanvallend opzicht maken vier man de dienst uit: Bertrand Traoré, Memphis Depay, Nabil Fekir en Mariano Diaz, met Fekir als vedette en boegbeeld van de club. De spelmaker met Algerijnse roots, één van de zogeheten toekomstige sterspelers van het nationale elftal van Frankrijk, kan als nummer tien, buitenspeler of tweede aanvaller uit de voeten, is subliem aan de bal en beschikt over een nog subliemer schot. Geen enkele Fransman maakte dit seizoen meer doelpunten dan Fekir: twintig, in dertig officiële duels. De bal kleeft aan zijn linkervoet, zijn schotkracht is imposant en zijn visie op het veld gaat gepaard met op de millimeter nauwkeurige ballen over tientallen meters.

De compagnons van Fekir zijn eveneens waardevol. Traoré zet zijn tegenstanders aan de rechterkant vaak op het verkeerde been. Alhoewel de ex-speler van onder meer Ajax fysiek sterk is, beschikt hij ook over kwaliteit en een individuele actie, al is hij nog te weinig betrokken bij doelpunten van zijn ploeggenoten. Depay krijgt, net als Traoré, veel ruimte in het systeem van Génésio. De Oranje-international snijdt vaak naar binnen om met rechts uit te halen, precies de manier waarop hij op werkelijk schitterende wijze in extremis de winnende treffer tegen Paris Saint-Germain fabriceerde. Zodra de opponent in balbezit is, hoeft de voormalig PSV'er amper defensieve arbeid te verrichten. Hij is dan ook cruciaal in de snelle omschakelmomenten van verdediging naar aanval.

Mariano Diaz is in de Auvergne-Rhône-Alpes eindelijk tot wasdom gekomen. Het favoritisme van Zinédine Zidane voor Karim Benzema leidde niet alleen tot het zomerse vertrek van Álvaro Morata bij Real Madrid maar ook tot de aftocht van Diaz, voor een relatief lage transfersom van tien miljoen euro én een doorverkooppercentage van 35 procent. Met 16 doelpunten in 31 officiële duels laat Diaz zien dat hij zich vrijwel onmiddellijk heeft geacclimatiseerd, terwijl de ontluisterende vorm van Benzema in ieder geval dit seizoen het ongelijk van de Koninklijke bewijst. Diaz, goed voor vijftig goals in negentig jeugdduels van Real Madrid, heeft bovendien als voordeel dat hij door zijn snelheid en balcontrole ook naar de flanken kan uitwijken, waardoor Fekir en Depay bij tijd en wijlen als respectievelijk spits en nummer tien kunnen spelen.

Zwakke punten en speelstijl
Villarreal, dat deze maand van Real Betis (2-1) en Deportivo Alavés (1-2) verloor maar daarvoor zes van de acht wedstrijden won, zal ongetwijfeld al op de hoogte zijn van de zwakke punten van Olympique Lyon. Dat zijn hoofdzakelijk de ruimtes die de opkomende backs achter zich laten. De offensieve speelstijl tijdens de transitie van defensie naar aanval heeft dit seizoen al de onnodige tegengoals gekost: in de top zes van de Ligue 1 kreeg tot dusver niemand zoveel tegentreffers om de oren als les Gones: 30 in 25 competitieduels.

De ietwat mindere passing van middenvelders als Tousart en Ndombèlé, en eventueel Jordan Ferri, zal ook Villarreal niet ontgaan zijn. Génésio zal zijn spelers zoals gebruikelijk verplichten om de linies dicht op elkaar te houden en de centrale middenvelders zullen hun offensieve intenties moeten temperen, om de backs de mogelijkheid te geven om mee op te komen. Diaz en Fekir zijn degenen die eventueel opbouwend voetbal van centrumverdedigers als Victor Ruiz en Álvaro González moeten verstoren.

De generale repetitie van zondagavond mislukte hoe dan ook faliekant, nota bene met bijna de sterkste elf binnen de lijnen. Maxwell Cornet was de uitzondering. Walibi Khazri profiteerde al vroeg in de wedstrijd van een misstap van Marcelo, waarna Stade Rennes de voordelige marge tot aan de rust met verve verdedigde. In de pauze maakten Diaz en Tousart plaats voor Depay en Aouar, maar het spel van les Gones werd er niet beter op. In de slotminuten nam de pas zeventienjarige aanvaller Amine Gouiri de plaats van Ndombèlé in, maar zonder resultaat. Het was namelijk James Lea Siliki die de eindstand bepaalde: 0-2.