Elijah Louhenapessy: verliefd op Friuli, Ajax, Udinese, magazijn en aluminium

Elijah Louhenapessy doorliep de jeugdopleiding van DWS en Ajax, maar brak als voetballer nooit door bij de Amsterdammers. Na slechts 45 minuten gespeeld te hebben in het shirt van Ajax, vertrok de middenvelder naar Italië. Na meerdere verhuurperiodes, onder meer aan De Graafschap, stopte Louhenapessy op 25-jarige leeftijd met voetbal op het hoogste niveau. Het verhaal van een groot talent dat zijn belofte nooit waar kon maken en nu in Friuli aluminium lakt.

Louhenapessy kwam halverwege de jaren negentig bij Ajax terecht en speelde in het seizoen 1996/97 een helft mee tegen NAC Breda, voordat hij naar Udinese vertrok. Mensen zouden Louhenapessy een flop kunnen noemen of iemand die niet alles uit zijn carrière heeft gehaald. Dat zijn de gebruikelijke teksten. De waarheid is dat de geboren Amsterdammer nooit de tijd heeft gehad om zijn reputatie waar te maken. Daar was zijn carrière te kort voor. Niet alleen vanwege de teleurstelling van zijn prestaties op het hoogste niveau, maar ook vanwege de liefde voor een streek waarvan hij misschien nog nooit had gehoord. En voor een vrouw met wie hij zijn gezin vormde in Friuli.

Mino Raiola
Het elftal van Ajax in het seizoen 1996/97 met onder anderen Edwin van der Sar, de gebroeders De Boer, Patrick Kluivert, Marc Overmars en Kiki Musampa barstte van de kwaliteit. Spelers die na hun periode in Amsterdam veel prijzen hebben gewonnen in het buitenland. Een lichting jongeren met weinig gelijkenissen, een perfecte mix van aanvallend voetbal en winnaarsmentaliteit. Tegenwoordig vindt er een voortdurende mutatie plaats in de Ajax-selectie, die begon met de komst van vele miljoenen.

Na een akkoord met Ajax over een profcontract voor de komende jaren, wacht Louhenapessy zijn moment af. Ondertussen wint de ploeg van trainer Louis van Gaal de Champions League ten koste van AC Milan, op een lenteavond in Wenen in 1995. In het seizoen 1996/97 worden echter geen prijzen gepakt. Zelfs vandaag, anno 2023, leven Ajax-supporters in het verleden wat betreft Europese prestaties. De club slaagt er, op een enkele uitzonderingen na, niet in om Europees net zo dominant te zijn als in Nederland.

In de zomer van 1997 gaan Ajax en de twintigjarige Louhenapessy uit elkaar. Zijn enige optreden tegen NAC overtuigt een opkomende zaakwaarnemer genaamd Mino Raiola om hem onder zijn hoede te nemen. Hij neemt direct contact op met zijn vriend Pietro Lo Monaco, de directeur van Udinese, om de middenvelder naar Italië te halen. Louhenapessy krijgt vrijwel direct een vierjarig contract voorgeschoteld.

“Ik was jong. De Italiaanse Serie A stond hoog aangeschreven in het buitenland”, vertelde hij aan Il Messaggero Veneto. “Ik wist weinig tot niets over Udinese. Ze vertelden me dat het een stad dicht bij Venetië was en uiteindelijk was dat genoeg voor mij. In Nederland kenden we San Daniele, dat naast Udine ligt, alleen omdat het de plaats was waar de rauwe ham vandaan kwam. Een paar jaar na mijn komst kende iedereen in Europa ons.”

Afgesloten
Udinese's aantrekkingskracht voor jonge Europese en internationale talenten begon in de jaren negentig. Udinese probeerde telkens spelers te vinden om ze te verbeteren en grote winsten te boeken. Dat lukte niet altijd, maar wel vaak. Zo ziet Louhenapessy de Serie A niet. Hij denkt er alleen maar aan om in San Siro en Stadio Olimpico te spelen. De ouderen onder ogen zien, er zijn, en leven. Met slechts één wedstrijd achter zijn naam bij Ajax, wordt hij in het team van trainer Alberto Zaccheroni niet direct een basisspeler.

Hij moest wachten op zijn moment. Louhenapessy heeft spelers voor zich die de competitie kennen en zorgen voor optredens met een bepaalde Europese standaard. Trainer Zaccheroni wil het niet riskeren en stelt Louhenapessy niet op. Samen met leeftijdsgenoten die net de twintig zijn gepasseerd, zit hij met een glimlach op de tribune van Friuli. “Voor mij was het al een groot iets om in Italië aan te komen, de Serie A was in die tijd het hoogst haalbare”, vertelde hij aan TMW.

Hij heeft geen haast, geniet van het moment. Maar hij is nog steeds een professionele speler, opgegroeid naast enkele van de grootste wereldkampioenen. Om deze reden besluit Udinese hem eerst op huurbasis naar Genoa en vervolgens naar Salernitana te sturen, om hem speeltijd te laten opdoen. Niet langer op de reservebank, maar in de spotlights van het Italiaanse voetbal. Het is in Rossoblù dat hij laat zien wat ze in Nederland bewonderden en wat Raiola en Lo Monaco hadden opgemerkt: zijn buitengewone capaciteiten.

Bij Udinese kwam Louhenapessy slechts één keer in actie, in een bekerwedstrijd. De Italiaanse club besloot zijn contract niet te verlengen na meerdere verhuurperiodes. “In Salerno realiseerde ik me dat het de laatste kans was om het te maken. Het ging niet zoals ik had gehoopt. Ik ging terug naar Udinese, maar ze verlengden mijn contract niet. Op dat moment zat ik zonder club. Na jaren spelen werd het praktisch steeds moeilijker om een club te vinden. Mino vond een team voor me in Oostenrijk, in Bregenz. Daarna begreep ik dat het tijd was om te stoppen. Ik was het zat en voelde me zelfs een beetje neerslachtig.” Op 25-jarige leeftijd heeft Louhenapessy niet langer de wil om te vechten en stopt met voetballen op het hoogste niveau.

Aluminium en amateurvoetbal
De beslissing om te stoppen met het profvoetbal betekent niet dat Louhenapessy definitief zijn voetbalschoenen aan de wilgen hangt. De voormalig Ajacied gaat door op een lager niveau. Hij gaat door bij de amateurs, van de vierde tot de negende divisie. Onder andere bij Tamai, Sevegliano, Pozzuolo del Friuli en de Aurora Buonpurchase.

Allemaal nabije bestemmingen in de streek waarvan hij alleen rauwe ham kende. Eind jaren negentig vond hij, naast de Italiaanse streek, zijn tweede liefde. Iemand die hem in de loop van de tijd nog meer adoptief Friulisch maakte, zoals altijd definitief is. Vier trappen tegen de bal, een boterham en het besef dat je het niet gehaald hebt, waaruit de behoefte ontstaat om in een andere wereld voor je leven en je gezin te zorgen.

“Allereerst wil ik een baan vinden”, benadrukte hij in Il Messaggero Veneto. Hij speelde op dertigjarige leeftijd net bij de amateurs van Aurora Buonpurchase. “Ik heb een jaar in een lokaal magazijn gewerkt en nu sta ik stand-by.” In 2022, zo onthulde TMW, werkt hij in een andere branche. “Voor een bedrijf hier in Friuli, gespecialiseerd in het bewerken en lakken van aluminium.”

Op bijna 42-jarige leeftijd speelt hij niet meer in de Serie C1, alleen nog bij de amateurs op vrijdag. Hij kan het lichamelijk niet meer aan. “Ik vond het leuk om in Udine te wonen. Ik heb vrienden gemaakt en iemand die bij de amateurs speelde, nodigde me uit om hem te helpen. Ik geef toe dat ik me in het begin een beetje schaamde om tot zo'n niveau te dalen, ik maakte me zorgen over wat mensen zouden kunnen denken. Dat ze me als een 'nerd' zouden bestempelen. Na er lang over nagedacht te hebben, besloot ik er geen moer om te geven.”