6+5, een verademing voor het voetbal

Champions League. De top van het internationale clubvoetbal verzamelt zich voor de kwartfinales en ik zit voor de buis. Ik zet mijn TV op Sport 1 en zie tot mijn grote verbazing weer eens Kees Jansma de voorbeschouwing doen. Willem van Hanegem geeft de analyse over het belang van het tactische vernuft in de wedstrijd Arsenal - Barcelona. Een geweldig affiche, wat een sfeer in het stadion. Op het andere kanaal zie ik Internazionale - CSKA Moskva, met onze weledelgeleerde heer Wesley Sneijder.

De laatste weken heb ik veel gehoord over de gelijkenissen die Arsenal en Barca vertonen. Dit ging over de jeugd, de speelstijl, de trainer en nog veel meer. Vanuit een heel ander oogpunt is het contrast groot. De Catalanen spelen normaliter met minimaal zes Spanjaarden in de basis, een verheerlijking voor het Spaanse voetbal. De Engelse formatie van Wenger daarentegen heeft geen enkele Engelsman: een schande. De andere internationale grootmacht in het blauw met zwart, Internazionale Milano, heeft half Zuid-Amerika opgesteld. Waar gaat het heen met het voetbal?

Speelstijlen van landen waren vroeger zeer herkenbaar: Nederland speelde 4-3-3, de Fransen technisch hoogstaand voetbal en de Italianen het Catanaccio. Iedereen wist wat voor wedstrijd het zou worden als Marseille aantrad tegen Juventus. Marseille zou aanvallen en Juventus zou met 1-0 winnen. Dit voegde een extra dimensie toe aan het voetbal, maar maakte het volgens anderen saai. Het voetbal was te voorspelbaar. Zuid-Amerika werd daarom maar helemaal leeggekocht en er werden trainingskampen opgezet om meer sublieme dribbelaars op te leiden.

Er zijn genoeg voorbeelden te noemen van clubs die hun eigen nationaliteit wel in waarde houden. De Nederlandse competitie is weliswaar bezaaid met buitenlandse invloeden, Feyenoord en Ajax hebben nog altijd een behoorlijke Nederlandse inbreng. Valencia CF, mijn club, is ook een bakermat voor Spaanse talenten. Manchester United heeft met Carrick, Rooney, Ferdinand en Neville het Engelse bloed als een rode draad door hun elftal lopen. Traditiegetrouw is ook Manchester City een club met vele Engelse jeugdspelers, maar een oliesjeik was voor de eigenaren te verleidelijk om te weerstaan. Zo is het nog geen trend aan het worden om alleen buitenlandse spelers op te stellen, maar is het zeker beter op te merken dan in vroegere tijden.

Daarom is er een aantal jaren terug het initiatief genomen voor een 6+5 regel. Van mij mogen ze deze regel nu invoeren, mits het goed opgebouwd wordt.

Zoals aangegeven is er al vaker vraag geweest naar een regel als deze. Michel Platini, baas van de UEFA, heeft al meerdere malen een betoog gehouden over het 'clean' houden van het voetbal zodat internationals in eigen land kunnen blijven spelen. Zo zou het niveau van de toplanden minder gaan verschillen met die van andere landen, omdat het geld dan wel binnen de competitie moet blijven. Een voorbeeld: Nederland heeft een goede jeugdopleiding. Als er dus veel talenten doorstromen, en die in de eigen competitie blijven, zal het niveau van de competitie omhoog gaan. Echter is het lastig deze regel in één keer uit te voeren, omdat men geld zou moeten spenderen om de kwaliteit van de selecties op het zelfde niveau te houden en dit een aantal jaren duurt. Hoe moet dit dan opgebouwd worden?

Een van de manieren die bedacht is door de UEFA is een systeem gebaseerd op het opbouwen van het aantal spelers uit het eigen land. Men zou kunnen uitgaan van een 3+8 regel die elk jaar wordt 'uitgebreid' met één speler uit eigen land tot aan de 6+5. De voordelen van dit systeem zijn de gematigde opbouw en de snelle invoer, het systeem zou, bij wijze van spreken, vandaag ingevoerd kunnen worden. Nadelen hiervan zijn echter dat er zoveel buitenlanders in competities zijn. Een oplossing zou het ruilen van Spanjaarden vanuit Engeland en Engelsen vanuit Spanje zijn.

Meerdere andere systemen gaan uit van een geleidelijke opbouw vanuit de competities. De basis van dit idee ligt bij de competities als de Eredivisie, de Turkcell Liga en de Griekse competitie. Als men daar de buitenlanders vandaan weet te krijgen kan het zelfde gebeuren met de grotere competities. De nadelen van deze manier zijn de contacten tussen de UEFA en de kleinere competities, het is maar de vraag of Fenerbahce haar Braziliaanse sterspelers weg wil doen in ruil voor Turken. Als voordeel is er alleen wel de betere verhouding die ontstaat tussen de grotere competities en de Turkse competitie. Een aardig dilemma.

Het maakt niet uit voor welke oplossing er wordt gekozen, beide leveren erg veel problemen op. De combinatie van de twee is misschien nog wel de beste oplossing. In de kleinere landen beginnen met 3+8, dan de Franse, Duitse en Italiaanse Liga's en als laatste de 2 grootmachten, Spanje en Engeland. Een groot voordeel hiervan is het geleidelijker verlopen van verkopen van Argentijnse dribbelaars en unieke spelverdelers uit Brazilië.

Overwinningen voor het voetbal zijn snel gemaakt. Eén daarvan vond plaats op dezelfde avond als mijn inspiratie voor dit stuk: Theo Walcott redde het Wengerball. Het maakt niet uit hoe het gebeurt, maar de 6+5 regel redt het voetbal. Het clubvoetbal, de speelstijlen en de wereldtitel voor Nederland!