Een boycot van WK 2018 in Rusland lijkt helaas kansloos

Valt de FIFA te paaien voor een boycot van het WK 2018 in Rusland? Op Twitter plaatste John van ’t Schip een dergelijke oproep aan de KNVB, de Nederlandse regering en de FIFA. De trainer van het Australische Melbourne City FC ventileerde daarmee zijn woede en verontwaardiging over de ramp met de MH17. De smeekbede van de oud-international werd ruim drieduizend keer geretweet.

Al begin maart stelde Daniel Cohn-Bendit een boycot voor van het komende WK. De Frans-Duitse politicus, ooit leider van de studentenopstand in 1968 in Parijs en tot voor kort actief in het Europees parlement, maakte zich ongerust en boos over de Russische inname van De Krim. “Er is maar één manier waarmee we Vladimir Putin kunnen raken: door het WK te laten mislukken met een boycot. Na Sotchi weten we dat het allemaal alleen voor de propaganda van zijn heerschappij dient. Daar moeten de voetballers zich niet voor lenen”, verkondigde hij voor de Franse televisie.

Even terug naar 2 december 2010, de dag waarop de FIFA bijna in een recordtempo Rusland verblijdde met de organisatie van het WK in 2018 en Qatar met 2022. Sinds die donkere donderdag rollen de berichten over corruptie bij de uitverkiezing van Qatar regelmatig over straat. Het hele toernooi staat al lang ter discussie, en niet alleen vanwege het voor voetbal onmogelijke klimaat in de zomer. Over de procedure voor het WK in Rusland hebben alleen de Engelsen zich kortstondig opgewonden. Van alle kandidaten waande Engeland zich de uitgesproken favoriet. Maar de bakermat van het voetbal werd nota bene al in de eerste ronde vernietigend afgevoerd. Twee stemmen voor de Engelsen, tegen vier voor Nederland/België, zeven voor Spanje/Portugal en reeds negen voor Rusland.

De tweede ronde gaf meteen de doorslag in de richting van de Russen: dertien stemmen, tegen zeven voor Spanje/Portugal en twee voor Nederland/België. Wie van de 22 kiesmannen precies op Rusland stemde, is nooit exact achterhaald, maar Joseph Blatter steunde in elk geval de toewijzing aan het rijk van zijn vriend Putin. Als enige verliezer vertrouwde Engeland de plotseling liefde voor Rusland niet. Er verschenen in de tabloids allerlei verhalen over mogelijke fraude en omkoping, maar het werkelijke bewijs ontbrak. Feit was wel dat Gazprom, de energiegigant uit Moskou, zich daarna als officiële partner verbond aan de UEFA en de Champions League.

Tussen 8 juni en 8 juli 2018 verspreidt het toernooi zich straks over elf steden, met een afstand tussen bijvoorbeeld Sint-Petersburg en Jekaterinenburg van 1782 kilometer. Qua reizen zal het niet bijster veel verschillen van het gezeul in Brazilië, al telt Rusland wel liefst negen tijdzones en aanverwante klimatologische omstandigheden. Van alle stadions moet de staat de bouw van elf compleet nieuw op te trekken arena’s garanderen en bekostigen. Geld echter in overvloed, want als groeimarkt zal Putin de kraan voor dit prestigeproject maximaal openzetten.

Rusland staat evenwel niet te boek als een grote voetbalnatie met een historische cultuur. Met het kapitaal van de nieuwe rijke elite tracht de bond de Premjer Liga al enige jaren op te waarderen, maar die poging vordert traag. Op het laatste WK in Brazilië sneuvelde de nationale ploeg al in de eerste ronde, na twee gelijke spelen en een nederlaag. Het zal nog een hele lastige klus worden ook de status van dit vlaggenteam dusdanig op te krikken, dat het kans maakt op een doortocht naar de eindfase.

Tja, en dan nu de gewilde en zeker te billijken boycot van het WK in Rusland. Een beetje een herhaling van de Olympische Spelen in Moskou van 1980. Maar hoe lang treuzelt de FIFA al niet met het weghalen van het WK 2022 uit Qatar? Ook dat zal uiteindelijk niet gebeuren. Een verschuiving naar het late najaar/vroege winter van 2022 lijkt de uiterste concessie van dit even logge als starre en autoritaire orgaan, met een fossiel als president. Sport wil zich nu eenmaal niet (graag) inlaten met de politiek, is al decennia het versleten excuus. De oproep van Van ’t Schip lijkt dan ook gedoemd weg te sterven in de komende weken. Maar tussen nu en de zomer van 2018 kan er nog van alles voorvallen tussen Rusland en het Westen.

LEX MULLER

Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.