Drievoudig Eredivisie-winnaar terug in Nederland: ‘Ik heb wat recht te zetten’

Ruben Ligeon is terug op de Nederlandse velden, waar hij voorlopig meetraint bij MVV Maastricht. De 29-jarige rechtsback is clubloos na zijn vertrek bij AS Trencin en wil omwille van zijn dochters graag dichter bij huis voetballen. Ook geeft hij in gesprek met Voetbalzone aan iets recht te willen zetten als hij een contract krijgt aangeboden. “Je bent zo goed als je laatste wedstrijd en mijn periodes bij PEC Zwolle en De Graafschap waren allebei niet succesvol. Dat beeld overheerst nu in Nederland, terwijl ik wil laten zien dat ik ook nog steeds de jongen ben die drie keer kampioen werd met Ajax.”

Door Thijs Verhaar

Een vrolijke lach krult om de lippen van Ligeon als wordt opgemerkt dat hij als drievoudig Eredivisie-winnaar waarschijnlijk de meest gedecoreerde voetballer in de Keuken Kampioen Divisie wordt als hij zou tekenen bij MVV. “Of dat me dan een grote meneer maakt? Nee joh. Zo zie ik dat absoluut niet. Ik ben van nature een heel bescheiden jongen en weet zelf ook dat ik destijds niet veel speelde”, aldus de rechtsback, die tussen 2013 en 2015 bij Ajax 1 goed was voor twintig wedstrijden en verder vooral bij het beloftenelftal speelde. “Mijn inbreng was dus niet heel groot, maar desondanks neemt niemand me die prachtige momenten af. Ik heb mijn bijdrage geleverd op de trainingen en deed mijn stinkende best als ik mee mocht doen”, blikt hij terug. “Ik ben trots op die prestaties, maar er had achteraf misschien wel iets meer ingezeten dan ik er tot nu toe uit heb gehaald.”

In tegenstelling tot latere rechtsbacks als Kenny Tete, Joël Veltman en Sergiño Dest maakte Ligeon geen stap naar een topcompetitie, maar op zijn eigen manier heeft hij toch een heel interessante weg afgelegd. Nadat hij eerst door Ajax aan NAC Breda, Willem II en FC Utrecht werd uitgeleend, volgde in 2016 een eerste buitenlands avontuur bij Slovan Bratislava. Al na een jaar werd zijn contract met wederzijds goedvinden ontbonden en bij PEC Zwolle en De Graafschap liet hij na om een tweede kans te pakken, hetgeen hem bij zijn tweede Slowaakse club AS Trencin wel lukte. “Daar heb ik twee jaar lang veel gespeeld en dat hoop ik nu ook dichter bij huis voor elkaar te krijgen.”

Bij de club van eigenaar Tscheu La Ling werd hij gewaardeerd om zijn noeste arbeid en positieve houding, maar diep vanbinnen knaagde de eenzaamheid aan Ligeon. Hij miste zijn gezin en door corona had hij ook geen uitjes meer. Boodschappen doen was het enige wat afleiding bood naast trainen en wedstrijden spelen.” Hij spendeerde daarom dagelijks uren aan zijn telefoon, waar hij zijn dochters Lishainely en Jae-Lynn steeds moeilijker uitgelegd kreeg waarom hij alleen in een ver land zat. “Zij bleven achter in Nederland bij hun moeder. Voor hun is deze periode veel zwaarder geweest dan voor mij. Daarom wil ik nu dichter bij huis blijven. Je kunt niet voor lange tijd naar het buitenland gaan en alleen aan jezelf denken”, aldus Ligeon.

Daarom dat hij er nu ook voor open zou staan om bij MVV te tekenen, terwijl hij met zijn kwaliteiten in een kleiner voetballand ongetwijfeld ook ergens op het hoogste niveau terecht zou kunnen en wellicht ook kan mikken op een herkansing in het rechterrijtje van de Eredivisie. “Mijn oudste dochter stelde PEC voor omdat ze dat nog in haar hoofd heeft van vroeger. De jongste wil het liefst dat ik gewoon helemaal thuis blijf, haha. Een echte voorkeur voor een club hebben ze verder niet. Als het maar dichtbij is, hebben ze er vrede mee”, aldus Ligeon, die vorig seizoen nog dichtbij een overgang was naar clubs uit het hoogste niveau van Nederland en België. “Destijds liet Trencin me door blessures in de selectie niet gaan, waardoor ik er nog een jaar Slowakije aan vast heb moeten plakken. Nu ben ik wel vrij om te gaan, want mijn contract is afgelopen.”

Hoewel hij dus eigenlijk liever een jaar eerder weg had gewild, neemt hij de Slowaakse topclub niets kwalijk. Trencin is immers de club die hem twee jaar geleden een nieuwe kans bood nadat avonturen bij PEC Zwolle en De Graafschap op niets uitliepen. “Bij PEC kwam ik terecht nadat ik een half jaar niet gespeeld had bij Slovan. Helaas lukte het me niet om een plekje te veroveren in het team wat toen goed draaide. Dat had ik op huurbasis bij De Graafschap wel verwacht. Ik vind het nog steeds een prachtige club, maar voetballend was het achteraf geen goede match voor mij”, aldus Ligeon, die in een half jaar tijd slechts twee duels speelde bij De Superboeren en daar om logische redenen van baalt. “Ik kwam voor minuten en dat lukte niet. Dan moet je het afsluiten, elkaar de hand schudden en doorgaan, maar het knaagt wel aan me dat ik het hoofdstuk voetbal in Nederland niet goed heb afgesloten. Dan zit je met een kutgevoel.”

Ligeon is echter van mening dat je van een slechte ervaring minstens zoveel leert als van een geslaagd avontuur. Juist omdat hij ook de andere kant van de medaille heeft gezien, weet hij wat er gevraagd wordt om te slagen als voetballer. “Die ervaring kan ik nu overdragen op jonge jongens, dus kan ik iets extra’s bijdragen aan een groep”, verwacht de rechtsback, die vroeger juist het stilste jongetje van de Ajax-selecties was. “In de jeugd was ik absoluut geen kartrekker, maar met de jaren is dat zo gegroeid. Je neemt uiteindelijk toch dingen mee van wat je zelf tegenkomt. Ik heb in mijn carrière vrij veel gezien en gedaan, dus dat wil ik graag overbrengen”, aldus Ligeon, die zijn belangrijkste les noemt dat je maar zo goed bent als je laatste wedstrijd. “Heel cliché, maar ik zie veel jonge jongens die gas terug nemen na één goede wedstrijd of training. Dan denken ze er al te zijn, maar dat is niet zo. Geloof me. Je moet je keer op keer op keer bewijzen, dus ik ben tegenwoordig wel iemand die erop hamert dat je door moet blijven gaan.”

Een korte denkpauze volgt als Ligeon de vraag krijgt of hij die wijze les zelf wel altijd na heeft geleefd in zijn jongere jaren bij Ajax. “Dat is een lastige. Eerlijk gezegd denk ik niet dat ik een type ben dat makkelijk opgeeft, maar ik ben wel heel rustig. Misschien dat het dan voor de buitenwereld lijkt of ik het allemaal wel prima vind zo, maar dat is niet zo. Ik was een echte binnenvetter. Tegenwoordig kan ik me beter uiten. Misschien had ik dat wel eerder in mijn carrière moeten doen. Wellicht was ik dan nog iets verder gekomen of had ik een ander imago gehad”, peinst de rechtsback hardop. Hij haast zich echter wel om te zeggen dat hij vindt dat hij met zijn carrière geen klagen heeft. “Dat wil ik wel benadrukken. Ik mag doen wat ik het liefste doe, heb bij mooie clubs gespeeld en ben daar gelukkig mee. Ik heb alleen wel het gevoel ik dat ik nog meer kan en moet laten zien. Gelukkig heb ik als 29-jarige nog een aantal goede jaren als voetballer in me, dus ik houd de transfermarkt goed in de gaten.”

Hij weet dat hij met zijn ervaring een waardevolle versterking kan zijn voor tal van clubs, maar heeft ook te maken met forse concurrentie. “Door de corona moet iedere ploeg op de centjes letten en er zijn heel veel jongens transfervrij, dus ik ben blij dat ik bij MVV mee mag trainen. Dat is enerzijds goed om mezelf topfit te houden en wie weet levert het wel een contract op”, klinkt het optimistisch. Ligeon traint als testspeler tot het einde van de week mee en speelt in het weekend nog een oefenwedstrijd. "We zullen zien hoe het loopt. Ik houd voorlopig alle opties open en ben de club dankbaar dat ik mijn conditie op peil mag houden. De club heeft ook netjes een hotel voor me geregeld en de trainer (Klaas Wels, red.) staat er heel positief in, dus we gaan zien wat de clubleiding zegt en hoe alles ervoor staat. Ik heb al veel mooie momenten mee mogen maken als voetballer, maar ik voel dat er nog meer in het vat zit. Dat wil ik dolgraag hier of bij een mooie andere club laten zien. Lekker voetballen en bij mijn dochters in de buurt zijn. Dan is het helemaal perfect.”