‘Die jongen kreeg geel, maar ik werd de huid volgescholden door het publiek’

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Joshua Kozuh, die na een jaar in Gibraltar bij het Griekse Apollon Larissa is beland.

Door Chris Meijer

Joshua Kozuh heeft net een training achter de rug als hij in beeld verschijnt. “Een rondo, een kwartiertje partijen en nog even op standaardsituaties getraind. Het was een rustige sessie”, vertelt de 22-jarige middenvelder, terwijl hij een plek in zijn appartement opzoekt. Een dag later staat de uitwedstrijd tegen Anagennisi Karditsa op het programma. “Dat is maar een halfuurtje rijden. We hebben ook reizen van twee of drie uur, dat is minder leuk. Dan gaan we een dag eerder weg en slapen we in een hotel. Dat hoeft nu niet, dat is wel lekker. Dus ik ga zo rustig voetbal kijken, een beetje chillen, op tijd slapen en dan morgen op tijd naar de club.”

Het bezoek aan Karditsa is voor Apollon Larissa niet de dichtstbijzijnde uitwedstrijd in het seizoen van de Super League 2, het tweede niveau van het Griekse voetbal. “Nee, dat was de stadsderby tegen AE Larissa. Vijf minuutjes met de bus, de stadions liggen zo dicht bij elkaar”, reageert Kozuh. “AE Larissa is een iets grotere club, dus in de stad word je niet zoveel aangesproken. Dat is bij spelers van AE Larissa misschien iets anders. De eerste derby speelden we uit, daar kwamen best veel mensen op af. Trommels, gezang, fluiten als wij de bal hadden: dat was wel anders. Van tevoren werd wel aangehaald dat het een belangrijke wedstrijd was, dat neem je wel mee. Je gaat toch een stapje harder.”

“Ja, Grieken zijn wel fanatiek”, erkent Kozuh enigszins met gevoel voor understatement. “Vorige week stond een jongen bijvoorbeeld vol op mijn enkel, daar kreeg hij een gele kaart voor. Ik werd vervolgens de huid volgescholden door het publiek, die stonden heel dicht bij het veld. Je hoort altijd één scheldwoord: malakka. Wat het precies betekent, weet ik niet. Iedereen legt het op een andere manier uit. Dat is het enige woord dat je elke dag hoort.”

Het zijn taferelen die Kozuh niet meemaakte tijdens zijn eerste avontuur in het buitenland bij Glacis United in Gibraltar. “Je speelt alles in hetzelfde stadion (Victoria Stadium, red.) en je hebt niet echt fans, dus qua beleving was het niet veel”, vertelt hij met een glimlach. “Ik moet wel eerlijk bekennen dat Bennie Brinkman (de Nederlandse technisch directeur van Glacis United, red.) alles tot in de puntjes regelt voor zijn spelers. Ik woonde niet in Gibraltar, maar in Spanje op een kwartiertje rijden. Daar was best wel wat te doen. Maar ik vind het hier prettiger. Het was prima voor de eerste buitenlandse ervaring. De onderste zes in Gibraltar waren niet echt topteams. De vier bovenste clubs zijn best wel aardig en spelen ook Europees, zoals Lincoln Red Imps in de Conference League. Dus het verschil is best groot. Over het algemeen heb ik wel een stap omhoog gemaakt, het niveau in Griekenland ligt wel hoger.”

Dat hij de mogelijkheid kreeg om aan de slag te gaan in Griekenland, was indirect te danken aan een stageperiode bij het Slowaakse SKF Sered. “Die stage was niet wat we ervan gehoopt hadden. Ik vond het leven en hoe alles eruit zag het niet waard om daar naartoe te gaan. Ondanks het feit dat ik wel werd aangenomen, heb ik daarom ook besloten om terug te gaan. Ik was daar samen met een jongen die het afgelopen seizoen bij Apollon Larissa speelde (Paris Bampis, nu actief bij AEK Athene, red.). Uiteindelijk kozen we er allebei voor om niet de overstap naar Sered te maken, maar we hebben wel nog steeds contact. Hij had mij het een en ander verteld over Griekenland, de Super League 2 en Apollon Larissa, waarna mijn manager een gesprek heeft gehad met de president en beelden heeft doorgestuurd. Zo is het heel snel gegaan.” Zaakwaarnemer Jean Michel Biharie van Focus on Football begeleidt meer spelers op het tweede niveau in Griekenland en overtuigde Kozuh direct met het perspectief dat de competitie biedt om een volgende stap te kunnen maken.

Ondanks dat Kozuh wat later in de voorbereiding instroomde bij Apollon Larissa, vond hij redelijk snel zijn plek. “In de voorbereiding speelde ik niet alles, pas in de laatste twee wedstrijden voor de competitiestart heb ik een kans gekregen én gepakt. Ik ga altijd van mijn eigen kwaliteiten uit, dus ik verwachtte wel dat ik basisspeler kon worden nadat ik me aangepast had”, legt hij uit. “Ik heb in Nederland ook op een hoog niveau gevoetbald, dus helemaal nieuw is het niet. Natuurlijk is de manier van voetballen anders, het is fysieker en tegenstanders hanteren vaker de lange bal. Het is meer vanuit de tweede bal voetballen in plaats van opbouwen, dus het tempo is ook anders. Het gaat een beetje op en neer, dat was in het begin wel wennen. Ik ben een van de jongere spelers binnen het team en ik speel samen op het middenveld met een ervaren jongen, dus die helpt me daar ook wel doorheen. Je ontwikkelt je iets meer als speler, je wordt er een betere speler van.”

Larissa - gelegen in het binnenland, bijna vier uur ten noorden van Athene - is op het eerste oog niet de meest bruisende plek van Griekenland. Kozuh haalt zijn schouders op. “Er is niet veel afleiding, dat is misschien ook wel beter om je te kunnen focussen op het voetbal. Na de training gaan we vaak met de jongens nog even wat doen, ergens wat eten bijvoorbeeld. Het is natuurlijk anders, niet iedereen spreekt even goed Engels. Een aantal jongens spreekt wel Engels, die helpen met vertalen.” Kozuh kreeg al na twee dagen een appartement in Larissa, op drie minuten lopen van het stadion van Apollon Larissa. “Ik had al een ervaring in het buitenland, dus dat neem je mee. Als je de afwas niet doet, staat dat er nog steeds als je thuiskomt na de training. Niemand gaat het voor je doen. Dat zijn kleine dingen die je volwassen maken. Het is veel bellen en facetimen naar huis. Je moet wel contact houden, anders ga je je wel eenzaam voelen.”

Kozuh liet Nederland anderhalf jaar geleden achter zich, nadat hij voor de amateurtak van Feyenoord, Sparta Rotterdam en NAC Breda had gespeeld. “Bij Sparta is het een beetje raar gelopen, dat begrijp ik nog steeds niet. Ik werd vervroegd doorgeschoven naar Jong Sparta en het was wachten op mijn eerste contract. Toen kwam er een andere leiding, met andere plannen en daardoor liep het mis. Ik heb nog een stage in Turkije gelopen, wat door omstandigheden niks geworden is. Mijn oude trainer (Frank van Kempen, tegenwoordig assistent-trainer bij Helmond Sport, red.) belde me en heeft me naar NAC gehaald. Het is niet dat ik een buitenlands avontuur nodig had, maar het is op mijn pad gekomen en ik dacht: waarom niet? Als ik hier een positieve draai aan geef, zien we wel waar het schip strandt.” Als het aan Kozuh zelf ligt, is dat in ieder geval in de Griekse Super League. “Het is niet meer zo’n grote stap naar het hoogste niveau, als je je een beetje laat zien. Dat is wel het doel.”